Kelly en Philip reizen met hun zoon door Sri Lanka
1 - 31 juli 2015

Dit jaar viert Mathis zijn (achtste) verjaardag in Negombo. Moeder Kelly en vader Philip schuiven uiteraard aan. Hun eerste kennismaking met Sri Lanka kent vooral een warme start. De komende maand verkennen ze dit nieuwe land. En de planning, ach ja dat is de planning... Go with the flow, blijkt al op dag vier.

Door Philip Hinderyckx

Sri Lanka
Woensdag 1 juli 2015. België.

Dankzij de steun van de ECB, het IMF en de EU kunnen vandaag op reis vertrekken naar Sri Lanka. Met een Starbucks erbij is het wachten op onze boarding iets aangenamer. Ik laat mijn ‘lochtienk’, mijn gitaar en de stress in België achter in ruil voor een maand avontuur in weeral een ander Aziatisch land. De eerste twee nachten slapen we in Negombo. Daar vieren we de verjaardag van Mathis. Maar eerst nog wat staren naar de ‘vliegertjes’ op de tarmac van Brussels Airport.

The Green Villa Inn
Donderdag 2 juli 2015. Negombo, Sri Lanka.

Deze morgen goed doch redelijk vermoeid aangekomen in Negombo, Sri Lanka na nog eens vier uren vliegen vanuit Dubai. De eerste kennismaking met de hitte ter plaatse was toen we net de luchthaven uit stapten. De chauffeur die ons kwam oppikken had zijn minibus netjes in de zon geplaatst, de airco maakte buiten wat lawaai geen frisse temperatuur. De eerste twee dagen gebruiken we om te acclimatiseren en om het vervolg van onze route op gang te schieten. Vandaag hebben we lekker gezwommen, super gegeten (curry met scampi’s en typische bijgerechtjes) plus de verjaardagstaart van Mathis geregeld en genoten van de rust in deze B&B. Morgen gaan we eens naar het stadje, treintickets bestellen, lokale ‘kromme’ (geld) uit de muur halen en wat ‘spatsieren’. Het tijdsverschil bedraagt 3,5 uren, dit als klein wist-je-datje. Ajuus België & Nederland.

Beste iPadters, PC’ers en tablettisten
Vrijdag 3 juli 2015. Negombo, Sri Lanka.

Het is niet gemakkelijk om nog eens een originele aanspreektitel te vinden maar dit was er zo eentje. Deze morgen genoten van een bordje vers fruit, een spiegeleitje en een koffie. Daarna een tuktuk naar het station genomen alwaar het loket gesloten was. Dan maar op zoek geweest naar het strand onder een loodzware zon, dus een verzengende hitte was ons deel. Wat we wel hebben gezien was de vissershaven en de bedrijvigheid rondom. De reuk – in dit weer – hoeft geen betoog. Veel strand hebben we niet onder onze voeten gekregen vanwege geen zin meer om te stappen en de locatie die wat minder was. Een tweede poging om een treinticket naar Kandy te kopen liep ook op een sisser uit. Het enige loket was nu wel open maar voor een heenreis voor morgen kon dit vandaag niet. Dit is Azië, meer bepaald Sri Lanka dus gaan we ons daar niet druk meer over maken. Dit heet dan ‘lessen uit het verleden’…

In ons verblijf namen we nog meerdere frisse duiken. Ondertussen zijn we wat door de vermoeidheid heen, geacclimatiseerd zeg maar. Mathis zal straks een partijtje violen. Gisteren had hij een dagje respijt vanwege zijn verjaardag, vandaag terug oefenen geblazen. Eens benieuwd naar de reactie van de andere gasten… Morgen gaan we richting Kandy in het centrum van het land. We hebben een toffe B&B gevonden maar wachten nog op bevestiging. Het biertje heet ‘Lion Lager’, 4,8° – 75cl en laat zich drinken. Straks gaan we opnieuw voor de lekkere lokale keuken. Als dat geen mooie afsluiter is.

Change one
Zaterdag 4 juli 2015. Anuradhapura, Sri Lanka.

