Artikelindex

Keeping the s(e)oul alive!
Maandag 30 oktober 2013. Seoul, Zuid Korea

We vertrokken maandag met een uur vertraging richting Abu Dhabi. De vlucht met KLM verliep prima. Lekkere plaatsen, vriendelijk personeel en de kleine man heeft nog even geslapen. De vertraging zorgde ervoor dat we nog maar anderhalf uur hadden om over te stappen. Gelukkig was dit geen probleem. We hadden onze instapkaart al en de bagage werd doorgelabeld. Het vliegveld heeft een werkelijke prachtige koepel van Mozaïek en straalt 1001 en 1 nacht uit. Als we bij de gate wachten, zien een sjeik zitten met zijn vrouw. Zij heeft geen boerka om maar een hoofddoek met een ijzer hekwerk rond haar mond. Het lijkt nog het meest op een ijzeren buitenboordplaat boerka. Bijzonder om te zien. Dit straalt een totaal andere wereld uit.

De nachtvlucht verloopt iets pittiger. Het is nog ‘maar’ 7,5 uur vliegen, dus te weinig om genoeg te slapen. Maar goed, vliegen en (goed) slapen is meestal toch geen beste combi! Otis genereert, nu al, aardig wat aandacht in een vliegtuig wat voor 90% vol zit met Koreanen. Van zijn achterbuurman krijgt hij twee chocolade repen toegestopt. Geen snoep aannemen van vreemde mannen, zit er nog niet erg in bij Otis geloof ik. De vlucht is verder prima. Met dank aan de tablet en Buurman en Buurman! De service van Ethiad is uitstekend. Er lopen ook een paar Nederlandse meiden rond. Een van hen vertelt dat ze als thuisbasis Abu Dhabi hebben, waar ze wonen en werken en dat ze daar geen belasting hoeven te betalen.

In Seoel verlopen alle formaliteiten soepel. Je moet nog een gezondheidsverklaring invullen die je bij de quarantaine afdeling moet inleveren. Je zal hier toch in quarantaine moeten… Het liefst nemen we een taxi, maar die is hier behoorlijk prijzig (ong. 35 tot 50 euro), dus we besluiten de trein richting ons hostel te nemen. Toch weer snel verdiend! De trein duurt ongeveer een uurtje. Een mevrouw naast ons probeert Otis kauwgom toe te stoppen. Als Rob beleefd, doch dringend bedankt, probeert ze het als ze uitstapt toch nog een keer. Dat belooft wat. Als wij uitstappen wordt het even lastig. We hebben een uitdraai van het hostel hoe we er moeten komen, maar die gaat uit van een grote kruising. Eh, welke kant moeten we op? Kijk, ik heb, als vrouw, geen inzicht maar Rob komt er meestal wel uit. Engels spreken is hier beperkt, dus onze pogingen om uitleg te vragen verlopen moeizaam. Het verlossende gebaar komt van een politieman, die geen woord Engels spreekt, maar ons letterlijk de goede kant op wijst. Ook deze reis komt mijn gebarenkennis goed van pas!

We komen aan in het hostel en worden hartelijk begroet door Emily, de manager. We zijn aardig total loss na een reis van zo’n 24 uur en gaan lekker even douchen. Eind van de middag verkennen we de buurt even. Het een heerlijk rustige buurt, maar wel met de metro en restaurantjes en supermarkten op loopafstand. We eten heerlijk Koreaans. Rob neemt Kimchi, het belangrijkste gerecht in Zuid-Korea en ik bibimbap (Koreaanse Sushi). Als vegetariër ben je natuurlijk totaal aan het verkeerde adres in landen zoals Korea, maar goed gelukkig ben ik niet heel moeilijk en peuter ik de ham uit mijn bapje en peuzelt Otis die lekker op. Het lekkere is dat je de verschillende kimchi bakjes als bijgerecht er bij krijgt. Zoals pittige kool, zure komkommer, ei. Knoflook en pepers zijn ruim aanwezig! Dit heeft wel tot gevolg dat veel mensen erg uit hun mond stinken, maar als je vrolijk meedoet is er niets aan de hand.

