Artikelindex

Allemaal beestjes
Woendag 20 juli 2016. Tissamaharama, Sri Lanka.

Op de verjaardag van mijn zus zakken we per bus af naar Kirinda, net onder Tissamaharama aan de zuidkust. We rekenen op zo'n drieëneenhalf uur, maar na tweeëneenhalf uur komen we al aan bij JC Guesthouse. De vriendelijke eigenaresse verhuurt drie kleine huisjes op haar rustig gelegen stukje grond en we voelen ons er meteen thuis. We zijn de enige gasten dus de jongens gaan meteen op ontdekking in de tuin. Tijn vindt een bak met visjes dus die zien we de eerste tijd niet meer. Jaan zinkt weg in de hangmat met zijn Adrian Mole boek.

Na een tijdje lummelen wandelen we richting zee. De verwachtingen zijn niet al te hoog want de weg erna toe is heet en ongezellig. Daarbij is het ook nog een landelijke feestdag dus veel zaakjes zijn gesloten en wij hebben honger. Een beetje sikkeneurig dwalen we langs de stoffige weg. Alle tuktuks die we willen aanhouden zitten vol en iedereen aan wie we vragen hoe ver de beach is antwoord 'one minute'. Daarbij is het vreemde hoofdknikje van de Singalezen, dat zowel ja als nee kan betekenen, ook niet erg verhelderend. Hun knikjes doen ze me denken aan het aapje met wiebelend hoofdje op het dashbord van mijn (en Daphnes) auto.

Na drie kwartier taffelen begrijpen we waarom alle tuktuks richting beach vol zaten. We stuiten op een afgeladen vol strand, gelegen naast de tempel waar druk geofferd wordt. Vanwege de feestdag lijken alle inwoners uit Kirinda richting strand te zijn afgezakt en het is er een groot feest. Iedereen, kinderen en volwassenen, waagt zich in de hoge golven. En wanneer ze omver worden gespoeld kan de lol niet meer op. Het duurt uiteraard niet lang vooraleer onze twee bleekscheten zich ertussen gemengd hebben. Iedereen helpt elkaar om de hevige golfslag te trotseren, en vanwege hun bleke kleur kan ik de jongens goed in het oog houden.

TissavolstrandTissazwemmeninbranding

Na een kwartier komt Jaan al zeggen dat hij al drie nieuwe vrienden gemaakt heeft! Hun Engels gaat met sprongen vooruit. Het is een geweldig schouwspel, ook onder de schaduwdoeken waar Chris en ik onze toevlucht gezocht hebben. Zelfs na twee uur in de golven willen de jongens nog niet terug naar huis. Voor twintig cent kopen we twee bakjes kraanwater om alle zout van ze af te spoelen. Op de terugweg brengen we nog even een bezoekje aan de tempel, die vanwege zijn hoge ligging tijdens de tsunami in 2004 als toevluchtsoord diende voor vele vluchtelingen.

De belevenissen op het drukke strand doen me denken aan een stukje dat ik las over de oude naam van Sri Lanka. Nog voordat het Ceylon heette, was de naam Serendip. Serendipiteit betekent 'de gave om toevallig waardevolle dingen te ontdekken'. Dat was precies wat er deze middag gebeurde, en waar het bij reizen zo vaak om draait.

Woensdag nemen we de tuktuk naar Tissamaharama, oftewel Tissa. We wandelen langs het Wewa Meer, maar echt veel speciaals zien we niet. We keren dan ook snel terug naar 'ons huisje' en lanterfanters wat tot 's middags want dan staat er een jeepsafari naar Yala National Park in de planning. Een hele jeep voor ons alleen dus lekker luxe.

De tour overtreft onze verwachtingen. We waren bang voor jeep-files in het park aangezien dit het meest toeristische park van Sri Lanka is. Het voordeel is echter dat de dieren iets minder schuw zijn, aangezien ze niet meer zo schrikken van de rondrijdende jeeps. We zien echter maar af een toe een andere jeep en onze gids doet super veel moeite om zoveel mogelijk dieren te spotten. Naast de hele lijst dieren die we in Wilpattu ook zagen, zien we ook nog verschillende krokodillen en
enkele mannetjesolifanten, die alleen rondtrekken. Af en toe wanen we ons in Afrika, aangezien het landschap op sommige plaatsen op een savanne lijkt.
Het is een prachtig park, maar het spotten van het luipaard lijkt wederom niet te lukken. Totdat onze gids een telefoontje krijgt dat een andere jeep een luipaard gespot heeft. We waren eigenlijk al op weg naar de uitgang maar onze jeep maakt rechtsomkeert en al snel zien we dat wij niet de enige waren die dat telefoontje kregen. Tientallen jeeps duiken op en allemaal met hetzelfde doel: Het zien van een luipaard! We staan in een kolonne langs een waterplas, en jawel hoor, helemaal aan de overkant van het water, lekker relaxt in een boom zien we allemaal de kleine oranje vlek waarvoor we kwamen! We kunnen nu met goed fatsoen zeggen dat we een luipaard in het wild hebben gezien!

TissakleineolifantTissakrokodil

Nog een beetje beduusd van alle commotie en de kleine oranje stip op onze foto, rijden we terug richting uitgang. Niet wetende dat de natuur nog een toetje voor ons in petto heeft. Plotseling trapt onze gids op de rem. 'Gimme the bag, gimme the bag', roept hij naar achter en wij gooien onze rugzak naar voor. Hij sluit meteen zijn raampjes en wij zitten verbaasd van achter in de open jeep. Dan pas zien we wat er aan de hand is. Voor ons op het pad staat een olifant, slurf richting onze jeep en vastberaden niet van koers te wijzigen. Tijn springt bij Jaan op schoot, ik schiet naar rechtsachter en ontwijk nog net de lange slurf die in een haal de hele truck besnuffeld op mogelijke tassen of etenswaar. De olifant loopt door en wij blijven lachend van de zenuwen achter. De gids rijdt er als een speer vandoor. Later vertelt hij ons dat het een jaar geleden was dat er nog eens een olifant een truck benaderd had op zoek naar etenswaar. Het duurt een hele tijd voordat we Tijn ervan overtuigd hebben dat hij niet onder de categorie olifanten-voeding valt.

TissaolifantslurfinautoTissasafarijeep

's Avonds eten we noodles bij het licht van een zaklamp en besluiten we dat de safari op zijn minst spectaculair te noemen was!

Inhoudsopgave

Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!