Cool!
Zondag 7 november 2010. Port Stephens, Australië.
Yes, we hebben na de stortregen van gisteren nu 30 graden, een strakblauwe lucht en een lekker windje. Zo hadden we ons de Aussie zomer voorgesteld. Wat kan dat weer omslaan zeg. En dat mooie weer hebben we vandaag ten volle benut. Met zúlke coole activiteiten dat we er zelf nog helemaal verbaasd over zijn.
Vanochtend gestart met sandboarding. Het prachtige kustgebied hier, Port Stephens, heeft een enorme duinenrij, die doet denken aan de noordelijke Sahara, maar dan veel smaller. Maar wel met van die mooie echte zandduinen. En daar hebben die outdoor Aussies die volgens mij spelend door het leven gaan iets supergaafs mee bedacht: op een skateboard zonder wieltjes er van af sleeën (Marleen en Danielle) of surfen (dat was alleen voor gevorderden, Tomar en Indi mochten dat dus wel proberen van onze sandboard dude, wij niet). Zo, dat was een uur grandioos en heftig sporten. Het gaat echt keihard, je valt herhaaldelijk plat op je snoet in het zand en loopt natuurlijk honderd keer die berg zand op. Fantastisch! Spierpijn overal en zand tot in ons oren.
Lunchen en toen aan boord voor nog meer excitement. Dolfijnen spotten. En ja hoor, we hebben er wel zes gezien. Heel gaaf, ze spelen met de boten en zwemmen er keihard voor uit. Zo lief, Indi en Tomar waren helemaal verrukt. En natuurlijk kan ook zo'n boottocht hier niet spannend genoeg zijn. Dus kan je daarna bump netting doen. Wat? Bump netting?. Dat betekent dat ze een groot anti-haaiennet naar beneden laten vallen in het water. Eigenlijk een voetbaldoel op z'n kantje. De boot gaat langzaam varen en dan mag je tussen de dolfijnen, in dat net, in de ijskoude oceaan bumpnetten.
Op de boot waren zo'n honderd mensen en eigenlijk wilde niemand vanwege de koude wind. En die haaien schrikken toch ook wel af. Behalve onze kleine Indi. Ze had het op plaatjes gezien en er vandaag haar thermopak voor aangedaan En daar ging ze, gillend en schreeuwend van de pret en spanning. Zo stoer. Nou, wij vonden het doodeng, maar het werd erg goed begeleid. Dus Indi in het bumpnet. Gelukkig kwam er snel een Indiase familie bij, want zo alleen was toch wel heftig. En ja, toen kon Tomar niet achterblijven. Twee dagen geleden nog voor Pampus en bijna naar het ziekenhuis, nu in de koude oceaan in een haaiennetje! Wat een dag. De rest van de middag hebben we dan ook rustig op ons balkonnetje gezeten, schoolwerk gedaan en de foto's bijgewerkt. De adrenaline stroomt nog door ons heen. Life's fun!
Een soort van ritme
Dinsdag 9 november 2010.
Een soort van ritme. We hebben heel veel opwindende dingen te doen, beleven en ervaren. Elke dag iets nieuws. Na een week Australië (en Singapore natuurlijk, wat al weer lang geleden lijkt) hebben we al zó veel indrukken opgedaan. Wat is dit een afwisselend land. Van de stad naar de wilde natuur boordevol bijzondere planten en dieren, schitterende stranden, rotsen, aardige mensen. Dagen lijken weken. En toch proberen we ook hier een soort van rust, reinheid, regelmaat te vinden.
Rijden
Toen we twee dagen geleden uit Sydney vetrokken brak een spannend moment voor Marleen aan: links rijdend Sydney uit, in ook nog een automaat. Marleen deed het geweldig, ook de rotondes. We hebben besloten dat het wijzer is als één van ons veel ervaring op doet met links rijden in plaats van allebei een beetje. Dus hebben wij een heerlijk traditionele taakverdeling: Marleen is van de route en de reis- en Danielle van het verblijf (dus alle foto, internet, school, hotel en geldzaken). Werkt prima en het rijden gaat inmiddels hartstikke goed. Alleen de stoeprandjes linksom geven nog wel eens een probleempje, dus Danielle is ook van het afstand-houden-tot-linker-stoeprand, wat veel hilariteit en flauwe grappen geeft.
In de auto is het voor Tomar en Indi tijd voor luisterboeken op de i-pods. Mooie leesboeken en educatieve dingen zoals de Junior Beta Canon (een aanrader, alle grote beta-onderwerpen reuze leuk uitgelegd vijf uur lang), filosofie (CD ‘waarom’), geschiedenis (kinderen van Nederland/kinderen van Amsterdam), meezing CD's voor Indi en coole muziek voor Tomar. En in de auto eten we fruit en nootjes. Heel verantwoord, ter compensatie van aanlokkelijke hamburgers en ijsjes in de avond.
School
Schoolwerk doen we 's ochtends en 's avonds een uur. We houden Maria Montessori in ere dus. De kinderen hebben een heuse weektaak, waarbinnen ze per dag zelf kunnen kiezen wat ze die dag doen. Maar het moet wel af zijn aan het einde van de week. Op de weektaak staan de reguliere werkjes van school (Pluspunt voor Indi, Hema Cito boekjes voor Tomar), bijzonder reiswerk van school (twee keer per week weblog voor Tomar met goed spellen en typen, twee mailtjes per week, klassenschrift vragen beantwoorden via de weblog. Voor Indi in haar mooie dagboek schrijven en met behulp van één van ons iets vertellen op de weblog). Daarbij per week een speciale (en leuke!) reisopdracht van ons. Vorige week was dat de muntenopdracht: vijf nieuw verzamelde muntjes uit Singapore en Australië overtrekken en dan met behulp van de wisselkoers uitrekenen wat de waarde is. Deze week: iets natekenen wat je mooi vindt en een ansichtkaart naar iemand thuis sturen. Indi en Tomar werken met plezier en zijn inmiddels gewend om dat te doen op een hotelkamer of internetplek, aan een zwembadtafeltje, of in het vliegtuig en de auto.
