Hilde en Jeroen met dreumes en huurauto door Costa Rica
6 - 20 augustus 2010
Costa Rica staat bij veel gezinnen hoog in het reisverlanglijstje. Hilde en Jeroen laten zien waarom. In 2010 maakten zij met Mats (1) een superreis (met Riksjakids). Ze zagen prachtig regenwoud, bijzondere dieren en mooie stranden.
We zijn er!
Vrijdag 6 augustus 2010. San José, Costa Rica.
Het avontuur kan beginnen! We zijn inmiddels in San José aangekomen na een prima reis. Woensdagmiddag om half vijf zijn we vertrokken in een enorme tropische regenbui en ook onderweg hield het nauwelijks op met regenen. Dat hebben de weergoden vast gedaan om ons al even te laten wennen aan het regenseizoen hier.
We waren mooi op tijd op de luchthaven van Frankfurt, waar we Mats vast in zijn pyjama gehesen hebben en even na middernacht zijn we opgestegen. Mats zat te juichen in zijn stoel en toen we eenmaal in de lucht waren viel hij na een half uur al in slaap. Om twee uur kregen wij nog een warme maaltijd geserveerd (mmm?!) en daarna gingen de lampen uit. Mats was tijdens het eten even wakker geworden, maar we hebben hem daarna op zijn matrasje voor onze voeten gelegd waar hij heerlijk heeft liggen slapen. Ook wijzelf hebben nog aardig wat uurtjes meegepikt.
In Santo Domingo moesten we een uurtje het vliegtuig uit en konden we even de benen strekken. Daar vertrokken we ook keurig op tijd voor het laatste stukje van twee en een half uur naar San José. Mats werd pas na de landing wakker en heeft het echt super gedaan. Al met al wel zo’n zeven á acht uur geslapen en hij vond het allemaal reuze leuk en interessant. We hadden snel de benodigde stempels en bagage en ook onze chauffeur stond al klaar om ons naar het hotel te brengen. Onderweg krijgen we al een eerste indruk van het landschap… mooi, groen en een lekker temperatuurtje.
In het hotel werden we hartelijk verwelkomd door Jos de Haan (oftewel de broer van onze aannemer!). We kregen een mooie kamer toegewezen met zitje onder de veranda aan de binnentuin, waar we de eerste kolibries en andere mooie vogeltjes al hebben gespot. We gaan even langs bij de lokale reisagent om ons reisplan door te spreken en daarna gaan de mannen heerlijk onder zeil voor een middagdutje. De rest van de dag brengen we ook relaxend door omdat net als we nog even de stad in willen gaan er een enorme tropische bui losbarst. En eigenlijk is het wel heerlijk toeven in het hotel en is San José nu ook niet echt een mooie stad. Bovendien komen we er op de terugweg ook nog.
We eten heerlijk aan de overkant van het hotel bij café Mundo. Mats leeft zich helemaal uit op zijn pasta en krijgt als blonde dreumes veel aandacht van de dames. Nu nog even uitbuiken op de veranda. Jeroen trekt net de fles champagne open die we van de hoteleigenaar hebben gekregen, dus we gaan even toasten op een mooie vakantie! Morgen krijgen we de auto en gaan we op weg naar Sarapiqui!
Vulkaan in de mist en bootje varen
Zondag 8 augustus 2010. Monte Viejo de Sarapiqui, Costa Rica.
Gisteren is onze riante huurauto met splinternieuwe autostoel voor Mats afgeleverd bij het hotel in San José. Vandaaruit zijn we op weg gegaan naar Sarapiqui. We namen de gok om via de Poás vulkaan te rijden, waar we een mooi uitzicht konden hebben op een blauw kratermeer. Maar helaas we waren te laat. De wolken waren al binnen komen drijven en de vulkaan zat in dichte mist. Het was wel een aardig parkje om even rond te lopen.
Daarna zijn we verder gehobbeld naar onze mooie lodge in Sarapiqui. We kregen een leuk huisje toegewezen met een mooie vlonder waar we lekker kunnen liggen in de hangmat en Mats lekker kan schommelen in de schommelstoel. Er is hier zelfs een vlinder- en kikkertuin en er zijn wat paden waar je een kleine wandeling door het regenwoud kunt doen. Daar heb ik even lekker rondgewandeld en onder andere de blue jeans kikker gespot. Ongelofelijk klein en heel schattig, maar ook giftig.
