Op safari
Zondag 13 augustus 2017. Mirissa, Sri Lanka.

Vandaag staat de wekker om 5:00. Het is wel even lastig wakker worden na een erg warme, onrustige nacht. De kamers zijn erg heet en de ventilator staat de hele nacht voluit te brommen. Niet echt relaxed. Anwar was ook nog wakker vannacht en had Morris wakker gemaakt die weer bij ons op de kamer stond. Maar goed, tegen zessen staan we bij de ingang van het nationale park. We zijn niet de enigen. Er staan wel ruim twintig jeeps te wachten en er is een rij voor de kassa om entreekaarten te kopen.

Bijna een half uur later rijden we het park in. We zien gelijk een olifant met een baby olifant. Volgens onze chauffeur is hij 20-25 dagen oud. Moeder houdt haar baby dicht onder zich. Het is behoorlijk druk met jeeps en we zien olifanten, buffels, pauwen, krokodillen en veel vogels. Volgens Mayra is dit de stand: 13 olifanten, 50 buffels, 11 krokodillen, een marter-achtige, heel veel pauwen, roofvogels en ijsvogels. Erg leuk om dit mee te maken.

Rond een uur of elf in de ochtend zijn we weer op onze basis. We genieten van een uitgebreid ontbijt en Marjan gaat nog even een uurtje bijslapen en de kinderen spelen nog even lief met z’n allen. Ik werk het reisverhaal bij. Daarna pakken we onze spullen en gaan we richting Mirissa. Het is ongeveer twee uur rijden naar Mirissa. Het duurt niet lang of Anwar en Mayra vallen in slaap. Dat komt mooi uit. Daarmee wordt het vroege opstaan in elk geval deels verholpen en kunnen we waarschijnlijk zonder gedoe de avond halen. Het hotel in Marissa is goed. Het staat niet op een prominente locatie en heeft geen (overbodige) luxe, maar voldoet prima. We hebben een familiekamer met airco. Als we aan het eind van de middag op pad gaan om geld te pinnen komen we er wel achter dat de doorgaande weg in Mirissa ook wel echt een doorgaande weg is. Met voetgangers is ook niet echt rekening gehouden. We moeten een paar honderd meter langs de weg lopen omdat de eerste ATM niet werkt. Het is behoorlijk uitkijken met de kinderen, zeker in combinatie met de bussen. Zodra we geld hebben gepind steken we door een inham het strand op. We bevinden ons plotsklaps in een andere wereld. We staan midden op een smal strand met veel eettentjes. We lopen langs een paar eettentjes en bewonderen de verse vis die overal ligt uitgestald. We laten ons overhalen door een man die sprekend op Denzel Washington lijkt en erg aardig is. De kinderen eten rijst en Marjan en ik delen een white snapper. Zo’n hele vis blijft lastig voor Marjan, maar als ik de stukken er voor haar af snij, dan lukt het wel. De vis is heerlijk. Het is heel stevig vlees en we eten er allebei lekker van. De kinderen vermaken zich nog even met de voetjes in de branding voordat we weer naar huis gaan.

In de vissershaven
Maandag 14 augustus 2017. Mirissa, Sri Lanka.

Vandaag rustig aan beginnen. We slapen uit een gaan pas rond een uur of negen ontbijten. We willen eerst een beetje de buurt verkennen en lopen richting vissershaven. Het is bewolkt en erg warm. De doorgaande weg is bovendien erg druk en gevaarlijk hier, dus wandelen is niet echt een pretje. De haven is een oude boel. Er liggen veel vissersschepen. Bij de ingang worden we aangehouden. Er komt een man in een officieel pak naar me toe en hij zegt dat we tickets moeten kopen. Ik vraag hem waarvoor. Hij zegt om in de haven te mogen rondkijken. Het gaat in totaal maar om dertig cent, maar het idee vind ik zo belachelijk dat ik de beste man heel erg begon uit te lachen en hem nog eens vraag of hij echt toegangskaarten voor de vissershaven verkoopt. Hij glimlacht een beetje mee, maar baalt zichtbaar ontzettend dat ik hem nogal belachelijk maak. Als ik heb betaald en we doorlopen worden we boos nagekeken door hem en zijn collega’s. Heerlijk.

