Artikelindex

IvankaHugo2210Ivanka, Hugo, Tijmen (11) en Mees (8) reizen door Guatemala (en Honduras)
27 juli t/m 19 augustus 2017

Ivanka en Hugo trokken met zoons Tijmen en Mees door Guatemala. Ze zaten in chickenbussen tussen de cowboys, zagen rokende vulkanen, beklommen Maya tempels, zwommen in junglerivieren. Het was een heel bijzondere ervaring waar ze nog lang van zullen nagenieten. Maar naar huis is ook weer fijn. Want daar wacht Bluf de hond.


Hola Guatemala!

Na trips naar Zuid-Afrika in 2016 en Sri Lanka in 2015 is het weer tijd voor ons geliefde Latijns-Amerika, Guatemala dit keer! Drie jaar geleden zijn we nog naar Nicaragua geweest, nu ietsje noordelijker. Qua land hebben we een beetje dezelfde verwachtingen: vulkanen, jungle, dieren, koloniale stadjes, maar nu met als bonus de Maya tempel ruïnes en hedendaagse Maya’s (meer dan 50% is Maya) en markten. Het enige nadeel ten opzichte van Nicaragua: het is, geloven we, wel wat minder veilig. Wat beter opletten dit keer dus.

De tickets zijn in ieder geval geboekt; met American Airlines vliegen we op 27 juli via London en Miami heen, op 19 augustus via Dallas en London weer terug. Met iets meer dan drie weken wat korter dan normaal, maar we kunnen onze nieuwe aanwinst, Bluf de hond, niet zo lang missen!

De route moeten we nog uitstippelen, de nieuwe Lonely Planet Guatemala is net uit, dus dat komt helemaal goed. Maar Tikal/Flores, Copan (Honduras), Lago Atitlan, Antigua, Livingston en Rio Dulce staan in ieder geval op de lijst. Misschien nog een paar dagen relaxen op een tropisch eilandje voor de kust van Honduras?

We hebben er weer zin in, tot de volgende update!

2397482 1462046718 1024 (300x300)Tikal Ruins in Guatemala (300x300)

 


Are you really, really sure?
Donderdag 27 juli 2017. Antigua, Guatemala.

Daar gaan we weer, de komende drieënhalve week back/flashpacken door Guatemala. Maar voordat het zo ver is gaat de wekker om 3.20 uur. Toch nog wel een paar uurtjes geslapen, dus het opstaan gaat wel: even douchen, tosti, Nespresso erin, kids een krentenbol en om 4.00 uur rijden we naar Schiphol.

Op Schiphol aangekomen leveren we de sleutels af aan de valet-parking meneer (luxe!) en dan op naar de bagagedrop. Hmm flinke rij, ook al om half 6... maar als we zien dat de meeste mensen in de rij staan om in te checken, en dat hadden we al gedaan, lopen we hele rij voorbij naar de bagagedrop. Nu vliegen we met AA via Miami. In 2014 vlogen we ook met AA via Miami naar Nicaragua, en dat ging toen met de bagage niet helemaal goed. Die bleek nog in Miami op de band te liggen toen wij in Nicaragua landden. Heeft vier dagen geduurd voordat we de rugzakken hadden. Dus we zijn dit keer extra voorzichtig: Weet je zeker dat de bagage in één keer doorgaat, vragen we aan het meisje achter de balie. Zeker weten, echt? Oké dan.

135633 2409770 2674332 700 (400x300)

Dan door de security, douane en naar de gate. Tijmen nog een beetje vliegtuigspotten en we zijn weg. En na een mooie vlucht over Londen waarbij we alle highlights zien, landen we op Heathrow. Gauw door, want de vlucht naar Miami vertrekt al snel. Tijmen weer een beetje spotten, een airbus A350, jeuh die is bijzonder! En na het wederom dubbelchecken of de bagage echt in het vliegtuig zit: Are you sure, really? Ok then... En dan hup, de Triple 7 in.

135633 2409770 2674336 700 (400x299)

Zo, we zitten prima, echt goeie beenruimte, goed onboard entertainment, jammer dat de vlucht maar 9,5 uur duurt. Vlucht gaat prima totdat Mees na drie films en vlak voor het einde van de vlucht echt misselijk wordt en hup, overgeeft. Gelukkig eet hij tijdens het vliegen nooit iets, maar voor hem niet leuk. En hij blijft misselijk en overgeven, ook op Miami en op de laatste vlucht naar Guatemala. Pas als we op de kamer zijn gaat het weer wat beter.

Op Miami, na de landing nog even checken: What about our bags man, are you really really sure? heeft Tijmen ruim de tijd te spotten, we pakken voor de lol ook nog de skytrain. Oeps! Voor Mees niet zo'n goed idee, en hup, daar gaat ie weer, voelde hij zich net wat lekkerder. Nog een paar Cuban espresso’s en dan weer boarden. We hebben vier uur moeten wachten maar het is toch nog haasten naar de gate.

135633 2409770 2674337 700 (400x300)

Dan een korte vlucht van ruim twee uur en we komen om 18.40 lokale tijd aan. Wij hebben ondertussen geen idee meer hoe laat we leven. Even rekenen, hmm... wij trokken ongeveer 22 uur geleden de voordeur achter ons dicht. We zijn ondertussen aardig gaar. Vol spanning naar de band voor de equipaje, en ja hoor daar liggen onze backpacks, hebben we ons voor niks zo druk gemaakt!

En nu snel weg uit Guatemala city met onze vooraf geregelde chauffeur. Even handje schudden, bienvenidos, como estas, esta bien, mucho gracias, of zoiets en weg. Valt nog niet mee, behoorlijk veel file in deze miljoenenstad. Het valt Tijmen met name op dat ze hier alleen maar in oude barrels rijden, tja het is geen Nederland hè. Leuk om te zien dat Tijmen na al die reizen zich steeds meer gaat interesseren voor de verschillen. En Mees slaapt alleen maar, gelukkig maar met die bochtige wegen. Het voelt trouwens lekker koel, je kan goed merken dat we op hoogte zitten.

Na een dik uur rijden komen we dan aan bij de Yellow House Hostel in Antigua. Je kan goed merken dat het een oud Spaans koloniaal stadje is, de wegen zijn van keien en we schudden aardig door elkaar. Snel inchecken de kamer in, tandjes poetsen en pitten. Zo lekker geslapen van 22.00 01.00, en weer wakker, gevoelsmatig is het alweer 9.00 ‘s ochtends. En dan van 01.00 tot 05.00 slaapt alleen Tijmen door, Mees ipad en Ivanka en Hugo proberen te slapen. Maar daar lig je dan oververmoeid half wakker, half in slaap, te malen, wat doen we hier toch, wat is dit eigenlijk voor een land, gaat het allemaal wel goed. Echt zo balen altijd dat gevoel door die jetlag, je weet hoe het komt, maar toch. Om 05.00 uur dan toch nog een uurtje geslapen met zijn allen.

 

Koloniaal stadje
Vrijdag 28 juli 2017. Antigua, Guatemala.

Om een uur of 7.00 staan we op en bij daglicht en een beetje slaap is het gevoel gelukkig al snel een stuk beter. Zeker op het gezellige dakterras bij het ontbijtje met pannenkoekjes, banaan, meloen, ei en frijoles (zwarte bonen, maar die laten we maar even).

135633 2409885 2676063 700 (400x300)

En dan Antigua maar gaan verkennen: mooi koloniaal stadje, kleurrijke huizen, kerken, veel Maya's op straat in traditionele kleding en uitzicht op verschillende vulkanen. Doet een beetje denken aan Léon in Nicaragua, maar dan anders... Lekker temperatuurtje, graadje of 25. We slenteren door de straten, langs de Iglesia y convento de nuestra senora de la merced, een kerk dus, en zien ook de boog die op zoveel foto's van Antigua te zien is. Op het gezellige en drukke centrale plein drinken we een koffie en spelen Uno in een leuk tentje gevestigd in een koloniaal huis uit 1549.

135633 2409885 2675919 700 (225x300)135633 2409885 2675789 700 (225x300)

Daarna richting Cerro de la Cruz, uitzichtspunt op een heuvel. Onderweg eten Ivanka en Hugo een sandwich con pollo e salsa picante, gemaakt door een vrouwtje op straat met alle ingrediënten in een mandje.

135633 2409885 2675923 700 (400x300)

De jongens eten als lunch een choco muffin. We eten de lunch op bij een basketbalveldje waar de lokale schooljeugd gymles heeft. En ondertussen maken we ook nog wat foto's van de typisch Guatemalteekse kleurrijke chicken bussen. Je ziet ze hier superveel. En daarna dan de 300 treden omhoog. Boven aangekomen, na wat gesteun en geklaag van Tijmen over de warmte, inderdaad een mooi uitzicht over de stad en de volcan agua. Mees en Ivanka scoren nog een armbandje van een aardige Maya mevrouw, yes 60 cent eraf gepingeld! Daarna naar het hostel en de rest van de middag beetje chillen, biertje erbij, hangmatje, jongens op de iPad.

135633 2409885 2676065 700 (225x300)135633 2409885 2676067 700 (225x300)

's Avonds op zoek naar pizza die we vinden in een fastfoodketententje met nogal harde salsamuziek. Pizza is ok, maar de jongens, Tijmen met name, vallen door de jetlag aan tafel bijna in slaap. Voordat ze echt in slaap vallen gaan we maar snel. Op de kamer nog even wat op de apparaten en dan gaat al snel voor iedereen het licht uit.

