Wood Buffalo National Park, Northwest Territories
Maandag 11 juli 2016. Wood Buffalo Park, Canada.
Na een lange dag rijden op de Mc Kenzie Highway eindelijk aan de provinciegrens van Alberta en Northwest Territories. Eerst de nodige informatie gaan halen in het visitorcentre en dan richting Twin Falls gereden. Eerst de Victoria Falls bezocht en dan naar de camping aan de Louisa Falls. Daar vlug onze muskietennet opgezet om toch op het gemak te kunnen eten. Want het krioelde van de muggen en de dazen.
‘s Morgens waren Kasper en ik als eerste op en zijn we dan op het gemak naar de Louisa Falls gaan kijken. Daarna nog een wandelpad ernaast gedaan om dan terug te gaan naar de camping. Toen we terug waren aan de tent waren Dries en Kobe al wakker. En Myrthe die stond op tegen dat wij klaar waren met ontbijten. De camping was dicht bij de ingang van het Wood Buffalo National Park. Allee dicht in Canadeze termen. Het was dan nog bijna honderdvijftig kilometer rijden naar de ingang van het park (Wood Buffalo Park heeft een oppervlakte iets groter dan Zwitserland).
De eerste stop was Angus Sinkhole, een grote krater die ontstaan is door een plafond van ondergrondse grot die ingestort is. Volgende stop (natuurlijk na een uur rijden) was de Wetlands Pulloff. Na een korte wandeling kan je van een platform uitkijk hebben op de kraanvogels. Maar wij hebben geen enkele gezien. Dus dan maar verder rijden naar de Salt Plains (inderdaad weer na een klein uurtje rijden). Toen we op de parking aankwamen had je een prachtig uitzicht op de vallei van de zoutvlakte. Van daaruit kon je dan ook afdalen naar de zoutvlakte en rondwandelen op de vlakte. Kindjes geloofden niet dat dit zout was dus moesten ze natuurlijk proeven. Het komende uur hebben ze dan voortdurend lopen spugen omdat ze de smaak van het zout niet uit hun mond kregen.
Dan terug naar boven en nog wat genieten van het uitzicht. We kwamen daar Zwitsers tegen die gingen overnachten op de parking daar. Eventjes twijfelen of we dat ook gingen doen maar besloten dit te doen als we klaar waren met het park te bezoeken. We gingen dan een kortere weg nemen aan de Plains of Salt om naar Pine Lake te gaan (dat zuidelijker in het park ligt) maar de weg was afgesloten. Dus waren we verplicht om via Fort Smith om te rijden en ondertussen hebben we daar dan ook het visitor center bezocht. Daar hoorden we dat de kortere weg afgezet is omdat daar een bosbrand bezig was. We mochten nog naar Pine Lake gaan maar veel zuidelijker niet meer. Omdat in het zuiden van het park ook nog een bosbrand was.
Eénmaal op de camping van Pine Lake bleek de camping , op één ander tentje na, verlaten. Na alles op te zetten (eerst het muskietennet tegen de massa’s muggen) zijn we tot aan Pine Lake geweest. Kindjes zaten al vlug met hun voeten in het water en ze konden zeer ver gaan in het meer omdat het niet diep was. Dan vlug naar bed want het was alweer zeer laat. Aangezien het hier in het noorden niet echt donker wordt gedurende deze tijd van het jaar, is het voor we het weten al zeer laat iedere avond.
Volgende morgen alles klaargemaakt voor onze lange dagtocht naar Lane Lake, een tocht van dertien kilometer. Bij iedereen nog een dikke laag deet erop zodat we wat bestand waren tegen de muggen. Maar de muggen waren sterker, zelfs deet vijftig procent was niet sterk genoeg tegen de massa muggen. Je kon je mond niet opendoen of er vloog een mug binnen (inderdaad Kobe heeft dus veel muggen binnen gehad). Na drie kwartier wandelen besloten we dan toch rechtsomkeer te maken omdat er geen doen aan was met die stomme beesten.
We besloten dan maar onze tenten op te plooien en naar Salt River te gaan. Daar waren er nog twee mooie trails om te wandelen (met hopelijk minder muggen). Terwijl wij alles opruimden mochten de kindjes wat in het meer gaan spelen. Maar na vijf minuten waren ze al terug, teveel muggen. En het moet echt al erg geweest zijn als de kinderen niet in het water willen spelen vanwege de muggen.
Na een halfuurtje rijden kwamen we aan in Salt River. De eerst trail die we deden was de Karsttrail, een trail met sinkholes en bekend om zijn slangen die er komen broeden. Maar geen enkele slang gezien maar wel een prachtige trail om te wandelen. Dan de weg overgestoken om de Salt River Meadow Trail te doen. Een mooie wandeling door het bos en riviertje oversteken om dan uitkomen op mooie vlaktes. Na de wandelingen wilden de kindjes terug naar de Salt Plains om daar nog eens te gaan wandelen. We besloten om daar dan ook te blijven overnachten.
Je bent dan in Wood Buffalo Park en je verwacht dan toch om bizons te zien (het park is gekend om zijn grootste aantal in vrijheid levende kudde bizons van Noord Amerika). Dus wat ontgoocheld vertrokken we ‘s anderdaags richting uitgang van het park. En wat kwamen we tegen na een uurtje rijden… een megagrote kudde bizons met vele jonge bizons. Fantastisch om te zien en we zijn dan een heel eind blijven kijken.
Toen we uit het park kwamen hebben we nog gestopt in Enterprise (eerste ‘dorp’ dat we tegenkwamen) om te tanken. Even twijfelen of we de extra jerrycans gingen vullen met diesel maar op het plan zagen we dat er driehonderd kilometer verderop in het dorp Jean Marie River ook diesel te verkrijgen was. Dus dan terug de eindeloze weg (lees gravelroad) op . En ja in Jean Marie River hadden ze inderdaad diesel maar op de kaart ligt het dorp aan de weg. In werkelijkheid ligt het dorp bijna dertig kilometer van de weg. Dus na bijna dertig kilometer kwamen we in een verlaten dorp aan en geen mens en benzinepomp te bespeuren. Na wat zoeken toch iemand gezien en dan maar vragen waar we konden tanken. We moesten wachten aan de benzine en diesel opslagtanken en er ging wel iemand komen.
Na een tijdje kwam er iemand aangefietst en deed hij een kast open en daar zat de dieselslang in. Na volgetankt te zijn terug bijna dertig kilometer rijden naar de grote weg. Dan verder gereden naar Black Territory Park. Een provinciaal park vlakbij Nahanni Nationaal park. Nahanni hadden we zeer graag gedaan maar je kan het park enkel in per vliegtuig en terug verlaten per kano. Maar een vliegtuigticketje naar daar is duur en doet het dan in ons geval nog eens keer vijf… Dus dan maar genoten op de camping van het uitzicht op Nahanni NP. De volgende dag dan eindelijk onze laatste etappe om naar de Alaska Highway te gaan… en dus ook het begin van de Rocky Mountains!
