Artikelindex

Cambodja 146 (160x120)

Patricia en Bart op reis met hun kids door Sri Lanka
12 juli - augustus 2014

Hun eerste reizen met kids door Marokko en Zuidoost Azië lieten ze nog door een reisbureau organiseren. Inmiddels doen ze allemaal zelf. De reis door Marokko in 2013 en Sri Lanka in de zomer van 2014 is op eigen gelegenheid. Hun zoontjes Jasper (6) en Mathijs (4) zijn uiteraard weer van de partij.

door Bart


Vliegtickets geboekt
Donderdag 26 december 2013. Nederland.

Jáá, de vliegtickets zijn inmiddels geboekt. Dit keer verliep het niet zo vlot. Tijdens het boeken van de vlucht met SriLankan Airlines gaf het programma bij het laatste tabblad een foutmelding. Het geld op de creditcard was wel gereserveerd maar we hadden geen enkel ontvangstbewijs, reserveringsnummer enzovoort. Het was inmiddels half twaalf 's avonds maar we besloten toch maar naar Sri Lanka te bellen. Het was een slechte lijn met een moeilijk verstaanbare medewerker. Volgende dag maar met ING gebeld. Zij konden ons niet helpen, we moesten bij SriLankan Airlines zijn. Vervolgens opnieuw contact gezocht met SriLankan en na wat op en neer gebel is het gelukt, we hebben e-tickets en kunnen in de zomer naar Sri Lanka.

We vliegen vanuit Frankfurt naar Colombo (Sri Lanka) in een rechtstreekse vlucht. We hebben er alle vier super-zin in! De jongens verheugen zich op de jungle, strand en wilde dieren (olifanten, krokodillen). Binnenkort zullen meer verslagen volgen over onze voorbereidingen.

 

Hotels zijn geboekt!
Zaterdag 22 maart 2014. Nederland.

Het heeft de nodige moeite gekost, maar we hebben eindelijk alle hotels geboekt! Van simpel tot luxe, van klein tot groot en van normaal tot zeer apart. In de categorie apart: een overnachting in een boomhut (deze locatie valt ook in de categorie simpel: er is niet veel meer dan een bed).

Eén van de redenen dat het een tijdje geduurd heeft komt doordat we steeds weer over de route aan het twijfelen waren. Nachtje langer op de ene plaats, of toch maar doorreizen, extra stadje ertussen plakken of toch maar niet. Maar we zijn er dus uit. Het wordt een mooie afwisseling tussen natuur (wildpark), strand/kust (wil Jasper graag) en oude sites.

Maar er is nog veel te doen: zo moeten we bijvoorbeeld het vervoer nog regelen. Het eerste deel van de reis nemen we een privé chauffeur die ons rondrijdt. Dan een stuk met de trein en over het laatste deel van de reis moeten we nog even denken: weer een eigen auto met chauffeur of toch maar taxi's of misschien maar wat vaker met de trein. De reisafstanden zijn beperkt: we zullen per reisdag niet meer dan 200 kilometer rijden en meestal zelfs veel minder. Al zijn de wegen daar niet zo mooi als bij ons.

 

We krijgen bezoek
Donderdag 29 mei 2014. Nederland.

Goed nieuws: Sjoerd en Anja komen ons opzoeken in Sri Lanka! Het idee speelde al langer, maar nu ons reisschema vast ligt is het voor hun mogelijk om hun reis ook vast te leggen. Is vanuit Maleisië natuurlijk minder ver vliegen dan vanuit Nederland. Sjoerd stond een paar weken geleden al onverwacht bij ons voor de deur, vanwege een werk-trip naar Nederland. En nu dus een rendez-vous in Sri Lanka. We zien elkaar halverwege onze vakantie, in Arugam Bay. We hebben dan een rustdag ingepland dus er is tijd genoeg om bij de praten en wat te borrelen.

Los daarvan zijn we steeds meer dingen aan het regelen/afronden. Het lokale vervoer is nu geregeld, de visa zijn binnen (ging heel gemakkelijk via internet) en ook is de parkeerplaats bij vliegveld Frankfurt gereserveerd. Scheelt ter plaatse weer een hoop gedoe.