 

De Pacaya vulkaan beklimmen.
Zaterdag 29 juli 2017. Antigua, Guatemala.

Man man, wat een lol, steil tegen een vulkaan omhoogklimmen in hoog tempo om de gids bij te houden. Zijn we daarvoor vanochtend om 04:45 uur opgestaan? Maar goed, we waren toch al om 4.00 uur wakker van de jetlag. We werden met nog wat andere toeristen in een busje gepropt en rijden in anderhalf uur (nog een stukje door Guatemala city, waardoor Mees zich meteen weer zorgen maakt over de bandieten daar) naar de Pacaya vulkaan. Een nog werkende vulkaan die we vandaag gaan beklimmen. Zou mee moeten vallen, een van de makkelijkst te beklimmen vulkanen in dit land. Maar is toch nog wel lastig, eerst voor Tijmen, die nog misselijk was van het hobbeldebobbel busritje, en later voor Ivanka en Mees. Die besluiten op een gegeven moment niet verder te gaan en keren terug naar een uitzichtspunt. Tijmen en Hugo lopen door en zijn al na snel boven. Hè, hadden Ivanka en Mees nu ook nog maar even doorgezet. Boven hebben we mooi zicht op de krater en de opstijgende rook. En naar de andere kant mooi uitzicht op de Agua, El fuego en Acatenango vulkanen. Uit de El fuego zien we flinke rookwolken opstijgen. Deze is een paar maanden geleden ook goed uitgebarsten. Supergaaf dat we af en toe 'onze' vulkaan ook kunnen horen brommen. We dalen af naar de gestolde lavastenen van de uitbarsting van drie jaar geleden en roosteren marshmellows boven de hete stenen. Ze smaken Tijmen prima. Echt leuk! Zo jammer dat Ivanka en Mees dit allemaal niet kunnen zien. Als Tijmen en Hugo afdalen en weer bij Ivanka en Mees blijkt dat ze wel boven zijn geweest! Een gids die voorbij kwam zei dat het echt niet ver meer was en zijn ze toch maar door gegaan, Gelukkig maar! Eenmaal beneden hup de bus weer in en naar huis. Tijmen en Mees voorin naast de chauffeur zodat ze niet misselijk worden. Bij het hostel op het dakterras wat lunch, broodje van de straat en weer chilltime in de hangmat, lezen, verslagje schrijven en op de iPad.

135633 2409885 2676064 700 (400x300)

Einde van de middag weer het stadje in. Eerst een biertje en water en een potje Uno bij een kroegje en daarna op zoek naar eten. Hugo wil graag wat lokaals van de straat, Tijmen frietjes en Mees een klein pizzaatje. Allemaal apart eten, niet echt een succes. Wij eten een taco, of zoiets, op straat, hmm best lekker. De empenada met aardappel erin is dan weer wat minder. Op het centrale plein is het gezellig druk, altijd leuk in Latijns- Amerika. Er is een bruiloft aan de gang, er wordt gedanst door mensen in tekenfilmfiguurpakken (huh?), schoenenpoetsertjes poetsen en de Maya meisje en vrouwen proberen hun waar te slijten. Met de magen soortement van gevuld weer terug, het is al half acht en de vermoeidheid slaat weer toe. We krijgen in de hangmat nog net een biertje naar binnen en gaan dan om 21.00 uur slapen.

Iedereen slaapt prima behalve Hugo, toch nog last van de jetlag, en een beetje de darmen (daar gaat de taco haha).

 


Hippies en Maya’s
Zondag 30 juli 2017. San Pedro La Laguna, Guatemala.

We staan relaxed op, om 8.00 uur pas aan het ontbijt. Pannenkoekjes en voor ons een volledig gevulde burrito met hete saus, lekker! Heel bijzonder in de ochtend. Dan lopen we Antigua weer in, via de markt naar het centrale plein. Het zonnetje schijnt, het is druk en Latijns-Amerikaans gezellig. In een straatje komen dan in optocht en met vlaggen en muziek een voor een verschillende colleges, denken we, voorbij. We geloven dat dit is om te vieren dat het schooljaar weer begint. Het is echt feest, zelfs alle chickenbussen zijn versierd met ballonnen. Terug op de kamer pakken we de rugzakken in en wachten op de bus, we vertrekken naar Lago de Atitlan, een bergmeer omringd door vulkanen en Maya-dorpen. De bus is een toeristenshuttle, de chickenbus was nog lastig, betekende drie keer overstappen en daar hadden we nu nog geen zin in. Rond 13.00 uur vertrekken we!

135633 2409885 2675922 700 (400x300)

We vinden Guatemala supermooi, maar de wifi is echt slecht. We proberen al drie dagen foto's van Antigua te uploaden, van de veertig staan er nu negen op of zo, schiet niet op. Maar goed, verder met het verhaal, hopelijk volgen de foto's snel.

De rit met het minibusje door de hooglanden gaat erg snel. Al na een uur of twee rijden, dalen we af van de pan-American highway richting Lago de Atitlan. Eerst door Solola, een authentiek bergdorp. En verder steil naar beneden naar Panajachel, het toeristisch centrum van Atitlan. Lago de Atitlan is een groot bergmeer omringd door drie vulkanen en elf Mayadorpen. Het moet echt supermooi zijn, maar door de bewolking zien we er niet zo veel van. Panajachel vinden we wel heel erg druk en toeristisch. Toch blij dat we naar San Pedro gaan aan de andere kant van het meer. Zou een half uur varen moeten zijn, maar onze boot knalt er zo hard overheen dat we er al na twintig minuten zijn, zelfs met tussenstop in Santa Cruz.

Het boottochtje is leuk, en af en toe zien we a de schoonheid van de omgeving. San Pedro, aan de voet van de 3000m hoge San Pedro vulkaan, vinden we heel erg leuk. Het oorspronkelijke dorp met de Maya bevolking ligt wat hoger tegen de berg, onder bij het water liggen de hostels en restaurantjes. Het is een beetje een chaotisch zooitje, hippie sfeertje, vage figuren met dreadlocks, backpackers gecombineerd met de traditionele oorspronkelijke bevolking. Een rommelige bende met een rafelrandje. Maar het voelt goed, top! Op weg naar ons hotel door smalle steegjes stoppen we bij Pinocchio, een heel erg leuk restaurantje, met een supervriendelijke ober (Ernesto), relaxed sfeertje en muziek en we eten een verlate lunch en drinken een literfles Gallo bier. Kost 3,00 euro, dat is goed te doen dus!

Ons hotel, Mikaso, die we in Antigua hadden gereserveerd daarentegen is een beetje midrange vergane glorie. Wel lekkere grote kamer en een bubbelbad op het dakterras, maar een likje verf kan het gebouw wel gebruiken. Als we aankomen is in het enigszins vervallen restaurantje boven een klassiek pianoconcert bezig. Wat? Hmm, waren we toch maar op de bonnefooi gegaan, genoeg leuk budget hostels om uit te kiezen. Na het installeren op de kamer weer naar Pinocchio voor een pizza voor de jongens, pasta voor Ivanka en een Quesedilla voor Hugo. Tijmen en Mees krijgen door de vermoeidheid de pizza niet eens op. Weer terug op de kamer vallen we allemaal snel in slaap.

 

Bubbelen op het dak
Maandag 31 Juli 2017. San Pedro La Laguna, Guatemala.

Wauw, Hugo wordt om 5.00 uur wakker en kan op het dakterras genieten van de zonsopkomst. Wat is Atitlan ongelooflijk mooi zo vroeg (later op de dag trouwens ook): vulkanen, kleine vissersbootjes en vrouwen die de was doen in het meer...

Vandaag is het plan om de omgeving een beetje te verkennen. Eerst via de smalle straatjes op zoek naar een ontbijtje. Die vinden we bij een leuk klein koffietentje, voor de jongens een Crepe met Nutella, aardbei en banaan, Ivanka pancake met yoghurt en fruit en Hugo omelet met uiteraard pittige saus. Goeie espresso erbij, top!

Daarna lopen we via de steile straatjes omhoog. Via de drukke en kleurrijke markt lopen we naar het twee kilometer verderop gelegen San Juan. Leuke en warme wandeling. Even goed opletten dat we de weg naar Santiago niet pakken, want die is niet veilig. In het mooie dorpje lopen we wat rond, drinken wat en pakken de tuktuk terug. Even een snelle lunch, broodje op de hand, en weer terug naar ons hotel Mikaso.

135633 2409885 2675920 700 (400x299)

Tijd om eens gebruik te gaan maken van de jacuzzi op het dakterras. Lekker hoor, superheet lekker bubbelen. Als het te heet wordt stappen we in de jacuzzi met koud water, zo wisselen we continu heen en weer. Erg gaaf zo bubbelen in deze omgeving, biertje erbij en we kletsen wat met een Nieuw-Zeelands/Engels stel die met hun vijfjarige zoontje rondreizen. Leuk om ook andere gezinnen tegen te komen die proberen de hele wereld te zien.

's Avonds eten we bij een lokaal tentje, wij superlekkere taco's (tortillaatjes met kip, vlees, salsa en guacemole) de jongens proberen een quesedilla con queso (tortilla met kaas), maar dat is niet echt een succes. Gelukkig bakken ze op straat ook pappas fritas, en dat gaat er goed in. Kost € 0,60, dus ook goed te doen. Eenmaal thuis weer snel naar bed en lichten uit!

 

Zwemmen met uitzicht
Dinsdag 1 augustus 2017. San Pedro La Laguna, Guatemala.

