Wendy en Marcellino op reis met dreumes en huurauto door Mexico
22 februari - 15 maart 2014

Mexico in carnavalstijd. In afwachting van de parade vermaken Wendy, Marcellino en de kleine Elena zich op het centrale plein van Merida. Als er een bedelaar langskomt met een koffiebeker waar je geld in kunt doen, vraagt Elena: 'Gaat ie koffie halen?'. Heerlijk, kinderlogica.

door Wendy van der Bel

Alles ingepakt
Vrijdag 21 februari 2014. Nederland.

Hallo allemaal, de missie voor vandaag is geslaagd, de boel is ingepakt. We reizen met twee koffers, twee trolleys, een rugzak, een tentje, buggy, autostoeltje en een cameratas! Waar is de tijd gebleven dat we met twee grote en twee kleine rugzakken de wereld verkenden? Maar goed, tijden veranderen en waarschijnlijk blijkt na terugkomt de helft overbodig geweest te zijn en reizen we de volgende keer een stuk lichter. Nog een paar uurtjes en we gaan lekker slapen, want morgen vertrekken we om vijf uur 's ochtends vanaf huis.

Na aankomst in Cancun ziet onze planning er als volgt uit:
22 tot 25 februari:
Per huurauto naar het kustplaatsje Puerto Morelos (25 km, twintig minuten rijden)
We verblijven drie nachten bij Acamaya Reef Cabanas in een bungalow aan het strand met airco

25 tot 27 februari:
We rijden vanaf Puerto Morelos naar Ek Balam in de mooie jungle (200 km, circa twee uur rijden)
We verblijven twee nachten bij Genesis Retreat Ek Balam in een family unit

27 februari tot 2 maart
We rijden vanaf Ek Balam naar het stadje Merida (180 km, circa twee uur rijden)
We verblijven drie nachten bij het Dolores Alba Hotel

2 tot 5 maart
We rijden vanaf Merida naar het stadje Campeche (178 km, circa twee uur rijden)
We verblijven drie nachten bij het Socaire Hotel, website
http://www.hotelsocaire.com.mx

5 tot 7 maart
We rijden vanaf Campeche naar Chicanna (417 km, circa vijf uur rijden)
We verblijven twee nachten bij het Chicanna Eco Resort

7 tot 10 maart
We rijden vanaf Chicanna naar het kustplaatsje Mahahual (140 km, twee uur rijden)
We verblijven drie nachten in accommodatie Universo II Bungalow bij Nacional Bungalows and Beach Club

10 tot 15 maart
We rijden vanaf Mahahual naar Tulum (220 km, circa drie uur rijden)
We verblijven vijf nachten in het Tweekamerappartement van Roberto

Hopelijk kan ik de tijd en rust vinden weer een leuk reisverslag bij te houden!
Tot snel!

Liefs, Wendy, Marcellino en Elena
Adios!

In de relax modus
Zaterdag 22 februari 2014. Puerto Morelos, Mexico.

We meldden ons punctlich op tijd bij de Air Berlin incheckbalie. Wilhelm zat wel wat bedenkelijk te kijken bij onze hoeveelheid bagage en helemaal toen wij vertelden dat we ook het slaaptentje wilden inchecken. 'Oh voor op het strand zeker', suggereerde hij. Nou nee, om in te slapen, want campingbedjes zijn zeldzaam hier. Helaas klopte onze stoelreservering niet, we hadden geen stoelen op de eerste rij met extra beenruimte. Wel kon Wilhelm nog een stoel op die rij boeken en één erachter. Later bleek dit een prima keuze, want zo had de achterste wat meer rust.

We vertrokken precies op tijd. Elena zat bij Marcellino op schoot in de extra gordel. Ze vond het allemaal best spannend. Er kwamen wat momenten dat ze moe was, maar niet direct in slaap wilde of kon vallen. Aan ons de taak haar tot rust te brengen en stevig vast te houden en toen viel ze wel in slaap, voor een kwartier, een half uur en op het laatst nog een uur. De rest van de tijd was mevrouwtje druk in de weer, we speelden dat we soep aan het maken waren, kiekeboe en liepen het gangpad op en neer en iedereen werd begroet met een vrolijk Hola! Kortom: rust hebben we niet gehad, maar het was ook niet heel vervelend.

