Op bezoek bij Bart en Margaret
Vrijdag 12 augustus 2016. Port Edwards, British Colombia, Canada.
Toen we tijdens onze vorige trip in Thailand waren leerden we in Chiang Mai Bart en Margaret kennen, een Canadees koppel. Nu bijna vier jaar later zijn we bij hen op bezoek in Port Edwards. Hij is een maritiem bioloog en zit veel op zee voor het bestuderen van vissen en om zelf ook te vissen. Dus toen we de zondagnamiddag bij hen toekwamen was er heel wat bij te praten.
De volgende dag zijn we dan inkopen gaan doen want in de vroege namiddag vertrokken we richting Oona River op Porcher Island. Aangezien er maar vijfentwintig inwoners zijn op dit eiland en er geen winkels zijn moet je alles meenemen naar het eiland. We voeren naar het eiland met hun vissersboot en na drie uur varen (met af en toe de kindjes aan het roer) bereikten we de haven van Oona River. Dan de pick up in en richting het huis. Bart en Margaret hebben twee huizen daar die vlakbij elkaar liggen. Zo kregen wij ons eigen nestje en hadden de kinderen zelf eens elk hun eigen slaapkamer. En er was zelfs een bad, iets waar de kinderen gretig gebruik van gemaakt hebben. ‘s Avonds zijn we dan bij hen gaan eten en de kinderen konden er ook naar televisie kijken.
De volgende dag zijn we gaan wandelen in Oona River. Een grote kraan, de natuur, vele waterplassen om met hun camion door te crossen, meer moest dat niet zijn. Na het eten zijn we dan met hun vissersboot de zee opgegaan. Bart wilde de kinderen tonen hoe krab en garnalen gevangen worden. Dus na wat varen was het tijd om eerst de krabbenetten uit te gooien . En dan de andere kant uitgegaan om de netten uit te gooien om de garnalen te vangen. Twee verschillende netten en ook voor beide een andere methode. Zeer leerrijk om dat te zien en de gastjes die waren dolenthousiast. De netten lagen nog maar in het water en ze vroegen al wanneer we ze de volgende dag gingen uithalen. Wat nerveus zijn ze in slaap gevallen en de volgende ochtend was de eerste vraag : ‘zouden er al veel garnalen en krabben in de netten zitten?’
In de ochtend zijn we dan naar een andere kant van het eiland geweest waar er een mooi strand was met veel rotsen en drijfhout. Kindjes zagen er een grote boomstam liggen en algauw werd dit de schommel. Na het strand eerst iets gegeten en dan wat hoger de berg opgegaan. Daar een stuk woud ingegaan om visnetten te zetten. Die visnetten dienen om kleine zalmvisjes te vangen die ze gebruiken voor te bestuderen. Bart wou de kinderen eens tonen hoe ze dat doen en natuurlijk hebben de kindjes met veel enthousiasme meegeholpen. Daarna verder het bos ingegaan om naar een viskwekerij te gaan. Daar doen ze ook onderzoek naar het kweken van de zalm. Dan was het tijd om terug te gaan naar de visnetten. In totaal hadden we elf zalmvisjes van drie verschillende soorten zalm gevangen. Na wat uitleg over de visjes mochten de kindjes ze weer vrijlaten in de rivier.
En eindelijk was dan het moment aangebroken om de zee op te gaan voor de netten binnen te halen. Want je kan hier enkel de haven in en uitvaren bij vloed. Eerst de netten van de garnalen waar er toch een veertigtal inzaten. Daarbij zaten er ook spinkrabbetjes, zeesterren en hermietkrabbetjes. Dan de andere richting uit om de krabbenetten uit te halen. Heel veel grote krabben gevangen maar van die krabben worden enkel de volwassen mannetjes gebruikt om op te eten. Want de vrouwtje zorgen voor de voorplanting dus die moeten terug het water in. Ook degene die nog niet groot genoeg zijn gaan terug het water in want daar hangt er niet genoeg vlees aan. Dus uiteindelijk hebben we er vier overgehouden om op te eten.
Eénmaal terug in de haven toonde Margaret hoe je de hoofden van garnalen eraf doet. En de kindjes mochten de hoofdjes weer in het water gooien als voedsel voor de vissen. Bart toonde hoe je de krabben dan moet doden. Heel simpel eigenlijk , je moet ze kapotslaan tegen een scherpe hoek en dan trek je de poten eraf. De poten hou je voor het vlees, en het middelste gooi je weer in het water. Dus als avondmaal stond verse garnalen en krabben op het menu. Zeer lekker en ook de kindjes hebben ervan gegeten.
De volgende ochtend alles opnieuw ingepakt omdat we rond elf uur terugkeerden naar Port Edwards. Waar er ‘s avonds weer heerlijke vis op het menu stond! En natuurlijk de heerlijke desserts van Margaret want zij kan heerlijke dingen klaarmaken. Ook de kindjes weten dat en ze zijn dan ook rotverwend geweest door haar de afgelopen dagen.
Jammer genoeg moesten we de dag erop afscheid nemen van hen. Niet alleen wij hadden het moeilijk maar ook de gastjes. Zij voelden zich zeer erg op hun gemak bij Margaret en Bart . En in hun ‘eigen kweek’ Engels kunnen ze zich toch al goed verstaanbaar maken. Vooral Myrthe kan zich al zeer goed behelpen in het Engels. Als afscheid kregen we nog een reuze chocoladecake mee van Margaret voor onderweg.