Voor vanochtend hadden we een boottocht geboekt op de rivier. We hadden de boot bijna voor onszelf. Er gingen alleen drie Fransen mee. Zo had Mats lekker de ruimte om een beetje rond te lopen. De gids was erg bedreven in het vinden van onder andere mooie vogels, leguanen en kaaimannen. In combinatie met de echte junglegeluiden werd het een erg mooie trip. Mats was ook onder de indruk en werd vooral enthousiast toen we een paar koeien zagen.
Vanmiddag moest Mats even bijtanken en toen hij sliep hebben wij lekker gezwommen, gelezen en de vlindertuin bekeken (blauwe morphos gezien!). Net hebben we weer een heerlijk maaltje gehad. Tijd om Mats op bed te leggen en alvast een en ander in te pakken. Morgen gaan we eerst een chocoladetour doen in het Tirimba Rain Forest Park. Daarna vertrekken we met onze 4WD naar La Fortuna.
P.S. sms-en gaat niet makkelijk wegens weinig bereik...
P.S.2 Mats is helemaal verzot op de vruchtendrankjes en mixjes met yoghurt en blijft tegen iedereen hallo roepen in plaats van hola!
Chocolade, regenwoud en nachtelijke avonturen
Woensdag 11 augustus 2010. La Fortuna, Costa Rica.
Inmiddels zijn we al vanuit La Fortuna in Monteverde aangekomen, maar ik zal het verslag even oppakken waar we gebleven waren. Zondagochtend hebben we Tirimbina Rain Forest Park bezocht. Een schitterend stuk regenwoud, waar we eerst een chocoladetour hebben gedaan. Costa Rica is één van de landen waar cacao wordt verbouwd en chocolade wordt gemaakt. We hebben gezien en geproefd hoe dit hele proces verloopt. Mats heeft iedereen weer voor zich gewonnen door op het juiste moment heel hard te laten horen hoe mjjm lekker hij het vond. Na de tour hebben we zelf nog een wandeling gemaakt in het park. Het was echt prachtig. We liepen over lange hangbruggen door het dichte regenwoud en kwamen nauwelijks iemand tegen.
Aan het einde van de morgen zijn we doorgereden naar La Fortuna, aan de voet van de Arenal vulkaan. Mooi om te zien hoe op zondag de Tico's er te paard op uit trekken. We kwamen heel veel cowboys tegen onderweg.
De accommodatie was weer wonderschoon. Een mooi houten huisje compleet met inloopkast, een zitkamer met koelkast en natuurlijk een lekkere veranda. Vanuit de kamer, het zwembad en de jacuzzi hadden we overal prachtig uitzicht op de vulkaan.
De Arenal is een actieve vulkaan. We hadden al snel het geluk hem helemaal te zien (hij zit vaak in de wolken!) zelfs met een rookpluim erboven. Maar de ultieme missie was om 's avonds zelfs de lava naar beneden te zien stromen. Een 'nachtelijk' avontuur werd het. Om zes uur ’s avonds wordt het hier al stikdonker. Bovendien is er geen straatverlichting en moesten we over een zeer slechte onverharde weg. We kwamen onderweg geen kip tegen. Waar waren we aan begonnen (Mats lag intussen al lekker te slapen)?!? Opeens zagen we een plukje mensen op een brug staan en we besloten een kijkje te nemen. Het was behoorlijk bewolkt en je hoorde de vulkaan grommen en kon de zwavel ruiken. Een man begint Costa Ricaanse levensliederen op zijn gitaar te spelen en spontaan werd de sterrenhemel zichtbaar. Helaas niet genoeg om de lava te kunnen zien stromen. Het avontuur was trouwens pas echt compleet toen er plots een kar stopte waar men een complete souvenirstal uit ging opbouwen.
Mats is inmiddels trouwens helemaal geïntegreerd en zegt tegen iedereen die hij tegenkomt hola! Hij maakt veel vrienden en Costa Rica is super kindvriendelijk. De mensen komen van alles voor hem brengen (kinderstoel, melk, koekjes) en zelfs als we een apart bord eten voor hem bestellen hoeven we het niet te betalen.
Waterval, hotspring en zweven boven de boomtoppen
Als we dan toch bezig zijn gelijk maar even het vervolg van het verslag. Gisterochtend was het erg bewolkt, dus een tripje naar het NP van de vulkaan had geen zin. In plaats daarvan zijn we naar een waterval gegaan. Een pittige wandeling (zeker met dreumes op je rug), maar het was zeker de moeite waard! We waren vroeg, dus het was lekker rustig. Mats zal wel op zijn vader lijken, want die werd helemaal enthousiast van het kletterende water.
