Artikelindex

El Salvador gevaarlijk?
Zondag 20 april 2014. El Salvador en Nicaragua.

Wat is gevaarlijk? Een stad die wijken heeft waar je beter niet in wandelt? Een land waar twintig jaar geleden oorlog is geweest? Houthalen en Meulenberg? Brussel en Anderlecht? Kroatië? Inderdaad, evenveel gevaar! Eén verschil. In het nieuws zul je zelden horen over misdaden in eigen land, maar als het elders gebeurt dan maakt het ons bang, want we kennen het niet. El Salvador wilden we het liefst vermijden om deze redenen en compleet onterecht. Lieve mensen, mooie landschappen, bergen en vulkanen, droomstranden en jungle. Blijkbaar zijn er wijken in de hoofdstad waar drugsbendes dagelijks vechten. Maar daar gaan wij heus geen taxi naar toe nemen om daar te gaan wandelen! Wij slapen in El Tunco aan zee en gaan rechtstreeks naar het busstation om naar de volgende bestemming te gaan. Gevaar? Waar? Hier hebben we er niks van gemerkt!

blogger-image-322105864 (320x240)blogger-image--367773090 (180x240)

Drie dagen aan het strand bestonden uit hangmat liggen, zwembad chillen, strandwandelingen en kuieren door de hoofdstraat. Navragen om vastgoed te kopen was weer herhaaldelijk hetzelfde. Wereldwijd heeft zich hetzelfde voorgedaan. Economisch strategisch interessante steden kosten wereldwijd veel geld. Je kan hier nog iets kopen voor minder geld dan in België, maar je verdient ook minder. Je moet gepassioneerd zijn over een bepaald land zodat emigreren de droom is die werkelijkheid wordt.

Wij beseffen elke dag meer en meer dat reizen en exploreren onze passie is. Die dingen gaan niet samen, of je emigreert en geniet van je nieuwe vaderland en als je geluk hebt ga je om de twee of drie jaar naar huis. Of je gaat naar België, werken en sparen, en je reist elk jaar naar een nieuwe bestemming. Ons doel begint meer en meer duidelijk te worden! In België hoef je niet voor educatie en gezondheidszorg te betalen en je kan makkelijk 300 Euro per maand sparen. Moesten we emigreren naar Guatemala, hoe kun je sparen als je veel geld maandelijks per kind kwijt bent aan een privéschool, en je verdient lokaal geld, wat tien keer minder is dan in België. We zijn wel erg blij dat we dat hebben mogen ontdekken deze reis want deze mooie maanden met Andes en Marc... Alleen wij drietjes... Die kan niemand ons meer afpakken!

blogger-image-723079865 (180x240)blogger-image-1036721220 (320x240)

Na El Tunco hebben we een stukje meegelift op een truck om naar La Libertad te gaan (de havenstad met een super verse vismarkt). Dan de beruchte chickenbus in om naar de hoofdstad San Salvador te gaan. Drie kwartier later stonden we in de stad! Verbouwereerd van de mooie onderhouden gebouwen, grote winkels en merken. En we zaten bijlange na nog niet in het centrum.

Dit land heeft zichzelf goed opgebouwd! Een taxi brengt ons naar het Tica busstation waar altijd een hotel aan verbonden is. Omgeven door fancy gebouwen en megafastfood complexen. We checken in in ons hotel. Kraaknette kamers! Dat was in Azië anders. Hotels dichtbij busstations waren altijd bewoond door schimmels en ongedierte. 's Avonds nog gaan eten bij Wendy's fastfood en Andes die dol was op zijn rode ballon. El Salvador was een schot in de roos en we hadden meteen spijt dat we niet meer hadden gezien daar!

blogger-image-117406408 (180x240)blogger-image-1432849 (320x240)

De bus vertrok om vijf uur 's ochtends dus om vier uur opstaan met een baby is geen pretje. In de avond hadden we alles al klaargezet zodat we 's morgens enkel ons moesten aankleden en inchecken. Dat ging heel goed. Toen ik Andes in de draagzak zette, sliep hij rustig verder en werd pas wakker toen de bus reed en we genoten alle drie van de mooie zonsopgang tussen de vulkanen.