Vandaag gewinkeld om nog wat dingen te kopen. Onder andere een nieuwe reistas voor Bart maar dat is niet gelukt. Wel een mooie gezien maar die was toch nog wat duur. Nu nog een bezoekje brengen aan de GGD (voor de inentingen, maar waarschijnlijk hebben we niks nodig) en dus die tas regelen. Maar eerst nog een weekje naar Frankrijk...

 

Nog één week
Zondag 5 juli 2014. Nederland.

Het komt steeds dichterbij. Nog één week en we gaan vliegen. Voor zover we kunnen verzinnen is nu alles geregeld en ingekocht. Vandaag nog snel de laatste aankopen gedaan: sandalen voor Jasper, sneldrogende handdoeken en een mp3-spelertje voor de kinderen. Zelfs de stoelen in het vliegtuig zijn al gereserveerd: twee keer twee stoelen bij het raam. Kunnen Mathijs en Jasper allebei naast het raam zitten. Scheelt weer een ruzie.

Een groot deel van de bagage bestaat uit papier: hotel vouchers, e-tickets, kopie paspoorten, visa, kleurplaten. En verder natuurlijk (te) veel elektronica: smartphone, e-readers (drie stuks!), mp3-speler, tablet (en/of misschien mini-laptop), fotocamera, filmcamera. Tel daarbij nog alle (verloop) kabels, SD-kaartjes enzo en ook dat is weer gigantisch veel.

Voor de verjaardag van Jasper hebben we een taart besteld: als het goed is gaat het hotel die voor ons regelen. Ben benieuwd. Jasper maakt ons nu al gek met zijn verjaardag dus dat wordt erg spannend voor hem.

 

Inpakken en wegwezen
Zaterdag 11 juli 2014. Nederland.

Nog iets minder dan een dag en we gaan vertrekken. We vliegen morgen vanaf Frankfurt dus de reis begint met een paar uur in de auto. We vertrekken lekker vroeg zodat we er nog een leuk dagje van kunnen maken. Het vliegtuig vertrekt pas om acht uur 's avonds, dus alle tijd.

Zondagochtend komen we aan in Sri Lanka. Ook dan nog een uurtje in de taxi, maar we hebben de hele dag nog om bij te komen. Maandag wat excursies. Het scheelt dat Nederland niet in de finale staat want die begint half twee 's nachts lokale tijd, dus we kunnen lekker op tijd naar bed. En dan drie weken lekker rondreizen. Alle hotels zijn al geboekt, het lokale vervoer gedeeltelijk, en ideeën voor uitstapjes hebben we genoeg!

En over het inpakken... Tja, dat is toch weer een hele klus. Denk dat we bijna klaar zijn maar toch ligt het hele huis nog vol met spullen. Komt goed, want alles wat niet in de tassen past blijft gewoon thuis.


We zijn er...
Maandag 13 juli 2014. Negombo, Sri Lanka.

Na een zeer goede reis zijn we vanmorgen rond half negen Nederlandse tijd aangekomen in het eerste hotel. Het tijdsverschil met Nederland is drie-en-een-half uur (lekker handig) zodat we nog voor de middag lokale tijd hier waren. Zoals gezegd, de reis verliep erg goed. Op weg naar Frankfurt geen files gehad dus de extra tijd die we ingecalculeerd hadden bleek overbodig. Dat gaf natuurlijk wel weer een ander (luxe) probleem: wat doe je als je zes uur voor je vlucht op het vliegveld arriveert. McDonald's bleek de perfecte oplossing te zijn voor dit probleem. Daarnaast hebben de kinderen zich op het vliegveld kunnen uitleven in een speeltuin. Daarna maar eens langzaam richting het vliegtuig gewandeld.

Goede vlucht gehad, met soms wel wat heftige turbulentie. De kinderen vonden dat gelukkig niet ver velend, integendeel. Gaaf! Korte nacht gehad, dat wel. Door het tijdsverschil met Nederland konden we maar vier uur slapen en dat is toch wel kort.

