Piloot Yannick
Vrijdag 29 mei 2009. Port Hedland, West Australië, Australië.
Soms heb je van die momenten waar je later zeker nog aan terugdenkt. De ene keer kan dat iets groots zijn, de andere keer is het gewoon wat kleins. Deze keer is het eigenlijk gewoon wat kleins, maar daarom niet minder mooi...
We zijn in Port Hedland en de enige reden dat we daar zijn is omdat het een mooie stopover is tussen Tom Price en Broome. We zitten daar twee nachten op een caravan park (weinig faciliteiten, groot huisje met een stapelbed dat prima als boot gebruikt kan worden door Yannick en Malú), zodat we ook weer eens boodschappen kunnen doen in een grotere supermarkt.
Aangezien Malú nog steeds slaapt na de lunch, is dat het moment om met Yannick wat te gaan doen. Meestal gaat één van ons dan met hem op stap. Naar een speeltuin, naar de bibliotheek om veel boekjes te lezen, boodschappen doen of de auto wassen. Deze keer is Jeroen aan de beurt (ja, we doen het netjes om en om) en Sandra heeft gezien dat de Flying Doctors een gebouw hebben op het kleine vliegveld van Port Hedland.
Jeroen en Yannick rijden dus naar het vliegveld om daar de Flying Doctors te bekijken. In het gebouwtje zit ook de School of the Air voor de kinderen die ver weg in de outback leven en via internet les krijgen van de docenten. Jammer genoeg is er op dat moment geen les, maar de mevrouw geeft ons toch een korte rondleiding. Leuk om te zien en vooral voor Yannick leerzaam omdat school dichterbij begint te komen. Maar ja, tien minuten later staan we weer buiten en we hebben afgesproken om een uurtje of twee op pad te zijn.
Gelukkig zijn we op het vliegveld en zien we een hek waar vandaan we een paar (kleine) vliegtuigen kunnen zien. Yannick vindt het prachtig en blijft maar doorvragen over de vliegtuigen. Een vliegtuig dichtbij wordt schoongemaakt en de piloot komt even naar ons toe om een praatje te maken. Grappig, dan besef je weer dat je in een klein plaatsje bent, in Perth gebeurt dat veel minder. Hij vraagt waar we vandaan komen en aan Yannick vraagt hij of hij de vliegtuigen mooi vindt. Na de 'Yes' van Yannick vraagt hij aan ons of we de vliegtuigen van dichtbij willen zien...
Nou, dat is een buitenkansje dat we niet willen laten lopen! We lopen om de hangar en komen aan de andere kant bij een ander hek. De piloot komt met de sleutels aanlopen en neemt ons mee naar zijn vliegtuig. Super om het zo van dichtbij te kunnen zien, vooral ook omdat ze het vliegtuig aan het schoonmaken zij en alle motorkleppen openstaan.
Bij de cockpit vragen we nog wat aan de piloot en hij vraagt aan Yannick of hij eventjes piloot wil zijn. De blik in de ogen van Yannick zal Jeroen niet gauw vergeten, ogen die stralen van 'Wow, mag ik echt even in de cockpit zitten, pap?'. Een paar seconden later zit hij er al. Hij kijkt zijn ogen uit en de blik in zijn ogen is overgegaan van verbazing naar trots, de blik van een piloot. Zo mooi, maar een paar seconden, ogen die stralen, trots.
Terug bij het huisje is Jeroen misschien nog wel enthousiaster dan Yannick. Sandra beluistert het avontuur van piloot Yannick met een glimlach en attendeert Jeroen erop dat hij in zijn enthousiasme vergeten is om een foto te maken. Ach ja, sommige momenten moet je gewoon beleven ;).