Op de luchthaven moesten we lang wachten op onze bagage, terwijl ik met een aangelijnde Elena door de hal liep te rennen, zo hyper was ze. Ook het ophalen van de auto duurde en duurde maar, alle spullen passen erin, maar daar is ook alles mee gezegd (helaas geen grote type beschikbaar). Ik was moe, het slaapgebrek en de jetlag begonnen hun tol te eisen. We reden richting Puerto Morelos en namen de afslag, zonder route gelezen te hebben en de GPS niet ingeschakeld te hebben, want het was toch maar een heel klein plaatsje... Je raadt het al, we reden verkeerd, maar kwamen uiteindelijk wel waar we zijn moesten.

We logeren bij Acamya Reef Cabanas, het is een beetje een backpackerachtige setting, stenen roze bungalows op het strand, wel met airco die overigens heel veel kabaal maakt. Simpel maar schoon. We lieten wat te eten bezorgen, want hadden geen zin om er op uit te gaan, Elena om zeven uur naar bed en viel direct in slaap en wij een half uurtje later.

Geen houden meer aan
Zondag 23 februari 2014. Puerto Morelos, Mexico.

Vroeg wakker, eerste keer rond vier uur 's nachts. We hebben het nog kunnen rekken tot zes uur, toen werd het licht. Wat crackers en melk gegeten en gedronken en toen naar buiten. Het plan was om een stuk langs het strand te lopen, maar toen Elena eenmaal met haar voeten in de zee was geweest, was er geen houden meer aan. Wat nou lopen, ik wil de zee in, en wel meteen! Dus jurkje en luier uit en een schik dat ze had, ze schaterde het uit. Ik hield het ook niet meer en nam ook een duik, natuurlijk volgde Marcellino ook. De rest van de ochtend brachten we rond de branding door. Rond half elf hebben we Elena op bed gelegd en ze sliep drie uurtjes terwijl wij met cocktail, een boek en babyfoon op het strand lagen met een Ibiza lounge muziekje op de achtergrond. O het leven is goed!

Ook 's middags hebben we nog een beetje rondgehangen. Elena werd vriendinnetjes met een iets ouder Duits meisje. Haar pet en haar elastiekjes en bijna haar schoenen en jurk werden in beslag genomen door het meisje en Elena vond het allemaal prachtig en lag in een deuk. Bewijst maar weer dat voor communicatie geen taal nodig is.

Aan het einde van de middag zijn we naar het dorp gelopen, circa twee kilometer verderop over het strand. Het is een klein plaatsje met een vuurtoren en een centraal plein (met speeltuin) en genoeg restaurantjes. Elena houdt wel van eten, maar niet van wachten op eten, dus werd ze wat vervelend. Gelukkig kwam de beste afleiding precies op tijd: live muziek, en natuurlijk werd er gedanst, zij het nog wat voorzichtig.

We namen een taxi terug, omdat we het niet zagen zitten om over een donker strand te lopen en op de hobbelige weg, viel Elena direct in slaap. Nu ligt ze lekker te slapen in haar tentje en ik denk dat wij ook zo onder ons lakentje gaan kruipen. Buenas noches!

Op pad
Maandag 24 februari 2014. Puerto Morelos, Mexico.

Het plan voor vandaag was een wandeling door de botanische tuin en daarna lekker afkoelen in een cenote (natuurlijk gat in de grond met water). Eerst op weg naar de botanische tuin dus. Dit bleek een soort mini jungle met circa drie kilometer aan paden. Het was mooi aangelegd en we kwamen apen, leguaantjes en vlinders tegen. Elena vond het geen probleem om in de draagzak rondgesjouwd te worden en viel de laatste kilometer zelfs in slaap. Ik overwon mijn angst en liep met Elena op mijn rug in de draagzak over een hangende brug. Het was een lekker wandelingetje, voornamelijk in de schaduw voor de nodige verkoeling.

Bij de auto aangekomen sliep Elena gewoon verder, daarom besloten we niet naar de cenote te gaan, maar naar ons huisje, zodat ze verder kon slapen. Wij lagen ondertussen aan het stand (binnen babyfoon bereik) met wederom een cocktail. Nadat Elena wakker werd (rond vijf uur) hebben we haar nog de zee ingelopen, maar het was inmiddels te koud (zon bijna onder).

's Avonds zijn we gaan eten bij een simpel, maar sfeervol Mexicaans restaurantje. Wederom met muzikant voor het nodige vermaak. Later in de ijssalon werden we nog gecomplementeerd door een Amerikaans echtpaar, dat we zo'n well behaved meisje hebben (maar goed dat ze niet kunnen verstaan wat ze zegt).