Op het vliegveld in Colombo ging het ook allemaal prima. Douane ging vlot, bagage was er en ook nog effe snel gepind. Toen moesten we nog een taxi naar het hotel regelen. Ook dat kostte niet veel moeite en rond kwart over elf zaten we al in de taxi. Uiteraard probeerde de chauffeur ons allerlei dagtrips aan te smeren. Iets wat we niet nodig hebben want we hebben al een chauffeur geregeld. Hij stopte ook nog bij een auto die met pech langs de weg stond. Vriend van hem zei hij. Gelukkig reed hij snel weer verder. Beetje raar mannetje was het wel: achter zijn stoel lag een fles sterke drank. Beetje apart.

In Negombo wist hij de weg niet zo goed dus hij is wel tien keer gestopt om er de weg te vragen. En als het moest stopte hij gewoon midden op de weg. Ook hier geldt de verkeersregel dat de gene met de sterkste claxon het wint in het verkeer. Blij dat wij voor een auto met chauffeur gekozen hebben. Uiteindelijk het hotel gevonden, uiteraard. Konden meteen naar de kamer die gelukkig een goede airco heeft want het is bloedheet. De rest van de meute is zwemmen en ik denk dat ik dat ook maar ga doen.

 

Boottocht tussen de varanen
Dinsdag 14 juli 2014. Negombo, Sri Lanka.

Zoals op veel plekken ter wereld zijn de Nederlanders ook hier geweest in de tijd van de VOC. Hier, in Negombo, hebben ze onder andere een compleet kanalenstelsel aangelegd. Handig om allerlei kruiden en specerijen te vervoeren. En uiteraard kun je daar als toerist een boottocht over maken. Na het ontbijt zijn we eerst naar het strand gewandeld (ligt aan de overkant van de weg) om daarna door een busje te worden opgehaald.

Het busje bracht ons vlak buiten Negombo. Daar stapten we in een bootje die ons twee uur lang rond voer. Veel gezien in die tijd: mangrove bossen, veel bijzondere en mooie vogels (diverse soorten ijsvogels), badende mensen, en ook veel varanen. Geen kleine jongens, ze waren zonder uitzondering zeker een meter of twee groot. De kinderen vonden het prachtig om te zien, maar op een gegeven moment hadden ze het ook wel gehad. Komt bij dat het hier overdag bloedheet is. Groot contrast met de airco in onze kamer.

Negombo-vogels (320x239)negombo-varaan (320x240)

Ook zijn we onderweg gestopt bij een mannetje die sap uit de stam of takken van de kokosnootboom haalt. Dit doet hij door als een aap in de boom te klimmen en bovenin de boom het sap te winnen. Tussen de bomen zijn touwen gespannen waardoor hij niet steeds omlaag hoeft. Hij klimt dus van boom tot boom. Ook onze jongens wilden eens proberen om in zo'n boom te klimmen maar ze kwamen niet al te ver. Dat sap (de naam ben ik even kwijt) bevat van nature trouwens al 2.5 procent alcohol. Dus gelijk maar even wat stekjes meegesmokkeld.

Aangezien we toch met het busje waren hebben we de chauffeur gevraagd of hij ons bij de vismarkt af kon zetten. Wij dachten dat dat vlak in de buurt was, maar het bleek een paar kilometer verderop te zijn. Gelukkig bood ons mannetje aan om (kosteloos) op ons te wachten zodat we niet met een tuktuk terug hoefden. Stapten we daar uit, bleek dat hij ook nog eens parkeergeld moest betalen. We hebben hem dus maar een extra hoge fooi gegeven.

's Middags bij het hotel gezwommen. Het water hier is gewoon warm. De kinderen hebben van ons allebei een snorkelsetje gekregen en ook een grote opblaaskrokodil. (De vorige is op vakantie in Duitsland gesneuveld, toen ze er met zijn vieren op sprongen.) Gisteren is Jasper trouwens nog in al zijn enthousiasme zonder kurk in het bad gesprongen! Gelukkig zit hij al een tijdje op zwemles dus hij raakte niet in paniek, daarnaast heeft hij een grote broer die hem kwam redden (en uiteraard was Patricia ook in de buurt). Zwemmen in zee is er niet bij: door de hoge golven is dat in deze tijd van het jaar verboden. Jammer voor met name Jasper, want die wil dolgraag eens in de zee zwemmen. Hij zal moeten wachten tot in Arugam Bay.

Morgen worden we als het goed is rond negen uur opgehaald door onze chauffeur. We rijden dan naar ons volgende hotel, in Habarana. Geen idee hoe lang we er over zullen doen, waarschijnlijk een uur of zes. Maar we hebben airco.

