Van stad naar jungle
Woensdag 5 maart 2014. Xpujil, Mexico.

Tijd om weer te verkassen. We hebben al handigheid in het inpakken en inladen van onze spullen gekregen en vertrekken na een heerlijk ontbijtje op naar de rimboe! Eerst circa honderdvijftig kilometer zuidelijk en daarna circa honderdvijftig kilometer oostelijk. Wederom goede weg en een verschil in landschap, nu glooiend met heel veel groene bomen om ons heen.

We arriveren bij Chicanna Eco Lodge. Midden in de natuur hebben we weer een mooi ruim huisje. We worden omringd door een tropische tuin, met bijbehorende geluiden. Om bij te komen van de reis plonsen we even het zwembad in, maar Elena vindt er niet zoveel aan. Bij de receptie gevraagd wat we zouden kunnen doen morgen en eigenlijk was er één must see: de Maya site Calakmul. Volgens de receptionist te vergelijken met Tikal en Palenque en heel erg indrukwekkend. Verder probeerde hij ons te enthousiasmeren met het vooruitzicht jaguars, poema's, apen en toekans te kunnen spotten. Er was één grote maar, het was twee uur rijden over een hobbelige weg. Maar ik wilde en Marcellino ook (nadat ik hem beloofd had dat dit de laatste Maya site zou zijn die we gaan bekijken).

Daarna eten in het restaurant. Dit viel tegen, het was een buffet en alles was koud en veel te duur. Daarna nog even lekker zitten lezen op onze veranda terwijl Elena lekker in haar tentje lag te slapen.

Piramide van Calakmul
Donderdag 6 maart 2014. Xpujil, Mexico.

We zijn om zeven uur de eerste die ons melden bij het ontbijtbuffet. Voor Elena draaien we weer haar vertrouwde papje in elkaar met heet water, melkpoeder en pap. We kopen een lunch box en veel water, want dat zouden we nodig hebben. Het tweede gedeelte is een heel beroerde weg, circa zestig kilometer over een weliswaar verharde weg, maar vol met kuilen. Daarna nog een kilomer lopen (buggy proof weggetje) en daarna, daar was hij dan de grootste piramide van Calakmul, maar liefst 55 meter hoog!

Marcellino neemt Elena op zijn rug in de draagzak en ze mag er pas weer uit als we veilig op de grond staan. Gewapend met water en camera beginnen we aan de klim, het zijn flinke treden, vooral met mijn korte pootjes, maar moe komen we boven en wat we dan zien, wat een uitzicht... Zo ver je kunt kijken bomen en in de verte zelfs een Maya site in Guatemala. Voor de kenners vergelijkbaar met Tikal. Dit maakt indruk, dat ze dit hebben kunnen bouwen en dat zonder gereedschap. Daarna nog even rondgelopen en wat kleinere gebouwen gezien. Toen weer dezelfde weg terug. Tijd voor een douche en rust!