Burgers Bush
Dinsdag 25 februari 2014. Ek Balam, Mexico.

Vandaag gaan we verkassen. We moeten afscheid nemen van de leuke accommodatie en het mooie en rustige strand. We gaan hier steeds vroeg naar bed (rond negen uur) en worden wakker als het licht wordt (rond zes uur), maar blijven dan nog even liggen. Voordeel was dat we al rond half negen de auto volgeladen hadden en bij een leuk zaakje zaten te ontbijten. Het deed mij sterk denken aan Antigua, Guatemala. Er waren veel reizigers die langere tijd onderweg waren en erg relaxt.

Het duurde een uurtje voor het ontbijt geserveerd was (versnelling omlaag is vereist). Daarna zijn we gaan rijden naar Ek Balam. De weg is fantastisch, want we kozen voor de snelle tweebaans tolweg waar haast niemand rijdt en de weg heel goed is. We waren rond één uur bij Genesis Eco Resort en werden hartelijk ontvangen door de Canadese en vrouwelijke Lee. Wel waren we te vroeg omdat de check out tijd twaalf uur is en daarna de kamers nog schoongemaakt moeten worden.

We dropten de bagage en namen de auto naar een cenote. Vanaf de ingang was het anderhalve kilometer lopen of je kom een fietstaxi nemen, de keuze was snel gemaakt en Elena vond de fietstaxi helemaal geweldig, een fiets en een dakje. Daar aangekomen heb ik eerst geluncht bij het 'restaurant' er was keuze uit één menu, gekruid varkensvlees, zwarte bonen en tomatenprutje. Daarbij een verfrissend lokaal drankje, water (uit fles) met rijst en ijs. Elena vond het drankje heerlijk, maar at liever een Dora koekje. Bovendien was ze druk met wat anders: spelen met haar nieuwe tweejarige vriendje. Hij had drie speeltjes die hij graag wilde delen: een auto met één wiel, een plastic paardje en een tennis raket, maar wat een schik hadden die twee!

Daarna gingen we terug naar de accommodatie. Als je weleens in Burgers Bush bent geweest, weet je waar we terecht zijn gekomen: een weelderige tropische tuin met zwembadje, twee honden en twee papegaaien. Helaas was er de avond van te voren een plotseling muggenplaag geweest die voornamelijk in ons huisje had huis gehouden. Ze waren het aan het reinigen en te lijf aan het gaan met pepermunt en ozongas (geen chemicaliën voor onze zweverige gastvrouw). In eerste instantie kregen we daarom een andere, veel kleinere kamer, maar later bleek de familie kamer toch bruikbaar. We hebben nu twee verdiepingen, beneden twee eenpersoonsbedden (één om het tentje op te zetten en één dient als commode), daar ook toilet en wastafel en buiten een douche. Boven een tweepersoonsbed, een bank en hangmat. Ruimte genoeg dus. 's Avonds ook hier gegeten (we hadden keuze uit drie gerechten) en heel vroeg in bed. We slapen prima, Elena ook, wel wordt ze 's avonds laat wakker omdat ze dorst heeft, het is warm en ze zweet, dus het is goed dat ze veel drinkt. Ook rond zes uur, omdat het licht wordt, maar dan valt ze wel weer in slaap. Verder slaapt ze 's middags zo drie uur en valt vaak in de auto in slaap.

Chichen Itza
Woensdag 26 februari 2014. Ek Balam, Mexico.

We worden gewekt door krekels, vogels en nog veel meer dierengeluiden. Ik hou van deze jungle geluiden, voor mij typisch vakantie! We hadden een simpel ontbijtje met (lekkere) koffie, zoete broodjes en geroosterde broodjes met jam.

Rond half negen zijn we vertrokken naar de Maya site Chichen Itza, een van de bekendste trekpleisters van hier. Het was zo'n drie kwartier rijden. Een grote Maya piramide was indrukwekkend om te zien, maar helaas mochten we er niet op klimmen. Ook was er een heel grote balspeelplaats waar de Maya's hun balspel speelden. Verliezers werden weleens geofferd. Elena was druk met het springen op metalen platen, steentjes verzamelen en met haar Mexicaanse popje, maar ze gedroeg zich voorbeeldig.

