Waar is die krokodil?
Donderdag 27 juli 2017. Dambulla, Sri Lanka.

Vandaag is een reisdag. Na het ontbijt duiken de kinderen nog even het zwembad in en hebben wij de handen vrij om de tassen te pakken. Dit gaat voorspoedig en rond half twaalf gaan we op weg in een ruime minivan richting Dambulla. De chauffeur rijdt rustig en assertief. De bussen die overal als idioten voorbij komen scheuren zijn wel tekenen van hoe de verkeersregels hier in elkaar zitten. Het recht de sterkste heeft hier zeker de overhand. Het is een rit van drie en een half uur. En uurtje voor we er zijn vraagt hij of we nog een pitstop nodig hebben. Ik zeg nee, maar vraag hem om te stoppen bij een goede plek om wat fruit te kopen. Even later stopt hij bij een fruitkraampje en is de auto al uit voor we er erg in hebben. Ik krijg mijn deur niet open en voor ik het weet zit hij al weer een geeft ons een tros bananen met de opmerking ‘present from Sri Lanka’. Erg lief van hem maar niet helemaal onze bedoeling. We peuzelen wel een paar banaantjes op en vragen hem ook nog uit te kijken naar mango ‘s als ander fruit. Even later stoppen we weer. De chauffeur gaat met ons mee en vraagt of we het leuk vinden dat hij wat foto’s maakt. Hij kent de camera omdat hij ook zoiets heeft. Ik vertrouw hem dat wel toe en hij klikt maar raak als we drie kilo mango’s (twee soorten), en een kilo passievruchten kopen. Heerlijk! Dit is waar we van houden!

De kinderen staan nog even op standje passief en blijven in de auto met hun luisterboeken en muziek. Even later vervolgen we onze reis voor het laatste stukje. Als we door Dambulla rijden denken dat we er zijn, maar we rijden nog een kilometer of acht verder voordat we aankomen bij MPS Village. We willen snel naar de kamer en het terrein bekijken, maar moeten eerst een verplicht welkomstdrankje drinken. De kamers (twee aparte kamers) zijn mooi, maar het lijkt hier wel behoorlijk uitgestorven op het terrein. We zien niemand een hebben geen faciliteiten op onze kamer om bijvoorbeeld een kop nescafé koffie te maken. Het zwembad ziet er goed uit en is groot. De kussens op de stoelen zien er weer niet uit. We weten niet helemaal wat we hier aan hebben en lopen wat vertwijfeld rond en proberen te schakelen. Er is wel een leuk verhaal dat er een krokodil in het aangrenzende meer zit, maar die laat zich niet zien. Als we een rondje lopen over het terrein lopen oppert Marjan het idee om gelijk maar door de achteruitgang in het hek op onderzoek uit te gaan in de omgeving. Binnen de kortste keren lopen we midden door de velden met gewassen die nog het meest doen denken aan rijstvelden. We lopen hier een klein uurtje rond een wisselen vriendelijke glimlachen en ayubowans (goedendag) uit met de werkers. Ze vinden het klaarblijkelijk ook wel interessant om die bleke koppen in hun velden te zien rondwandelen. Vooral Anwar trekt bekijks. We komen om nog langs twee vreemde sub-locaties van een ander hotel. Eerst zien we een grote brug die uitkomt bij een soort massagesalon midden in de rijstvelden en even later zien we een zwembad midden tussen de rijstvelden. Beiden kijken niet echt in gebruik, maar zijn erg mooi aangelegd.

Even later lopen we weer terug naar het hotel. Het lijkt in elk geval dat we behoorlijk vast zitten als we er niet op uit gaan. De prijzen zijn hier ook fors (in verhouding dan). Als we vragen naar de mogelijkheden voor het avondeten krijgen we een menu voorgelegd. Tot onze teleurstelling staan hier alleen maar Westerse gerechten op. Geen enkele curry te bekennen. Rare jongens. Uiteindelijk krijgen we het voor elkaar dat we een waterkoker en kopjes op de kamer krijgen. Bovendien eten we vanavond ‘off-menu’ curry! De curry smaakt ook nog eens prima. Ons hotel (MPS Village) is inmiddels wel vol. Er is een groep met een stuk of twintig jongeren uit een Scandinavisch land en nog een Nederlands stel met twee tieners. Zij zijn vandaag olifanten wezen kijken met een safari op anderhalf uur rijden van hier. We wisselen wat ervaringen uit. Wel een aardig stel, maar ze lijken wel minder goed voorbereid te zijn dan wij. Ze zitten ook in Kandy tijdens het Perahera festival, maar zijn niet op de hoogte van het Perahera festival. ’s Avonds als de kinderen er in liggen komen wij ook weer een beetje tot onze positieven. We hebben echter nog geen concreet plan voor morgen. We gaan hier nog wat onderzoek voor doen in de reisboeken. We besluiten morgen de dag rustig te beginnen en niet gelijk een zware dag in te plannen.

