Lake Powell
Vrijdag 17 september 2010. Page, Utah, Verenigde Staten.

De volgende stop op het programma is Page, bij Lake Powell, een groot stuwmeer in de Colorado River. Het begint al donker te worden als we aankomen. Bij de ingang van de camping staat het gevreesde ‘No vacancies’. Ik doe of mijn neus bloedt, maar mijn hoop op een toegestoken zakdoek verdampt als ik de receptioniste zie. Haar gezichtsuitdrukking is volledig in lijn met het bordje boven haar hoofd. We reserve the right to refuse service to anyone, staat er. Anyone, dat zijn wij! Maar goed, vol is vol, daar kan zij ook niets aan doen.

We rijden verder door het stadje, en overwegen te overnachten in een van de motels. Die zien er echter uit als in de film, van die bouwketen waar achter elke deur drie dode hoertjes liggen. Dan maar doorrijden naar de Marina, zes mijl verderop aan het meer. Daar zou nog een camping zijn. En passant rijden we zo Glenn Canyon National Park binnen. De receptie van Wahweap Campsite is al gesloten maar voor laatkomers hangt er een overzicht van de laatste vrije plekken. We zetten de bus op een van die plaatsjes, lopen terug naar de receptie om de plek af te tekenen, zien dat iemand anders ons al voor is geweest, kiezen snel een andere… Kortom, het blijkt nog een hele ratrace te zijn om in het weekend op de bonnefooi een plekje te bemachtigen. Praktisch gezien kunnen we best langs de weg overnachten - we zijn vrijwel zelfvoorzienend - maar het mag niet en het voelt ook minder veilig. Enfin, we zijn weer even onder de pannen.

Overnachten in Page is geen doel op zich. Wij kwamen hier voor Horseshoe Bend, een hoefijzervormige bocht in de Colorado. Vanaf de parkeerplaats bij de Bend ploeteren we in de niet meer zo koele ochtend een kwartier lang door het rulle zand – een zweterige aangelegenheid met Teun op de rug. Uiteindelijk worden we beloond met een mooi uitzicht op de meanderende Colorado River driehonderd meter beneden ons.