Op de terugreis zijn we gaan lunchen in het plaatsje Valladodid. Een aardige plaatsje, uiteraard met park en kathedraal in het centrum, maar wel veel verkeer. Op een gegeven moment had Elena er geen zin meer in en dat deed ons besluiten terug te gaan naar ons huisje. Daarna viel ze als een blok in slaap in haar tentje. De rest van de dag deden we lekker niets.

Tijd voor carnaval
Donderdag 27 februari 2014. Merida, Mexico.

Vandaag weer alle spullen in de auto voor onze volgende bestemming: Merida. Weer circa twee uur rijden op een snelweg waar haast niemand rijdt. Merida zelf is best een hectische stad, maar het stratenplan hebben de Spanjaarden slim bedacht: dambord patroon, even straten gaan van noord naar zuid en oneven van west naar oost, en dan om en om eenrichtingsverkeer. Eeuwen geleden bedacht, maar het helpt ons zonder navigatie en zonder verkeerd rijden naar ons hotel.

Onze hotel Dolores Alba is een goede keuze. Het is twee verdiepingen hoog en in een vierkant om het zwembad gebouwd. Wij hebben een kamer op de begane grond. Elena ging weer eventjes een uurtje slapen en daarna zijn we naar het centrale plein gelopen voor een van de hoogtepunten van onze reis: kindercarnaval parade! Langs de route waren allemaal stoeltjes gezet waarvoor je een kaartje moest kopen. We hadden geluk, waren nog net op tijd en hadden een plaatsje op de eerste rij. De muziek stond echt heel erg hard en toen de parade begon werd het Elena allemaal wat te veel. Maar mevrouw naast ons, stopte haar een lolly in de mond, voordat we er erg in hadden, maar goed het werkte wel. Het was schattig, allemaal groepen kindjes verkleed en begeleiders erbij die de dansjes voordeden en de meeste kindjes volgden braaf.

Daarna hebben we nog wat op het plein rondgehangen en wat hadden we een aanspraak! Iedereen vraagt haar naam en hoe oud ze is en kijken haar na en lachen naar haar. Elena gaat overal op af en speelde samen met een Mexicaans meisje met bellenblaas en voerde de duiven. Daarna was de koek op, we aten wat broodjes en legden Elena op bed, wat die was helemaal op.

Meer carnavallen
Vrijdag 28 februari 2014. Merida, Mexico.

Het is heet hier in Merida, ik denk zo'n dertig graden en heel veel zon en het waait niet. Toch gaan we 's ochtends wat sightseeing doen. We vermaken ons op het centrale plein en daarna maken we een ritje in de paardenkoets en lunchen we op een pleintje. Ik moest erg lachen om Elena, er kwam een bedelaar aan met een koffiebeker waar je geld in kan doen, Elena zei: 'gaat ie koffie halen?'.

's Middags doen we niet veel, want het is gewoon te heet. 's Avonds gaan we weer carnavallen. Helaas is de carnaval verplaatst naar een locatie buiten de stad. We rijden er naartoe en komen terecht op een mega festival terrein. De politie leidt alles in goede banen. Bij de kassa blijkt dat je een kaartje koopt voor een gedeelte van het terrein, om te voorkomen dat het te vol wordt in een area.

We eten eerst een pizzaatje en lopen dan richting onze zitplaatsen voor de parade. Om ons heen: heel veel restaurantjes, beelden van tekenfilm figuren en zelfs een heel groot kasteel nagebouwd en wederom heel veel muziek en kabaal. We worden overal goed begeleid door politie om onze plek te vinden, hier geen ongeregeldheden.

Helaas begint de parade anderhalf uur later dan gepland, maar het is zeker de moeite waard. Veel grote gesponseerde wagens met danseresjes in bikini's. Er wordt van alles uitgedeeld: petten, tassen, pennen en natuurlijk ook snoepjes. De mensen worden helemaal hysterisch , hoe harder je schreeuwt hoe meer je lijkt te krijgen. Elena was in het begin wat overstuur door alle kabaal, maar later keek ze haar ogen uit. We werden zelf nog welkom geheten door een lokaal radiostation die ook meereed in de parade. Kortom: mooi om eens gezien te hebben, maar wel erg commercieel.

Rustig aan
Zaterdag 1 maart 2014. Merida, Mexico.