We spoorden vandaag richting Anuradhapura in plaats van naar Kandy. We vonden eerder een leuke B&B in deze laatste maar alles zat vol. We wilden er absoluut heen, dan maar de planning (als die er al is) aangepast. Na een treinrit van vijf uren, vol van heen en weer lopende venters, soms spectaculaire landschappen en op het eind heftig schuddend en bumpend over de rails, zijn we goed en wel ter bestemming. Gelukkig was er nog een kamer vrij in de Andorra Rest House. Basic logies maar wel proper. We kregen ook nog te eten, typisch Sri Lanka food (Indisch zeg maar), super lekker maar de kip in zijn sausje was fairly hot. Voor morgen hebben we fietsen besteld om het cultureel werelderfgoed te bezoeken. De wifi doet het goed hier, vlug nog een fotootje uploaden. Maar eerst nog eens een laagje ‘after-bite’ aanbrengen want ons lusten ze rauw… de insecten.

Fietsen, zweten & puffen
Zondag 5 juli 2015. Anuradhapura, Sri Lanka.

Vandaag bezochten we de sites rond Anuradhapura met de fiets. Het werd een verhaal van afzien door de geweldige hitte (34° in de schaduw). Gelukkig konden we overal flessen water kopen en vooral veel drinken anders houdt een gewone westerling het hier niet uit. Buiten een paar grote monumenten waren we niet zo onder de indruk van de rest van de opgravingen. Ofwel zijn we al teveel verwend geweest op voorgaande reizen. Daarna keerden we terug naar het hotel om wat bij te komen en de dorst te laven. We zochten ook nog het oude busstation op om tickets te kopen voor de transfer naar Kandy morgen. Na wat te zijn verkeerd gereden, vonden we toch de plek. Maar geen tickets te verkrijgen op voorhand. Morgen rijdt er ieder halfuur een bus. Betalen ter plaatse voor een rit van drie uren. Voor het type bus maak ik me allang geen illusies meer… Enfin, we gaan er nu ene pakken voor ze ons pakken. Skol! Een dikke duim voor Mathis die vandaag de hitte getrotseerd heeft op zijn velootje!

Folkloristische stoet
Maandag 6 juli 2015. Kandy, Sri Lanka.

Na het ontbijt zijn we vanuit Anuradhapurna richting Kandy vertrokken. Deze keer namen we de express-bus. What’s in a name? De chauffeur moet zijn tijd rijden en dat zullen we geweten hebben. Aan iedere halte hield hij een pitstop van hooguit enkele seconden en voor de rest een buscross van drieënhalf uren. Alhoewel wij al veel met bussen in Azië hebben gereisd is het toch telkens weer even hard uitblazen als we de meet hebben gehaald.

Afijn, we hebben er een luxe hotel geboekt met zwembad annex lounge op het dak. Whatever, de volgende drie dagen zijn weer goedkoper. Deze avond konden we nog een folkloristische stoet met dansers en olifanten meepikken. Iets te maken met de tachtigste verjaardag van de Dalai Lama… wellicht. Een klein wist-je-datje. Daarom één van zijn bekende gezegden: The world is a book and those who do not travel read only one page. Wij moeten dan al veel boeken gelezen hebben.

Leisure Bug
Dinsdag 7 juli 2015. Butawatta, Sri Lanka.

Na een luxueus verblijf in hotel OZO te Kandy zijn we tegen de noen vertrokken op een tiental kilometer daarvandaan. Met de tuktuk – lekker makkelijk, goedkoop en ge raakt overal door – deden we er toch nog drie kwartier over. We verblijven momentaan in Leisure Bug Hotel omringd door prachtige natuurlandschappen. De gastvrouw van deze accommodatie, Wendy, is Belgische en baat dit uit met haar Srilankaanse man.

We werden goed ontvangen, deden een leuke babbel en maakten kennis met de familie. Vanmiddag gingen we zwemmen in een bergmeer, alleen te bereiken na een uur rijden (met tuktuk). Dit is geen toeristische bestemming zoveel is duidelijk. De weg ernaar toe was soms net breed genoeg om het karretje eroverheen te laten hobbelen. Hoe hoger we kwamen, hoe slechter de staat van het onverhard. Het deed me denken aan de potholes in Zuid Afrika. We zijn er toch zonder ongelukken geraakt en namen een frisse duik in het bergwater. De temperatuur was zwembadfris, dus zeer oké.