155008 1381065511 500 (320x239)155008 1381065741 500 (320x239)

Rond 19.00 uur liggen we doodop in bed. Helaas wordt onze kleine man rond 23.00 uur wakker en is ervan overtuigd dat het al ochtend is! Tja, leg dan een mannetje van drie maar eens uit dat je een jetlag hebt. Na een uurtje of twee valt hij weer diep in slaap.

 

Naar het Childrens Grand Park
Woensdag 2 oktober 2013. Seoul, Zuid Korea.

Half tien worden we wakker, dus dat begint goed! Otis moeten we wakker maken. Het ontbijt zit bij de prijs inbegrepen, en dat valt niet tegen. Er is kaas en bruin brood. Je kan zelfs een eitje maken. We twijfelen een beetje wat we gaan doen. We willen de komende dagen een beetje rustig aan doen. We besluiten uiteindelijk naar het Childrens Grand Park te gaan. Een groot terrein met onder andere een kleine dierentuin, kermis, speeltuinen, een grote muziek/waterfontein, een botanische tuin en nog meer. Ideaal voor kids dus. Want als je kind het naar zijn zin heeft… We gaan wederom met de metro. Het metrosysteem is erg overzichtelijk, alles wordt ook in het Engels aangegeven. Otis krijgt weer erg veel aandacht. Mensen lachen, zwaaien , aaien, maken foto’s. Het is wel leuk, maar soms ook wel een beetje veel voor hem. Otis maakt makkelijk contact met de mensen, verder lijken de meeste mensen rustig en op zichzelf. Wel behulpzaam. Het park is echt een aanrader. De entree is gratis (open deur, maar we blijven Hollanders). Voor sommige attracties moet je wat kleingeld betalen. Het weer is ook helemaal perfect (sorry.) Zo’n 20/25 graden, met een heerlijk zonnetje en af en toe een wolkje. We boffen echt en genieten. 93% van de Koreanen schijnt een mobieltje te bezitten en dat zie je goed terug in het straatbeeld. Rob staat in de metro naast een meneer die een foto neemt van een meisje die binnenkomt en die gaat bewerken. Hij neemt, volgens Rob, ook een foto van mij. Kan ik me bijna niet voorstellen met mijn jetlaghoofd, maar goed smaken verschillen.

155008 1381065959 500 (320x240)

Eind van de middag gaan we terug naar het hostel waar we even relaxen. Eigenlijk gaan we iets te laat op weg om te eten, want Otis is aardig moe. We eten bij hetzelfde tentje als gister en dat smaakt ook weer goed. Otis vond het ook een goed plan want hij kwam binnen en riep: Ik ben er weer! Iedereen lachen. Hij valt op Rob zijn borst in slaap en we kunnen hem zo op bed leggen. Rob gaat nog even wandelen terwijl ik dit tik.

 

Seoul Tower
Donderdag 3 oktober 2013. Seoul, Zuid Korea.

Helaas was deze nacht een herhaling van de vorige. Otis is duidelijk nog niet over zijn jetlag heen, en wij dus ook niet! We worden weer rond half tien wakker. Otis is vannacht lek geprikt door een mug. Terwijl onze vrienden thuis het Leids Ontzet vieren, gaan wij iets totaal anders doen. Zuid Afrika heeft de Tafelberg, Seoul heeft de Seoul Tower. En die gaan we bezoeken. We nemen wederom de metro en moeten overstappen op Seoul station. Wat een mega station! Maar Seoul heeft dan ook zo’n elf miljoen inwoners…Bij de Tower, mooi gelegen aan een park en tegen de bergen aan, is het ook mega druk! Met Koreanen welteverstaan. De westerse toeristen die we hier in Korea tegenkomen zijn op één hand te tellen. Later blijkt dat het een nationale feestdag is, Proclamation Day, wat alle drukte verklaart. We gaan met de kabelbaan naar boven, waar we een mooi uitzicht hebben. Er eten wat in een restaurantje with a view. Veel te duur natuurlijk, maar je betaalt voor het uitzicht. Eind van de middag weer terug naar het hotel, om even te relaxen. De bedden zijn hier nogal hard en Rob draagt Otis regelmatig op zijn nek. Op zich is zijn rugwervel hersteld maar hij voelt het toch extra in zijn rug. Je wordt ouder papa! Bij terugkomst eerst nog even douchen…ik weet niet of dit aan het hostel ligt of dat het echt Koreaans is maar je hebt geen aparte douchebak. Er zijn twee badkamertjes. Eentje is zo klein als een ruime wc. Je doet twee gordijntjes dicht, houdt de doucheknop vast en gaan! S’ avonds eten we met Matt, een aardige Amerikaanse kerel, en gaan we bijtijds naar bed.