Naar de grottempels
Vrijdag 28 juli 2017. Dambulla, Sri Lanka.

Vandaag beginnen we inderdaad rustig. Het ontbijt is hier een buffet en is redelijk goed. Daarna moet er toch echt eerst worden gezwommen. Het zwembad is groot en prima. Het uitzicht op het meer is ook erg mooi. We zien de vissen uit het water springen en de aalscholvers en ibissen druk jagen. De krokodil laat zich nog niet zien. We twijfelen of die er wel is. Het Nederlandse gezin is, met uitzondering van moeders, vandaag naar de Leeuwenrots in Sigirya. Moeders kan niet zo goed klimmen, dus zit zij aan het zwembad te lezen. Leuk voor Marjan om even een praatje mee te maken. Rond lunchtijd komen ze weer terug, maar zijn niet erg onder de indruk van de ervaring alhoewel ze het wel leuk vonden.

Weer terug op onze kamer maak ik een paar kilo fruit klaar met mijn zakmes. We lunchen heerlijk van onze mango’s, passievruchten en watermeloen die samen met een paar sultana’s en prima basis zijn voor de lunch. We bestellen een tuktuk om ons naar Dambulla (8km) te brengen. In tegenstelling tot in Negombo besluiten we ons gezin in één tuktuk te proppen. Dit lukt best goed, maar comfortabel is anders. We gaan vanmiddag naar de grottempels. Dit zijn vijf grotten waar allemaal boeddhabeelden in staan van meer dan 2000 jaar oud. We worden bij de achteringang afgezet, wat een goed idee blijkt te zijn, want dit scheelt aanzienlijk in traplopen doordat dit veel hoger ligt dan de vooringang. Dan komen we ook nog een BN’ner tegen. Maya herkent Tim van checkpoint. Als we een nogal gemiddeld type backpacker zien lijkt ons dat sterk, maar het blijkt hem wel te zijn. Even later gaat Mayra na wat aandringen toch nog even met Tim op de foto. De grotten zijn erg mooi en indrukwekkend. We hebben onze slippers van tevoren in bewaring voor 25 roepias (15 cent), wat een beetje vreemd aanvoelt, maar zoals een dag later zal blijken z’n geld dubbel en dwars waard is.

We hebben leuke interacties met de Sri Lankezen en hebben het prima naar ons zin. Onderweg naar beneden kunnen we in de verte de leeuwenrots zien liggen. We worden verderop aangestaard door irritante apen, maar het gaat allemaal prima. Ik heb mijn selfiestick klaar voor een tegenaanval. Eenmaal beneden willen we wat gaan eten. We denken niet zo ver van het centrum af te zijn, maar het blijkt toch nog ruim twee kilometer te zijn. Maar met ongeveer een euro en een tuktuk is zo’n probleem snel verholpen. We lezen in ons boek dat Ben Toto wordt aanbevolen om te gaan eten. Dit is ook wat de tuktuk chauffeur aangeeft als goede optie (commissie?). Dus we gaan dat proberen. Het is vooral een bakkerij/restaurant voor locals. Na een beetje twijfelen zoeken we een tafeltje. Er is geen airco, maar ventilatoren. De warmte went snel en we bestellen lokale gerechten. We eten allemaal Kottu. Deels met vlees en deels met groente. Kottu is een soort deeg met groente en vlees. Het deeg bestaat uit een soort roti pannenkoekjes die met veel herrie in reepjes worden gehakseld met twee grote plamuurmessen. We zijn per persoon voor het gerecht iets meer dan een euro kwijt en we smullen tot we niet meer op kunnen. Ook het mangosap gaat er bij Marjan en mij prima in. De bediening is van het soort ‘niet lullen maar poetsen’, maar staan direct voor je klaar en zijn erg vriendelijk. Met z’n allen heerlijk gegeten voor minder dan 7 euro (totaal!). We vinden dit heerlijk. Bij het bakker/supermarktdeel nemen we van alles mee om te proeven en water om dit niet in het hotel te hoeven kopen (vijf keer zo duur!). Als we alles in onze rugzakken hebben gepropt zoeken we een tuktuk die ons weer naar het hotel brengt. Dit lukt vlot en na een erg snelle rit in het donker komen we weer in ons hotel waar we er weer vroeg in duiken.