Na een goeie nacht, de jetlag wordt minder, weer hetzelfde ontbijt bij het hetzelfde koffietentje. We pakken de boot naar San Marcos, tien minuutjes varen, om te gaan zwemmen. Het water moet daar mooi en schoon zijn. Het dorpje zelf is ook geweldig. Onder bij het water allemaal kleine toeristententjes, beetje vaag en alternatief allemaal, je kan hier goed mediteren en jezelf vinden. Rastaharen laten groeien, ouwe flodderbroek aan en je hoort er hier helemaal bij, leuk sfeertje. Het toeristendeel loopt via een smal straatje omhoog waar het op het centrale plein het oorspronkelijke Maya dorp ontmoet. Ook hier lopen alle vrouwen in traditionele kleding. Echt leuk om te zien dat eigenlijk alle vrouwen hier in Guatemala traditioneel gekleed zijn, de Mayacultuur is hier springlevend.

We lopen rond op zoek naar een geschikte plek om te zwemmen. Die vinden we al snel bij een steiger waar we naar hartenlust vanaf kunnen springen en duiken. Superlekker helder water en wat een uitzicht weer op het meer en de vulkanen. We hebben al heel wat topplekjes gehad om te zwemmen tijdens al onze reizen, maar deze hoort zeker bij de top vijf!

Na een paar uur zwemmen lopen we het dorpje in en eten de jongens bij een aardige Argentijn lekkere chocoladecake. We lopen nog even door het dorpje en daarna met de boot weer naar huis. Hup, in de regen de warme jacuzzi in, lekker hoor. Na een uurtje gaan we naar Pinocchio voor wat relaxtime, potje yahtzee al liggend op de lounge kussens met een liter Brahva bier. Prima bier en kost bijna niks, € 1,2 voor een literfles. Na nog een literfles hebben we geen zin meer om weg te gaan en eten we al loungend ook maar meteen. Pizza voor de jongens, quesedilla voor Ivanka en taco's voor Hugo. Even afrekenen: € 15,- alles bij elkaar, naar huis en om 21.00 weer pitten.

 


Met de chickenbus!
Woensdag 2 augustus 2017. Chichicastenango, Guatemala.

We worden om 6.00 uur wakker, dat is bijna uitslapen! We blijven nog wat liggen, geen haast vandaag, we vertrekken hier en gaan naar Chichicastenango. Altijd jammer om ergens weg te gaan als het er zo goed bevalt. Superleuk dorpje, supersfeertje, supermooi meer.

Hop de backpacks op de rug en we lopen naar de steiger om de boot te halen. Na wederom een mooi boottochtje komen we aan in 'Pana'. Rugzakken weer om en we lopen naar de bushalte. We gaan vandaag met de chickenbus op pad. Al snel komt de bus, zit gelukkig niet vol en het eerste ritje met de chickenbus is erg relaxed. Leuk om zo tussen de indigenas (je mag ze geen indianen noemen) te zitten met een gezellig muziekje op de achtergrond. In het volgende plaatsje, Solola, eruit en de volgende bus naar Los Encruentos. Daar er weer uit voor de bus naar Chichi. Het is allemaal soepel verlopen en het reizen tussen en met de indigenas is erg leuk. Totale rit heeft een uurtje of twee geduurd, totale kosten 32 quetzal voor ons vieren, ongeveer € 3,80. Wordt vervolgd in Chichi.

 


Pizza plus
Donderdag 3 augustus 2017. Xela, Guatemala.

We hadden gisteren gemaild naar Casa Seibel, ze hadden nog een kamer met 4 bedden voor ons voor € 24. Casa Seibel is erg gaaf, een oud koloniaal huis, nog in oude stijl met twee binnenplaatsjes met daaromheen de kamers, gemeenschappelijke badkamer en keuken. Superleuke hostel met mega relaxed sfeertje. De gasten zijn met name jonge backpackers, de mannen met baarden en gitaar. Past Hugo ondertussen ook wel tussen met dat ongeschoren hoofd. We hebben een hele ruime, oude, maar schone kamer. De douche is weer elektrisch, dat wil zeggen dus met stroomdraden in de douchekop om het water te verwarmen, ofwel de zogenaamde widowmaker zoals we in Bolivia hebben geleerd. Het went, maar blijft toch een beetje a-relaxt zo tijdens het douchen.

135633 2410282 2679867 700 (400x299)

We lopen naar het centrale plein voor wat eten en gaan bij een wat luxer tentje aan het plein zitten. Vanavond pizza voor ons. We bestellen een pizza familiar, oftewel een pizza voor de hele familie. Es un promocion, want we krijgen er anderhalve liter cola bij en een hele limoentaart! Na het afrekenen krijgen we de taart mee, die geven we maar aan een paar wat armer uitziende vrouwtjes. Die zijn er in ieder geval heel blij mee.

Om een uur of 9 naar bed, we slapen erg goed tot een uur of zes. Behalve Ivanka, die heeft nu wat last van de darmen... Die dekens op bed zijn geen overbodige luxe, Xela ligt op 2400m, het koelt best behoorlijk af zo 's avonds.

 

Vulkanische warmwaterbronnen
Vrijdag 4 augustus 2017. Xela, Guatemala.

We ontbijten bij La Esquina AsiaTica, superleuk tentje schuin tegenover waar we goede koffie, thee, hele dikke pannenkoeken, sandwich guacemole met huevos revueltos (roerei) en yoghurt/fruit krijgen. En dat alles voor €5,- voor ons gezamenlijk, wel met een kleine korting van ons hostel.

Daarna het busje in met wat andere toeristen, op naar Fuente Georginas, vulkanische warmwaterbronnen. Het is een mooie rit door dorpjes, vanaf Zunil gaat het acht kilometer omhoog door de akkers waar mensen aan het werk zijn en we ook nog mooi uitzicht hebben op de 3700 meter hoge Santa Maria vulkaan. De 'Fuentes' liggen in een mooie tropische setting, maar door de hoogte is de lucht koel, wat het warme water extra lekker maakt. Het water is niet loeiheet, maar het water dat onder water uit de rotsen de pool instroomt is dat wel. We dobberen een tijdje rond en wisselen af en toe van bad om af te koelen en weer op te warmen.

135633 2410282 2679931 700 (225x300)135633 2410282 2679930 700 (225x300)

Rond de middag weer het busje in en terug naar Xela. Als we door het dorpje Almolonga komen zien we aan de hoofdstraat tientallen, misschien wel meer, vrouwen en mannen in hele mooie traditionele kleding langs de weg zitten. Ziet er prachtig uit! Terug bij Casa Seibel maken we in de keuken zelf tosti's, weer eens wat anders. Verder relaxen we in de middag in het hostel, biertje, beetje kletsen met de andere gasten. Een paar jongens uit Ierland spelen gitaar. Onze jongens natuurlijk op de apparaten met wifi. 's aAonds naar het centrale plein op zoek naar eten. Wij willen graag van de straatstalletjes eten, dus eerst op zoek naar iets voor Tijmen en Mees. Hé er zit hier een McDonalds.

135633 2410279 2679793 700 (400x300)

Tijmen praat voor zichzelf goed dat het voor die ene keer wel mag, omdat je het in Nederland ook kan krijgen, en hij heeft al de hele vakantie 'lokaal' gegeten (pizza, friet, pannenkoekjes, ja echt heel lokaal haha), dus nu mag het wel een keer, dus. De kipnuggets en friet gaan er op het plein goed in. Gezellig plein weer, alleen die lijmsnuiver naast ons is wat minder. Bij de straatstalletjes eten ze toch ook nog maar een hotdog. Ivanka en Hugo eten verschillende dingen, taco-achtig, geen idee wat het precies is, wel lekker. Ivanka eet maar een klein beetje, die darmen hè. Dan weer naar huis en naar bed.

 


De markt: terug in de tijd
Zaterdag 5 augustus 2017. Almolonga, Guatemala.

Het blijkt dat Almolonga de 'tuinen' van Guatemala genoemd wordt door de fruit- en groenteproductie. We zagen inderdaad veel akkertjes. En wat blijkt, vandaag is het marktdag. We hebben zo het vermoeden dat dit geen toeristische markt is. In tien minuten met de chickenbus zijn we er. Inderdaad verre van toeristisch, we zijn de enigen. In het dorp, net als gisteren, weer superveel prachtig traditioneel geklede vrouwen en nu ook veel mannen met cowboyhoeden. De markt is echt super, enorm kleurrijk en zoals gezegd zijn wij de enige toeristen, dus trekken we de aandacht wel een beetje. Eigenlijk vinden we deze markt wel leuker dan die van Chichicastenango. Tijmen wordt wel even gek van de drukte en herrie. Maar een ijsje maakt veel goed. Na een tijdje rondlopen hebben we het wel gezien en gaan weer terug. Het was echt even terug in de tijd.

135633 2410279 2679790 700 (400x300)135633 2410279 2679795 700 (301x400)

In de middag weer het beproefde recept, chilltijd: biertje, relaxen, ipad etc. 's Avonds weer naar het plein voor eten. Eigenlijk willen we kijken of we voor de jongens een pizza naar de kamer mee kunnen nemen en zelf iets te eten kunnen pakken van de straatstalletjes. Maar als we eenmaal in het eettentje zitten nemen we maar de pizza grande voor ons allemaal.

 


Een vliegende Saab
Zondag 6 augustus 2017. Flores, Guatemala.