155008 1381065312 500 (320x239)155008 1381066040 500 (320x240)

 

Bestellen met handen en voeten
Vrijdag 4 oktober 2013. Seoul, Zuid Korea.

Otis maakt een betere nacht, Het gaat gelukkig langzaam de goede kant op. We pakken de metro en gaan richting een elektronica mall. Alleen maar standjes met laptops, telefoons, camera’s, noem maar op. Rob vindt het geweldig. Ik ben blij dat Otis het na een uurtje gehad heet. Rob probeert nog een hoesje voor zijn HTC te scoren, maar het is natuurlijk Samsung ed. wat de klok slaat. Helaas. We nemen een taxi richting een van de vele parken die Seoul rijk is. Deze is gelegen aan de Han rivier. We lunchen tussen onze Koreaanse medemens en Otis speelt met een paar Koreaanse meisjes. Superleuk om te zien hoe ze met elkaar omgaan, terwijl ze elkaars taal niet spreken. Otis gaat nog even los in de speeltuin, voordat we terug gaan naar het hostel. Het metrosysteem is prima, maar aangezien Seoul zo groot is doe je gerust een uur over een ritje terug. Emily, de manager, heeft het weekend vrij, dus die gaan we nog even gedag zeggen. Er worden diverse gegevens uitgewisseld, lang leve Facebook…

155008 1381066223 500 (320x240)155008 1381066294 500 (320x240)

s’ Avonds eten we weer met Matt. We zitten nu in een restaurant zonder westers menu, wat het toch iets lastiger maakt om te bestellen. Maar met handen en voeten, het Point It boekje en Google-translater komen we een heel end. Rob gaat bijtijds naar bed, want die wordt morgen 07.20 uur opgehaald voor de DMZ tour.

 

Grenzen zoeken
Zaterdag 5 oktober 2013. Seoul, Zuid Korea.

Om half zeven gaat de wekker voor Rob. Even in het kort een geschiedenis lesje. Van ongeveer 1900 tot het einde van WO2 werd Korea overheerst door Japan. Na het einde van de oorlog, zaten de Russen in het noorden en kwamen de Amerikanen in het Zuiden. Het was de bedoeling dat het hele land democratisch zou worden en als één land door zou gaan, maar het lijkt erop dat de koude oorlog daar een stokje voor heeft gestoken. De Koreaanse oorlog woedde van 1950 tot 1953. Sindsdien leven de staten officieel nog in staat van oorlog. Afgelopen lente was het nog even spannend, met alle onderlinge spanningen, hoe het zou gaan lopen. Het noorden is een dictatuur geworden, terwijl het zuiden democratisch en welvarend is. Rob gaat vandaag de grens van het zuiden met het noorden bezoeken. Een serieuze aangelegenheid, waar de kledingkeuze op aangepast moest worden. Korte broek, T-shirt, slippers etc zijn niet toegestaan! Het middagprogramma liet geen peuters van drie toe (Waarom zou dat nou toch zijn?) dus Rob gaat alleen. Wij zijn lekker richting Seoul Forest gegaan. Een groot park waar Otis in de zandbak speelt en we een ijsje eten. Hoe simpel kan het zijn.