Nadien hebben we nog wat genoten van de prachtige vergezichten over de streek. We zagen Kandy en de meren errond in de verte. Hier waren we alleen zoveel was duidelijk. Na de terugtocht aten we nog een lekkere currymaaltijd met stringhoppers (een soort vermicelli rijstnoedels), een niet pikant sausje, een gekookt en daarna gefrituurd eitje en wat gedroogde kruiden erbij, heerlijk. We zullen goed slapen denk ik. Eventjes drie dagen wifi-loos is wat afkicken maar ook dat is chillen. Hier zijn alleen de bergen het geluid van krekels en vreemde vogels en wij.

Rafting
Woensdag 8 juli 2015. Butawatta, Sri Lanka.

Vandaag zijn we gaan raften. We hadden een ritje van tachtig kilometer per tuktuk voor de boeg om er te geraken. In de bergen was het merkelijk frisser maar dat was een welkome afwisseling met de alom heersende warmte van de laatste dagen. We huurden een boot en moesten daar wel een slordige 10.000 Roepies voor ophoesten (zeventig Euro naar boven afgerond). De tuktuk-driver kostte ook nog eens zesduizend kromme en dan weet je wel hoe laat het is. Voor excursies, bezienswaardigheden en aanverwanten betaald de lokale bevolking een duizendste van wat de modale toerist moet neertellen. Schandalig gewoon! Maar je hebt geen keus wil je iets van het land zien en wij zijn niet het type mensen, die op reis op hun luie krent zitten. Zij die ons kennen… Afijn de rapids waren super, het water gelukkig niet ijskoud en de omgeving supermooi. We voeren langs de locatie waar de scenes werden opgenomen voor de film ‘Bridge over the river Kwai’. Qua souvenir enkel thuis de dvd nog eens bekijken.

‘s Avonds aten we weeral een fantastische curry gemaakt door de schoonouders van onze gastvrouw Wendy. ‘Meer afkruiden’ zoals Sergio Herman in menig kookprogramma pleegt te noemen is hier zeker niet van toepassing. Integendeel, een hele resem bekende en onbekende specerijen komen 'willens nillens'  in uw bord terecht. We genoten nog wat van het panoramisch decor vanop het balkon van onze guesthouse en gleden moe maar voldaan in onze bedstee. Holadijo holadijee.

Curry cooking session
Donderdag 9 juli 2015. Butawatta, Sri Lanka.

Wauw al weer een week voorbij, hoe snel gaat de tijd, hoe snel gaan de uren als je Sri Lanka mag begluren, door berg en dal naar overal. Vandaag besloten we om het kalm aan te doen. Deze morgen deden we een wandeling in de omgeving met een pitstop bij de schoonouders van Wendy, onze gastvrouw. We gingen ook nog een kijkje nemen bij het Boeddhistisch klooster op een twintig minuutjes stappen.

Op de terugweg namen we een shortcut langs de moestuinen en akkers van de lokale bevolking. Het uitzicht rondom was gewoonweg subliem. We kwamen makaakapen tegen en een leguaan. De roofvogels zweven hier op de thermiek en cirkelen nog even rond alsof wij ze hebben besteld gedurende ons verblijf hier. We genieten meer en meer van dit land en zijn bevolking, zijn natuur, zijn keuken.

Deze middag besloten we om eens samen te koken met de mama van Wendy, een typische curry (weeral maar het moet maar zo lekker niet zijn). Mathis ging mee met de tuktuk om haar op te halen. Gelukkig beschikken ze hier over een grote open keuken en was het net een sessie Jeroen Meus maar dan op z’n Sri Lankaans. Ik nam notitie van alle ingrediënten, vergezeld van de nodige foto’s. Het is de bedoeling om thuis dit gerechtje zo natuurgetrouw mogelijk te reproduceren. Dat zal wel lukken gezien wij sowieso veel Aziatisch kokkerellen.

Het samen koken was een toffe ervaring en veel leuker dan in een of andere ripp-off kookschool. We gaven de mama een dikke knuffel en zijzelf was tot tranen toe bewogen omdat wij haar assisteerden. Ons rest ons alleen nog het nuttigen van deze heerlijke maaltijd. Morgen zullen wij met honderd procent zekerheid afscheid nemen van een (voor ons) toplocatie, gerund door de lieve Wendy en bijgestaan door de dito familie, gekaderd in een setting om U tegen te zeggen. Mathis heeft zijn zwembad zeker niet gemist en zich dan op andere manieren geamuseerd, wij evenzeer. Voor wie avontuurlijk is en graag te midden van wildlife natuur floreert zal hier zeker zijn gading vinden. Voor een B&B die nog maar open is vanaf februari zeg ik ‘een hele dikke duim!’

