Cassowaries, zeurpieten en een vleermuizenziekenhuis
Zondag 7 augustus 2011. Yungaburry, Australië.

Etta Bay
Na Hydeawaybeach rijden we in één keer door naar Etty Beach. Het zijn tweebaanswegen en na elke honderd kilometer moeten we eindeloos wachten vanwege wegwerkzaamheden. Alsof we ons begeven in Nederland.

Na een veel te lange rit komen we aan in Etty Bay. We rijden de camping nog niet op of we worden verwelkomd door een cassowarie. Dit is een zeer zeldzame vogel die alleen voorkomt in Australië en op nog één ander eiland in de wereld. Het is een soort struisvogel. Hij is ook niet ongevaarlijk. Hij heeft klauwen zo groot als die van een beer. In Australië leven er nog 1500. De kans dat je die vogel tegenkomt is een heel klein. Wat een geluk!

Dat geluk duurt niet heel lang. We krijgen instructies op de camping dat we nooit mogen rennen, want dan kan hij agressief worden, vooral tegen kleine kinderen. Nooit eten geven! Op een goed moment had onze grote vogelvriend de prullenbak (plastic zakje) te pakken! Hij bleef met veel machtsvertoon rond onze camper hangen. We kregen hem niet weggejaagd! Hij werd er niet vriendelijker op en we zijn snel de camper ingevlucht. Hij bleef nog een half uur voor de deur staan. Hilarisch! Al met al is hij echt indrukwekkend. Hij is groot, gracieus, sterk, imponerend, kortom super! Drie cassowaries komen deze camping regelmatig bezoeken. Wij hebben er één gezien. Een aanrader! Geen reisboek die er iets over schrijft!?

De kinderen genieten twee dagen van het strand. Ze vermaken zich erg goed met allerlei zelf verzonnen strandspelen. De dag erop worden we wakker met een oud vertrouwd Hollands klote weertje, wat ons de komende drie dagen blijft plagen. Regen, regen en veel grauwe grijze wolken!

Paronella Park
Iedereen adviseert Paronella Park. Must see. Number One in Queensland! Dus ja, kuddedieren als we zijn volgen we the beaten track. Dom, dom, dom! Met alle respect deze ranking geldt alleen voor Australiërs, die nog nooit iets hebben gezien van Europa. Dit is een Europees aandoend park met een paar mooie oude bouwwerken (honderd jaar) van een Spaans aandoende architectuur. We maken een paar mooie foto's, maar raken al snel verveeld. We krijgen een rondleiding van een veel te luid sprekende vrouw, die alles heel duidelijk articuleert en ratelt als een slang! Ze zeurt ook dat we bij elkaar moeten blijven en we dit en dat beter niet moeten doen. Mijn irritatiegrens stijgt al vrij snel. Wat kunnen mensen zeuren! Ik kijk zelf wel en alle weetjes over het park kunnen me gestolen worden.

De Australiërs begrijpen ook niks van cultuur en architectuur (Aboriginals vallen hier niet onder). Ik moet toch even spuien! Ze hebben in het geheel geen gezellige en culinaire eetcultuur. We komen sporadisch een restaurant tegen dat de moeite waard is. Op elke hoek van de straat kun je bbq'en en kun je lappen vlees kopen vanaf 700 gram. Het wemelt er van de fast food restaurants en fish en chips is het meest voorkomende aangeboden maaltijd. Heel veel wordt ook gefrituurd, zowel vlees, vis als aardappels. Er zijn overal uitgestrekte stranden, maar nergens boulevards met terrasjes!

Wanneer je een dorp binnenrijdt in de binnenlanden kijk je ook je ogen uit. De tijd heeft hier al decennia stil gestaan. We komen pubs binnen met de televisie op het kanaal van MTV die clips draaien van dertig jaar terug, Wham, Cindy Lauper, Janet Jackson en Madonna. Het is er vaak kaal met een paar plaatjes op de muur met pin-up girls, alhoewel de mensen erg conservatief lijken. Een dorp heeft gemiddeld drie kerken! Emigreren? Nee, nooit ondanks de weidsheid en het mooie weer. Want het dichtbevolkte Nederland lonkt nou ook niet bepaald.

Waar ik de Australiërs om moet roemen is de ongekende behulpzaam- en vriendelijkheid. Ze staan altijd voor je klaar en geven graag nog een paar extra tips. Ze maken ook graag een praatje met de buitenlanders en schrikken niet af van slechte grammatica. Dat is wel even wat anders dan een vakantie doorbrengen in Frankrijk. Daar zien ze je niet staan, of laten graag merken dat je maar een suffe toerist bent! Hier maak je gemakkelijk 'vrienden'. Wanneer je zou emigreren dan word je hier snel opgenomen, alleen je moet wel tegen de conservatieve en over-protectieve regeltjes kunnen. Nederland is er ook niet vies van, alleen valt het hier nu op! Overal borden met regels, campings en tours met eindeloos veel (veiligheids-) regels. Mensen die je aanspreken wanneer je iets doet wat niet hoort! Geef mij maar de chaos van Azië. Het ligt grotendeels aan mezelf, het is mijn allergie, dus neem het de Australiërs niet kwalijk. Enfin, dat over Paronella Park.

Table Land
De volgende dag verlaten we de kustvlakten en bezoeken Atherton Tableland. Het is door de koele lucht, zware regens en rijke vulkanische bodem een rijk landbouwgebied. We zijn ook getuige van het natte en koele weer! We rijden het watervallencircuit en bezoeken de indrukwekkende watervallen; Millaa Millaa, Zillie en Ellinjaa.

We zetten onze tocht voort naar een volgend natuurwonder, de Mount Hypipamee crater. Het is een gifgroen meer, ingeklemd tussen steile kliffen. In de middag bezoeken we een klein ziekenhuisje voor vleermuizen. Hier hebben we verschillende soorten op de kop hangende creeps gezien.

Vervolgens zijn we via een omweg, om de Curtain Fig Tree te zien, naar Yungaburry gereden. Een friendly town, packed with cute cafes and excellent restaurants, dus! Het stadje is wel een must see! Typisch stadje. Ondanks een hoop gelul van mijn kant hebben we in de avond heerlijk gegeten bij Franny! Na het tafelen zijn we naar een camping gereden waar we niet meer geaccepteerd werden, te laat! Dan niet, en hebben onze camper pontificaal op het marktpleintje gezet. In de ochtend werden we wakker van het gekeuvel op straat.