Rob over de Demilitaried Zone DMZ:

Mijn programma voor vandaag is af te reizen richting het grensgebied tussen Zuid en Noord Korea. Rond half acht word ik opgepikt door een busje, waarna ik overstap in een overvolle grotere bus welke ons richting het grensgebied brengt. Bizar om richting de grens te rijden, langzaam zie je links en rechts van de weg overal hekken en prikkeldraad te voorschijn komen, camera’s en veel militairen. Je voelt de spanning. Ons paspoort wordt meerdere keren gecheckt, waarna we doorrijden tot de grens. In de ochtend gaan we richting een tunnel, welke door de noorderlingen is gegraven. Totaal zijn er vier tunnels ontdekt door Zuid Korea. Het vermoeden bestaat dat er in totaal ongeveer zeventien zijn. We gaan met karretjes de tunnel in, waarna we halverwege uitstappen om lopend verder te gaan. De tunnel wordt steeds kleiner en we moeten ons klein maken om verder te gaan. Halverwege de tunnel is er een grote zware deur welke de doorgang richting het Noorden blokkeert. Tot hier en niet verder! Wel kunnen we door een opening in de deur het noordelijke gedeelte zien. Noord Korea ontkent overigens dat ze de tunnels hebben gegraven. Echter zijn de tunnels met dynamiet tot stand gekomen en zijn de inslagen nooit richting het Noorden tot explosie gekomen, vreemd. Het uiteindelijke doel van de tunnels is om, kennelijk, Seoul aan te vallen.

155008 1381066754 500 (320x240)155008 1381066831 500 (320x240)

Na ons tunnelavontuur, hebben we nog wat uitkijkposten bekeken. Hartstikke mooi, maar het ging er mij om de grens te zien, wat op het middagprogramma stond. Na een heerlijke traditionele maaltijd, gingen we door richting de daadwerkelijke grens. Vooraf kregen we een briefing vooraf met de do’s en don’ts binnen het grensgebied. Er is ooit eens een toerist doodgeschoten omdat zij zich niet hield aan de regels. Ook moesten we een formulier tekenen waar je in aangaf dat je alle regels zou naleven. Pfff, ze nemen het nogal serieus. Na de briefing (sorry, maar zo noemden ze het) stapten we over in een militaire bus welke ons tot de grens reed. Onder begeleiding van een Zuid Koreaanse UN militair liepen we in twee rijen van twee een statig gebouw door. Er werd verzocht niet te praten en geen rare bewegingen te maken. Langzaam ging de deur open waarna we, achter een gele lijn, het Noordelijke gedeelte zagen liggen. Overal camera’s en militairen, ook aan de Noordelijke zijde. Iedere (mis)stap of gemaakte foto wordt gezien door de Noordelijke vrinden. Iedereen is doodstil, we maken wat foto’s waar we vier minuten de tijd voor hebben. Na de vier minuten mogen we nog dichter bij het Noorden komen, op het Noordelijk grondgebied zelfs. We lopen onder begeleiding door tot een van de drie gebouwen waarna we naar binnen gaan. Binnen deze ruimte staan er wederom twee militairen strak naar voren kijkend. De ruimte is bedoeld voor de onderhandelingen tussen Noord en Zuid. Het mooie was dat je heel kort met de militairen op de foto mocht. Al met al een spannend avontuur.

155008 1381067187 500 (240x320)155008 1381065646 500 (320x239)

Uiteindelijk stappen we weer in de bus en rijden terug naar Seoul. ‘s Avonds met een mede reiziger nog ff wezen bieren in een Aziatisch Octoberfest café. Erg gezellig, Aziatische dames in een dirndl (Duits pakje). Nog wat gelopen, nog ergens een biertje en daarna richting het hostel voor een heerlijke nachtrust. Fijn dagje gehad.

Inhoudsopgave

  1. Seoul
  2. Gyeongju
  3. Busan
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!