Artikelindex

Bonus
Donderdag 7 april 2016. Monteverde, Costa Rica.

Na een goed ontbijt bij Hotel Tangara Arenal pakken we de auto in. Nou ja, eigenlijk niet 'wij' samen, Armin is niet in een geweldige bui en wil alleen maar naar het zwembad. Aangezien dat nu niet gaat wordt hij er niet gezelliger op (waarvan alle gasten volop kunnen meegenieten).

Gelukkig verloopt de reis naar Monteverde een stuk beter. We rijden een mooie route om het Arenal meer richting het plaatsje Tilaran. Vanaf hier is een deel van de route naar het plaatsje Santa Helena waar wij verblijven een onverharde weg. Van tevoren hadden we gelezen dat dit een lastig stuk kan zijn om te rijden. Het valt ons echter honderd procent mee, als dit lastig is? Het is weliswaar onverhard maar er zitten weinig gaten in de weg, er zijn geen enge afgronden en we rijden prima door. Armin hobbelt lekker in slaap. Nu moeten we toegeven: het is geen regenseizoen en er zijn dus geen modderpoelen of andere glibberige stukken. Het regent eerder stof!

We zijn al rond één uur ’s middags in Santa Helena waar we verblijven in Los Pinos Cabanas y Jardines. Ons huisje is al klaar en we kunnen dan ook direct inchecken. De cabana is echt van (bijna) alle gemakken voorzien: een slaapkamer, een zit-eetkamer, een goede badkamer, een enorme tuin eromheen en een volledig uitgeruste keuken. En met volledig uitgerust bedoel ik dan ook écht volledig: een grill, magnetron, blender, waterkoker, goede potten en pannen, een grote koelkast, alles is er. Het enige wat nog iets te wensen over laat is de onstabiele wifi, maar daar kunnen we ook wel drie dagen mee leven.

Een enorme bonus van dit park is de hydrocultuurtuin waar je alles mag plukken wat je wilt gebruiken. Het ligt er net aan wat ze op dat moment verbouwen maar wij eten ons drie dagen lang helemaal gek aan sla, tomaatjes, basilicum, munt en scherpe pepers. Armin eet de eerste avond niet veel, maar eet wel een heel bakje tomaatjes leeg.

7apriltomaten7aprilsla

We doen de eerste dag verder niet zoveel meer behalve wat boodschappen voor de wraps die we vanavond maken, groenten plukken, op een kleed in de tuin liggen en achter Armin aanrennen. Maar wel een heel erg mooi plekje om niets te doen!

 

Selvatura Park
Vrijdag 8 april 2016. Monteverde, Costa Rica.

De volgende dag rijden we eerst langs de bakker voor een ontbijtje om gelijk door te rijden naar het Selvatura Park. Hier lopen we met z'n drietjes een trail door het nevelwoud waarbij we maar liefst acht hangbruggen over moeten. Vanaf de bruggen hebben we een fantastisch uitzicht over het woud. We zien vandaag niet de beroemde mist/nevelflarden: de lucht is strakblauw en de zon schijnt volop. Onderweg proberen we wat vogels te spotten, maar dat is nog niet zo makkelijk. Het is nog niet erg druk (we waren hier al om half negen) en we komen onderweg daarom ook weinig mensen tegen. Het nadeel hiervan is dat er ook minder mensen (en dus gidsen) in het park zijn om het aanwezige wildlife te spotten.

We lopen het eerste deel eigenlijk wat te snel, Jochem moet namelijk om elf uur bij de receptie zijn om deel te nemen aan de zipline tocht. We zijn ruim op tijd bij de laatste hangbrug dus we hadden ook wat rustiger aan kunnen doen. Jochem heeft vervolgens geweldige uren boven en tussen de boomtoppen. De kabelbaan bestaat uit dertien ziplines waarvan de langste maar liefst duizend meter is.

Marieke gaat ondertussen met Armin naar de vlindertuin. Hiervoor moet je wel met een gids en een groepje mee, wat niet echt wil lukken met Armin. Marieke heeft hem namelijk in de rugdrager meegenomen maar binnen in de grote kas is het zo heet dat ze al snel de drager af doet en met Armin aan de hand verder gaat. We zijn dan ook binnen een kwartier de groep kwijt en verkennen de kas lekker op ons gemak. In Armins geval betekent dat de grootste tak in de kas lokaliseren en hiermee in alles porren wat hij tegenkomt. Marieke probeert de steentjes en aarde maar zo goed mogelijk terug te vegen waar het hoort.

