4th of July
Dinsdag 4 juli 2017. Cody, Wyoming, Verenigde Staten.
Thermopolis ligt slechts een uurtje van Cody, een cowboystadje waar we 4th of July zullen meemaken. We rijden Main Street in wanneer de politie de straat net afzet voor de parade. De RV wordt geparkeerd en we zijn net op tijd om het begin van de stoet voorbij te zien komen. Voorop lopen militairen afkomstig uit Cody, zowel actieve als veteranen van oorlogen zoals WOII, Korea, Vietnam en Afghanistan. De omroepster vraagt ondertussen of er bij de toeschouwers soldaten zijn van de Navy, de Air Force, de Marine, enzovoort zijn. Telkens wanneer iemand zijn of haar hand in de lucht steekt wordt er door de omstaanders luid geapplaudisseerd. Even later staat iedereen recht (velen zitten in mee gebrachte campingstoelen) en met de hand op het hart wordt er een lied gezongen als eerbetoon aan de strijdmachten. Wij kijken het wat verbaasd aan, recht staan we toch al maar de hand op het hart leggen gaat een stap te ver.
Nadat de military forces voorbij zijn gekomen begint de gewone stoet, met meer dan 100 deelnemers. Dat gaat van lokale handelaars tot de jeugdclub, van de deelnemers aan de rodeo vanavond tot een oudere dame met een roze hond, van de sheriff tot de marching band van de lokale high school. De brandweer brengt verfrissing door ons nat te spuiten, en er wordt snoep gegooid naar de jongens. Mini-beauty queens zitten op grote praalwagens en old timers tuffen voorbij. Het lijkt een beetje op carnaval, alleen is het allemaal bloedserieus. Na anderhalf uur zit de parade erop en trekken we richting Walmart. Die is gewoon open vandaag, en volgens de kassajuffrouw enkel gesloten met kerst. We gaan helemaal mee in de sfeer en wagen ons aan wit/blauw/rode cake.
In de late namiddag rijden we met de bus naar de rodeo. Elke zomeravond is er rodeo in Cody maar die van vandaag is een stuk specialer. Ik raak aan de praat met een dame uit Carlsbad, en krijg tips voor wanneer we daar binnen enkele weken zijn.
Het rodeostadion is groot, de rodeo hier de grootste commerciële ter wereld en vandaag helemaal uitverkocht. Onze tickets kochten we gelukkig ruim op voorhand. Ook hier mogen de militairen en veteranen opdraven, en speelt een militair orkest het volkslied. Iedereen gaat recht en zingt uit volle borst mee. Na een speech over vrijheid van godsdienst volgens het tweede amendement wordt er gemeld dat er toch enkel tot de christelijke god zal gebeden worden en plots zit het hele stadion met de handen gekruist en de ogen toe een gebed op te zeggen. Behalve wij dan, wij nemen stiekem foto’s van de biddende menigte... En dan begint de rodeo officieel, en wij vinden het fantastisch. Er zijn meerdere competities, de ene al wat spectaculairder dan de andere: Minstens acht seconden op een wild paard blijven zitten en dat op een zo stijlvol mogelijke manier (de jury geeft punten) terwijl de cowboy zich slechts met één hand mag vast houden aan het zadel, of met de teugels in één hand (klein detail, het paard wordt wild gemaakt door een band rond de edele delen, die er na acht seconden door begeleidende cowboys wordt afgetrokken). Verder van het paard springen en zo snel mogelijk een kalfje op zijn rug leggen met de blote handen. Met z’n tweeën een kalf vangen met de lasso (één cowboy moet de lasso rond de hoorns gooien en de andere cowboy moet de lasso rond de poten krijgen). Zo snel mogelijk een parcours afleggen, en er zijn kinderen niet ouder dan Louis die aan stuntpaardrijden doen. Tot slot zijn er cowboys die minstens acht seconden op een wilde stier moeten proberen te blijven zitten. Dat lukt niet altijd, en zeker niet op een mooie manier. Tot groot plezier van de jongens wordt er al eens een cowboy in zijn achterwerk geprikt door de stier.
We eindigen Indepence Day met onze mede-kampeerders aan de achterzijde van Ponderosa campground, waar we een prima zicht hebben op het uitgebreide vuurwerk.
