Zweetdruppels en theeblaadjes
Maandag 18 juli 2016. Ella, Sri Lanka.

We zijn blij als we Nuralya de dag erna weer kunnen verlaten. We proberen de Engelse sfeer van dit stadje nog even op te snuiven door langs het golfveld en het Engelse postkantoor te wandelen, maar het kan ons niet bekoren. Misschien als de zon had geschenen?

We nemen de tuktuk naar Nanu Oya voor de trein naar Ella om drie uur. De treinreis in derde klas verloopt voorspoedig. Onze Singaleze medereizigers zorgen voor de muzikale omlijsting. Onder het genot van John Denver en Glenn Madeiros rijden we door de prachtige bergen en theeplantages. We dalen terug naar zo'n duizend meter boven de zeespiegel dus de temperatuur stijgt. Het is al bijna donker wanneer we in Ella arriveren. Vesten uit en T-shirts aan. Ella kan ons bekoren.

We verblijven in Bloom Rose Inn. Een homestay met een supervriendelijke familie. Oma kookt, moeder poetst, dochter regelt de boekingen en vader rijdt de tuktuk. Ons kamertje is klein en warm, zeker als je er twee tweepersoonsbedden in zet. Maar de hartelijkheid van de familie is goud waard. Tijn steelt hun harten door turnoefeningen te laten zien en Jaan maakt tekeningen die meteen opgehangen worden. Het feit dat Tijn zich hier zeer op zijn gemak voelt merken we ook aan de lange gesprekken die hij, zonder schroom, in het Engels voert met de familie. Hij is super trots op zichzelf, en wij op hem!

Zondag gaan we wandelen. Ella Rock staat op de planning. Twee uur op en twee uur terug bij 25 graden leek ons wel te doen. Dus vrolijk beginnen we eraan. We lopen zelfs een stuk over het spoor. Ook al komen er maar enkele treinen per dag met een snelheid van een fiets, het blijft spannend. De wandeling is prachtig, maar warmer dan verwacht en ook veel zwaarder. We puffen omhoog tussen de eucalyptusbomen. De geur maakt dat we ons soms in Australië wanen. Het laatste stuk gaat steil omhoog, en verschillende keren overwegen we om rechtsomkeert te maken. Alleen Jaan lijkt er minder moeite mee te hebben, en zijn enthousiasme maakt dat we doorzetten. En het loont. Het uitzicht vanaf de top over Little Adams Peak en de Ella-vallei is geweldig.

Zes uur later ploffen we uitgeput maar voldaan neer op onze bedden. Tijn en ik gaan ons daarna laten verwennen door een massage. Als de masseuse vraagt of Tijn niet genoeg heeft aan een behandeling van een half uurtje, spreekt zijn blik boekdelen. Een dik uur later lopen we allebei superrelaxt naar buiten. De heerlijke currymaaltijd die oma voor ons gemaakt heeft in de homestay, maakt de dag compleet!

De volgende dag gaan we voor de top van Little Adams Peak. deze aanzienlijk minder zware beklimming heeft echter even prachtige vergezichten. We zien speldenkopjes op de top van Ella's Rock staan, en zijn nog steeds trots op onszelf dat wij daar ook gestaan hebben! Op de terugweg lopen we nog langs een theefabriek. We melden ons aan voor een rondleiding en ontdekken dan dat we geen geld meer op zak hebben. Dus weer rechtsomkeert naar de homestay. De vader des huizes biedt meteen aan om ons naar een andere theefabriek te brengen, dus het leed is snel geleden.

Door een zeer gepassioneerde gids worden we door het imposante gebouw van de Ufa Halmewatte theefabriek rondegeleid. Aangezien het vandaag een brugdag is voor de feestdag van morgen, is de fabriek vandaag niet in werking. Voor de uitleg en de verstaanbaarheid is dat prima. We volgen het hele proces van plukken tot verschepen. De Tamil-vrouwen plukken per dag ongeveer vijfentwintig kilo blaadjes. Hier doen ze zo'n twaalf uur per dag over en daar verdienen ze drie Euro per dag mee. Ook al is de wijze waarop ik zelf het liefst thee drink, namelijk slap, in een builtje en met een smaakje, tegen de Signaleze tradities in, ik respecteer het werk dat hier op deze plantages verzet wordt!

Op de terugweg rijden we nog naar een Boeddhistische en Hindoeïstische tempel. Wij zijn altijd naarstig op zoek naar de verschillen tussen het Hindoeïsme, Boeddhisme, de Islam en het Christendom maar hier lijkt dat vandaag de dag niet meer zo van belang te zijn. Fijn om te zien dat dat blijkbaar toch nog mogelijk is. Want ook al lijken we door het reizen soms een beetje te vervreemden van de actualiteit, alle vreselijke aanslagen en gruwelijkheden van de afgelopen weken in Frankrijk en Turkije zijn ook ons niet ontgaan.