Hete oliebollen
Maandag 2 januari 2012. Melbourne, Australië.
Het allerbeste voor 2012! Het is een poosje geleden dat we schreven hebben. Dus dachten wij als goed voornemen weer een lang verhaal te schrijven.
We zijn uiteindelijk een week en een dag in Hobart gebleven. Het klikte met Daniël en zijn familie en het was voor Sascha erg aangenaam om een weekje op één plek te zitten en inclusief vriendjes om mee te spelen. Voor papa en mama ook fijn, want we zijn samen (lees: zonder Sascha) een middag naar MONA geweest. Hét museum van Hobart. Het was ook geen plek voor Sascha, aangezien de kunst vaak niet erg kindvriendelijk was. Wel was het raar om een hele middag samen te zijn, want je bent zo gewend aan de kleine om je heen, dat we in het begin erg moesten wennen aan het ‘niet opletten’.
We hebben die week wat dagtrips gemaakt, maar ik heb me ook uitgesloofd in de keuken om Nederlandse gerechten te presenteren. Erg leuk om hutspot met gehaktballen te eten in de zomer. Daniël werd helemaal blij van de gehaktballen, volgens hem smaakten ze net als zijn moeder altijd maakte. Ik helemaal vereerd natuurlijk!
Een dagtrip naar Port Arthur was indrukwekkend, beter om nu te bezoeken dan ‘back in thé days’. Op zijn Tassies hebben we de eindvoorstelling van het schooljaar van James en Antonia mogen bijwonen, heerlijk kerstliedjes gezongen en het kerstverhaal gehoord. Sascha vond het prachtig en na elk liedje zei ze: ‘goedzo’ of ‘prima’. Daniël lachte zich rot. Maar na Jingle Bells was het gedaan met de pret, want de kinderen zongen door, terwijl Sascha Jingle Bells nog een keer wilde horen… En dat liet ze merken ook!
Na de fantastische, relaxte week was het tijd om afscheid te nemen. De oostkust moest nodig ontdekt worden door de wereldreizigers! Sascha was de laatste dag wat verkouden en hoestte hard (wat erg pijn deed). Maar ze was nog zo alert en lekker aan het spelen dat we toch vertrokken zijn.
Onze eerste stop was Coles Bay. Een prachtige route en in de namiddag kwamen we aan op de camping. Sascha was zichzelf niet en huilde veel, alleen was het weekend en was de apotheek dicht. We bleven twee nachten en die waren fantastisch. Sascha was veel wakker en lag bij ons in bed. Dus alle drie goed moe na twee dagen. We hebben in die dagen nog wel Wine Glass Bay bekeken. Sascha in de backpack en veel liedjes zingen. Het uitzichtpunt was het weer waard, alleen had Sascha het er helemaal mee gehad. Dus de volgende dag naar St Helens gereden en daar de dokter bezocht. Bleek dat Sascha toch wel erg vol zat en dat het viraal was. Dus met een hoestdrankje en zetpillen stonden we weer buiten. Om het gemakkelijk te maken voor ons, hebben we in St Helens twee dagen een cabin gehuurd en met de medicatie heeft Sascha veel beter geslapen. Ze mocht in een stapelbed slapen en vond het super ‘spannend’ om in een grote mensen bed te slapen.
De eerste dag hebben we op de camping doorgebracht, wasje gedaan en Sascha lekker veel geslapen. De volgende dag naar een wit strand met helderblauwe zee gereden: Binalong Bay. Papa en mama helemaal enthousiast en Sascha vond het ook wel geinig. Ze dacht laat ik papa en mama plezieren en rende gelijk op de zee af. De eerste golf pakte haar en daar lag ze, zeiknat en onder het zand. Wij lachen, zij vond er niets aan. De omgeving is hier echt idyllisch en we zeggen vaak ‘je zou hier maar wonen’ (met enige jalousie).
De laatste dag in St Helens spenderen we door in de ochtend naar the Gardens te rijden, the Bay of Fires. Een stuk kust met grote rotsblokken, die een rode gloed hebben. Het strand weer parelwit en daarachter de jungle. In de middag rijden we door naar Launceston en mogen op de camping gelijk aansluiten bij ‘happy hour’ in de campkitchen. Das niet verkeerd! Lekkere hapjes en de drankjes dien je zelf mee te nemen!