Spelen
Er is heel veel te doen en te ontdekken op een dag. En toch willen kinderen soms gewoon lekker spelen! En dat moeten ze hier toch echt met elkaar doen (en wij ook). In Sydney hadden we ons prachtige ruime appartement op de 29e verdieping. Daar zaten allemaal rare hoeken en kasten in. Daar was verstoppertje een geliefd tijdverdrijf. In Port Stephens was het even wennen na de ruimte in Sydney. Een kleine, wat verlopen hotelkamer die propvol stond met onze vier bedden. Die arme Tomar die net beter was liep prompt met zijn voorhoofd tegen de goed gewassen glazen balkondeur op. Bult op zijn hoofd, geen verstoppertje meer dus en ook een renverbod. Maar niets stopt spelende kinderen. Dus hebben ze prullenbak basketbal bedacht. Dat is dunken vanaf je bed met je knuffels in een (schone) prullenbak. Erg leuk en inmiddels zijn er allerlei spelregels en een heuse laddercompetitie. Ha, ha en de baan wisselt per hotel natuurlijk. In de dorpjes hier zijn er buiten vaak zo maar ergens klimtoestellen. En daar had Indi zowaar een vriendin-voor-een half-uurtje gevonden. En steentjes gooien ergens in het water is ook altijd goed. En natuurlijk zijn er nog de DS, e-reader en tekenspullen. Op de kamer heeft Indi haar eigen thuis-voel-ritueel: ze maakt op haar nachtkastje een soort altaartje met de briefjes, tekeningen en kleine talismannen/geluks doosjes, poppetjes, boekjes die ze van haar lieve vriendinnetjes, juffen, familie, vrienden heeft gekregen.
Mensen
Aussies vinden we leuk! Meestal dan (de meneer in ons hotel in Port Stephens die 's nachts na een echte heftige domestic fight met zijn mevrouw door de politie uit het hotel is verwijderd minder). De vraag ‘whe’re you from’ is met al die immigranten een van de eerste dingen die je zegt en dat levert steeds weer korte en lange gesprekjes op. Gisteren maakte ik een foto van een pelikaan op de kade. Vonden wij heel mooi. Kwamen er twee Aussies naar ons toe lopen. Wat ik in hemelsnaam fotografeerde. Nadat ik had gezegd dat het de pelikaan was lagen ze helemaal in een deuk. Why? Toen heb ik uitgelegd dat wij niks groters dan een reiger hebben en vooral veel mussen. En dat we al blij zijn met een eekhoorn of konijntje. En dat kakatoe's alleen in kooitjes wonen en heel erg duur zijn. De ogen vielen uit de kassen. Een mooi gesprek, waarbij ze bedankten dat we hun weer eens bewust hadden gemaakt in wat voor een rijk land ze leefden.
Neil, een oudere Aussie gids heeft ons een tweede perspectief op het Australische integratie vraagstuk gegeven. Naast het positieve beeld over Aboriginals dat wij kennen (spiritueel, natuurmensen, onderdrukt, didgeridoo's, vredelievend), is er ook een andere waarheid van child abuse, alcoholisme en het standpunt dat het een erg primitief volk was dat te snel ontwikkeld is toen de Europeanen kwamen en dat het ondanks enorme investeringen maar niet lukt om mensen op de rails te krijgen. Geen enkelvoudige waarheid natuurlijk, boeiend om beide standpunten naast elkaar te kunnen zien vrij van een oordeel.
De nieuwe tijd
En voor trendvolgers in plaats van trendsetters op IT gebied zijn wij inmiddels helemaal blij met fotomogelijkheden, de mini-laptop, i-pods en e-rader. Elke dag even mailen, foto's ordenen en de weblog bijwerken is voor ons allemaal een fijne manier om al die indrukken weer te laten zakken en het geeft een prachtig dagboek voor later. En dan snel weer uit het ritme en spannende dingen doen. Dus ja, reizen met kids is geweldig, en het lukt ons om hier écht te zijn!
Inmiddels zijn wij ook te volgen op verrereizenmetkinderen.nl. Een prachtige site voor wie ver wil reizen met jonge kinderen. We hebben er veel aan te danken en willen graag op onze beurt onze ervaringen weer doorgeven aan andere ouders. Dus volgen hier af-en toe tips:
Tips:
- neem een pak diepvrieszakjes mee. Wij gebruiken ze voor van alles. Nootjes bewaren, voor als het misgaat bij erge misselijkheid, natte zwemkleren die mee moeten de koffer in, speelgoed ordenen in de tassen, sokken bij elkaar houden...
- op luisterrijk.nl kan je heel veel luisterboeken voor op een i-pod downloaden. Dat kan je dus ook nog op reis doen. Leuk en betaalbaar.
- wij kregen een prachtige wildlife kaart van Australië cadeau (Waterford Press). Klein en reuze leuk om altijd bij de hand te hebben.
- point it boekjes zijn kleine plaatjes/pictogrammen woordenboeken. Handig voor de kinderen om toch iets te kunnen vertellen zonder woorden.