Blessure Folkert
Dinsdag 6 augustus 2013. Bejuco, Panama.
Folkert is op de trap van het zwembad uitgegleden en heeft een wond bij zijn knie. Na veel gebel kregen we een EHBO kit. Daar moesten we ons mee redden. Het ziet er, denk ik, erger uit dan het is. De wond oogt schoon, het gebeurde ook in het zwembad. Zojuist (de volgende ochtend) heeft de tuinman er naar gekeken en die was in alle staten. Folkert moest direct naar het ziekenhuis voor een injectie tegen een eventuele infectie en de wond laten ontsmetten. De man was ook boos op het personeel dat ze zo laks reageerde. Dat personeel (één man) kwam iets later om met Folkert en Susan naar het ziekenhuis te gaan. Bleek hij het enige personeelslid te zijn voor het weekend, zo druk kan het hier dus nooit zijn. Folkert heeft verband gekregen voor de nacht met een zalf en overdag een spray, beide om het genezen te versnellen. Daarnaast twee soorten antibiotica, ze nemen hier geen halve maatregelen. Al met al moet dat de wond doen genezen zonder dat het gaat ontsteken. Hij mag nu een week niet zwemmen en snorkelen, dat is niet zo mooi! Gelukkig zaten we in een mooi huis en hebben er het beste van gemaakt. Lekker luiwammessen en chillen.
Gisteren zijn we vertrokken, maar niet nadat we eerst hebben gesnorkeld. Het is hier anders dan ander plekken waar we zijn geweest. Het koraal is echt prachtig. Je hebt twee soorten koraal, hard koraal en zacht koraal. Hard koraal hebben we veel gezien en daar zitten vissen in van de Nemo familie. Het zachte koraal is mooier om te zien en trekt ook andere vissen. Zo zag ik een vis die achteruit leek te zwemmen, hij had een enorme groot oog als 'teken' op zijn achterste waardoor dat zo leek. Verder zaten de vissen goed verstopt tussen het koraal, zacht koraal biedt meer verstopplekken. Ik ben meerdere keren naar de bodem gedoken en zag zo af en toe opeens twee verschrikte oogjes omhoog kijken.
Na het snorkelen naar huis gereden. Eerst een rit met een taxi van Almirante naar David (van de Atlantische naar de Pacifische kust). De taxi wist de weg en had haast, wij ook en ik was blij dat hij de weg wist. In David stond onze auto achter slot en grendel te wachten, gelukkig was er wel iemand van Thrifty op het vliegveld en zo konden we in de vertrouwde Honda stappen. Het plan was om in één keer naar huis te rijden, uiteraard wel met een stop voor het avondeten. Het eerste stuk ging prima, het was wel weer gaan regenen (meer in de bergen/binnenland), met het invallen van de duisternis werd het met al die regen en een lege maag een stuk minder. Gelukkig een restaurant gevonden, na kip met patat/rijst was het buiten inmiddels droog geworden, dat reed een stuk fijner. In één ruk naar huis, waar we rond middernacht aankwamen.
Onderweg een oponthoud bij de lokale gendarmerie, die moest wat zwart bij verdienen. Het was of hem vijftig USD betalen of een bekeuring van honderd USD. Er voor gekozen hem een stapeltje groene papiertjes in de hand te drukken, daarna mochten we weer doorrijden. Die stapel haalde de waarde van vijftig USD overigens niet.
Omdat ik toch zo alleen reed in een auto waarin iedereen verder sliep kon ik mijn gedachten laten gaan over de bijdrage die wij mogen leveren voor VRMK. Ik had op de site ook een mooi verslag gelezen van een gezin in Laos (daar waar wij vorige jaar waren). Al met al stonden daar een paar onderwerpen in waar ik het wel over wil hebben op de VRMK dag, maar dat houd ik nog even voor me.
