In de regen
Zaterdag 20 november 2010. Fraser Island, Australië.

Tja, soms zit het mee en soms zit het tegen. Vandaag zat het wat tegen. We hadden ons erg verheugd op het bijzondere Fraser Island met haar dingo's, slangen en wat al niet meer, omringd door de vele haaien. Maar het weer liet ons in de steek: bijna de hele dag regen. Op zich is dat nog niet zo'n punt, warm is het toch wel, maar de bijzondere siddering van het eiland en de kleuren komen dan natuurlijk minder mooi uit.

Toch hebben we een hele leuke dag gehad. Die Aussies zijn ook zo grappig: dat begint al op de boot met Niel de kapitein die uitlegt wat je allemaal kunt doen om de dag níet te overleven. En vervolgens met Shane, de berijder van de FourWheelDrive bus. Hij laat eerst met de bus op de zandpaden voelen hoe het is om paard te rijden (komt volgens Indi & Tomar ook aardig in de buurt van de bobsleebaan in de Efteling). Even later doet hij voor hoe je moet staan en kijken als je een dingo tegenkomt (stilstaan, armen gekruist op de borst met je gezicht naar de dingo, je groot maken, en met een gezicht als een citroen naar de dingo kijken). En dan natuurlijk iedereen oefenen. Ook legt hij vrolijk uit waarom bij Lake Mckenzie niet de dingo's maar de toeristen zelf het grote gevaar vormen. Namelijk door in dit prachtige maar heel diepe en dus koude meer van regenwater lekker ver het meer op zwemmen en onderkoeld raken: helaas, dan verdrink je als er niemand in de buurt is die het ziet en je kan redden.

Verder was het geweldig om de grote bomen te zien van wel 1200 jaar oud. De littekenbomen te zien, die een groot deel van zichzelf in de bast missen maar toch gewoon doorgroeien (de Aboriginals hebben er gewoon een kano uit gekapt, waarna de boom gewoon weer door kon groeien). Net Tomar door een kreek te wandelen van op natuurlijke wijze gezuiverd water (kun je zo drinken en smaakt volgens Tomar lekkerder dan kraanwater) die uitkomt in de beroemde Eli Kreek op de 75Mile Beach. En het heeft ook wel wat om met zo'n joekel van een bus over dat eindeloze strand te scheuren en ondertussen de ene na de andere anekdote al dan niet over Fraser island te horen. De grote vraag die blijft staan is of Eliza Fraser (vrouw van kapitein Fraser naar wie het eiland is vernoemd) nu uiteindelijk geëindigd is in een gekkenhuis in Engeland of met een nieuwe man terug is gegaan naar Australië (al dan niet naar Fraser Island).

Op de terugtocht met de boot was het nog steeds geen weer om lang op het dek te staan, maar welke Nederlander kent niet het spelletje: ik neem iemand in mijn gedachten en de anderen moeten er achter zien te komen wie dat is? Dat doen we regelmatig in de auto als we op pad zijn met als standaard beginvragen: Is het Patricia Paay (al dan niet met uitbouw)? Is het Tusje, Tafje of Tofje? Heeft ie een helm als een Teletubbie, is het een kabouter en zegt ie plopperdeplop, etc. En nu dus ook op de boot waarbij zich al snel andere Nederlanders voegden in dit onweerstaanbare tijdverdrijf en Indi en Tomar het hele arsenaal hebben opengetrokken van Jackass, Harry Potter, oom Dagobert tot en met Sinterklaas. Breed lachend dus weer van de boot af en vijf minuten later al weer een duik direct vanuit het appartement in het zwembad. En dit noemen we dan een wat mindere dag, als je begrijpt wat ik bedoel… De komende dagen zijn we even uit de lucht want er moeten zo’n duizend kilometers worden gemaakt richting Airlie Beach.