Een dagje Galle
Woensdag 16 augustus 2017. Galle, Sri Lanka.

Na het ontbijt gaan we op zoek naar de bus die ons naar Galle kan brengen. Die hebben we snel gevonden en rijden binnen een uur met het grote bakbeest ruw rijdend naar Galle. De totaalprijs voor de rit is €1,80. Als we eenmaal in de bus zitten begint Morris te klagen over oorpijn. Tja, hij is veel in het zeewater geweest in de afgelopen dagen. Onze ervaring van ruim een week geleden vertelt ons dat dit waarschijnlijk weer een oorontsteking is. Het probleem is dat we snel moeten schakelen, omdat we over twee dagen al moeten vliegen. Vliegen met een oorontsteking is geen goed idee. Onderweg zoeken we uit wat voor ziekenhuizen er in Galle zijn. Hier hebben we ervaring mee opgedaan in Kandy. De Lonely Planet geeft geen ziekenhuizen aan, maar de Trotter gids (erg goed!) geeft aan dat er een ziekenhuis vlak bij het busstation zit. Nadat we zijn uitgestapt lopen we een paar kleine straatjes door een komen bij het Hemas ziekenhuis. We moeten eerst omgerekend vier euro betalen voordat er een dokter naar gaat kijken. We worden doorgestuurd naar de behandelkamer die ook dienstdoet als eerste hulp post. De dokter kijkt en schrijft een serie medicatie voor en dat de oren eerst worden uitgespoeld. Goed dan. Even later zit Morris op de behandeltafel met een bakje op zijn schouder en een verpleegster die een spuit klaar legt. Ze vraagt terloops of we akkoord zijn met de behandeling, want die kost wel 3000 roepies, omgerekend 18 euro. Ik zeg dat het akkoord is en dan gaat ze aan de slag. Morris zijn oor wordt een keer of vijf, zes doorgespeeld voordat er een propje uitkomt. Morris vind het gevoel erg onprettig en het houdt niet over voor hem. Na overleg met de arts besluiten we het gezonde oor nu niet door te spoelen. De toegevoegde waarde ontbreekt ook daarvoor. Later blijkt dat de behandeling dan ook maar 2000 in plaats van 3000 kost. We lopen door naar de apotheek en krijgen een hele batterij pillen en oordruppels mee. Eenmaal buiten bekijken we de pillen en Marjan verdenkt een aantal pillen ervan dat die nogal zwaar zijn. We geven de antibiotica en de oordruppels wel, maar laten de rest even voor wat het is totdat we dit wat verder hebben nagezocht. Ook hier staan we binnen twintig minuten weer buiten.

We halen wat boodschappen bij een supermarkt vlakbij het ziekenhuis, waaronder een bak mango ijs. Eenmaal buiten is het wel een goed idee om dit is snel op te eten. We zoeken een plekje in de schaduw in een soort perkje met wat kraampjes met mensen die wat verkopen. Ze kijken ons eerst erg vreemd aan als we op de wortels van een boom gaan zitten. Vervolgens wordt dit het gesprek van de dag tussen de verkopers en hun kennissen. We trekken ons er niet veel van aan en eten de bak leeg en gaan op weg naar de oude stad van Galle. We gaan via de oude ingang naar binnen en lopen een route zoals beschreven in de Lonely Planet, die ons langs de stadmuur leidt. De sfeer die binnen de stadmuur heerst is wel speciaal. De oude Nederlandse gebouwen doen wel een beetje aan thuis denken en andere gebouwen meer aan Cuba. Hoe dan ook, Galle is best leuk.

De stadsmuur is behoorlijk indrukwekkend. De wandeling bovenop de muur is heerlijk, omdat het er lekker waait. Verder is het vandaag met een graad of 30 weer lekker warm. Bij een mooi punt op de muur staat een gast met erg harde muziek. Ik maak nog even een beetje ruzie met hem, maar dat loopt met een sisser af. De winkeltjes in Galle zijn ook leuk en hier en daar erg sjiek. We drinken nog even koffie in een leuke, net iets te dure en te westerse tent met het idee dat ik WiFi nodig heb voor de walvisvaart boeking. Het is er druk, dus worden we meegenomen naar achteren. Tot onze verbazing wordt ons een eigen kamertje aangeboden met relaxte banken met kussens en tafels. Het doet erg Marokkaans aan. Bovendien heeft het kamertje ook nog airco. Prima om even bij te laden. Later maken we ons rondje af en genieten van de zonsondergang bij de ingang en de grote klokkentoren.

Het is dan al na zessen, dus we haasten ons om weer een bus te pakken richting Mirissa. Dit gaat super vlot. Dus bus zit echter wel erg vol. Gelukkig wordt dit snel minder als de reis vordert. Anwar geeft zich snel gewonnen. Binnen vijf minuten ligt hij te slapen op schoot van Marjan. Vreemd genoeg is de terugweg ook hier goedkoper. In plaats van 300 roepies betaal ik nu maar 180 roepies, net iets meer dan een euro. We vragen de kaartjes man te helpen waar we eruit moeten. Met een slaapdronken Anwar is dit ook nogal een uitdaging. Alles verloopt goed en we staan even later een beetje beduusd op de stoep in onze vertrouwde buurt. We voelen ons wel alsof we uit een kermisattractie komen. We lopen direct door naar het strand en gaan hier eten. Marjan en ik delen vandaag een red snapper. Lekker, maar eigenlijk te klein voor ons beiden. De kids eten noedels en rijst. Anwar is moe en luistert slecht. Als we eenmaal op onze kamer zijn resulteert dit in een boze huilbui en gedoe. Wel jammer, maar het was zeker een geslaagde dag.