Tot slot nog wat over ons hotel. Veel beter dan hier zullen we het niet treffen. Mooie, grote kamer, goede airco, vriendelijk personeel en super heerlijk ontbijt. En ook leuk, de eigenaar (ook heel vriendelijk) heeft zeven jaar in Nederland gewoond waarvan een deel in Brabant. Nou kent iedere tuktuk driver hier wel iemand uit Nederland (althans dat beweren ze) maar deze man kent wel heel veel details en spreekt zelfs redelijk Nederlands. Dus wij geloven hem.


Von hertze
Dinsdag 15 juli 2014. Habarana, Sri Lanka.

Na twee heerlijke dagen in Negombo, stond vanmorgen om negen uur onze chauffeur klaar om ons naar Habarana te rijden. Nou ja, er stonden zelfs twee mensen klaar! Geen idee waarom het er twee waren, dus maar even nagevraagd: de tweede was er alleen om het geld te innen en hij werd onderweg ergens langs de weg afgezet. Jammer, want hij was nou net de meest spraakzame van de twee.

Bijna waren we zonder de kinderen vertrokken want onze 'Nederlandse' hoteleigenaar begon de kinderen, uiteraard in het Nederlands, over te halen om te blijven (mooi zwembad, leuke tuin). Gelukkig hadden ze er geen oren naar en gingen we gezellig met zijn vieren op weg.

Het eerste deel van de rit duurde zo'n vier uur. In Dambulla stopten we om te lunchen. Voordeel van chauffeur zijn: je mag zelf gratis eten als je toeristen meeneemt. Nadeel voor diezelfde toeristen: je kunt je restaurant niet meer zelf uitzoeken. Desondanks was het een prima lunch.

Na de lunch zijn we doorgereden naar de tempels van Dambulla. Deze zijn in grotten gebouwd. Erg bijzonder om te zien! Eerst héél veel trappen op -en dat in die hitte- maar eenmaal boven was het meer dan de moeite waard. Naast de onvermijdelijke souvenirverkopers ook heel veel aapjes gezien. En dan bedoel ik niet Mathijs en Jasper. De tempels, verdeeld over vijf grotten, zijn indrukwekkend om te zien. Vol met Boeddhabeelden en wandtekeningen (zelfs op de plafonds) en dit allemaal in een heel warme, benauwde omgeving.

sri-lanka-dambulla (320x241)

Hierna was het nog een klein uurtje rijden naar het volgende hotel. Ook weer erg mooi, met een ruime kamer. De airco hapert wel wat, maar het scheelt dat het hier minder warm is dan in Negombo. En ook hier weer een mooi zwembad erbij, dus we hebben gelijk bij aankomst een duik genomen. Omdat we hier in the middle of nowhere zitten hebben we hier ook maar gegeten. Het menu is wat eenvoudig maar deze vakantie nog niet zo lekker gegeten als vanavond. En nu is het hier negen uur 's avonds en liggen we allemaal, moe van alle indrukken, op bed. Mathijs is een berichtje aan Fleur aan het sturen en Jasper ligt lekker met een luisterboek (zo te horen erg grappig).

Tot slot nog wat over het voetbal. We vertrokken op de dag dat Nederland de troostfinale tegen Brazilië speelde. Deze wedstrijd konden we dus niet zien: toen zaten we in het vliegtuig. En we vlogen vanuit Duitsland... Het begon al op het vliegveld waar de man van de bagage inname (weet even niet hoe ik het anders moet noemen) ons uitlegde dat we toch echt niet op deze dag konden vliegen. Want hoe kunnen we deze wedstrijd toch missen. Sterker nog, de volgende keer moesten we maar op zondag vliegen. Oh nee, maandag want dan was er zeker geen wedstrijd. Ehh, bedankt en succes dan maar... Ook in Sri Lanka veel mensen die erover begonnen. Wel veel sympathie voor Nederland, maar dat kan natuurlijk ook komen omdat wij toeristen zijn. Veel erger zijn de mensen die denken dat wij uit Duitsland komen. Iets met blonde kinderen waarschijnlijk. En die ons dus 'feliciteren' met het WK. In het Duits. Da's weer net te veel van het goede...


