Afzien in de outback
Maandag 25 mei 2009. Tom Price, West Australië, Australië.
Na het zwemmen met de walvishaaien is het de volgende dag tijd voor een bezoek aan één van de mooie stranden van Ningaloo National Park. We kiezen voor Lakeside beach omdat deze aanbevolen wordt voor families met jonge kinderen. Het strand is aardig en het water mooi blauwgroen. Het strand is echter maar een meter of drie breed en ligt ook nog bezaaid met stenen. Dit is niet makkelijk lopen en ook niet echt lekker om te zwemmen. Voor ons niet echt een goede keus. Waarom wordt dit aanbevolen voor ons als familie?
De volgende dag brengen we een bezoek aan Turquoise bay.Prachtig! Er loopt een goede weg naartoe en het is echt een prachtig stuk wit strand dat overgaat in blauwgroen water. Op ongeveer tien meter van de kant kun je heerlijk snorkelen. Als Sandra met Malú in het water naar de vissen aan het kijken is die langs Sandra's benen zwemmen, ziet ze op ongeveer tien meter van haar vandaan een grote grijze vin uit het water steken. Even denkt ze dat er een haai zwemt. Totdat ze het verlossende geluid hoort van lucht dat uit een gat spuit, het is een dolfijn! De dolfijn zwemt door de baai en verdwijnt daarna weer naar open zee. Wat kunnen verrassingen toch leuk zijn!
Na ons heerlijk verblijf in Exmouth vertrekken we naar Tom Price, een dorpje in de outback van West-Australië. De weg ernaar toe (621 km) zijn we zo ongeveer alleen op de weg. Er is maar één tankstop bij een roadhouse. Tom Price is een dorp dat gesticht is als mijnstad in de jaren '60 en tevens als uitvalsbasis gebruikt kan worden voor het Karijini National Park. Dat brengt ons er dan ook naar toe.
Om in Tom Price te verblijven kunnen we kiezen uit een hotel-motel en een caravanpark met cabins en chalets. We waren niet erg vroeg met boeken en hadden dan geen andere keus dan het duurste verblijf op het caravanpark, een A frame chalet. Doordat het caravanpark een monopoliepositie heeft voor accommodaties met een keuken kunnen ze vragen wat ze willen. Dit doen ze dan ook en voor ons chalet moesten we maar liefst 204 AUD (ongeveer 115 Euro) per nacht neerleggen. Het duurste onderkomen tot nu toe en niet echt in ons budget opgenomen. Maar ja, we willen graag naar het Karijini park. Nou, voor dat bedrag verwacht je dan ook wel een mooi chalet!
Al bij binnenkomst zag het er niet echt schoon uit, maar in de outback is alles stoffig dus dat nemen we op de koop toe. Als we de airco aanzetten komen er ladingen stof en viezigheid uit. Doordat er geen dichte kastjes zijn in de keuken zitten alle pannen onder een flinke laag stof. 's Avonds worden we verwelkomd in de slaapkamer door een kakkerlak. De volgende morgen vinden we deze terug in douche, nu op z’n rug zodat Jeroen hem vakkundig de deur uit kan werken. Als Jeroen later naar de wc gaat roept hij ons erbij: ‘Ik zag wat in de wc...’. Sandra verklaart hem voor gek en Jeroen trekt de wc door… En ja hoor, daar spoelt een kikker onder de rand vandaan. Deze kikker heeft van de wc zijn huisje gemaakt want als Yannick de volgende dag naar de wc gaat, schrikt hij zich een hoedje. Net als hij wil gaan plassen komt de kikker weer tevoorschijn. Met als resultaat dat Yannick besluit om helemaal maar niet meer te plassen en poepen op de wc. Twee dagen later in het volgende huisje moeten we hem dwingen te poepen maar pas nadat Jeroen drie keer het toilet heeft gecontroleerd op de aanwezigheid van kikkers en kakkerlakken. (P.S. eerder waren er zelfs twee kikkers, maar dat hebben we maar voor onszelf gehouden :-).)
Na een bezoek aan het park worden we bij thuiskomst opnieuw verwelkomd door een (andere) kakkerlak. Vanwege de vieze vloer houden we onze slippers binnen maar aan. Klap op de vuurpijl is de douche die onder de kalk en de schimmel zit zodat wij het idee hebben er niet schoner van te worden. Het water uit de kraan waar we onze afwas mee doen komt uit een kraankop die net zoveel groene aanslag heeft. Dus na twee dagen genoeg kalk van binnen en buiten gekregen te hebben, zijn we blij dat we dit park kunnen verlaten. Hoe durven ze! Normaal klagen we niet gauw over iets, maar dit slaat echt alles! Het enige dat het nog een beetje goed maakt zijn de kangoeroes 's morgens op het grasveld en de papegaaien en duiven die we brood kunnen voeren.
In het Karijini park bezoeken we verschillende uitkijkpunten en maken we een stoere wandeling naar de Fortescue Falls en de Fern Pool: roodbruine rotsen met helder groen water. De zonsondergang die avond is een prachtige afsluiting van een stoffige maar mooie dag wandelen.
In Tom Price maken we op een morgen nog een wandeling met een Aboriginal vrouw, Wilanah. We wandelen door de outback van Tom Price en zij vertelt ons over de bergen van haar familie. Het is een indrukwekkende wandeling waarin we veel te weten komen over het leven van deze Aboriginals. Iedere berg in de buurt behoort tot haar familie. Andere bergen zijn om naar te kijken en niet om te beklimmen, dat heeft hun God zo bedoeld. We leren over planten en struiken die dienen als voedsel, medicijnen en onderdak. We ruiken en proeven van hun buitenleven. Een van hun regels is dat je alleen maar mag nemen uit de natuur wat je ook daadwerkelijk gaat opeten. Ze vertelt over de mannen- en vrouwenwetten die in hun leven gelden en waar ze mee op groeien. Je weet als vrouw niet hoe de mannenwet in elkaar zit en trouwen doe je alleen met iemand van een bepaalde stam. We krijgen twee uur lang les van iemand die weet hoe je met onze kostbare aarde om moet gaan.