In de haven zijn nog een paar schepen aan het vis lossen, maar de meesten zijn al klaar en zijn hun boot wat aan het schilderen ofzo. Er worden bij één schip veel vissen gelost en gewogen. De meeste vissen zijn haringachtigen of tonijn. Verderop zien we echter ook nog wat andere vissen voorbijkomen, waaronder grote tonijn en een haai. Erg jammer om zo’n mooi dier dood te zien. Later lopen we richting strand. Marjan ziet een leuk tassen/kleding kraampje op het strand en scoort een tas en wat andere dingen voor weinig. We lunchen op het strand en halen onze zwemkleding en gaan nog even een uurtje zwemmen. We eten later weer lekker op het strand met de voeten in het zand (of in het water bij een echt grote golf).

Strand en schildpad
Dinsdag 15 augustus 2017. Mirissa, Sri Lanka.

We zitten om acht uur al aan het ontbijt. We zijn vandaag van plan de bus naar Galle te pakken. Gisteren was het echter de hele dag bewolkt en vanochtend zien we een nagenoeg strak blauwe hemel. We besluiten er een stranddag van te maken. Daar hebben we wel behoefte aan en je weet maar nooit wat de volgende dagen nog gaan brengen. We lopen en stuk verder dan ons geijkte strand en gaan voorbij het schiereiland. De zee lijkt hier rustiger, maar er zijn ook een stuk minder toeristen en hotels. We regelen en strandstoel bij een restaurant en gaan zwemmen.

De locatie is inderdaad wat rustiger qua golven, maar het water is ook een stuk minder schoon er komt wat afval voorbijdrijven en er blijft een bruinachtig schuim op het water liggen. Het zand is hier ook duidelijk anders. Op het eerste stuk strand ligt bijna zwart gekleurd vulkanisch zand. Later wordt het mooi geel, maar grover dan aan de andere kant. Op een zeker moment zegt Morris iets groots te hebben gezien in de zee, maar wij zien niets. Even later spotten we een grote zeeschildpad. Een joekel van zeker een meter doorsnee. Ik ga er met de gopro achteraan. Helaas heb ik geen bril en vinnen bij me omdat ik mijn oor zo veel mogelijk droog wil houden. Ik slaag er niet in hem onderwater vast te leggen, maar Marjan maakt nog wel een foto waar ik een paar meter van de schildpad verwijderd ben. Wel weer geweldig dat we dit gewoon in het wild spotten.

Als het lunchtijd is gaan we weer richting ons bekende strand. Onderweg regelt Marjan voor haar zelf en Mayra een massage voor later die middag. Na wederom een lekkere lunch op het strand gaan de jongens nog lekker even zwemmen en spelen op het strand en gaan de meisjes een massage laten doen.

De zee is erg ruw vanmiddag. Ik ga even zwemmen met Anwar, maar het is erg oppassen met de golven en de stroming. Later gaat Anwar lekker restaurantje met mij spelen op het strand. Morris krijgt geen genoeg van de zee en ligt continu in het water en in de golven. Het laatste stuk strand is nogal stijl. De golven worden daardoor teruggekaatst en botsen weer met de gewone golven. Dit resulteert regelmatig in hoge botsgolven. Morris zoekt deze botsgolven steeds op een springt mee. Verderop in de zee zijn de golven erg hoog. Ik schat dat ze minstens 3-4 meter hoog zijn. Behoorlijk gevaarlijk dus. Als de meisjes terug zijn zwemmen we nog even een genieten van een mooie zonsondergang. Als we allemaal weer gedoucht zijn en we nog even chillen is het al erg laat. Marjan haalt (twee keer) een stapel roti’s die we op onze kamer opeten en daarna gaan de kinderen snel naar bed. Morgen weer proberen naar Galle te gaan.