Oranje Costa Rica
Dinsdag 6 juli 2010. San Jose, Costa Rica.
Na de overwinning van Oranje barst een tropische regenbui los. Het dondert en bliksemt. Het deert ons niet. De Nederlandse eigenares van onze bed & breakfast biedt ons een biertje aan om het te vieren. Luna vraagt aan papa wanneer we naar de winkel gaan. Ze heeft daar gisteren een nepbokaal van het WK gezien helemaal gevuld met limonadecupjes waar je ijsjes van kan maken. Andre heeft beloofd deze te kopen als we zouden winnen. Even wachten tot de bui over is....
We zijn dus in Costa Rica en in de ban van oranje. Buiten hebben we een Hollandvlag met de leeuw opgehangen. Luna en Dille maken Nederlandse vlaggetjes van de vouwpapiertjes die ik meegenomen heb. Wat een feest. Zondag zaten we nog een ijsje te eten bij Daans ijssalon in Montfoort en heeft Luna nog heerlijk gespeeld met haar hartsvriendin Maartje. 's Avonds vertrok onze vlucht, via Frankfurt en Santo Domingo naar San Jose de hoofdstad van Costa Rica. De meiden slapen best goed. De man naast Dille is vertederd en neemt de hele vlucht haar beentjes op zijn schoot zodat zij dwars kan liggen slapen. We hebben wat vertraging in Frankfurt vanwege een overbooked vliegtuig. Er wordt 600 Euro geboden en uiteindelijk kiezen een paar mensen om dan maar een dag later te gaan. We kunnen verder. Het is ruim negen uur tot Santo Domingo en dan nog tweeënhalf uur naar San Jose. Vlak voor de landing zien we een vulkaankrater waar stoom uitkomt. Machtig mooi en bijzonder.
In San Jose merken we de voordelen van reizen met kleine kinderen. We worden uit een lange rij voor de paspoortcontrole gehaald en mogen naar de lege balie voor families. Onze bagage is snel aangekomen, alleen is onze grote tas helemaal zeiknat van de regen (een voorbode voor Costa Rica?). Gelukkig is alles in plastic tassen verpakt, behalve het voorleesboek Pinkeltje, dat nu nog steeds niet droog is.
Bij Europcar halen we onze auto op. Een grote erg stoere Toyota RAV, 4 wheel drive en goudkleurig. Vooral dat laatste vindt Luna mooi. Nemen we echt die papa? Binnen een kwartier zijn we bij ons bed & breakfast Margarita. Het is pas acht uur 's ochtends (in Nederland vier uur 's middags) maar de kamer is al vrij. We krijgen een zeer ruime kamer, de rode, met een sfeervolle inrichting en drie bedden. Zie www.bed-and-breakfast.cr voor een impressie. Er is een zwembad en een prachtige grote tuin en grasveld bij. De meiden gaan enthousiast op onderzoek uit en huppelen fit rond. Luna vindt schitterende bloemen. Dille maakt kennis met Peppi en Kokki, de lieve honden van hier. Na een lekker ontbijtje duikt Andre met de meiden het zwembad in. Ik probeer nog wat te slapen.
In de middag bezoeken we de lokale dierentuin. Eigenlijk is het meer een ‘zoek-het-dier-entuin’. De dierentuin is weelderig begroeid, en de dieren zitten een beetje verstopt. Op de bordjes staat welk dier er zou moeten zitten. De meiden zijn er goed in. Kijk daar mama een poema. Veel vogels en apen. Als we mazzel hebben deze vakantie kunnen we veel dieren ook in het wild zien! Carmen wijst ons daarna de weg naar de supermarkt. In Costa Rica zijn er amper borden en geen straatnamen. Alles gaat met GPS coördinaten. De eigenaar Ad vertelt dat we toch echt niet zonder Carmen (=Truus in Nederland) kunnen reizen. Het heeft hier menig huwelijkscrisis voorkomen, schijnt. Oké, vooruit dan maar. De topografische kaart uit Nederland gaat natuurlijk ook mee. We kopen een pizza voor in de magnetron zodat we vroeg op bed kunnen.
Luna is om 4.00 uur wakker, slaapt nog wat tot 5.00 uur maar is dan echt klaarwakker. Buiten horen we hele mooie vogels. Ik kan Luna nog tot kwart voor zes binnen houden. Dan is het al helemaal licht en gaan we samen naar buiten. Het is heerlijk buiten. Luna maakt een mooie tekening van de bloementuin in haar dagboekje. Wat is dit genieten. Om 7.00 uur ontbijten we zodat we op tijd naar vulkaan Poaz kunnen. Dit is een niet zo hele actieve vulkaan meer. Laatste activiteit nog wel in 2009! Helaas is de mist al opgetrokken als we daar om 9.00 uur aankomen. Gelukkig ruiken we wel de zwavel, dus we weten dat we echt dichtbij zijn. Door het regenwoud lopen we een wandeling van een uur. We spotten veel kolibries en andere vogels. Luna en Dille zijn superenthousiast over twee eekhoorns. De mega varens van een meter hoog maken veel indruk. Dan moeten we snel weer terug want Nederland speelt om half een lokale tijd...
Het regent nog steeds. We zullen deze vakantie ons ritme wel gaan verleggen, vroeg naar bed (het is toch ook al zes uur donker) en vroeg op zodat we leuke dingen kunnen doen voor de tropische regens in de middag. Morgen gaan we eerst met de auto en dan twee uur met de boot naar Nationaal Park Tortuguero. Hier kun je schildpadden hun eieren op het strand zien liggen. We zijn benieuwd. Tijdens de finale zitten we in een onherbergzame lodge aan de voet van de actiefste vulkaan van Costa Rica. Andre zei net dat hij naar Nederland zou vliegen als daar geen TV zou zijn.