Zo, vandaag vertrekken we weer. We gaan naar Flores, in het hete en vochtige noorden van Guatemala. We vliegen vanaf Guatemala stad naar Flores. Kan ook met de bus, maar in dat ritje van tien uur vanaf Guatemala stad (en dan moeten we daar eerst heen, ook een ritje van vier uur) hadden we niet zo'n zin. Dus vliegen we, ja we zijn nu weer even echte flashpackers.

135633 2410282 2680013 700 (400x300)

Helaas is ons 'vaste' ontbijttentje dicht, dus lopen we naar het centrale plein. Daar vinden we bij een bakker lekkere verse broodjes, croissants en koeken. Op het centrale plein kijken we naar hardlopers die voorbijkomen, er is een 10km wedstrijd bezig, best pittig op deze hoogte. Alhoewel, in Bolivia hebben we een keer een voetbalwedstrijd gezien op 4600m hoogte.

135633 2410282 2679948 700 (400x300)135633 2410282 2680009 700 (225x300)

Hugo koopt op straat nog een koffie, maar die is veel te slap en zoet, een arm uitziende mevrouw is er wel erg blij mee. Dan afscheid nemen van Casa Seibel en met de taxi naar de bus. We hebben vier kaartjes gereserveerd voor de eerste klas bus naar Guatemala stad. Eerste klas betekent dan een touringcar bus. Zit prima, niet zo gezellig als de tweede klas chickenbus, maar wel fijn zo voor deze rit. Wel twee keer zo duur, € 7,50 per ticket voor de vier uur durende rit. Maar sneller gaat deze niet, de chickenbussen knallen er echt hard overheen. En dan in één keer een harde knal. Oeps! Klapband. Chips, als we maar op tijd zijn. Maar de chauffeur en zijn hulpje hebben de band in een kwartiertje vervangen. Op het busstation aangekomen pakken we de taxi naar el aeropuerto. Daar zijn we dan al om 14.30 en het vliegtuig(je) gaat pas om 17.15 uur. We drinken dan nog maar wat, spotten wat vliegtuigen, en gaan dan naar de gate. Schijnbaar waren alle passagiers er al op tijd want we kunnen bijna meteen boarden. Tijmen is helemaal door het dolle en hyper, want we vliegen met een voor hem nieuwe maatschappij, TAG, en een nieuw type. We vliegen met een Saab 340a, een propellervliegtuig waar 33 mensen in kunnen. We stijgen een half uur te vroeg op en zijn na een korte vlucht van 45 minuten (incl drankje, chips en koek) al in Flores. Ongelooflijk dat de bus er negen tot tien uur over doet!

 

Het lijkt de Costa del Sol wel!
Zondag 6 augustus 2017. Flores, Guatemala.

Als we uitstappen uit het vliegtuig voelen we meteen het verschil in temperatuur en vochtigheid met de hooglanden, dat wordt weer zweten! Het vliegveldje is superklein, dus we zijn zo weg en laten ons afzetten bij Posada de Don Jose, we hadden via booking.com één nacht vastgelegd zodat we in ieder geval een plek hebben om te slapen aan het einde van de lange reisdag. De kamer is oké, beetje donker en krap en met een grote kakkerlak in de badkamer, maar wel heel erg schoon en goede bedden. De achterzijde van de posada heeft wel een zitje met mooi uitzicht op het meer. Flores is een klein plaatsje op een eiland gelegen in het Lago de Petèn Itza, een mooi klein kleurrijk plaatsje. We lopen naar de westzijde van Flores langs het water en zijn dan wel een beetje in shock, wat een drukte, lijkt de Costa del Sol wel. Het zijn met name locals die in file achter elkaar aanrijden over de 'boulevard' rondom het eilandje. De jongens eten een pizza, wij van de straatstalletjes, burrito en tostadas, harde tacos die je naar keuze kan vullen. Even acclimatiseren, we vonden dit echt veel te druk en toeristisch en niet leuk. Gelukkig blijkt Flores de volgende dagen rustiger en relaxt te zijn en toch wel erg leuk!

 

Zwemmen en brulapen
Maandag 7 augustus 2017. Flores, Guatemala.

De volgende ochtend vinden we een relaxt eettentje, Cool Beans, met hangmatten aan het water voor het ontbijt. Leuk tentje! Flores is toch wel leuk zo na die drukte van gisteravond.

We pikken de zwemkleren op en pakken de lancha naar San Miguel aan de overkant. Eerst regelen we nog dat we van kamer kunnen wisselen. Voor dezelfde prijs hebben we nu een veel mooiere, ruimere kamer met schuifdeur naar een balkonnetje met uitzicht op het water, dat is fijn!

135633 2410296 2680090 700 (225x300)135633 2410296 2680093 700 (225x300)

Vanaf San Miguel lopen we in een half uurtje door de hitte en de jungle naar playa el Chechenal. Volgens de Lonely Planet een mooi strand met turquoise water. Het is wel mooi, zeker de omgeving, maar turquoise zou ik het water niet willen noemen. Maar het is er wel heerlijk zwemmen, vooral het van de steiger af springen en duiken vinden de jongens leuk. Het water is alleen niet erg verkoelend, voelt meer als een warm bad. Er is haast niemand op wat locals na. Later komen er ook nog een paar toeristen, waaronder een paar Nederlandse meisjes waarmee we in het water wat kletsen over reizen en zo. We merken aan de schouders, auw, later goed dat we best lang in het water hebben gezeten.

Terug lopen we via een andere weg. Hugo en Tijmen beklimmen nog een mirador met mooi uitzicht op het meer en Flores als ze Mees vanuit de jungle beneden 'apen' horen roepen. Zal wel een grapje zijn denken ze, maar toch maar snel naar beneden. En inderdaad een groep brulapen, gaaf! Die hadden we hier nog niet verwacht. We kijken een kwartiertje en lopen dan door.

135633 2410296 2680095 700 (400x299)

Terug op de kamer kunnen de jongens even bijkomen, vooral Tijmen is kapot van het zwemmen en de zon. Wij drinken een Brahva biertje en plannen onze verdere reis. Misschien dat we dan toch het schema naar wijzigen, slaan we Copan Honduras over en gaan we naar Chemuc Sampey vanuit Rio Dulce? Betekent waarschijnlijk wel een rit van vijf tot zes uur achterop een pick-up truck, we zien wel. Eerst leggen we de accommodatie vast in Livingston, we kunnen daar niet op de bonnefooi heen omdat we niet in het dorp willen slapen, maar aan de rivier. We reserveren een kamer in het Roundhouse Hostal aan de Rio Dulc, vlakbij het Caraibische kustplaatsje Livingston.

's Avonds eten we bij Cafe Arquelogica Yaxha, wij burgers en de jongens crêpes en hotdog, en regelen we bij Amigos Hostel de tour voor morgen naar Tikal. Om 21.00 snel naar bed want om 4.30 uur worden we al opgepikt.

 


Tien kilometer door Tikal
Dinsdag 8 augustus 2017. Tikal, Guatemala.

Om 3.45 uur staan we op en om 4.45 uur stappen we in het busje. Het is iets meer dan een uur rijden naar Tikal en we vallen allemaal nog even in slaap. Om 6.00 uur staan we bij de ingang, kopen de entreetickets, de jongens zijn onverwachts gratis en rijden dan nog 20km naar Tikal. Als we uitstappen zien we meteen spider monkeys, gaaf! Om 7.00 uur starten we en lopen we het eerste stuk met de groep en gids mee, maar we worden als snel gek van de grootte van de groep en het gepraat. We willen graag dieren zien! Dus wachten we even en laten de groep verder lopen. Zo, kunnen we lekker rustig verder Tikal zelf verkennen.

Tikal was een Mayastad, op het hoogtepunt met misschien wel 100.000 inwoners, van ongeveer 700 voor christus tot 900 na christus. Verscholen in de jungle liggen nu prachtige tempelcomplexen. Het is echt supermooi. Op het gran plaza zien we de van de plaatjes bekende tempels Templo I en II. Templo II mogen we beklimmen over wankele houten trappen, vindt Tijmen best eng, het uitzicht op het gran plaza is geweldig.

135633 2410296 2680105 700 (400x301)135633 2410296 2680106 700 (225x300)

Eenmaal beneden spot Mees een kleine groene toekan, yes, die stond ook op het lijstje. En iets verder zien we een hele groep neusbeertjes, Tijmen vindt ze superschattig, vooral de kleintjes. Daarna beklimmen we de 70 meter hoge templo IV, vanaf daar hebben we superuitzicht op de toppen van templo I en II die boven het jungledak uitsteken. Ivanka heeft boven wiebelbenen door de hoogte en gaat weer terug, de jongens genieten nog van het uitzicht. Langs diverse tempels, waarbij de jongens en Hugo nog een steile tempel beklimmen, we langs templo V (wauw die is echt hoog en mooi) komen en meerdere keren van dichtbij spider monkeys (slingerapen) spotten. Erg gaaf die slingerapen, mooi om ze te zien slingeren en springen.

135633 2410296 2680107 700 (225x300)135633 2410296 2680114 700 (225x300)

Om 12.30 uur zijn we nat van het zweet terug bij de ingang voor de terugreis. Volgens de stappenteller hebben we tien kilometer gelopen door Tikal, echt super gedaan door onze 'niet echt fan van wandelen' kids. Het was echt een mooie combi van cultuur en natuur. En de verhalen over de Maya’s die boven op de tempels mensen offerden en dan het afgehakte hoofd over de trappen naar beneden gooiden doen het goed, zeker als je zelf boven op die tempel staat.