Vandaag zijn we pas rond negen u wakker en nog net op tijd voor het ontbijt. Ik heb hoofdpijn en ben verkouden en Elena is om half elf ook alweer moe. Dus we doen rustig aan, Elena slaapt en Marcellino en ik liggen aan het zwembad. We hadden nog gedacht om vandaag een boottochtje door een natuurgebied met flamingo's te maken, maar ik ben toch bang dat Elena het niet twee uur volhoudt in een bootje op de rivier. Misschien dat we vanmiddag nog naar het dierentuintje gaan. Vanavond is er een grote straat afgesloten en schijnt er overal live muziek en eetstalletjes te zijn, dus dat gaan we in ieder geval doen. Verder vandaag dus rustig aan en morgen op weg naar Campeche!

Afdingen bij de politie
Zondag 2 maart 2014. Campeche, Mexico.

Vandaag op weg naar een nieuwe plaats (of een nieuw huisje, zoals Elena het zegt). We deden rustig aan 's ochtends, want het was maar circa twee uur rijden naar Campeche. Dus Elena nog ff een ochtenddutje en wij nog even bij het zwembad. Rond één uur werden we door de receptie verzocht te vertrekken, want de check out tijd was twaalf uur (oops, niet bij nagedacht).

De weg was weer fantastisch, tweebaans en bijna geen auto te zien. Totdat we vlak voor Campeche van de weg werden afgehaald door de politie. Het enige Engels dat oom agent sprak was: drivers licence (rijbewijs). Marcellino trok z'n portemonnee en later z'n geld buideltje, maar rijbewijs was niet te vinden. Kijk eens in jouw portemonnee Wendy en dat deed ik vluchtig, maar geen rijbewijs te zien. Oom agent begon te dreigen, jullie moeten mee naar het bureau en het kost je 2000 Pesos (zo'n 120 Euro). We hadden het rijbewijs bij het afhalen van de huurauto moeten laten zien. Hadden we het soms daar laten liggen? Straks maar bellen met Alamo. Alle tassen op z'n kop, maar niet te vinden. Het aardappelschilmesje dat ik tegenkwam, stopte ik gauw weg, ze zouden nog eens argwaan krijgen. En het was heet daar, oom agent liep met Marcellino's paspoort op en neer.

We moeten hier weg, dacht ik en gooide mijn charmes in de strijd (gelukkig dat ik nog wat Spaans spreek). Kom op meneer, 2000 Pesos is veel te veel. Kijk mijn dochtertje achterin, ze is moe en heeft het warm. Als we nou eens naar het hotel doorrijden en daar het rijbewijs gaan zoeken en dan betalen we niets. Toen ging hij zakken met de hoogte van de boete, 1500, 1000. Het is hier echt heel warm en ons kindje moet echt naar bed, tot hij 500 Pesos bood (zo'n 25 Euro). Dat hebben we maar betaald, maar hij had wel als voorwaarde dat ik (Wendy) verder zou rijden. Dat we dan onverzekerd waren, wist hij natuurlijk niet. Ook vroeg hij niet om mijn rijbewijs te laten zien.

Door alle opwinding misten we de afslag, ondertussen keek Marcellino nog eens in de tas en in mijn portemonnee en je raadt het al, daar zat toch Marcellino's rijbewijs in. Ik stelde voor terug te rijden naar de agent en het geld terug te vragen. Eerst wilde hij er niets van weten, want ze wilden er drankjes voor kopen, maar uiteindelijk gaf hij het toch terug, heel stiekem opgerold onder het rijbewijs in Marcellino's handpalm gedrukt. Pff, dat dit ons weer moet overkomen...

Campeche bleek een heel mooi stadje te zijn. Veel kleiner en rustige dan Merida. Het historische centrum staat om de lijst van Unesco en is daarom compleet gerestaureerd. Allemaal mooi gekleurde gebouwen en natuurlijk een centraal plein met bogen pagode erom heen. Ons hotelletje is echt heel schattig, zeven kamers rondom een rechthoekige patio met haaks daarop een andere patio met het zwembadje, alles heel netjes en verzorgd. En hierbij een eetcafeetje met lekkere smoothies en salades. 's Avonds zijn we nog ergens gaan eten, maar voor Elena was de koek op, die had er geen zin meer in, dus hebben we haar op tijd in haar tentje gelegd.

Sightseeing
Maandag 3 maart 2014. Campeche, Mexico.

