Weer thuis: Viva la Vida!
Maandag 9 augustus 2010. Nederland.

De laatste dag van de vakantie sleuren we ons uit bed, naar de douche, zwembad, het buffet en hangen we voor de tv. We vervelen ons rot en hopen dat de tijd zo snel mogelijk gaat. Alles gezien, alles gedaan, alle souvenirtjes gekocht. We zijn er klaar voor om het nieuwe paradijsje dat op ons wacht met eigen ogen te aanschouwen. Maar wat reizen de kinderen toch makkelijk. Ze zijn zo gewend om zichzelf tijdens de wachtmomenten te vermaken.

Met Martinair vliegen we terug naar huis, de reis verloopt zeer voorspoedig. Naast ons zitten een vader en moeder met twee kleine kinderen die zeer gedisciplineerd met allerlei speelgoed hun kinderen proberen te vermaken. Met een schuin oog zie ik ze kijken naar die moeder die dat met twee kleine kinderen in haar eentje doet. Ik zie goedkeurende blikken van andere passagiers omdat die globetrotters van mij zich muisstil en heerlijk vermaken met Tom en Jerry op het beeldschermpje en daarna in een diepe slaap te vallen. Ze slapen de hele vlucht, missen het ontbijt maar nog net niet de landing. We worden door opa en oma op Schiphol opgewacht. Die brengen ons naar het nieuwe huis waar we met open mond in rondlopen. Voorlopig voelt het als een nieuwe hotelkamer. Heel goed gevoel, maar onwerkelijk dat dit echt óns huis is. Ik ben bang dat de echte eigenaren elk moment door de voordeur kunnen komen en deze droom als een zeepbel uiteen spat. Gelukkig is de realiteit anders. Dit droompaleisje is echt ons nieuwe onderkomen voor de komende tijd! Peter en ik genieten van een lekker koud drankje in onze Yucatan Hangmat die natuurlijk gelijk in de tuin is opgehangen. Wat een reis, wat een mooie momenten, wat een leven! Viva la Vida!