Weg van Coiba
Vrijdag 19 juli 2013. Bejuco, Panama.

De laatste dag. Weer op tijd er uit, op tijd de boot in. Hoe eerder we weg gaan hoe meer tijd er is op de laatste snorkelstop. Voor het vertrek krijgen we groene kokosnoten, die zijn een stuk lekkerder dan de bruine die we de vorige dag hadden geproefd. Bij de snorkelstop hebben we bijna twee uur kunnen snorkelen. Daarna de terugvaart van dik twee uur. Silke en Fardau in de zwemvesten. Silke zat al rap te dommelen. Ik heb toen van rugzakken een bed voor haar gemaakt. Daar is ze op gaan liggen en verder zo ongeveer de hele vaart geslapen. Zo rond lunchtijd waren we over.

Na de lunch, bestaande uit een hartige taart en sandwiches, via de 'gatenkaas' route naar huis. Deze keer in één keer goed gereden. Nog even gestopt voor de boodschappen voor het avondeten. Kip met zelfgemaakte milkshake als toetje. De wasmachine staat te stampen om al het zeewater en zweet uit de kleren te wassen. Een mooie en leerzame vierdaagse.

Vamos a la playa
Zaterdag 20 juli 2013. Bejuco, Panama.

Vandaag een dagje strand. Naar het strand waar we sinds we hier zijn naar op zoek zijn geweest. Nu gevonden, we hebben de weg gevraagd aan de eigenaresse van het resort bij het nationaal park waar we vorige week waren. Zij weet de weg vrij aardig. Zij heeft ook een lijstje met restaurants gemaakt. Naar één daarvan zijn we gisteren geweest. Dat was lekker Mexicaans eten. Grappig was dat zij er later die avond ook heeft gegeten. We hebben nog mailcontact omdat we via haar aan een adres in San Blas zijn gekomen.

Het strand dus. Geen goudgeel gebeuren, maar gitzwart zand en wárm, zeg maar heet. Het was een surfstrand. We hadden ook surfplanken mee genomen, die liggen hier om mee te spelen. Het lijk zo eenvoudig. Je roeit jezelf de zee in, wacht op een goede golf, gaat op de plank staan en surft zo over de golfen naar het strand. Het is net als met kokosnoten open slaan, het ziet er allemaal kinderlijk eenvoudig uit. De harde werkelijkheid is in dit geval ook anders. De kunst van het surfen heb ik nog niet onder de knie. De volgende keer eerst maar wat oefenen op het droge vooraleer het ruime sop te kiezen.

Op het strand was ook een Nederlands gezin, met twee dochters. Die waren in een hotel aan de kust en vonden Panama ook mooi maar net als wij, toch ook wel duur. Wat dat aan gaat is Azië een betere bestemming. Zij waren ook al een paar keer aangehouden door de gendarmerie, paspoort laten zien en dan mag je weer verder. Gelukkig hebben wij altijd ons paspoort bij ons.