Time to evaluate
Zaterdag 9 mei 2015. Nederland.
We zijn weer thuis. De checkin op Dulles Airport was smooth en we zaten in de door de Transport Security Authority vertrouwde categorie, dus we mochten door de speciale lane. Scheelde een lange rij en we mochten alle kledingstukken aanhouden. Vliegen met United Airlines in economy is niet overdreven duur, maar je snapt wel weer waarom en waarom de maatschappij al jarenlang op de rand van een faillissement zweeft. We zijn weer thuis en dus is het tijd voor de evaluatie. Hoe waren de VS? Voor Frank was het de eerste keer en voor Hans de tigste, maar wel de eerste keer dat hij er niet voor zaken was. Hoe zijn de USA als vakantieland? Natuurlijk mag je geen algemeen geldende conclusies trekken uit twaalf dagen en een rondrit van ‘maar’ duizend kilometer, maar we doen het lekker toch.
Bevolking
Ze zijn opperlakkig en alleen maar aardig voor een fooi is een opvatting die je nogal eens hoort. Niet dus. Wie we ook tegenkwamen, ze waren zonder uitzondering aardig behulpzaam en beleefd. De ontvangst in de hotels, de obers in de restaurants, hulp in winkels, dat zijn dan de ‘commerciële’ contacten, zonder uitzondering aardig. De rangers van de National Parkservice zijn niet alleen uiterst behulpzaam, maar ook nog eens zeer goed geinformeerd. Stel ze een vraag en je krijgt een boeiend historisch verantwoord hoorcollege, dat soms wel een kwartier duurt. Alle musea draaien op vrijwilligers, opnieuw vriendelijk en behulpzaam en die ook nog eens een goed verhaal kunnen vertellen. Selfie maken op straat? Meteen staat er iemand bij je die aanbiedt om het over te nemen. Kijkje even op een plattegrond: meteen komt er iemand naar je toe om te helpen. Zelfs de politieman die Hans na een verkeerde afslag aanhield was vriendelijk en verontschuldigde zich dat hij een waarschuwing moest uitschrijven. O ja, dat ze veel herrie maken is ook waar. De app gaf bij tijden 110 decibel aan in een café waar we aten.
Bezienswaardigheden
Met een geschiedenis van dik 200 jaar is iets al gauw historisch. Maar dan zorgen ze er wel heel goed voor. Iets is al gauw een National Park of landmark. Het wordt allemaal goed geconserveerd en in stand gehouden. Daarbij wordt er weinig tot niets vernield of beklad. Natuurlijk zie je wel graffiti, maar niet op de landmarks. Ook niet als ze feitelijk onbewaakt zijn (zoals de vrij toegankelijke huizen in Harpers Ferry). Musea zijn nogal eens groot, groter, grootst, maar ook kleine, intieme musea zijn door de vrijwilligers zeer de moeite waard. We zijn weinig in ‘echte’ natuurgebieden geweest, maar de rit door de Blue Ridge Mountains was indrukwekkend.
Voeding
Sommige vooroordelen worden wel heel snel bevestigd. Food is per definite fast. Gezellig een avond tafelen is er niet bij, ook in de niet standaard fast food tenten gaat het van haasje-repje. Verder is het veul, vet en werm en veel processed. Best begrijpelijk vanuit efficiency, voedselveiligheid en houdbaarheid, maar niet altijd lekker. Zo bestond het complimentary ontbijt dat in onze twee-sterrenhotels altijd inbegrepen was nagenoeg allen uit kant-en-klaar eten, geserveerd op plastic bordjes. Voorgebakken omeletten, hamburgers en spek, brood, zelfbak wafels, cakejes en bagels en ergens achteraan nog twee appels. Ook een salade ‘s avonds is niet automatisch gezond als er anderhalf ons kipfilet op gaat. Frisdrank; free refills en ‘can I get you a soda for the road? De Nederlander vraagt zich wel af waarom je een grote frisdrank zo bestellen als je free refills krijgt, maar da’s wel heel erg Nederlands. Maar we hebben het met hier en daar een vitaminepil overleefd. Wat dan weer wel meeviel; er is tegenwoordig keuze in bier. Niet alleen meer uit halfbevroren licht alcohlische frisdrank, maar ook lekkere hoppige (IPA) biertjes, vaak van de tap en vaak ook van lokale microbrouwerijen.
Verkeer
Bijna truttig hoe dat de Amerikanen rijden. Linksaf willen slaan en voorgesorteerd? De tegenligger die rechtdoor wil stopt voor je en zwaait net zo lang totdat je voorrang neemt. Neiging hebben om als voetganger over te steken? De automobilist spot je en stopt al vijftien meter voor je. En verder is het met uitzondering van wat drukte rond de grote steden vooral rustig tuffen met 45 of 55 mijl per uur op lange lege countryroads.
