Whitsundays… paradijs
Zaterdag 8 oktober 2011. Yeppoon, Australië.

We zijn aangekomen in Yeppoon! Een lange rit vandaag, maar navigeren gaat me erg goed af; Arno over 313 kilometer moeten we naar links… We komen van het Eugella NP, een mooi park waar je de platypus kan zien, die wij niet gespot hebben (moest je heel vroeg voor opstaan). Maar we hebben wel op een leuke, eenvoudige bush camping met bbq en wc’s gestaan. Want zonder wc’s en een bbq kom je niet ver in Aussie land. Iedereen ging hout zoeken voor een lekker vuurtje (we zaten in de bergen en dat is koud ’s nachts), maar wij vonden dat ze genoeg hout hadden gesprokkeld om ook ons warm te houden. En op het einde van de dag kwamen we de Zwitsers weer tegen met hun twee kinderen, dus Sascha was vooral geïnteresseerd in hun eten, speelgoed, camper, enzovoort. We merken dat Sascha nu echt een papegaai wordt en alles napraat. Zo zei ze vanmorgen toen ik haar kietelde; ‘kappen mama’. Oeps! Iedereen vindt haar schattig, zo heeft ze vanmorgen als ontbijt de druiven van de buren opgegeten.

Maar terug naar de reis. We hebben drie heerlijke nachten gehad op een honderd jaar oude zeilboot, gemaakt door een Nederlandse reder. Terug in de tijd, zeilen door de Whitsundays. Sascha op een boot gaat ook goed, al is het wel opletten geblazen. We boekten de trip last minute, dus we hadden anderhalf uur om onze auto te stallen, te eten en de tas te pakken. Om half zeven ‘s avonds werden we opgehaald. Voordeel hiervan was een leuke korting.

De boot was niet vol, twintig personen in totaal, heerlijk rustig. We vertrokken die avond onder een heldere hemel met sterren zo ver als je kon kijken. Sascha vond het erg spannend dat we in het donker wegvoeren en hield papa goed vast. De trip was in een woord; amázing! De Solvay Less (zo heet de boot) was een prachtige boot, het eten was uitstekend en het uitzicht nog mooier. Het was mooi weer, het water was blauw/groen en de schildpadden zwommen om ons heen. Ik dacht opeens een walvis te spotten, maar helaas het was een rots. Iedereen rende mijn kant op om een… rots te zien (sorry).

Whitehaven Beach was prachtig en vanuit de look-out nog mooier. Het zand is er zo zacht, paradijs voor onze voeten. Wel heel sexy in een stingersuit, want het stinger seizoen is weer begonnen.

We hadden een eigen kamer, wat wel hilarisch was want Sas wilde alleen met mij in het grote bed. Dus Arno moest op het eenpersoons hoge bed waar hij opgekruld net in paste.

Elke dag voeren we naar een ander eiland en genoten van het strand of een trail. De laatste trail was wel zweten, vooral omdat we onze backpack voor Sascha niet mee hadden. Ruim een uur omhoog, maar het uitzicht was het waard (Arno zijn armen waren lam van het dragen van Sas die onderweg gewoon in slaap viel). Zeilen zat er maar een dag in, te weinig wind, maar het was leuk om de zeilen te hijsen.

Terug op Airly Beach hebben we een wasdag gehouden en uitgerust. Van al die indrukken, mensen en laat naar bed was Sascha helemaal moe. In de middag hebben we de lagoon in Airly Beach nog bezocht, maar Sascha vond het nodig om te poepen in haar zwempak. Gelukkig had Arno het door en weg waren we. Dus het zindelijk worden zit er voorlopig nog niet in met deze meid. Ze zit op het potje, maar dat is dan ook het enige.

Nu zitten we in Yeppoon waar morgen het Ananas Festival gevierd wordt. Eens kijken wat de Aussies daar van maken. Daarna wellicht naar Keppel Iceland en dan door naar Bundaberg (waar we de beroemde rum fabriek gaan bezoeken, want na drie flessen is dat een verplichting).

Weetjes:
- Sascha kan wel thank you zeggen, maar nog niet dank je wel
- De camper steeds meer ons huisje wordt, wat zullen we schrikken van de ruimte als we weer terug in Nederland zijn
- We steeds vaker mensen tegenkomen die we eerder hebben gezien, are they following us?
- Stilton en Port een uitstekende combinatie is
- Sascha alle garnalen opeet; een tweejarige die meer eet dan pa en ma?