De dag erna rijden we naar Westbury om mijn tante Bettie te zien (zuster van mijn opa). Ze heeft een nieuwe knie en kan ons pas in de avond zien, dus we gooien de dag om. In de ochtend gaan we naar een park met apen, wat Sascha prachtig vond. In de middag bezoeken we de Gorge van Launceston. Een gorge met gratis zwembad, bbq’s en speeltuin. We lunchen daar en terwijl Sascha zich vermaakt in de speeltuin loop ik een rondje in de gorge.
In de namiddag rijden we naar Westbury waar we om zeven uur met Jim hebben afgesproken, maar we zijn er al om vier uur. Dus rijden we door naar de Liffey Falls, een route op kleine landweggetjes, te midden van de natuur (geen mensen of huizen). De Liffey Falls zijn alleen verder dan gedacht en we besluiten om te draaien. Maar dat gaat fout, de helling is scherper dan gedacht en we rijden ons vast. Jaja ik krijg een hardverzakking en zie me al bellen met Jim: ‘Jim we zitten 25 kilometer uit Westbury, kan je ons met de tractor eruit halen?’. Gelukkig is er een auto en die probeert ons zonder succes te helpen. Ik krijg het er Spaans benauwd van. Arno is de koele kikker. Er is nog een auto… en op het eind zijn we eruit. Ik kan je vertellen dat ik met dit soort stress moeilijk kan omgaan! Bij het bedanken en gedag zwaaien naar onze helpers vergat ik het autoraampje open te doen. Aúw… dat is wat lastiger zwaaien dan gedacht.
Aangekomen in Westbury, hebben we op zijn Aussies fish & chips gegeten. Daarna heeft Jim ons opgehaald en naar tante Bettie gebracht. Het was erg leuk om haar weer te zien, het was wel kort want Sascha was erg moe. Daarna heeft Jim ons naar Paul gebracht (zijn broer), want daar bleven we slapen. Het was inmiddels laat en Sascha sliep snel in ‘haar nieuwe bedje’. De dag daarna hebben we weinig gedaan, wel nog mijn nicht Anna ontmoet (zus van Jim, Paul en Daniël) en in de avond Charmaine (dochter van Anna). Ook de kleindochter, Mia, van Paul en Jill was er die twee dagen. Voor Sascha super, veel dvd’s en veel speelgoed en wij lekker relaxen.
Onze laatste dagen in Tassie hebben we doorgebracht in de Tamar Valley (wineries) en Launceston. De wineries vielen een beetje tegen, maar de laatste overnachting in Beauty Point was mooi. De volgende dag een kerstlunch in Launceston en daarna naar de boot die ons weer terugbracht naar Melbourne. Het was erg moeilijk om in de kerststemming te komen, te mooi weer en op eerste kerstdag op een boot hielp ook niet erg. De kerstlunch heeft ons een beetje het gevoel van kerst gegeven, tussen allemaal Tassies, veel te veel maar heerlijk gegeten.
De boot terug naar Melbourne, waar we om zes uur ’s ochtends aankwamen. Na een lekker ontbijtje doorgereden naar Inge en familie. Lekker relax dagje, want met weinig uren slaap is relaxen toch echt wel een uitkomst. De dag daarna naar de Melbourne Zoo met de kids, inclusief een safari tour, Sascha vond de grote giraffen te gek!
Ook de moeders mochten een middag vrij, dus Inge en ik lekker onze nagels laten doen (ook de voeten) en lekker koffie gedronken. Lekker kletsen, bijpraten en relaxen! De dag erop Melbourne City onveilig gemaakt.
Oud en Nieuw vieren we in Melbourne en we gaan natuurlijk oliebollen bakken! Daarna pakken we weer de camper en vertrekken we richting Sydney. De laatste weken van Australië zijn begonnen en het is ongelofelijk hoe snel de tijd vliegt. Bijna 4,5 maanden Australië zitten erop. We kijken met een linksoog al naar de Lonely Planet van Nieuw Zeeland.
Voor iedereen prettige kerstdagen en een super geweldig 2012! A life well-lived is not counting the years! It’s making the years count!
Tot slot nog wat wist-je-dat-jes:
- We meer familie hebben ontmoet in Tassie dan ik in Nederland ken van de Zeeman familie;
- Sascha leert speelgoed te delen, wat wel erg traumatisch is voor haar;
- Het super is om Inge plus familie weer te zien;
- Anna heel goed dankjewel kan zeggen na het redden van ons uit de helling…AUW!
- Sascha’s favoriete woord vandaag: ice-creem
- Oliebollen bakken bij 35 graden weer een geheel nieuwe ervaring is
