Over oververhitte tempels en gestolen slippers
Zaterdag 29 juli 2017. Anuradhapura, Sri Lanka.

Vandaag staat de wekker om half zeven. We gaan een lange dag met tempels tegemoet. Om acht uur worden we in een busje opgepikt om naar Anuradhapura te gaan. Als we een half uur onderweg zijn, dan ziet Marjan ineens vlekken. Dit is een teken dat ze migraine gaat krijgen. We besluiten gelijk om te keren naar het hotel. Meestal is er in zo’n geval maar een remedie en dat is snel platliggen in een stille, donkere kamer. Maar na twee paracetamols en vijf minuten lijkt ze toch weer wat op te knappen, dus keren meteen weer om en hopen er het beste van. Als we aankomen in Anuradhapura blijkt het hier stikdruk te zijn. De chauffeur kan niet langs de tempels rijden, omdat de wegen tussen de tempels afgesloten zijn. Bij het kopen van de toegangsbewijzen (25 USD pp! En kinderen vanaf 6 voor half geld) zegt hij dat we moeten aangeven dat Anwar (4) en Mayra (10) nog geen zes jaar zijn. Hij praat nog even met een bewaker en net voordat ik naar de kassa loop zegt hij dat ik alleen kaartjes moet kopen voor de volwassenen. Het zal wel. Even later lopen we in de richting van de tempels en in korte tijd zijn we nat van het zweet. Wat we zien zijn stupavormige tempels en heeeel veel mensen, vooral in het wit.

De tweede tempel die we zien is indrukwekkend groot. De slippers moeten zoals gewoonlijk uit en laten we achter bij andere slippers. We zijn maar even binnen, want alles rond de tempel is in de brandende zon en we branden onze voeten aan de stenen. Het thermometertje dat aan onze tas hangt geeft 39(!) graden aan. We staan nog even onder een boom en er worden nog wat selfies gemaakt met onze kinderen en dan zoeken we onze slippers weer op. Alleen tot mijn schrik zijn mijn slippers nergens te vinden. Ik vrees het ergste en dat wordt bevestigd als we met wat omstanders praten. Diefstal van slippers blijkt hier vaker voor te komen en de meeste mensen nemen hun slippers dan ook in de hand of tas mee. Het was wel handig geweest als iemand dat ons ook van tevoren had verteld. Ik had net voor mijn vakantie nieuwe REEF slippers gekocht voor ruim vijftig euro omdat ik daar erg goed op loop. We zijn erg verontwaardigd, boos, maar vooral ook teleurgesteld in Sri Lanka om deze actie. Ik vloek nog even alles bij elkaar, maar het helpt niet. De omstanders zijn weer vriendelijk, maar deze rotte appel heeft de boel wel verpest voor de velen die het wel goed bedoelen. Vanaf dat moment kan ik ook niet meer goed uit de voeten, want ik brand overal mijn voeten. We zijn inmiddels ook door ons water heen. Er wordt overal veel water gedronken, maar er is geen flessenwater te zien. Gelukkig zien we even later wel een verkoper die verzegelde flessen verkoopt. We slaan weer drie liter in. Een man dat vertelt ook dat ze verderop wel slippers verkopen. Gelukkig hebben ze ook nog slippers in mijn maat (nou ja, bijna dan). Even later ben ik de trotse eigenaar van nieuwe slippers voor anderhalve euro. Ik vrees echter dat ze niet in de buurt van het comfort komen van mijn oude nieuwe slippers en niet zo lang mee zullen gaan. Grrr. Het blijft erg, erg warm en druk. De mensen zijn zeker vriendelijk en wij, samen met de kinderen zijn een soort attractie op zich. Vooral de kinderen krijgen continu aaien en vriendelijke knijpjes. Weer vooral Anwar met zijn blonde haren. We blijven echter veel last houden van de warmte, maar ook zeker van de drukte. Het zijn drommen mensen waar we soms letterlijk in worden meegesleept.

We beginnen ook behoorlijk last van hoofdpijn te krijgen en besluiten dat het welletjes is geweest voor vandaag en proberen ons te oriënteren waar we zijn. Dit valt nog niet mee. We wijzen alle vier een andere kant op als we naar de locatie wijzen waar we denken dat het busje staat. Gelukkig spot ik de grote tempel, waardoor we weer een oriëntatiepunt hebben. Een kwartier later zijn we weer bij de auto. Onze chauffeur lijkt niet erg onder de indruk van de slipperdiefstal en onze problemen met de hitte als we hem hierover vertellen. Hij vraagt of we nu naar Minihatale willen. De tweede stop die we voor vandaag gepland hadden. We geven aan dat we dit niet meer trekken. Hij lijkt wel haast te hebben om uit het tempel gebied weg te komen en laat ons vervolgens nog een paar leuke tempels zien, waarvan de laatste indrukwekkend groot is. Daarna rijden we weer anderhalf uur terug naar Dambulla. Onderweg is het mijn beurt om zware hoofdpijn te hebben en ik word zelfs nog even behoorlijk misselijk. Later gaat het gelukkig weer over. We kijken nog of er in Dambulla misschien winkels zijn die betere slippers hebben, maar dat lijkt niet het geval. Ik neem nog wel een paar reserve mee voor het geval die andere uit elkaar vallen. Onderweg valt er voor het eerst een echt dikke bui. Volgens de chauffeur de eerste in vijf maanden. Eenmaal in het hotel barst het onweer volledig los en valt er in korte tijd heel veel regen.