Terug in Flores even afspoelen, chillen, biertje, ipad etc. Dan duiken Hugo en de jongens voor het hotel nog het water in, nog even lekker zwemmen, beetje uitkijken voor de lancha's (bootjes). Als er donkere regenwolken aan komen gaan we er maar uit. Kan Hugo nog even met de tuktuk naar het busstation om buskaartjes te reserveren voor de bus naar het plaatsje Rio Dulce. Op de terugweg in de tuktuk barst de regen los en het houdt die avond ook niet meer op. We rennen van afdakje naar afdakje en komen redelijk droog aan bij Cool Beans voor het avondeten, bbq chicken, de jongens pappas fritas en panqueqes en het dagelijkse potje uno. Terug proberen we de regen weer te ontwijken en moe van de dag vallen we vroeg in slaap. Wanneer niet eigenlijk?

 


Op naar het onbekende!
Woensdag 9 augustus 2017. Rio Dulce, Guatemala.

Hè vandaag al weer weg! Jammer, Flores en de posada bevielen goed. Op naar het onbekende. Hopelijk bevalt Livingston en de Rio Dulce net zo goed. Eerst nog even een wandeling door Flores en een ontbijtje en dan met de taxi naar het busstation. Met wat Guatemalteken en een paar toeristen stappen we in de bus en vertrekken we iets over half 11. Het is een mooi ritje, best goede wegen en na 3,5 uur zijn we in het plaatsje Rio Dulce.

 

Een plek in de top tien
Woensdag 9 augustus 2017. Rio Dulce, Guatemala.

Rio Dulce is een plaatsje gelegen aan Lago de Izabal, het grootste meer van Guatemala. Vanuit hier loopt de rivier de Rio Dulce naar Livingston aan de Caraïbische zee. We hadden gisteren via booking.com een kamer gereserveerd bij het Roundhouse hostel. Deze ligt aan de rivier ongeveer vijftien kilometer van Livingston af. Hier gaat al het transport over de rivier, er zijn geen wegen. Dus we stappen in de boot voor het relaxte boottochtje, dat dachten we, naar het hostel. Maar het eerste half uur of zo, misschien wel langer, gaat over open water met flinke golven. De boot gaat ongelooflijk hard en klapt telkens enorm hard op het water. Mees vindt het best eng, en de local voor ons gaat de hele tijd staan om de klappen op te vangen, aambeien denken we...

135633 2410348 2680774 700 (400x300)

Gelukkig varen we dan de rivier op waar het water rustig is. De omgeving is prachtig, jungle tot aan het water, af en toe een huisje aan het water en locals die in houten bootjes en uitgeholde boomstammen over de rivier peddelen. We worden afgezet bij het Roundhouse hostel, wat is het ontzettend gaaf! Hangmatten op een platform in het water, de gemeenschappelijke eetruimte onder een palmen dak en onze kamer (hutje) ligt wat hoger midden in de jungle, met veranda, hangmatje en uitzicht op de rivier. Onze badkamer ligt achter ons hutje en is helemaal open. We douchen, koud, onder een rotswand en de krabbetjes lopen in het rond. Deze plek staat zeker in onze top tien aller tijden!

135633 2410348 2680775 700 (400x300)

Na het installeren meteen de zwembroek aan en vanaf het platform duiken en springen we de rivier in. We kunnen van ongeveer 3,5 meter hoogte de rivier in jumpen en de jongens vinden het super! Na een paar uur zwemmen is het dan tijd voor het avondeten. Iedereen eet gezamenlijk wat de kok voor die dag heeft bedacht. Voor vanavond kiplasagna, zelf gebakken brood met een soort van pesto, knoflookaardappelen met heul veul knoflook en salade, superlekker. Alleen Tijmen lust het natuurlijk niet, die eet alleen wat brood. Als toetje kan je hier cocktails krijgen voor ca € 1,80 echt heerlijk! We kletsen nog wat na met de andere gasten: vier Nederlanders en twee Duitsers en gaan dan naar bed. We slapen top, even worden we wakker van de bliksem en een tropische regenbui.

 

Kajakken naar Livingston
Donderdag 10 augustus 2017. Rio Dulce, Guatemala.

We staan rustig op en ontbijten, en dan liggen de jongens al weer snel in de rivier. Heel even maar, want we gaan vandaag naar Livingston kajakken. Het tochtje van vijftien kilometer stroomafwaarts door de jungle en langs steile rotswanden is prachtig, we komen regelmatig locals tegen die in kleine houten kano's aan het vissen zijn of gewoon onderweg naar huis. Er liggen kerkjes aan de rivier, winkeltjes en huisjes. Als er geen wegen zijn speelt het leven zich aan de rivier af. We zien helaas geen toekans, wel veel gieren en wat adelaars. En als we bij Livingston komen varen we richting open zee langs gammele huisjes, vissersbootjes en zien we veel pelikanen en fregatvogels. Het is wel loeiheet hier en helaas zijn we vergeten de benen in te smeren met zonnebrand. Au, dat voelen we de volgende dag wel.

135633 2410348 2680780 700 (400x300)

We meren aan en lopen Livingston in. Dit is een bijzonder deel van Guatemala, de bevolking bestaat hier voornamelijk uit het Garifuna volk, afstammelingen van slaven uit West-Afrika die honderden jaren geleden schipbreuk hebben geleden, met een eigen taal, een mix van Carib, Frans en West-Afrikaans. De sfeer is inderdaad Caraïbisch, met veel seafood restaurantjes, reggae kleuren en donkere mensen. Al zien we ook nog wel Maya’s lopen. Minder leuk zijn de vele schildpadschilden die je hier kan kopen. En de krokodillenhuiden die we in een restaurantje zien hangen.

135633 2410348 2680790 700 (400x300)

We lopen wat rond en gaan met de tuktuk naar een strandje buiten Livingston. Mwah, wel oké, maar niet echt fraai strand. Veel aangespoelde rotzooi ook. We gaan snel weer weg en lopen nog even door Livingston, Tijmen eet nog wat vers gebakken pappas fritas van de straat, heeft 'ie in ieder geval wat gegeten voor het geval het avondeten weer niet bevalt, en die kans is erg groot.

135633 2410348 2680852 700 (225x300)135633 2410348 2680854 700 (400x300)

Daarna in dertig minuten met de boot weer terug, wat sneller dan die drie uur kajakken heen. En bij Roundhouse natuurlijk weer snel van het platform afspringen en duiken en lekker afkoelen in de rivier na de hitte in Livingston.

135633 2410348 2680855 700 (225x300)135633 2410348 2680988 700 (400x300)

Rond 18.00 uur is er een supermooie zonsondergang. In het oranje licht van de zon springen de jongens in het water met op de achtergrond houten kano's die voorbijvaren. Het plaatje is compleet.

Het avondeten is gebarbequed varken, soort van spareribs, rijst, zelfgebakken brood en de 'tomaten/koriander en ander spul' mix die ze hier ook in tacos doen, lekker! Mees probeert er ook wat van, en Tijmen houdt het weer bij een paar stukken brood. Er zijn vandaag alleen Nederlanders in het hostel, best grappig. Daarna met ons vieren en met Anna en Erwin, de twee andere Nederlanders, nog een spelletje en een mojito. Was toch weer een vermoeiende dag, rond een uur of tien gaan we slapen. We komen steeds meer in een normaal tijdritme.

 

De jeugd van tegenwoordig
Vrijdag 11 augustus 2017. Rio Dulce, Guatemala.

Vandaag wordt een rustdag, een hele dag niks, hadden we nog niet gehad. Grappig, als Hugo in de buitenbadkamer op de pot zit wordt 'ie gezelschap gehouden door een kolibrie, die er verstandig genoeg weer snel van doorvliegt.

Even ontbijten en de boys duiken weer de rivier in. Wij mailen om een slaapplek te regelen in het dorpje Rio Dulce voor morgen. We hebben heel even wifi! Sinds we hier zijn is er geen wifi, en kijk nou, Tijmen en Mees kunnen zonder! Ze zijn ook een stuk actiever en gezelliger. Het geeft bij iedereen veel meer rust. Heerlijk! Tijmen is eigenlijk wel blij dat er geen wifi is, 'beter geen wifi dan slechte wifi' zegt hij. We besluiten, maar dat kan morgen weer anders zijn, om vanuit Rio Dulce de bus te pakken naar een ander land, Honduras. We willen een paar dagen naar Copan om de Maya ruines bekijken, hopelijk macaws (ara's) zien en het plaatsje schijnt erg mooi te zijn.

Na een paar uur zwemmen begint het te onweren en regenen, dus lunchen we, spelen een spelletje met Erwin en Anna. Ivanka verliest en moet voor straf weer een keer van drie meter hoog springen. En als het droog is gaan we verder met zwemmen en in de hangmat hangen bij het water. De jongens vinden het allemaal reuzeleuk. Wat een heerlijke plek is dit toch. We voelen ons na twee dagen al zo thuis. Konden we maar langer blijven.

Grappig, we komen een jongen tegen die we in de hostel in Xela hadden gezien. Zo reis je een heel land door en kom je vaker dezelfde mensen tegen. Een paar Nederlandse meisjes die we in Antigua zagen in het Yellow House Hostel zijn we later ook weer tegengekomen in Atitlan en in Flores. De Engelse jongen maakt salto's van het 3,5 meter hoge platform af, dat moet wel een freerunner zijn volgens Mees. Daarna voegt ook Erwin zich bij het in de rivier jumpen en dan later ook nog Peter en Sebas, nog een paar Nederlandse jonge gasten, wat een gezellige boel!