's Middags hebben we heerlijk gerelaxt aan het zwembad terwijl Mats lag te slapen. Aan het einde van de middag hebben we lekker gepoedeld in de hot springs Ecothermales. Verscholen in het regenwoud en heel natuurlijk aangelegd waren er vijf verschillende heetwaterbronnen. Een soort van Sanadome, maar dan anders. Mats vond het in het donker en in de regen wel heel indrukwekkend, maar heeft zich super vermaakt in het water.
Omdat het 's avonds regende hebben we maar geen nieuwe poging gedaan om de vulkaan te zien. In het dorpje hebben we gegeten en daarna nog een drankje op de veranda gedaan. We hadden inmiddels een bijzonder huisvriendje gekregen, namelijk een kleine vleermuis. We dachten dat Jeroen hem verdreven had, maar 's nachts vladderde hij weer vrolijk rond en landde zelfs een keer op me. Aah!
Na deze laatste nacht in La Fortuna hebben we de auto weer ingeladen. Omdat het helder was zijn we nog wel even richting de vulkaan gereden en hebben met een gondel een tocht over de toppen van het regenwoud gemaakt, met uitzicht op het meer en de vulkaan. Ook hebben we weer wat dieren gespot: een toekan, een brulaap en een neusbeer.
Daarna zijn we op weg gegaan naar Monteverde. Het eerste deel van de rit ging lekker vlot. We waren gewaarschuwd dat daarna de weg heel slecht zou worden. Op zich viel ons dat mee, alleen kwam de regen met emmers uit de hemel. Niet normaal meer! Zo'n tien kilometer voor Monteverde bleek nog eens hoe hard het ging, want er was een enorme overstroming en het water kolkte over de weg. Even kregen we flashbacks van Marokko waar we eens drie uur hebben staan wachten vanwege iets soortgelijks. Maar gelukkig konden we een klein stukje terug rijden en daar een andere weg pakken naar Monteverde. Mats vond het overigens dikke pret dat hobbelen over de onverharde weg.
Inmiddels hebben we ons intrek genomen in een Zwitsers aandoend chalet met prachtig uitzicht. Hier houden we het wel even uit. Het is hier super vochtig, maar de temperatuur is hier wel iets lager. Vanavond hebben we zowaar in de lange broek (niet voor niets meegenomen) gegeten in het stadje.
Om niet alleen maar positieve verhalen te melden (ook zo vervelend voor de werkenden onder jullie): de muggen steken precies op de plekken waar de déét gemist heeft en de bulten jeuken ontzettend!
Nevelwoud, dieren spotten en Jeroen als Tarzan
Zaterdag 14 augustus 2010. Mario Antonio, Costa Rica.
Daar zijn we weer, dit keer vanuit een hangmatje aan de Pacifische kust. We zijn vandaag vanuit Monteverde hierheen gereden, maar ik zal nog even verslag doen van de afgelopen dagen.
Woensdagochtend hebben we een wandeling gedaan met een gids in het Monteverde Cloud Forest. Vanwege de bijzondere ligging ligt Monteverde eigenlijk altijd in de wolken. Hierdoor is de flora en fauna heel anders dan in het regenwoud waar het kort maar hevig regent. We hadden een super enthousiaste gids die heel veel kon vertellen over de orchideeën, bromelia's, ficus etc. Planten die wij alleen van de Intratuin kennen. We hebben ook onder andere een papegaai gezien, nestje van een kolibrie met jongen, een vogelspin en als toegift nog een kapucijneraap.
Omdat we de smaak te pakken hebben boeken we voor 's avonds (half zes) nog een nightwalk. Veel dieren komen als het donker wordt pas in actie. We zijn nog niet op weg of we worden al getrakteerd op een luiaard in actie. Dat schijnt heel bijzonder te zijn, want ze komen normaal alleen de boom uit om te poepen en kunnen wel drie dagen op dezelfde plek blijven zitten. Ook deze gids is weer erg enthousiast en we vinden het knap wat hij in het donker allemaal weet te vinden (mini-kikkers, bijzonder mooie vogels, een rups van de blauwe morphos vlinder, wandelende takken, etc). Ook komen we veel te weten over koffie- en bananenplantages. We hebben allemaal een zaklamp mee en als we ze een moment uitdoen genieten we in het pikkedonker van de prachtige natuur. Mats is mee in de rugdrager en is ook onder indruk. Bovendien vindt hij de lampjes in het donker erg interessant.