Ticabus is de meest chique dure bus die er is op dit continent... Laatkomen doen ze blijkbaar allemaal, wc papier zelf meenemen en eten liefst ook. We kennen mensen die met hun baby nog geen uitstap naar de Belgische kust ondernemen, waar je alle luxe hebt en alles kan meesleuren. Deze tocht was geen makkelijke, zeker niet als tijdens het laatste uur van de tocht je een diarree pamper met zijn twee moet verversen terwijl Andes tegenwerkt en de bus in volle vaart bochten neemt.

blogger-image-1331470402 (320x240)blogger-image-1505724642 (180x240)

Nicaragua heeft nooit op de planning gestaan en nu toch ineens wel! We besloten om een week in één stadje te blijven en te genieten van een studiootje met airco en een tuintje, om op rust te komen. Andes was ziek geworden dus die rust was meer dan welkom! Elke dag lekker eten gemaakt en gaan wandelen in het stadje. Soms naar het zwembad, soms naar de winkelstraat, veel hebben we niet gedaan. Marc heeft een uitstap gedaan naar de Mombacho Vulkaan, en ik heb een workshop gevolgd om chocolade te leren maken. Als ik nu nog eraan denk, mmm...

Armoede. Een periode in mijn leven heb ik geleefd met een uitkering van de OCMW. Ik dacht dat ik arm was. Maar nergens in België bestaat armoede. En dat kun je echt pas zien als je reist. Families die onder een brug wonen of weeskindjes die op straat slapen onder een stuk karton. Als we op de plaza iets gaan drinken en eten, komt een verkoopster met een baby op de arm tasjes verkopen. Nee dank u, we hebben al genoeg! Maar wat een mooi baby'tje! Hoe heet ze? En voor we het wisten zaten we samen aan tafel te kletsen. Geld geven doen we niet omdat je daar een verkeerd beeld mee schept. Wil je iets eten vraagt Marc? Ja zegt ze! En ze bestelt iets dat ze deelt met haar kindje.

Wanneer zij vertrekt, staat er een jongentje van maximum vijftien jaar. Hij maakt van palmtakken hartjes en sprinkhanen. Hij geeft ons eentje en vraagt om geld. Dit gaat niet. Je kan niet iedereen iets geven! Maar hij zag er zo hartverscheurend uit, Marc bood zijn bord aan. De jongen knikt gretig ja en zet zich aan tafel. Hij heeft geen korrel rijst achtergelaten, zo heeft hij geschrokt van dat bord. Mijn moederhart deed pijn, hoe kan er nog honger op onze aarde bestaan? We hebben hem nog een cola aangeboden, schouderklopje gegeven. Ik ben met tranen in mijn ogen weggewandeld terwijl Marc de rekening betaalde. De restaurantuitbater heeft Marc bedankt voor de gift. Maar onze daad maakt jammer genoeg geen verschil. Morgen gaat diezelfde jongen misschien met honger slapen en heeft die mama niks te eten voor haar baby. En dat terwijl wij allemaal onze kasten gevuld hebben met snoep, ijs, croissants... Elke dag vers brood en oud brood gooien we weg. Armoede bestaat niet in België!

blogger-image--1906828671 (180x240)blogger-image--1830794366 (320x240)

Nu zitten we in de bus, op weg naar Costa Rica. Morgen halen we een huurauto op die negen dagen van ons gaat zijn. Cahuita, Arenal en Heredia zijn onze voornaamste plekjes om uitstapjes rond te doen. Hierna vertrekken we met de nachtbus naar Panama. Zo spannend allemaal! Ondertussen hebben we onze tickets richting huis geboekt. 16 juni vertrekken we vanuit Medellin (Colombia) naar New York! Daar hebben we vier dagen om te citytrippen. Dan vliegen we naar Kopenhagen. Nu ben ik nog op onderzoek om ofwel met de trein terug naar huis te gaan, of te vliegen op Eindhoven. We shall see! Eerst mijn verjaardag vieren aan de Caraïbische kust van Costa Rica! Hasta luego!

Inhoudsopgave

  1. El Salvador en Nicaragua
  2. Guatemala
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!