Pareltjes
Donderdag 15 augustus 2013. Pearl Islands, Panama.

De parel eilanden is een eilanden groep in de Pacific Ocean, of eigenlijk de baai van Panama. Het bestaat uit een twintigtal eilanden. Op één er van, Island Contadore, hebben wij twee nachten geslapen in een B&B van een Canadees.

Hoogtepunten van de tocht waren:

1) Het vliegen er heen met een Piper Cherokee 6, een zeven persoon toestel, inclusief piloot. Iedereen, behalve de niet zo fitte Silke, had een plaatsje bij het raam. Op de terugweg stonden we bij het vliegtuig en vertelde Folkert mij dat hij dit wel prettig vliegen vond. Je hoeft niet twee uur van te voren in te checken, geen half uur in het vliegtuig zitten voordat het eindelijk vertrekt. Nee, je wacht even een kwartiertje bij het vliegtuig en dan stap je in en stijg je op, duurt al met al maar twintig minuutjes, veel sneller dan met die 747's.

2) Op het eiland hadden we twee golfkarretjes als vervoermiddelen. Daar hebben we het eiland wel meerdere keren mee rond gereden. We is in dit geval Jesse en Folkert met Susan en mij als co-piloot, ziek baas was dat. Ook Fardau en Silke hebben op onze schoot zittende een stuk gereden. Jesse en Folkert vinden nu dat ze genoeg rij ervaring hebben om achter het stuur van een auto te gaan zitten.

3) Het snorkelen was ook fantastisch. Op weg naar het snorkelen zagen we weer walvissen, eentje sprong zelfs uit de zee, dat was een spectaculair gezicht, te laat voor de foto dat dan wel. De snorkelplek an sich was niet zo indrukwekkend en ook niet heel veel bijzonders qua vissen die we nog niet gezien hadden. Wat het zo bijzonder maakte is dat onder ons op de zeebodem een waar slagveld gaande was tussen twee soorten vissen. Geel zwart gestreepte kleine visjes die op jacht waren en grotere zebra vissen die iets aan het verdedigen waren. Wat dat kon ik niet ontdekken, een eindje verderop waren zes vissen met vel gele staarten ook iets aan het beschermen en zij hielden ook van alles van zich af. Heel mooi om te zien allemaal. Ik ben een paar keer onder gedoken om te kijken wat er onder/tussen de spleten van de rotsen was te vinden, geen vlag te zien.

Na het snorkelen kwamen we aan land en vijftien minuten later zaten we in het vliegtuig. Fardau vroeg zich wel af wat het nut van de boottocht was, ze dacht dat de boot ons naar het vliegveld ging brengen, maar daar waren we ook met de boot vertrokken. Heel verwarrend.