High tea
Zondag 12 juli 2015. Nuwara Eliya, Sri Lanka.

Gisteren zijn we hier in Nuwara Eliya toegekomen. De treinrit viel reuze mee, 2e klas en genummerde zetels. Toch proberen ze uw stoel in beslag te nemen bij het instappen. Echter, bij ons duurt zo’n verhaaltje niet lang… Het was koud en de wolken hingen op de bergtoppen. ‘s Avonds begon het dan nog eens heel hard te waaien, gezellig was anders. We logeren in een basic logies en we zullen het geweten hebben. De vochtigheid was alom aanwezig tot in de lakens toe. Warm water was er ook al niet en wij die wifi verslaafd zijn konden het schudden in de kamer.

Deze morgen was het ontbijt navenant, basic maar de gastheer deed wel zijn best om iets te presenteren. Ik dacht, hoe zullen we hier in dit hol nog een leuke dag spenderen. Deze avond moet ik mijn mening herzien. We vatten alles zoveel mogelijk positief op en besloten om naar het stadje af te dalen (want wij logeren op de bergflank).

Eerst deden we wat inkopen bij Cargills, de meest respectabele supermarkt van de stad waar een westerling zijn waar kan vinden. Daarna gingen we per tuktuk een theeplantage bezoeken, gevolgd door een portie watervalbezoek. We stootten er toevallig op een Hindoe- familiebijeenkomst en waren zelfs uitgenodigd om voor het eten aan te schuiven. Wij bedankten uitvoerig en onze ingewanden eveneens. Je weet maar nooit met het straffe spul.

Eens in stad terug gingen we een hapje eten in het Grand Hotel, een heel klassevol oud stijlvol optrekje waar de gegoede klasse zich kan tegoed doen. Voor ons waren de prijzen nog steeds goedkoop en daarom zeiden we niet nee. We keerden terug naar ons eigen verblijf om even te douchen.

Het was nog vroeg in de avond of laat in de namiddag en we besloten om nog eens af te dalen naar het stadje. Terug naar de Grand Hotel dan maar in de hoop nog op tijd te zijn voor de high tea (alom gekend torentje van zoet en hartig bij de thee). Mathis keek er zo naar uit. Gelukkig kon het nog net. Clichématig moe maar voldaan zitten we nu wat te surfen op het net, te mailen of te ‘aaipatten' (iPad weet je wel). De beentjes zijn wat verzuurd van het vele stappen, niet gezeurd want dan kunnen we de slaap wellicht goed vatten. Morgen gezond weer op voor een volgende trip naar Ella.

Ella Rock
Dinsdag 15 juli 2015. Ella, Sri Lanka.

Gisteren zijn we hier aangekomen vanuit Nuwara Eliya na een treinrit van drie uren door een fantastisch landschap. We reden door het berglandschap, de ene keer in volle zon, de andere keer in de mist door de laaghangende wolken. De theeplantages bedekken alle vrije ruimte en de hoeveelheid tart elke verbeelding. Heel mooi om te zien is de perfecte uitlijning van die miljoenen struikjes. Her en der spot men de vrouwen die de jonge blaadjes plukken. Hard labeur in die hitte!

Toen we in dit gehucht Ella aankwamen deed dit ons denken aan Pai (Thailand). Echter hier is het nog kleiner met slechts één hoofdstraat die de universele toerist lokt met verscheidene eettentjes. Wij pikten er meteen de beste uit, namelijk The Chill. Het kot zat vol en we ontmoetten er een pasgetrouwd koppel uit Hasselt. Het valt deze reis op dat blijkbaar heel wat Belgen Sri Lanka hebben gekozen voor hun zomerse reisbestemming. Vergeleken met ons vorige reisleven is dit wel een frappant gegeven.

Enfin, we aten superlekker en dronken eindelijk na bijna twee weken onze eerste ‘goeien’. Kelly hield het bij een gin-tonic (alé twee), ikzelf – iets bescheidener – nam een baccardi-cola en bij het eten een biertje (wel 75 cl fles, mijn maat). Mathis was tegen dan al meer dan moe en zijn bedje riep hem toe… Alvorens nog een derde rondje te nemen besloten we (verstandig) om naar onze guesthouse terug te keren. We zitten basic maar heel net en ruim gelogeerd. Groot dubbel bed en een single voor Mathis, beiden met klamboe. Deze morgen super ontbijt gehad met vers stokbrood, fruitshake, vers fruit, eitje, koffie, thee, enzovoort.

