Niemandsland
Donderdag 13 juli 2017. Moab, Utah, Verenigde Staten.
Voor we Vernal verlaten bezoeken we het Utah Field House of Natural History and Dinosaur Gardens. Een mondvol waarmee een dino museum wordt bedoeld. Ook hier zijn fossielen en beenderen te bekijken, maar er is bovendien een tuin met dino’s op ware grootte, je kan er zelf (nep)beenderen opgraven en er wordt een film over de echte opgravingen getoond.
We gaan op weg langs piepkleine stadjes, dikwijls slechts enkele huizen of trailers groot. Er staan telkens borden met info, zoals het aantal inwoners. Dat getal is tot op inwoner nauwkeurig, bijvoorbeeld 313 inwoners en we vragen ons af of telkens er een baby wordt geboren of wanneer er iemand sterft, het aantal wordt aangepast.
We gaan binnen bij de US Post in één van dergelijke stadjes, om eindelijk onze kaartjes naar België te versturen. De dame aan het loket is duidelijk blij dat ze iemand ziet en blijft maar praten. Over onze reis, haar werk in Yellowstone tijdens haar studies en ze vraagt of we op 21 augustus nog in de US zijn voor de totale zonsverduistering, een onderwerp dat wel meer ter sprake komt.
Alweer een scenic byway ‘Dinosaur Diamond’ slingert zich over bergen en door dalen. Emiel gaat vooraan zitten want hij voelt zich een beetje misselijk. Er zijn veel motards op de baan, en een helm en/of beschermende kledij is/zijn hier duidelijk niet verplicht. Het vee staat niet in afgesloten weides zoals bij ons maar er zijn ‘open ranges’. Af en toe staan er dus koeien op de weg.
We moeten ondanks de automatische versnellingen regelmatig handmatig naar tweede schakelen bij het naar beneden rijden. Zowel Dirk als ik vergeten soms bij het terug naar automatic te gaan dat ontkoppelen niet nodig is en duwen snoeihard op de rem. Dat kan op luid protest van achteraan rekenen en er sneuvelt ook al eens bord of een glas.
Moab, gelegen tussen een aantal parken en midden in de woestijn blijkt een toeristisch stadje, met veel hotels, restaurants en aanbieders van allerlei outdoor activiteiten. We sluiten hier aan op de klassieke toer door het zuidwesten van de US. Waar we tot nu toe zo goed als enkel Amerikaanse toeristen zagen, is de helft van de kampeerders hier net als wij Europeanen onderweg met een gehuurde RV. Wij laten het fietsen of hiken bij meer dan 40°C even links liggen, en zoeken onze toevlucht in het kleine zwembad van Canyonlands RV park. Die campground ligt midden in Moab, dus wanneer de zon onder is en de temperatuur gedaald is lopen we door Main Street.