Half tien wakker, uitgebreid ontbijt in het cafeetje bij ons hotel en daarna op pad: sightseeing in het stadje. Dat viel nog niet mee, het is hier zo heet en midden op de dag is er nauwelijks schaduw, omdat de zon zo hoog aan de hemel staat. Toch nog een mooi rondje gemaakt. Daarna Elena op bed en wij in het zwembad geplonst. Vanavond als het weer wat afgekoeld is, gaan we er weer op uit en morgen een tripje buiten de stad. Hasta luego!

Edzna
Dinsdag 4 maart 2014. Campeche, Mexico.

Vandaag op excursie. Wat fijn om een huurauto te hebben en te kunnen vertrekken wanneer je wilt. We gingen naar Maya site Edzna op circa een uur rijden vanaf Campeche. Het was mooi, maar we hebben te veel van de Maya bouwwerken gezien, om echt onder de indruk te zijn. Deze gebouwen mocht je wel op, maar waren niet extreem hoog. Elena was druk met steentjes verzamelen. De weg ernaartoe is slecht, veel kuilen die ontweken moeten worden, maar op de terugreis rijden we achter een laadbak vol met sinaasappelkratjes die alle gaten weet te zien, dus slalommen we achter hem aan. 's Avonds wordt er nog carnaval gevierd, maar na het heerlijke eten in een autovrijstraatje, is Elena moe.

Van stad naar jungle
Woensdag 5 maart 2014. Xpujil, Mexico.

Tijd om weer te verkassen. We hebben al handigheid in het inpakken en inladen van onze spullen gekregen en vertrekken na een heerlijk ontbijtje op naar de rimboe! Eerst circa honderdvijftig kilometer zuidelijk en daarna circa honderdvijftig kilometer oostelijk. Wederom goede weg en een verschil in landschap, nu glooiend met heel veel groene bomen om ons heen.

We arriveren bij Chicanna Eco Lodge. Midden in de natuur hebben we weer een mooi ruim huisje. We worden omringd door een tropische tuin, met bijbehorende geluiden. Om bij te komen van de reis plonsen we even het zwembad in, maar Elena vindt er niet zoveel aan. Bij de receptie gevraagd wat we zouden kunnen doen morgen en eigenlijk was er één must see: de Maya site Calakmul. Volgens de receptionist te vergelijken met Tikal en Palenque en heel erg indrukwekkend. Verder probeerde hij ons te enthousiasmeren met het vooruitzicht jaguars, poema's, apen en toekans te kunnen spotten. Er was één grote maar, het was twee uur rijden over een hobbelige weg. Maar ik wilde en Marcellino ook (nadat ik hem beloofd had dat dit de laatste Maya site zou zijn die we gaan bekijken).

Daarna eten in het restaurant. Dit viel tegen, het was een buffet en alles was koud en veel te duur. Daarna nog even lekker zitten lezen op onze veranda terwijl Elena lekker in haar tentje lag te slapen.

Piramide van Calakmul
Donderdag 6 maart 2014. Xpujil, Mexico.

We zijn om zeven uur de eerste die ons melden bij het ontbijtbuffet. Voor Elena draaien we weer haar vertrouwde papje in elkaar met heet water, melkpoeder en pap. We kopen een lunch box en veel water, want dat zouden we nodig hebben. Het tweede gedeelte is een heel beroerde weg, circa zestig kilometer over een weliswaar verharde weg, maar vol met kuilen. Daarna nog een kilomer lopen (buggy proof weggetje) en daarna, daar was hij dan de grootste piramide van Calakmul, maar liefst 55 meter hoog!

Marcellino neemt Elena op zijn rug in de draagzak en ze mag er pas weer uit als we veilig op de grond staan. Gewapend met water en camera beginnen we aan de klim, het zijn flinke treden, vooral met mijn korte pootjes, maar moe komen we boven en wat we dan zien, wat een uitzicht... Zo ver je kunt kijken bomen en in de verte zelfs een Maya site in Guatemala. Voor de kenners vergelijkbaar met Tikal. Dit maakt indruk, dat ze dit hebben kunnen bouwen en dat zonder gereedschap. Daarna nog even rondgelopen en wat kleinere gebouwen gezien. Toen weer dezelfde weg terug. Tijd voor een douche en rust!

Laid back strandplaatsje
Vrijdag 7 maart 2014. Mahahual, Mexico.