Later eten we vis, mwah, de jongens konden gelukkig nog een pizza krijgen. En daarna spelen we met negen Nederlanders en één Zuid- Afrikaanse, en Tijmen en Mees doen gewoon mee, een aantal kaartspelletjes. Het is supergezellig en druk, met de 'jeugd van tegenwoordig' op de achtergrond, en Tijmen spreekt supergoed Engels! Na een paar kaartspelletjes en mojitos gaan we om half elf dan toch maar naar bed, morgen vertrekken we weer. Wat een feestje was het voor de jongens, en voor ons ook heel gezellig.

 

Met de kajak naar het kasteel
Zaterdag 12 augustus 2017. Rio Dulce dorp, Guatemala.

We staan rustig op, de boot komt pas om 10.00 uur. We ontbijten, genieten nog even van het uitzicht op de rivier en betalen de rekening. Dat gaat niet helemaal goed, althans voor de het Roundhouse hostel. We hadden via booking.com gereserveerd voor 200Q per nacht, 600 voor drie nachten dus. Wel zonder 22% belasting. Op de rekening staat 600 per nacht. Ja, dacht het niet dus. De manager stamelt een beetje van hoe gaan we dit oplossen. Nou dat is niet zo moeilijk, we hebben een bevestiging van booking.com voor 200 per nacht, meer wordt het niet. Dus na een hele tijd moeilijk kijken en de office bellen kan de manager niet veel anders dan de rekening aan te passen, we gaan echt niet meer betalen. Ja maar, de kamer kost normaal minimaal 340Q per nacht. dat klopt want het staat op de website. Dat is dan jammer zeggen we, 200 is en blijft het.

We rekenen af en stappen in de boot. De discussie mag de pret niet drukken, we hebben het super naar de zin gehad en het Roundhouse en dit plekje aan de rivier is en blijft fantastisch!

De andere Nederlanders varen mee terug naar Rio Dulce. En na het afscheid nemen worden we in Rio Dulce opgepikt door de boot van Hotel y restaurante Kangaroo. Daar hadden we gisteren een mail naar gestuurd, ze hadden nog een kamer voor 4 voor 210Q, ca. € 25,-. We varen op een gegeven moment van de grote rivier/meer af, een kleine zijtak in, omringd door mangrove. Wauw, supermooi. Aan het water staan ook een paar supergrote huizen met even grote jachten. Hier hebben de rijken uit Guatamala stad hun buitenhuizen en boten. Overigens zie je in de omgeving van Rio Dulce veel grote jachten, catamarans en zeilboten. Dit schijnt een goede plek te zijn om de boten te beschermen tegen orkanen. Het contrast tussen de enorme boten en de armoede in Guatemala (zeker als je vissers in uitgeholde boomstammen ziet varen naast die luxe jachten) is wel erg groot en maakt maar weer eens duidelijk hoe het verdeeld is in de wereld. Overigens zijn wij daar natuurlijk ook onderdeel van, wij hebben het geld om hier rond te reizen.

Hotel Kangaroo ligt tegenover zo'n groot huis, en is gebouwd op palen in de mangroven. Aan de voorzijde een houten terras boven het water met een jumptouw waarmee de jongens, Hugo ook dus, heerlijk mee het water in kunnen springen. Echt lekker, weer zwemmen midden in de jungle.

Het huis aan de overkant wordt bewoond door een lokale familie die op het huis passen als de eigenaren er niet zijn, bijna altijd dus. De familie heeft vandaag een feestdag geloven we en komen bij hotel Kangaroo langs met de kajak...helaas. Een van die gasten is voor de middag al straalbezopen en best vervelend eigenlijk. Wel mooi om te zien dat de zes maanden oude hond van het hotel super agressief (het is een soort mastif) achter de twee kinderen van de familie aanzit, hij zwemt ze zelfs achterna om ze proberen te pakken te krijgen. Tegen ons en Tijmen en Mees is hij heel lief, maar die kinderen doen altijd heel gemeen tegen hem, en dat pikt hij dus niet. Net goed! We hebben al vaker gemerkt dat de Guatemalteken op zijn zachts gezegd niet echt vriendelijk zijn voor honden.

135633 2410433 2681843 700 (400x300)

's Middags kajakken we door de mangrove en over het meer naar castillo San Felipe. Een fort gebouwd door de Spanjaarden in de zestiende eeuw ter bescherming tegen piraten. Leuk kort kajaktochtje, we leggen aan en lunchen tussen de locals bij het fort. Het is voor de mensen hier een toeristische attractie, buiten ons zijn er geen Europese toeristen, en het is zondag dus zijn er best wat mensen. We lunchen, hamburguesa, burrito con carne (de carne gooien we eruit, brrrrr) en papas fritas. Daarna bezoeken we het fort, wat erg leuk is. Overal smalle gangetjes, kanonnen, torentjes en geheime doorgangen. Spannend is de pikdonkere gang, die deels onder water staat, naar de gevangenis. Na een uurtje hebben we het wel gezien en gaan we bij het fort in het meer zwemmen, weer erg lekker. Daarna met de kajaks weer terug en verder zwemmen en aan het touw slingeren bij het hotel.

135633 2410433 2681846 700 (225x300)135633 2410433 2681851 700 (400x301)

's Avonds eten we in het hotel. En dat valt wat tegen, de eigenaren zijn dus een Australisch/Mexicaans stel en volgens de Lonely Planet kan je hier het beste Mexicaans eten buiten Mexico. Nou niet echt dus, super weinig smaak aan de flautas en burrito. We hebben in Guatemala wel tien keer lekkerdere taco's op straat op, voor vier keer minder geld.

 


Bus-survival
Zondag 13 augustus 2017. Copan, Honduras.

Vandaag hebben we een reisdag op het programma. We hebben nog geen idee hoe lang deze gaat duren. Als eerste gaan we na het ontbijt met de boot naar Rio Dulce. Daar lopen we naar de officina van Litegua, het schijnt dat daar om 9.00 uur een bus vertrekt naar de grens met Honduras. Hmm, hij vertrekt om 9.15 uur, maar het is nog niet duidelijk of er plek is voor ons. Even wachten tot de bus er is. Om 9.30 uur arriveert de bus, of beter gezegd het busje. Gelukkig, we passen er net in. We krijgen de ruimste plekken voorin, het voordeel van toerist zijn. Het busje zit verder afgeladen vol met locals, veel mannen met cowboyhoeden.

135633 2410448 2682065 700 (400x300)

Het eerste stuk gaat niet snel, maar gelukkig overleven we het wel, wat nog geen garantie is met een chauffeur die tijdens het rijden eet, belt en de tv (jaja, voorin naast de chauffeur hangt een tv) bedient (filmpje vooruit spoelen, terugspoelen, volume harder/zachter) en zelf af en toe meekijkt naar de spannende film Max. Nog een wonder dat 'ie tijd heeft het busje te besturen. Richting de grens met Honduras wordt de omgeving bergachtiger en steeds dunner bevolkt, beetje de middle of nowhere gevoel hier. In Chiquimulas moeten we van bus wisselen. Het is gezellig druk op de markt in het plaatsje, we zijn echt in cowbowland aangekomen, iedereen loopt hier met cowboylaarzen en -hoeden en we zien veel standbeelden van paarden. In het volgende plaatsje wisselen we weer van bus, waarbij een dronken local nog mee wil maar geweigerd wordt, gelukkig. En dan op weg naar de grens. Het busje rijdt langzaam over de hobbelige wegen en om de haverklap moet er iemand in of uit. Maar we bereiken dan uiteindelijk toch de grens. Een hele relaxte en rustige grensovergang, naast ons nog een paar andere toeristen, maar dat is het dan ook. Met een minibusje van Berakah hostel rijden we de laatste tien kilometer van de grens naar Copan. Om 17.00 uur komen we dan aan, toch ruim acht uur geduurd deze reisdag, maar ondanks de lengte ging 'ie best soepel. En Tijmen en Mees hebben het weer super gedaan, geen kik gegeven, Tijmen heeft veel gelezen, mee film gekeken en naar buiten gekeken, Mees heeft nog wel wat geslapen, wat een super reizigers!

Wat is Copan een mooi koloniaal plaatsje! De straten zijn van keien, de huisjes kleurrijk, op het centrale plaza zitten mannen met cowboyhoeden en grote kapmessen, de omgeving is bergachtig en groen en de kerk aan het plein is mooi. Een soort van Antigua maar dan kleiner, gezelliger en met minder toeristen.

We lopen naar Hotel Mary uit de Lonely Planet, wat een leuk kleine pousada, hangmatjes voor de deur, mooie ruime kamer, top. Ze vragen 1000 Lempiras voor een kamer, € 36,-. Dat vinden we wat veel en we lopen nog naar hotel Brisas en Acropolis Maya, maar we willen eigenlijk naar Mary. Ivanka en de jongens gaan op een terrasje zitten en Hugo loop terug naar Mary. Nee 800 doen ze niet, de prijs is en blijft 1000. Chips, dan andere poging, 4 nachten voor 900 per nacht dan. Dat accepteren ze, top! Mary is echt een superrelaxt plekje!

Naast de kamer zit comedor Mary, het restaurantje. We eten allemaal pupusa vanavond. Pupusa is een Salvadoriaans gerechtje, een kleine dikke mais tortilla met vulling. De jongens een pupusa met ham en kaas, en Hugo en Ivanka met kaas en jalepeno, heet! We bestellen er nog één en dan terug naar de kamer en slapen.

 

Rode ara’s en toekans
Maandag 14 augustus 2017. Copan, Honduras.