Daarna vertrokken we om Ella Rock te beklimmen. Average time is vier uren heen en terug werd ons gezegd door de heer des huizes. Wij deden de spectaculaire wandeling tot op de bergtop in drie uur en een kwartier met rust en toeristenpraatje inclusief. Je ziet dat Mathis veel aan sport doet wat zijn conditie hier ten goede komt. Hij had nochtans geen zin in wandelen maar toch deed hij deze tocht zonder morren. Duimpje omhoog, zoals hij het zelf pleegt te noemen!

Deze avond gingen we nogmaals eten in The Chill (vroeger Nescafé Bar, Wendy). We namen daarna een tutktuk gezien onze beentjes dermate verzuurd waren van de zware tocht deze morgen. Na een babbel met de broer van de gastheer bleek dat hij muziekleraar is in Colombo en tevens viool speelt. Dat kwam goed uit want Mathis heeft hier ook zijn instrument bij de hand (dagelijks oefenen weet je wel). De broer speelde enkele stukjes uit het Srilankaanse repertoire, Mathis deed hetzelfde maar dan uit de westerse hedendaagse muziek. One day, you will fly waren de woorden van de leraar die vol lof was over Mathis’ spel. Wij waren weeral een superervaring en een opsteker rijker.

Morgen versassen we richting Tangalle. Ditmaal gaan we met een minivan (minibusje in het Engels) voor 8500 LKR. Naar lokale maatstaf is dit duur maar voor westerlingen nog steeds goedkoop voor een rit van drie uren plus. Kelly boekte een leuk optrekje nabij het strand (wellicht het meest luxueuze tot nu toe) maar wij zijn dan ook niet de backpackers ‘pur sang’. Hopelijk wordt de temperatuur daar weer niet exuberant hoog want hier in de bergen is het echt zalig met een windje die het steeds afkoelt wanneer nodig. Ella, een echte aanrader voor een nachtje of twee, lekker eten, leuke bezighouddingen gedurende de dag, kortom meer geapprecieerd dan het overroepen Nuwara Eliya. En mijn Cato Negro – merlot – rode wijn meegebracht uit een lokale liquor store laat zich smaken.

Dolce far niënte
Vrijdag 17 juli 2015. Tangalle, Sri Lanka.

Vandaag is onze derde dag dag, we verblijven in de omgeving van Tangalle. We zitten in hotel 7 Turtles op zo’n twaalf kilometer van de stad, alé het gehucht. Gisteren huurden we een brommertje om de buurt te verkennen. We gooiden er eerst een tweetal liter benzine in maar dat bleek schromelijk overdreven. De tank zat zo goed als vol en voor de afstand die we hier zouden rijden was de helft ook al oké. We kregen een plannetje van de eigenaar en bezochten de door hem aangeduide plaatsen. Veel is er niet te beleven. We haalden geld af bij de ATM, juist naast een tuktuk bedrijf. Deze wilden we even bezoeken maar dat was buiten het management gerekend. De officiële aanvraag zou hier naar Aziatische maatstaf een paar dagen duren en dat is er wat over. Of we zouden misschien de lamentabele werkomstandigheden onder ogen zien, wie weet.

Enfin we reden verder op onze scooter en vonden nog een baaitje of twee. Echter was de zee er even wild of daarbuiten en van de planning om er even te snorkelen kwam niet veel in huis. We bezochten ook de plaats op het strand waar ‘s avonds de schildpadden aan land komen. Weeral waren we helemaal alleen met de oceaan en kilometers lang strand erlangs, heel mooi allemaal. In de verte zagen we een gestrande vissersboot. Naderbij gekomen zagen we twee gasten die bezig waren met het wrak te strippen. Ik maakte een praatje en zij wisten me te vertellen dat het euvel nog maar een maand geleden gebeurd was. Deze omgeving was net zoals in de film precies in scene gezet. Bootje, ruwe zee, prachtig strand, palmbomen, de zon… Qua locatie, toppertje.