Na de vlindertuin besluit Marieke op Jochem te wachten voordat ze de kolibrietuin ingaat. Dit duurt allemaal best lang en ondertussen heeft Armin op één of andere manier buiten zijn luier geplast. Gelukkig hebben we een schoon broekje mee alleen valt het niet mee Armin op een normale manier te verschonen. Inmiddels is hij namelijk erg moe en dan wordt hij extra actief om zichzelf wakker te houden. Wanneer Jochem enthousiast terugkomt van de ziplines gaan we nog even snel naar de kolibries kijken. Ze hebben de meest mooie namen zoals de Magenta Throated Woodstar, de Violet Sabrewing en de Purple Throated Mountain Gem. Wie kent ze niet?

8aprilkilibri8aprilkolibriopvinger

Rond twee uur ’s middags rijden we weer terug naar Los Pinos. Armin valt hier in een diepe slaap terwijl wij uitrusten in de tuin van de ondernomen activiteiten. Om wildlife te spotten hoeven we echter niet ver weg, er komt een agoeti voorbij hupsen in onze eigen tuin!

9aprilagoeti

We koken weer in ons huisje (deze keer broodjes met gebakken kip met een laagje kaas en versgeplukte salade) en liggen allemaal op tijd in bed. Morgen willen we namelijk vroeg op pad om het Monteverde Cloud Forest Reserve verkennen.

 

Cabure Chocolate Tour
Zaterdag 9 april 2016. Monteverde, Costa Rica.

Opstaan kost weinig moeite, Armin maakt ons om twintig voor zes uur wakker. Een uur later staan we al bij de eerste bakker die open is en om kwart over zeven lopen we het reserve in. Het is nog behoorlijk bewolkt, en het eerste deel van de wandeling maakt nog niet veel indruk. We lopen naar een uitzichtpunt waar we de zee een aardig eind verderop zouden moeten kunnen zien maar door alle nevel en wolken zien we niks. Gelukkig besluiten we hier wel even pauze te houden en komt er na tien minuten een gat in de mist waardoor we toch nog kunnen genieten van het uitzicht.

We vervolgen de wandeling en inmiddels trekt alles open. Eerlijk gezegd vinden we het woud waar we doorheen lopen met een zonnetje erbij een stuk mooier dan wanneer het bewolkt is! We zien steeds meer wandelaars die vaak camera's hebben die groter en zeker zwaarder zijn dan Armin! Het tweede deel van de wandeling spotten we mooie vogels waaronder de beroemde quetzal, volgens velen de mooiste ter wereld. De veren van deze vogel werden door de Maya's zelfs als heilig beschouwd. Ook lopen we nog naar een waterval voordat we terug gaan naar de auto. Inmiddels zijn we drieëneenhalf uur verder.

Terug in het huisje gaat Armin weer lekker slapen en gaan wij de tuin weer in met een boekje. We zien nu weer de agoeti langshuppelen en spotten ook twee toekanettes (met dank aan een cherrytomaatje wat in de tuin was gegooid door Marieke), familie van de toekan.

Om vier uur ’s middags gaan we nog naar de Cabure Chocolate Tour waar we de enige bezoekers zijn. We krijgen een inspirerend verhaal te horen over het proces van het fermenteren van de cacaobonen en hoe er daarna chocola wordt gemaakt. Ondertussen maken we chocola en elke keer tijdens dat proces mogen we van het product proeven. Zo eten we raw cacao (heel hip natuurlijk!), de geroosterde boon zelf, de pasta, chocolademelk (Armin vindt die met de cayennepeper het lekkerst en wij ook trouwens!) en vervolgens krijgen we het verschil te proeven tussen chocolade van de grote fabrikanten (die cacaobonen van wisselende kwaliteit gebruiken en smaak toevoegen) en die van de eigenaar zelf die zijn bonen persoonlijk selecteert bij de boer. We proeven echt verschil!

Na deze smakelijke middag kopen we uiteraard nog wat chocolade voor bij de koffie (met de temperaturen hier moet je dit snel opeten, wat vervelend!) en gaan we op huis aan. Marieke gaat eten met Armin en legt hem op bed, Jochem vertrekt naar het Serpentarium bij ons om de hoek en krijgt daar van zes tot zeven ‘s avonds nog een ontzettend leuke 'night-tour'. Hij spot slangen, kikkers, schildpadden en spinnen.

9aprilspin9aprilkikker

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!