Zo, lekker geslapen, even douchen en ontbijt bij de comedor. De jongens weer pupusa en Ivanka en Hugo de desayuno tipico, tortilla, roerei, bruine bonen prutje (verrassend lekker), room, kleine taco en drie stukjes gebakken banaan. Smaakt best prima allemaal!

Na het ontbijt lopen we het dorp uit richting Macaw mountain bird park. We komen langs een schooltje dat net uit is en een aantal kinderen loopt een eind met ons mee. We praten een beetje met ze, maar met ons houtjetouwtje Spaans blijft het bij de namen en leeftijden en waar ze wonen. Na twee kilometer komen we bij het park aan. Het is een rehabilitatie centrum voor met name rode macaws (ara's) en toekans. Maar ze hebben ook andere soorten papegaaien. De rode macaw is de nationale vogel van Honduras en ze vangen of als huisdier houden is verboden. In het park komen vogels die in beslag zijn genomen bij smokkelaars of mensen thuis. Er wordt geprobeerd met ze te fokken en een deel van de vogels weer uit te zetten in de natuur. Ze hebben nu al een aantal keer vogels uitgezet bij de Maya ruines van Copan.

135633 2410448 2682064 700 (225x300)135633 2410448 2682066 700 (224x300)

Het is een mooi park, met veel mooie macaws en hele mooie toekans. Ze zitten wel in grote, kooien, maar toch mooi om te zien. Wij krijgen allemaal ook een paar ara's op de arm, schouder en hoofd. Dat voelt dan weer een beetje vreemd, beetje te toeristisch. Maar goed, ze doen goed werk hier, en de jongens vinden het super om zo'n grote vogel op de arm te hebben.

Na een paar uurtjes hebben we het wel gezien en lopen terug, maar na tien minuten is het tijd voor de dagelijkse regen- en onweersbui. We schuilen even bij een school, maar de regen houdt niet op en gaat steeds harder. Na een half uurtje mogen we gelukkig mee terugrijden in een busje met de leraren, dat is wel fijn, want de straten zijn ondertussen in rivieren veranderd!

Bij de kamer chillen we nog even lekker met een biertje in de hangmat, de jongens natuurlijk op ipad en telefoon. Dan weer de straat op, op zoek naar eten. Dat vinden we bij een tentje aan het centrale plein. Hugo en Ivanka Hondurese taco's, mwah, wel oké, beetje vochtig. Tijmen en Mees frietjes. En we doen een gezellig potje met de 's middags gekochte speelkaarten (nog even in het woordenboek opgezocht). We lopen over het gezellige plaza terug, nog even in de hangmat en hop, naar bed.

 

Maya ruïnes
Dinsdag 15 augustus 2017. Copan, Honduras.

We ontbijten opnieuw bij Mary: Ivanka en Mees pannekoeken, Hugo de tipico en Tijmen niks. Die geven we brood met chocopasta. Dan lopen we de anderhalve kilometer naar de Maya ruïnes van Copan. Langs de weg komen we al een paar standbeelden tegen, dat belooft wat. We betalen de entree tickets, aangezien Mees pas 'zes' (sorry) is hoeven we maar voor drie te betalen. Als we richting ingang lopen horen we in de verte al gekrijs. Jep, macaws zullen we wel gaan zien vandaag. En ja hoor, na de ingang zien we er al een aantal hoog, en minder hoog in de bomen zitten. We hadden ze natuurlijk al gezien bij macaw mountain park, maar zo vrij in de natuur zijn ze veel mooier. Mees krijst er ook lustig op los, waar de macaws dan weer op reageren.

135633 2410448 2682073 700 (400x300)

We lopen door naar het gran plaza van Copan. Daar zien we een kleine piramide, waar de jongens mooi op kunnen klimmen, en verspreid over de gran plaza verschillende standbeelden van Maya-koningen daterend van 618 tot 738. Het zijn supermooie standbeelden, goed bewaard gebleven en heel gedetailleerd. Bij sommigen kun je nog restanten zien van de rode verf. De meeste beelden zijn van één bepaalde heerser met de maffe naam '18 konijn'. Nu hebben de andere Maya koningen net zulke vreemde namen, zoals rook jaguar, maan jaguar, rook aap, rook schelp etc. We zien ook nog een standbeeld van een Maya koningin of -prinses, de enige van een vrouw in het hele Maya rijk. Duidelijk te zien, deze heeft een rok aan in plaats van lendendoek met blote benen.

135633 2410448 2682074 700 (400x300)

Als we in de hitte de standbeelden bekijken zien we op een gegeven moment ook een groep macaws tussen de ruïnes doorvliegen, dat ziet er wel heel mooi uit. Met een beetje moeite lukt het ze in de lucht aardig scherp op de foto te krijgen.

135633 2410448 2682091 700 (400x300)

Na de mooie standbeelden lopen we naar het juego de pelota veld, balspeelveld, Hier proberen twee teams een rubberbal hoog te houden, aangemoedigd door toeschouwers vanaf de tribunes, die er ook nog zijn. Waar de bal doorheen moet is niet duidelijk, een ring (zoals we in Mexico in Chitzen Itza zagen) ontbreekt. Wel wordt het speelveld geflankeerd door acht grote macaw koppen, misschien moest de bal hiertegen aangespeeld worden? Ook niet duidelijk is of het verliezende team hier ook onthoofd werd zoals op andere plekken in het Maya rijk. Voor de jongens wel wat spannender om te vertellen dat dit hier ook gebeurde.

135633 2410448 2682083 700 (400x300)

Daarna bekijken we Copans bekendste monument, de 63 trappen tellende 'escalinata de los jeroglificos' uit 743 gemaakt door koning rook schelp. De trap bestaat uit duizenden hiërogliefen die de geschiedenis van het koningshuis van Copan vertellen, erg mooi. De Copan ruïnes zijn echt erg mooi, sommige delen zijn nog niet gerestaureerd en hierop staan enorme bomen waar het zonlicht deels doorheen schijnt, dit alles geeft een groot 'Indiana Jones' gevoel. Copan is misschien kleiner dan Tikal, en de tempels van Tikal zijn indrukwekkend in aantal en hoogte. Maar Copan is door de vele gedetailleerde standbeelden en andere afbeeldingen (mensenhoofden, dieren, hiërogliefen) misschien wel mooier dan Tikal. Iemand maakte de vergelijking dat Tikal New York is en Copan Parijs. Hmm, daar zit wat in.

135633 2410448 2682085 700 (400x300)

We bekijken nog meer mooie dingen en dan beginnen Tijmen en Mees het saai te vinden en wordt het tijd om te gaan. Weer terug pakken we een tuktuk en laten ons afzetten op het centrale plein van Copan.

Geen regen dit keer om als excuus te gebruiken, maar gewoon zin om even te hangen bij de kamer, lekker in een hangmatje, biertje en Latijns-Amerikaanse muziek (Despacito mag niet ontbreken natuurlijk). Als lunch koude knakworsten en witte broodjes van de supermarkt. Gezellige super hier, een soort Aldi, maar dan nog wat rommeliger met harde Latin muziek.

Na het relaxen weer het stadje (meer een dorp eigenlijk) in, op zoek naar eten. Dit keer weer eens pizza, we delen met zijn vieren twee heerlijke pizza's bij Jim's pizza. Af en toe een pizza als afwisseling op de tortilla's/taco's/buritto's/en andere mais-achtige dingen met zwarte bonen is ook wel lekker. Tijdens het eten weer een potje toepen, we doen niks anders meer, en daarna naar huis.

 

Hoe hoger, hoe heter
Woensdag 16 augustus 2017. Copan, Honduras.

We pakken de bus naar de Luna Jaguar Agua Termales, vulkanische warmwaterbronnen. De meeste mensen pakken een toeristenshuttle die 's middags vertrekt, maar wij pakken de lokale bus. Twee voordelen: deze is zes keer zo goedkoop en we kunnen nu gaan voordat er andere toeristen zijn. En dat blijkt want bij aankomst zijn we de enigen. Leuk ritje door de bergen, mooie omgeving, kleine dorpjes en locals die in- en uitstappen. Over de ca. 24 km doen we bijna anderhalf uur, de weg is volledig onverhard en gaat door riviertjes, hobbelig maar leuk!

De warmwaterbronnen zijn top, veel leuker en mooier dan die in Xela, en heter ook! We krijgen eerst een rondleiding langs allerlei verschillende pools van verschillende warmte. Ze legt ook uit waar we niet in kunnen. Een riviertje dat tussen alle waterpoelen stroomt is 60 graden. No banjar! En hoe hoger je komt hoe heter het wordt, bovenin is een deel waar het water 80 graden is, dus ook niet ingaan!

135633 2410448 2682117 700 (225x300)135633 2410448 2682134 700 (225x300)

We beginnen onderaan in het koelste water van de rond de 30 graden tot verder naar boven waar het water richting 50 graden gaat. Verder nemen we nog een modderbad, een hele hete douche onder een waterval en warm/koud voetenbad. Alles is allemaal heel mooi natuurlijk aangelegd en verbonden met elkaar door voetpaden door de jungle. Na een bezoek aan de onderwatergrot sluiten we af, we zijn suf van het hete water en de jongens beginnen het na die paar uur weer saai te vinden. Dus terug naar huis.

135633 2410448 2682131 700 (400x300)

Langs de weg wachtend op de bus eten we de meegenomen koude hotdogs, zien we de busjes met toeristen verschijnen en komt er nog een ouder wat vreemd mannetje die vervaarlijk met zijn machete (die heeft hier iedereen) zwaait naast ons zitten voor een praatje. Terug hobbeldebobbelen we weer in anderhalf uur en tegen de tijd dat we terug zijn is het einde middag en hangmat-time!