We proberen ook af en toe in de zee te zwemmen maar door de enorme krachtige branding houden we het maar bij spelen. De onderstroom is zo fenomenaal dat je soms meegetrokken wordt, de zee inwaarts, om nadien weer ‘uitgespuwd’ te worden. Het is dan zaaks om je mond dicht te houden, wil je keel niet vol zitten met fijn zand. We besluiten wijselijk om het zwemmen voor te behouden in het bad van het hotel.

De lokale vissers zien we soms voorbij varen in superkleine dows met een halve catamaran eraan. Het moet een kunst zijn of toch tenminste een evenwichtsoefening om onder die omstandigheden te vissen. Het is ook de eerste keer in al die jaren dat we eens twee à drie dagen op dezelfde plek aan het strand verblijven en kiezen voor ‘dolce far niënte’ (zalig niets doen). En… we hebben nog tien dagen te gaan. Hopelijk kunnen we nog wat activiteiten inlassen op de volgende locaties. En we hebben nochtans de duikbrillen en snorkel meegebracht maar het moment heeft nog niet mogen zijn.

Snikheet
Zondag 19 juli 2015. Galle, Sri Lanka.

Vandaag logeren we in Unawatuna nabij Galle. Snikheet is het hier, ik wou dat het maar tropisch warm was! We hielden het toch een uurtje of drie vol, alvorens naar het hotel terug te keren om er lekker te zwemmen.

Gisteren zijn we hier na een dolle busrit van een uurtje of twee rond één uur ‘s middags aangekomen. Dol omdat het lang geleden was dat we nog een discobus hebben mogen meemaken. Op de monitor vooraan speelde één of ander liveconcert van een Srilankaanse band en dat werd dan nog eens versterkt door een achttal luidsprekers gejaagd. We voelden ons de stagecrew zelve.

Het hotel is in orde maar het ligt wel op een steile klim in die mate dat de tuktuk met onze bagage maar halverwege geraakte. Ben dan maar uitgestapt want dat scheelt toch al wat. Verder gingen we nog lekker eten in de Koko’s on the Beach, super burgers en taco’s, fresh made, een aanrader!

Vandaag gingen we fort Galle bezoeken en deden we de rondgang rondom het fort. Ook in de kleine steegjes gingen we even rondneuzen. We aten er een ijsje en dronken er ijskoffie, bij dit snikhete weer wel passend. Mathis kocht ondertussen zijn eerste souvenirtjes namelijk een houten vissersbootje en een vlaggetje van Sri Lanka. Vreemd genoeg maar nationale vlaggetooi kom je hier zelden tegen, een reden?

Nu is het ‘swimex’ (swimming exercise), regen bij onweer zoals daarnet of niet, het kan ons niet hinderen. Het blijft puffen geblazen. Morgen eens gaan kijken naar de vissers op stok. Ken ik alleen van National Geographic. Quizvraag, wat is het doel van de vreemde inrit aan het zwembad?

Leisure Bug 2
Zondag 26 juli 2015. Butawatta, Sri Lanka.

We besloten om na Unawatuna/Galle terug naar Kandy te trekken, meer bepaald naar Leisure Bug. De vorige keer hadden we het er uitstekend naar onze zin. Dus dachten we om de vier dagen spare time niet aan de zuidkust door te brengen. Deze keuze werd mede bepaald door het feit dat buiten Galle fort en zijn toeristisch uitgebuit strand er eigenlijk weinig te beleven valt. Ik heb de indruk dat de mensen er ook minder vriendelijk zijn en alles rond het binnendrijven van roepies draait. Wegwezen is dan ook de boodschap.

Intussen waren er ook nog andere Belgen toegekomen. ‘s Avonds kraakten we een flesje wijn die we hadden meegenomen. Sowieso waren we al meegerekend voor de barbecue. Het was een gezellige bedoening rond het authentieke vuurtje.

Op donderdag deden we het kalm aan met een paar bezoekjes en wat wandelen in de omgeving. Wendy en Nera brachten de rijst van de familie mee naar een lokale rijstverwerker. Daar werd een grote zak met drieëntwintig kilo ruwe rijstkorrels eerst gewogen, dan machinaal ontdaan van velletjes, vervolgens gepolijst om te eindigen met het verwijderen van overtollige steentjes. Uiteindelijk hadden ze nog zeventien kilo pure kwaliteitsrijst over. Het ganse ambachtelijke proces duurde toch wel een half uurtje en kostte uiteindelijk maar honderd roepies (67 eurocent), klaar.

