Artikelindex

Luieren en relaxen
Zondag 24 juli 2016. Mirissa, Sri Lanka.

Marissamonniken

Helaas moeten we alle luxe zaterdag weer achter ons laten. We ontbijten met de restjes van de birthday-cake en nemen de bus naar Mirissa. Gelukkig heeft ons nieuwe hotel aldaar, Sea Breeze Hotel, ook een zwembadje. Maar we merken ook dat we aan de zuidwest-kust van Sri Lanka geraken. We hebben al een paar regenbuien gehad, want in deze streek is nu regenseizoen. Maar gelukkig blijft het boven de 25 graden, dus effe schuilen en weer verder. Na het inchecken wandelen we naar het strand en ook al is de zee hier ook vrij ruw, er mag wel gezwommen worden. De komende uren zijn de jongens dan ook niet meer uit het water weg te krijgen. Pas als alle bruin eraf gescrubd is en de zon onder gaat, schuiven we aan tafel voor een dineetje met de voeten in het zand.

Zondag bezoeken we een schilpaddenopvangcentrum. Het is maar een klein centrum, maar het werk dat ze verrichten is uiteraard zeer belangrijk. Vijf van de zeven soorten zeeschildpadden komen voor in Sri Lanka. Om deze soorten te beschermen graven de medewerkers de eieren op de stranden uit en laten ze onder toeziend oog uitkomen in het centrum. Pas als de jonge schildpadjes enkele dagen oud zijn worden ze terug in de zee gezet. Zo wordt het eerste gevaar al ontweken. Ook zieke en gewonde schildpadden worden hier opgevangen, eveneens met als doel: terugzetten in de oceaan zodra ze beter zijn. Zo drijven er bijvoorbeeld twee enorme leatherback-schildpadden rond. Zij hebben lang gevangen gezeten in visnetten waardoor er teveel lucht onder hun schild is gekomen. Daardoor kunnen ze niet meer duiken en dus geen voedsel meer vangen. Ze worden hier nu gevoederd, en de lucht zal vanzelf verdwijnen. Maar dat kan wel enkele weken duren. Ziet er heel vreemd uit, zo'n dobberende schildpad.

Op de terugweg zien we de paalvissers aan het werk. Alhoewel, je kunt je afvragen welk werk ze eigenlijk doen. Zodra je de camera bovenhaalt staat er iemand achter je om cash te innen! Het visje dat aan de hengel hangt, blijft keurig hangen totdat de volgende toerist dit typisch Singalees plaatje vast wilt leggen. Dus geld verdienen doen ze wel. De rest van de dag herhalen we het programma van gisteren. Golven trotseren, lezen op een strandbed en zandhappen. Wat wil een mens nog meer?

Inhoudsopgave

Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!