‘s Avonds eten we bij een klein leuk tentje met lekkere en grote buritto's. (Vier dagen later, ondertussen net terug in Nederland, voelt Hugo die lekkere buritto nog aan zijn darmen.) Bij het eten weer toepen uiteraard en naar huis via het plein. We vinden Copan echt erg leuk, morgen helaas weer naar Antigua en zaterdag naar huis.

 


Slechtste reisdag van deze reis
Donderdag 17 augustus 2017. Antigua, Guatemala.

Zo, vandaag de duurste en slechtste reisdag van de trip gehad. De reis van Copan naar Antigua met lokale bus is te doen, maar lastig, met diverse overstappen, inclusief overstap in Guatemala stad en taxirit naar de chickenbus terminal. Dus we hadden besloten een directe toeristenshuttle te nemen à $ 25,- pp. Prima busje waar we met negen man inzitten, het zou vijf uur moeten duren. Dat worden er uiteindelijk meer dan acht. Eerst minimaal anderhalf oponthoud door wegwerkzaamheden in de bergen en daarna hebben we tweeënhalf uur file gereden door de knetterdrukke hoofdstad, letterlijk geen meter door kunnen rijden door die piepstad. Maar goed, rond half negen in de avond komen we dan toch aan in Antigua.

135633 2410564 2683577 700 (400x300)

Na aankomst in Antigua installeren we ons in de leuke hostal Antigüeno. Leuke kamer, vriendelijke eigenaar, mooie grote patio, en lopen we Antigua in voor een verlaat avondeten. Omdat het zo laat is hebben we geen zin in een lange zoektocht naar een tentje, dus duiken we snel een kroegje in waar ze pizza hebben. We bestellen er twee voor ons vieren. Smaakt best oké, maar Tijmen is zo moe dat hij nauwelijks wat eet. Terug in de hostal maar snel gaan slapen. Het was een vermoeiende dag.

 

Op bekend terrein
Vrijdag 18 augustus 2017. Antigua, Guatemala.

We slapen goed en na een lekker ontbijtje en een douche in de 'shared bathroom' met weer de bekende elektrische douchekop, lopen we het nu ons bekende Antigua in. Na al die plekken die we in Guatemala en Honduras hebben gezien voelt Antigua nu nog wat meer ontwikkeld en toeristischer dan de eerste keer dat we hier waren. Het is nog steeds een mooi stadje, we lopen nu ook door een ander deel met hele mooie gebouwen en weer geweldig uitzicht op de vulkanen. En ook de vele chickenbussen die hier door de straten rijden maken het plaatje weer compleet.

135633 2410564 2683585 700 (400x300)

Met de gratis shuttle van het 5-sterren Santa Domingo hotel laten we ons naar de top van een heuvel net buiten Antigua brengen. Daar zit een restaurant van het hotel en er is een mooi uitzicht. Maar het restaurant is niet echt ons ding en na een beetje rondkijken snel weer terug. Hugo, Tijmen en Mees in de bagageruimte van de shuttle jeep, dat vinden we dan weer wel leuk. Het moet allemaal niet te comfortabel en te luxe zijn haha.

135633 2410564 2683580 700 (400x300)

Als we terug zijn bezoeken we dan toch de McDonalds. We kregen de tip om hier echt te gaan kijken, en inderdaad de Mac zit hier in een mooi koloniaal pand met een grote binnentuin met zicht op de Agua vulkaan. Kunnen de jongens meteen even lunchen met kipnuggets en frietjes. Na de lunch dan naar de artesenias markt, op zoek naar een hangmat. De hangmat uit Ecuador is na dertien jaar trouwe dienst een vervanging toe. We vinden al snel een mooie kleurrijke, kost 250 quetzal. Niet reageren, een beetje in het Nederlands 'overleggen' en de prijs zakt al snel naar 225, en dan naar 200. Hmm, nog te veel, dus nog even verder onderhandelen en voor 175 kopen we 'em. Er zat vast nog wel wat meer in, maar 175 vinden we prima, verkoopmevrouwtje ook blij.

135633 2410564 2683586 700 (400x301)

Daarna lopen we langs ons oude hostel The Yellow House voor een paar relaxuurtjes bij Antigüeno. In de ligstoelen in de zon, pff beetje heet, biertje, en de jongens sluiten zich met de apparaten weer even op de kamer op. 's Avonds weer het plaatsje in voor eten. Hugo voelt zich de hele dag al niet top (die buritto in Copan zit al even dwars qua darmen zeg maar) en heeft geen zin in het lokale eten, en eigenlijk ook geen zin om ergens lang te gaan zitten. Het oorspronkelijke plan, eten bij Casa de las Mixtas laten we maar varen. De jongens eten een hele grote pannenkoek met Nutella, opgerold als ijshoorntje, met daarin een bol chocolade ijs. Lekker! Ivanka en Hugo halen snel een whopper en eten die op de hand op. Nog even over het centrale plein en dan naar huis. Hugo kruipt snel in bed en valt om acht uur al in slaap.

 


Adios Guatemala!
Zaterdag 19 augustus 2017. Naar huis.

Vandaag gaan we naar huis. Enerzijds jammer dat we gaan. Anderzijds hebben we het na drieënhalve week ook wel een beetje gezien en willen we ook wel graag onze Bluf weer zien!

Dus na een dit keer karig ontbijtje, en nadat de eigenaar van Hostal Antigüeno een foto van ons heeft genomen voor zijn facebook pagina, pikt de taxi ons om 9.30 uur op. Hij is een half uur te laat, maar we vliegen om 12.15 uur en het is een klein vliegveld, dus dat zou allemaal makkelijk moeten lukken. Het is 38 kilometer naar het vliegveld, ritje van een uurtje.

Na een kwartiertje rijden zien we de drukke miljoenstad in de verte beneden al liggen, dat gaat goed. Maar dan rijden we om 9.50 uur de file in. Nu al? En deze file schiet echt voor geen meter op. Na een half uur staan we er nog in, en na een uur nog steeds. De taxichauffeur kijkt ook steeds moeilijker: hoe laat gaat de vlucht? 12.15 uur. Oei, hij begint toch ook te twijfelen. Het wordt steeds stiller in de auto, en als we om 11.00 uur nog in de file staan zijn we ervan overtuigd dat we het niet meer gaan halen. We moeten er eerst nog zien te komen, inchecken, security, paspoortcontrole, naar de gate en boarden en dat alles minder dan een uur. Maar dan begint het te rijden en wonder boven wonder staan we om 11.15 uur op het vliegveld. Snel inchecken! Tijdens het inchecken ook nog snel even de Quetzals omwisselen en hop, snel door de security, gaat ook best soepel. Maar dan zien we de rij voor de paspoortcontrole. Oeps, dat gaat niet goed. We besluiten maar even asociaal te zijn en skippen gewoon de hele rij. Sorry mensen! De paspoortcontrole gaat tergend langzaam, schiet op! En als de jongens en Ivanka de paspoorten hebben rennen ze vast naar de gate. Hugo volgt niet lang daarna. We horen dat gate 11 wordt omgeroepen, die gaat sluiten, nog wat harder rennen! En net op tijd zijn we er dan, jippie we kunnen nog mee! Ivanka wordt er nog even uitgepikt voor een extra handbagage check, maakt niet uit. En dan om 11.50 uur gaan we het vliegtuig in. Niet slecht gedaan, in iets meer dan een half uur vanaf aankomst op het vliegveld.

135633 2410564 2683590 700 (400x300)

We stijgen op, adios Guatemala, en binnen tweeënhalf uur landen we weer, in Dallas dit keer. Daar weer stress, wat een rijen en onduidelijkheid, maar het komt allemaal goed. En dan om een uur of 19.00 stijgen we op richting Londen Heathrow. Lekker nachtvluchtje, paar filmpjes, even slapen en we zijn er. Op Heathrow natuurlijk weer vliegtuigen spotten en rond de middag (het is inmiddels zondag) stijgen we op voor het laatste deel van de reis. Rond half vier landen we op Schiphol, pikken de backpacks op en de auto en dan op weg om Bluf op te pikken in Kleef. Best pittig om nog even 150 kilometer in de auto te rijden na drie terugvluchten. Maar het is de moeite waard. Wat zijn we blij Bluf weer te zien. En hij ons! Dan nog even vijftig kilometer terug naar huis rijden en de reis zit erop. Toch ook wel weer lekker om thuis te zijn.

135633 2410564 2683591 700 (400x300)

We hebben echt heel veel mooie dingen gezien en gedaan, kleurrijke indianenmarkten bezocht, veel streetfood gegeten, met chickenbussen tussen de Maya's en cowboys gereisd, rokende vulkanen gezien en beklommen, verschillende soorten apen, neusbeertjes, ara's en toekans gezien, meer dan 1400 jaar oude Maya tempels beklommen, gezwommen in jungle rivieren, in Honduras geweest, Caraibisch garifuna plaatsje bezocht, het supermooie meer van Atitlan gezien (en van Flores) en in gezwommen, leuke mensen ontmoet, in hangmatten gehangen, in bussen vol cowboys gezeten, mooie koloniale plaatsjes gezien etc.

We zullen proberen dit reisgevoel vast te blijven houden, helaas leert de ervaring dat dit gevoel snel weer verdwijnt. We kunnen in ieder geval weer na gaan denken over de volgende reis, tot de volgende keer!

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!