Even verderop wilde Nera ons nog een oude tempel laten zien. Hier komen geen toeristen vanwege te afgelegen. Hij vroeg de sleutel om ons even binnen te laten kijken. We vonden er mooie muurschilderijen die we in andere gelijksoortige tempels nog nergens waren tegengekomen. Mathis ging terug naar ‘huis’ met Wendy en Nera per tuktuk. Wij besloten om de terugweg te voet af te haspelen. Het werd een leuk tochtje langs mooie taferelen. Het klimmen in een zwoele warmte zal wellicht nooit wennen, pff.

‘s Avonds leerde de mama ons springhoppers maken. Dit is een typisch Srilankaans gerechtje waarbij een kuipje wordt gebakken van deegbeslag. Nadien kan je dit vullen met allerhande fijne groentjes, sambal, curry, en dergelijke. We proberen dit uiteraard ook uit eens we terug in Belgenland zijn. Van alle gerechtjes die we hier aten noteerden we de ingrediënten en de bereidingswijze, voorzien van wat fotografische documentatie.

Gisteren, vrijdag, besloten we om een nationaal park te gaan bezoeken, hetgeen overeenkomt met een heuse safari. Wij hadden een en ander al gezien in het Krugerpark in Zuid Afrika maar Mathis was toen nog te klein om er iets van te herinneren. Dus lieten we de film nog eens overspelen maar dan hier op locatie. We moesten er wel een rit van drie uren voor over hebben en we bleven er ook overnachten.

De accommodatie was vrij basic maar we hebben des te meer genoten van het wildlife op onze tocht. Om twee uur ‘s middags zijn we eraan begonnen en moe maar voldaan keerden we rond zessen terug naar onze barracks. We zagen veel olifanten, soms als enkeling soms als een kudde van een tiental stuks. Verder ontmoetten we ook nog waterbuffels, herten, een heel repertorium verschillende vogels, krokodillen en ander klein wild. Een slothbear en een leopard kregen we niet te zien. Die zaten waarschijnlijk verder de jungle in of sliepen nog. Na het avondeten duurde het niet lang vooraleer we sliepen. De tocht naar het national park en de safari zelf eiste zijn tol.

Vandaag zaterdag keerden we terug naar de Leisure Bug naar Wendy. Onderweg stopte Nera (haar man) nog even om teenslippers te kopen voor Mathis want hij wilde net dezelfde zoals ze hier mee rondlopen, met noppen namelijk. Ik ging ook nog de kleine wokpannetjes met deksel kopen die ze hier veelvuldig gebruiken. Heel handig voor het maken van springhopper, pappardam en andere lekkere dingen voor de mensen.

Deze middag gingen we ook nog eens naar de ‘pedicure’ met name de kleine visjes in de rivier die uw voeten grondig reinigen. Ik hield het niet lang vol gezien dit meer dan kietelt. Mathis had er minder last van en vond het zelfs leuk. Nadien gingen we nog eens een kooksessie bijwonen bij de ouders van Nera. Ongelooflijk hoe primitief dit allemaal nog in zijn werk gaat maar dat mens kan koken als geen ander. Gelukkig kent ze onderhand wel onze smaak en kon ze de dosis pikant van de verschillende gerechtjes helemaal juist inschatten. Kelly en mezelf kunnen wel wat hebben maar een Srilankaanse vuurvaste strot hebben we vooralsnog niet.

Jammer genoeg moesten we vandaag reeds afscheid nemen van een fantastisch stel mensen die hier de zaak runnen namelijk Wendy, Nera en de familie. Morgen vertrekken we redelijk vroeg, vandaar. Die acht dagen in totaal die we met hen hebben doorgebracht, zullen ons nog heel lang bijblijven. Ze hebben ons enorm veel bijgebracht van een ander Sri Lanka dat niet in de uitgeversgidsen staat genoteerd. Ervaringen uit eerste hand (want Nera is hier geboren en getogen) zijn onbetaalbaar en een betere gids kan men zich niet voorstellen. Reken daarbij nog een supergastvrouw Wendy en dit guesthouse zal het hier helemaal waar maken. Ik zou zeggen keep up the good work. Morgen verkassen we voor de laatste keer deze reis.