Donderdag was het tijd voor wat meer actie, voor Jeroen dan, want Mats en ik vermaken ons ondertussen in de vlinder- en kolibrietuin (wat een leuke vogeltjes!). Jeroen raapt al zijn moed bij elkaar om Tarzan te spelen. Hier zijn verslag: De Tarzanswing was pas aan het eind van de tour en om daar te komen moest er eerst bijna vier kilometer aan canopy gedaan worden. Vrij vertaald is het aan in een tuigje met katrol hangend aan een kabel naar beneden gaan... Half negen 's ochtends was het dan zover, de canopying gear ging aan en met een busje werden we de berg op gereden naar de eerste zipline (kabellijn). Na een korte uitleg over je houding, hoe te remmen etc kon het avontuur beginnen. De eerste kabel was iets van zestig meter lang en leuk om er in te komen... Na enig commentaar van 'no breaks, no breaks until i signal' begon het pas echt! Super om met een snelheid van tussen de zestig en tachtig kilometer per uur vrij boven de boomtoppen te suizen. Prachtige natuur zo en helemaal top die snelheid. Niet iedereen snapte het gebeuren. Een amerikaanse nam het no breaks wel erg letterlijk en denk dat zij er meer last van had dan de boom aan het eind! De laatste zipline was helemaal geweldig, een kilometer lange kabel met echt een flinke snelheid erin! At the end zoals gezegd nog Tarzan look a like gespeeld... Moet zeggen dat van een acht meter hoog platvorm springen met een touw om je middel enger is dan vier kilometer ziplines! Resumé zoals ze hier zeggen; me gusta canopy, me gusta Costa Rica! Na de canopy hebben we nog een wandeling gemaakt over de hangbruggen. De rest van de dag luieren we een beetje en we eten in het bij velen wellicht bekende Tree House.
Vandaag zijn we vanuit Monteverde naar de kust gereden. Onderweg werpen we een blik op zo'n tien krokodillen die onder een brug over de Rio Tárcoles liggen. Het zijn best grote beesten! Ook lunchen we heerlijk bij een tentje direct aan het strand. We zijn nu weer gesettled in ons onderkomen voor de komende dagen. Lekker hotelletje met mooi zwembad, hangmat, mooie tuin etc. We hebben net in een vliegtuig gegeten en gaan vanaf morgen hier de boel maar eens verkennen! Het reizen met Mats erbij bevalt ons uitstekend. Natuurlijk passen we ons aan zijn ritme aan, maar dat maakt het voor ons ook meer relaxt en bovendien hebben we veel meer contact met de lokale bevolking. Zo'n blond jongetje valt hier enorm op en ze zijn dol op kinderen!
Strand, aapjes en weer op pad in de bush bush
Maandag 16 augustus 2010. Mario Antonio, Costa Rica.
We hebben Mats net vroeg in zijn tentje gelegd, dus mooi tijd om nog een stukje te schrijven. We zijn nog steeds in Manuel Antonio aan de Pacifische kust. Een natuurpark aan het strand, een topcombi!
Gisteren hadden we een lekkere relaxdag. We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen bij het hotel en zijn pas aan het einde van de middag naar het NP gegaan. Om in het park te komen moesten we een stuk door het water waden. Daarna kronkelde er een wandelpad langs de kust en kwamen we langs verschillende mooie baaien. Wit strand, ruige rotsen en een mooie zee. Wow! Omdat we al aan de late kant waren zijn we snel op één van de stranden neergeploft waar Mats zich heeft uitgeleefd in de grote zandbak en ook zwemmen in de zee vond hij fantastisch. Na een uur werd meneer heel boos op het schurende zand , dus hebben we het afgespoeld en zijn teruggewandeld.
In Manuel Antonio zitten heel veel dieren en op de terugweg werden we rijkelijk beloond: een neusbeer, agouti, leguaan, eekhoorn, krabbetjes, slingerapen en veel witte kapucijnerapen. Tof om te zien! Mats begint al heel hard ááp te roepen als hij iets in de boom ziet bewegen. Om terug bij de auto te komen moesten we zelfs met een bootje, want het water was inmiddels te ver gestegen om nog doorheen te lopen.
Gisteravond hebben we iets buiten het stadje gegeten bij Ronny's Place. Met een prachtig uitzicht op een baai en de ondergaande zon.
Mats heeft vrienden gemaakt met onze Israelische buren. Inmiddels begint Mats enthousiast te dansen als hij een latijns muziekje hoort en hij eet ook het nationale ontbijt van Costa Rica: gallo pinto, rijst met zwarte boontjes!