Tijd voor vertrek naar de zee! We zijn rond tien uur vertrokken en vervolgden de weg in oostelijke richting. Alles ging voorspoedig, we passeerden nog wel een militaire post en meneer wilde weten welke nationaliteit we hebben en of dat een baby is achterin de auto. Ja een meisje, zei ik. Toen mochten we doorrijden.

We hebben nog even wat gedronken in het plaatsje Bacalar dat aan een heel mooi blauw meer ligt. Rond twee uur 's middags waren we in Mahahual. We werden ontvangen bij Nacional Beach Club. Kijk maar eens op de website, we hebben zo'n roze/paars huisje, eerste verdieping met zeezicht.

We legden Elena in haar tentje (fijn dat ze overal gaat slapen als ze moe is) en gingen wat eten in de bar. Daarna nog even een stukje gelopen. Het is een laid back strandplaatsje met een boulevard van circa 500 meter lang met wat restaurantjes en barretjes, stoelen en tafels staan op het zand. Heel relaxt allemaal. Hier blijven we drie nachten en waarschijnlijk doen we hier heel weinig. Hasta luego!

Ligstoelglijbaan
Zondag 9 maart 2014. Mahahual, Mexico.

We hebben echt genoten van onze dagen in Mahahual. 's Ochtends zaten we een uurtje in de luie stoelen en in het ochtendzonnetje op ons balkonnetje verse mango's te eten. De rest van de dag gingen we ergens wat eten of drinken of waren we op het strand.

Bij onze accommodatie liep het dochtertje van de eigenaars Emma van veertien maanden rond en Elena vond haar reuze interessant. Het lijkt wel of kinderen geen gemeenschappelijke taal nodig hebben om te communiceren. Ze spreken elk hun eigen taal en hebben toch plezier met elkaar. Op het strand had een jongentje een ligstoel op z'n kop in de branding gezet en die gebruikten ze als glijbaantje, Elena en twee Mexicaanse jongetjes, ze waren de halve middag zoet.

In Mahahual hing een wat hippie achtige sfeer er waren aardig wat Westerse toeristen blijven hangen die hun brood verdienen met het verkopen van zelfgemaakte sieraden of het geven van massages en yoga lessen op het strand. Ook leerden we een gepensioneerd Amerikaans/Mexicaans koppel kennen dat net een Bed & Breakfast had opgekocht, huis verkocht en hun avontuur kon beginnen!

Op naar onzer laatste bestemming
Maandag 10 maart 2014. Tulum, Mexico.

Met spijt namen we afscheid van Mahahual, op naar onze laatste stop Tulum. Omdat we hier in een appartement verbleven namen we voor vertrek contact op met de eigenaar Roberto om onze aankomst tijd af te spreken. Rond een uur 's middags zou hij er zijn om ons op te vangen. Het is een mooi en schoon appartementje, compleet met buitenkeuken en tweede slaapkamer in een rustige straat een blok vanaf de hoofdstraat. Alle restaurantjes en winkeltjes dus om de hoek. Maar eerlijk is eerlijk, het valt wel een beetje tegen.

De plaats zelf is erg druk, met een grote weg erdoorheen en het strand ligt op circa vijf kilometer afstand. We missen het verkoelende zeewindje en het gemak om direct op het strand te stappen. Volgens de Lonely Planet zouden er bij het strand haast geen gelegenheden zijn om te eten en daarom hadden we voor een accommodatie in Tulum zelf gekozen, maar later bleek dat er genoeg zijn. Maar goed, we hebben een auto, dus kunnen gemakkelijk overal naartoe rijden.

Poederstrand
Dinsdag 11 maart 2014. Tulum, Mexico.

Vandaag een middagje strand bij Tulum. En het is echt waar: het is een prachtig mooi strand, poederzand en langzaam aflopende bodem. Elena vindt het geweldig om met zand in de branding te spelen, maar dieper de zee in vindt ze maar niets.

Akumal
Woensdag 12 maart 2014. Tulum, Mexico.

Vandaag weer een middagje strand, ditmaal in Akumal, zo'n 25 kilometer verderop. We waren helaas te ver doorgereden voor het allermooiste strand, maar vonden nog een mooi strandje, met wat stenen in de branding, maar verder prima. Daarna nog even naar een mega supermarkt geweest, zodat we morgen ochtend weer in onze eigen keuken kunnen ontbijten. Voor de rest van onze dagen kijken we wel wat we gaan doen, er is van alles te beleven hier in de omgeving. Hasta luego!