Bloedzuiger
Woensdag 27 juli 2016. Galle, Sri Lanka.
Maandag nemen we de bus naar Galle. We plannen drie nachten in Amila's Appartment en dat blijkt een goede keuze. Het op de bonnefooi boeken via booking.com gaat sowieso prima. De referenties van andere reizigers blijken meestal zeer betrouwbaar dus we vinden altijd de dag van te voren wel een betaalbare en goede plek. Zo dus ook Amila's. Amila is een man die met zijn gezin beneden woont en de bovenverdieping verhuurt aan reizigers. We hebben twee slaapkamers, een hele grote woon- en eetkamer, een keuken en een badkamer tot onze beschikking. We zijn in de nopjes met ons riante onderkomen en gastheer Amila zorgt dat het ons aan niets ontbreekt. We hebben zelfs een wasmachine, al blijkt dat ik hier wat te enthousiast gebruik van maakte want tijdens het douchen bleek onze watertank leeg.
Galle is op drie na de grootste stad van Sri Lanka. Maar als je door de poorten van het oude stadsgedeelte 'Galle Ford' stapt, valt de drukte van de grote stad weg. In 1640 namen de Nederlanders de stad van de Portugezen over. Aan de namen van sommige koloniale panden als 'Hotel Nooitgedacht' en 'Hotel Weltevreden' is de Nederlandse invloed nog duidelijk terug te zien. We slenteren wat door de gezellige straatjes en wandelen over de brede stadsomwalling die het oude stadgedeelte zelfs beschermde tegen de tsunami. 's Avonds daagt Jaan Amila uit voor een potje schaken, en tot groot vermaak wint hij het duel. Om het leed wat te verzachten trakteert Chris Amila op een pintje. Dan blijkt dat hij als Boeddhist niet vaak alcohol drinkt, want al snel wordt hij zeer jolig en vraagt hij mij zelfs ten dans.
Dinsdag nemen we de tuktuk naar Jungle Beach. Dat zou een prachtige baai moeten zijn maar het valt ons wat tegen. We ontdekken dat een baai verder een barretje is, dus we verkassen en ploffen opnieuw neer met een lime-juice. De jongens bouwen een krabbenpension, tot groot plezier van de andere strandgasten want er worden veel foto's gemaakt van hun creatie. Reden voor Jaan en Tijn om het pension nog wat uit te breiden en er nog wat meer heremietkreeftjes in onder te brengen! 's Avonds improviseert Chris een maaltijd in onze eigen keuken, hetgeen niet makkelijk is met alleen een waterkoker en twee borden. Maar het smaakt en vervolgens neemt Amila revenge met schaken! De alcohol laten we maar achterwege deze keer.
Woensdag brengt een vriend van Amila ons naar Kannelya Rainforest. Een mooi stukje regenwoud waar we samen met een gids aan de wandel gaan. Er zitten heel veel bloedzuigers dus we steken onze broekspijpen in de sokken en de T-shirts in de broek. Tijn vertrouwt het zaakje niet, dus na elke tien stappen wordt er druk geïnspecteerd. Onze gids, met rok en teenslippers, plukt verschillende exemplaren van haar voeten af en Tijn wordt steeds stiller. De wandeling is niet erg spectaculair, en naast bloedzuigers en een paar enorme miljoenpoten zien we geen dieren. Gelukkig kunnen we op het einde wel verfrissen met een plonske in het riviertje.
Terug in ons appartement merkt Tijn op dat hij bloedt aan zijn voet. Als ik vervolgens een volgezogen bloedzuiger uit zijn sok tover weet hij niet hoe gauw hij al zijn kleren uit moet krijgen! Gelukkig bleef het bij deze ene bezoeker, al heeft Tijn nog verschillende keren gedacht er nog eentje te signaleren.
