Het zit er weer op
Woensdag 6 augustus 2014. Nederland.
Tja, toen waren we weer thuis. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste etappe, van Hikkaduwa naar Negombo. Voor de verandering besloten we om met de trein te gaan. Meestal is er genoeg plek en zo konden we toch weer een paar tientjes aan taxi besparen. Met twee tuktuks werden we naar het station gebracht. Maar dat van het niet zo druk konden we vergeten. De trein puilde al uit toen hij het station binnen kwam rijden. Ergens waren we al blij dat we de trein binnenkwamen, maar een zitplek konden we vergeten. We stonden met twee grote tassen en vier rugzakjes in het middenpad, wat nog altijd luxer was dan op het balkon staan, wat andere toeristen moesten. De kinderen konden trouwens op de tassen zitten en er was één plekje voor de kinderen op de banken bij andere kindjes.
De hele rit, die twee uur duurde, verliet niemand onze coupé zodat er geen plek vrijkwam. Wat de rit nog moeizamer maakte was het feit dat het eerste anderhalf uur iedere twee minuten een verkoper langs kwam zetten met een mand met koopwaar: water, ananas, koeken, andere koeken, nog eens ananas, lootjes van een loterij. Voor de afwisseling kwamen er ook nog een paar bedelaars langs, die muziek maakten.
Na twee uur kwamen we aan in de hoofdstad, Colombo. In eerste instantie waren we van plan om de trein verder naar Negombo te nemen, maar we waren zo geradbraakt dat we toch maar besloten om een taxi te nemen. Dat was, op zijn zachtst gezegd, een aparte ervaring. Misschien moet ik de volgende keer maar niet meer zoveel afdingen, of misschien was die chauffeur echt niet helemaal oké, maar het feit is dat dit de meest bijzondere taxirit was die we ooit hebben meegemaakt. Dit versloeg zelfs die man die onder het rijden tv keek.
Misschien niet zo handig, maar we hadden eerst de prijs afgesproken, voordat we de taxi gezien hadden. Dit bleek een kleine auto te zijn, met een nauwelijks merkbare airco. Dus twee tassen op de voorstoel en wij met zijn vieren op de achterbank. Lekker warm. Eerst stopte hij bij een kleine garage om, zo bleek, één band op te pompen. Lekker begin dus. Toen kreeg hij een telefoontje van een (andere) klant en we waren even bang dat hij die ook nog op wilde halen. Hoewel de enkele rit anderhalf uur duurde, beloofde hij die andere klant over een uur op te halen. Maar gelukkig, dat deed hij niet. Wat hij ook verzuimde was om netjes auto te rijden. Hij had absoluut geen enkel gevoel voor autorijden. Gas was of plankgas, of niks. Remmen idem-dito. Bochten, hoe flauw dan ook, waren eng en hij stuurde steevast verkeerd in. Bij inhalen twijfelde hij zolang dat het niet meer mogelijk was en juist op dat moment hakte hij steevast de knoop door en ging inhalen! Deze Schumi had ook een flinke deuk in de voorkant van zijn auto. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens flink te regenen.
Maar, uiteindelijk kwamen we in Negombo. Aangezien we de weg hier al kenden wisten we dat het nog een minuutje of tien naar ons hotel was. Echter, onze held vond het wel genoeg geweest en zei dat het hotel toch echt te ver weg was voor deze prijs en wilde meer geld. Waar wij natuurlijk niet op in gingen. Mokkend reed hij verder. Omdat hij ons hotel niet kende (we zitten altijd in van die kleine hotelletjes) vertelden we hem dat we in de buurt van het Jetwing Hotel zaten. Waarop hij ons daar af wilde zetten. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat dit ons hotel was. Weer een discussie en nog eens vijf minuten later waren we dan bij het hotel dat we geboekt hadden. Waarop hij nogmaals begon over de kosten en dat hij extra geld wilde omdat het zo ver was. Ben er niet op in gegaan, afspraak is afspraak en daarbij, zo goed reed hij niet.
De laatste avond zette de regen nog even goed door maar we zijn erin geslaagd om droog te blijven. Nog een laatste keer naar de kroegjes en de restaurantjes en toen was het alweer zaterdag. Negen uur lokale tijd vertrokken met een taxi (nu wel een goeie) en 's avonds elf uur Nederlandse tijd weer thuis, zonder noemenswaardige problemen. Nou ja, een kleintje dan. We wisten niet meer precies waar de auto stond. Ik had met mijn telefoon een foto gemaakt van het vak en de rij maar mijn telefoon ging stuk op vakantie (niks erg, batterij, is ondertussen al gemaakt) maar ik kon dus niet effe snel die foto opzoeken. Auto toch gevonden...
Afgelopen maandag gelijk met Jasper naar het ziekenhuis en gelukkig mocht het gips eraf! Hij is nu selectief voorzichtig. High-five doet hij niet, uit bad komen gaat héél voorzichtig, maar we moeten hem wel drie keer per uur uit een klimrek peuteren omdat hij daar in zijn enthousiasme inklimt.