We lopen dezer dagen met T-shirts van FC Groningen en Trots van het Noorden rond. Zo vaak voert de FC de ranglijst immers niet aan, voor zover ik weet is dit de tweede of derde keer. Folkert en ik willen nu erg graag naar de Adelaarshorst. Hoop dat Bert kaartjes kan regelen.
Bezoek aan het Panama Kanaal
Woensdag 7 augustus 2013. Bejuco, Panama.
Gatun Locks, oftewel de sluizen voor Gatun Lake, vanaf de Atlantische oceaan gezien het eerste sluizencomplex van het Panamakanaal. Vanuit een toeristische oogpunt de mooiste om te zien maar voor ons wel aan de andere kant van het land. Via drie sluizen worden de schepen van oceaan niveau naar het 26 meter hoger gelegen meer getild. Het sluizencomplex bestaat uit twee keer drie sluizen, en vormen zo een soort van tweebaansweg. De sluizen zijn gek genoeg niet de bottleneck, dat is het 'eigenlijke' kanaal, de Culebra Cut. Daar kunnen twee schepen van dertig meter breed elkaar niet tegenkomen, het is dus een soort van eenrichtingsverkeer voor grote schepen. Het 'verkeer' wordt geregeld bij de ingangen, er is een paar uur per dag dat er echt grote schepen door mogen. Dat wisten we, en we wisten ook wat de openingstijden zijn bij de Gatun Locks.
Het laatste stuk was rijden door een bouwput, er wordt een derde baan aangelegd voor grotere schepen. Het hele Panama kanaal complex wordt aangepast en dat is volgend jaar gereed. Zo ongeveer gelijk met het honderd jarig bestaan van het kanaal. We reden dus eerst een stuk door die bouwput en kwamen daarna aan bij de sluizen, later hebben we de andere kant ook gezien en dat oogt een stuk groener en geeft een ander/beter beeld van de omvang van het sluizencomplex. Voor de toeristen is er een uitkijkdek gemaakt van waaruit zo ongeveer alles is te zien. Toen wij er waren kwamen er schepen vanaf het meer die op weg waren naar de Atlantische Oceaan. Beide banen waren open voor die schepen. Bij binnenkomst in de eerste sluis wordt het schip vastgemaakt aan acht treinen die de schepen door de sluizen trekken, ook stappen er een paar 'kapiteins' op het schip. De eigen kapitein is even geen baas meer over zijn schip. De grootste schepen zijn dertig meter breed en de sluizen 32 meter, het past dus precies. De treinen houden de schepen goed van de wal, ik heb geen gebotst gehoord, dat werkt dus goed. Het was een spectaculair gezicht, vooral als je bedenkt dat de sluizen honderd jaar geleden zijn gebouwd.
Ook een mooi onderdeel van de Gatun Locks is dat je voor de sluizen langs kunt rijden over een brug. Als je op die brug rijdt zie je aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant kijk je tegen een sluisdeur aan die een muur van water tegenhoudt. Als je geluk hebt en als één van de eerste auto's over steekt zie je nog net een boot vertrekken of de sluisdeuren dicht gaan.
Na het bezoek zijn we naar het fort San Lorenzo gegaan. Dit fort torent hoog boven de oceaan uit en 'beschermt' het binnenland tegen vijanden, in de tijd van Columbus en later. Uiteindelijk is het fort, dat gebouwd is door de Spanjaarden, door de Britten veroverd door op een strandje aan land te gaan en vervolgens het fort van achter door de jungle aan te vallen. Daar hadden de Spanjaarden niet op gerekend. Tegenwoordig kun je met de auto van het fort naar het (dat) strand. Dat hebben wij ook gedaan en daar ook een duik in de oceaan genomen. Silke en Fardau waren helemaal blij dat ze konden zwemmen, allemaal naakt want we hadden geen zwemkleding mee genomen. Folkert heeft ook even in de zee gezwommen, het gaat een stuk beter met zijn wond. Het was een mooie en interessante dag.