Vanmorgen zijn we naar Hacienda Barú geweest. Een natuurreservaat in de buurt. We konden hier zelf verschillende trails lopen en kwamen onder andere door de mangrove, over het strand, door het regenwoud en door palmenplantages. We zijn inmiddels aardig bedreven in het zelf spotten van dieren en zagen een mooie watervogel, kikkers, grote spinnen, een kapucijneraap en twee coati's. Het was er heerlijk rustig en heel mooi!
Vanmiddag regende het pijpestelen, dus terwijl Mats sliep hebben wij lekker in de hangmat gelegen. Morgen gaan we naar Uvita, met een boot de zee op om hopelijk walvissen, dolfijnen of zeeschildpadden te zien...
Walvissen, Mario Antonio en coole vulkaan
Donderdag 19 augustus 2010. San José, Costa Rica.
Zo, we hebben net de tassen weer gepakt dus dit wordt het laatste berichtje geschreven vanuit het mooie Costa Rica. Het is hier nu bijna half tien 's avonds en morgenochtend om deze tijd vertrekt het vliegtuig weer via Santo Domingo naar Frankfurt.
Tijd voor een verslagje van de afgelopen dagen: Maandag hebben we een geweldige boottocht gemaakt bij Uvita, Marino Balleno NP. We hadden kans om walvissen, dolfijnen of schildpadden te zien en wij hadden de hoofdprijs! We zagen ze allemaal met nog wat toegiften erbij. Wat een magische ervaring was dat weer. We zijn vooral diep onder de indruk van een moederwalvis (van zeventien meter!) die we met haar baby van heel dichtbij hebben gezien. Gigantisch mooi. Ook zagen we een reuzenschildpad langs drijven en speelden er een aantal bottlenose dolfijnen bij onze boot. De reactie van Mats die dol enthousiast werd van de dolfijnen vergeten we ook niet snel!
Gisteren zijn we vanuit Manuel Antonio weer naar San José gereden, maar eerst hebben we nog een bezoekje gebracht aan het nationaal park. We konden er nog geen genoeg van krijgen. We hebben weer veel apen gezien, waaronder één met een jong en dit keer ook de drietenige luiaard, een neusbeer en een jezus christ lizard. Het weer was helaas niet goed genoeg om te gaan zwemmen, dus hebben we de wandelroute genomen naar een uitzichtpunt. Deze was redelijk avontuurlijk. Het viel ons wel op dat het door de week veel drukker was in het park. Een gids had je niet nodig. Gewoon kijken waar alle andere mensen naar turen en genieten van het uitzicht op het strand en de baaien! Aan het einde van de dag zijn we naar San José gegaan. We zitten nu in een hotel vlakbij het vliegveld.
Omdat we vandaag de auto nog tot onze beschikking hadden zijn we nog in de herkansing gegaan voor het mislukte vulkaanbezoek van het begin van de reis. Ditmaal hebben we de Irazu vulkaan bezocht. Hoewel het kratermeer onlangs is opgedroogd (wat zou betekenen dat hij binnenkort weer gaat uitbarsten) was het uitzicht op de krater prachtig! Het was er ook maar negen graden. Even wennen na al die tropische temperaturen, maar dan is de overgang naar Nederland ook niet zo groot meer. Daarna hebben we nog een kerk bezocht in Cartago en wat laatste blikken op dit prachtige land geworpen.
Tijdens de terugweg zijn we compleet verdwaald in San José, maar gelukkig hebben we uiteindelijk het hotel weer gevonden. Wij doen zo lekker de lamp uit en gaan vroeg slapen, zodat we morgen fit aan de reis beginnen. Mats wijst nu al in de lucht als je vraagt wat we morgen gaan doen.
Home sweet home
Maandag 23 augustus 2010. Nederland.
Zo, we zijn weer thuis! Donderdagochtend lokale tijd half tien zijn we vertrokken en vrijdagochtend om zeven uur weer geland op Frankfurt. Toen was het naar ons idee dus pas elf uur 's avonds, dus we hebben wel een nachtje slaap gemist.
Mats heeft keurig zijn middagslaapje in het vliegtuig gedaan en toen het donker werd en de lampen uitgingen was meneer net weer wakker. Met wat filmpjes, leesvoer, bezig houden van Mats en alle maaltijden ging de vluchttijd wel snel voorbij. In Santo Domingo hoefden we ook niet eens het vliegtuig uit en vlogen snel weer door.
Gelukkig hebben we geen last van de jetlag. We hebben afgelopen weekend lekker uitgeslapen om weer wat uurtjes in te halen. Ook zijn de eerste wasjes al weer gedaan en zijn de tassen al bijna uitgepakt. We kijken terug op een super reis! Snel een mooi fotoboek maken om optimaal te kunnen nagenieten...