Waar gaat de koning naar het toilet?
Woensdag 16 juli 2014. Polonnaruwa, Sri Lanka.

Vanmorgen vroeg opgestaan om op tijd in Polonnaruwa te zijn. Na een lekker ontbijt in Jays Holiday Resort zijn we gaan rijden. Onderweg helaas geen olifanten gespot maar wel weer een hele hoop apen. De bezienswaardigheden in Polonnaruwa waren heel mooi. Tempels uit een ver verleden (1000 na Christus) die gerenoveerd zijn. Vooral de grote Boeddhabeelden waren indrukwekkend. Ook hier zijn we weer regelmatig Nederlandse kinderen tegengekomen, het lijkt wel of vooral Nederlandse kinderen met hun ouders op reis naar Sri Lanka gaan.

Gelukkig vallen de voorspelde mensenmassa's reuze mee. We kunnen rustig rondlopen en foto's maken zonder dat er hordes toeristen aanwezig zijn. Voor de jongens wordt het bezoeken van de tempels een stuk spannender als we er verhalen bij verzinnen. Waar heeft de koning geslapen en ging hij naar het toilet? En wat deden de ridders? Het was een volle ochtend en we hebben in de middag dan ook genoten van het zwembad.

458 640x480 (320x240)465 640x480 (320x240)

Op het terrein staat ook nog een grote boomhut. Uiteraard moesten Mathijs en Jasper erin klimmen. Het was een flinke klim, zeker voor Jasper. Maar eenmaal boven was het wel heel mooi!

In het begin van de avond hebben we het dorpje Habarana verkend. De toeristen zaten waarschijnlijk in hun hotel of resort want er waren alleen maar locals. Mathijs en Jasper waren een bezienswaardigheid met hun blonde haren en ze worden overal vriendelijk toegesproken, maar niet over hun bol geaaid zoals in Cambodja en Vietnam. We hebben zelfs een ijsje kunnen scoren, dat was ff genieten. Na het eten in een restaurantje in de buurt zijn we nog wat gaan borrelen in de bar van het hotel. De eigenaar bleek een paar dagen weggeweest te zijn en kwam zich voorstellen met koekjes en frietjes voor de kinderen. Morgen nog een tempel en daarna een jeepsafari, olifanten in het wild spotten!

 

Tempelbezoek en safari
Donderdag 17 juli 2014. Polonnaruwa, Sri Lanka.

Eerst wat over het weer. Juli is volgens de reisgidsen niet de beste tijd om naar Sri Lanka te gaan in verband met de regentijd, maar tot nu toe hebben we twee kleine buitjes gehad en is het verder prima weer. Warm natuurlijk (35°C+) maar dat is het hier altijd. Hier is de vochtigheidsgraad wel veel minder dan in Negombo dat maakt het verblijf prettiger!

Vanmorgen eerst vertrokken naar Aukana, een heilige plaats met een Boeddhabeeld van twaalf meter hoog. Erg indrukwekkend dat ze die honderden jaren geleden hebben uitgehouwen uit de rots. Een plaats met weinig toeristen, vooral locals. De rit er naartoe was leuk, vooral om de bevolking te zien badderen in bijvoorbeeld een vijver bij de tempel.

Na het dagelijkse zwemuurtje was het tijd voor de safari! Met zijn vieren hadden we alle ruimte in de jeep. Eerst een uurtje lekker hobbelen om daarna heel veel olifanten te spotten. Voor de jongens maar zeer zeker ook voor ons gaaf om te zien! Weer een avontuur dat we van ons lijstje kunnen afstrepen, en we gaan het over ruim een week nog eens doen. Naast olifanten ook apen, waterbuffels en pelikanen gezien. En heel veel andere toeristen.

226 640x480 (320x240)

Morgenvroeg rustig aan doen en in de middag rijden we naar Sigiriya, daar is de leeuwenrots die we gaan beklimmen. Daarna gaan we slapen in een boomhuis. Geen internet daar dus geen blog morgen.

Nog ff een korte toevoeging. We zitten op het terras van het hotel en hebben nu als achtergrondmuziek 'alles te gelde'' van Robert Long. Wie heeft hier ooit van hem gehoord? Echt lachen.


Slapen in een boomhut
Zaterdag 19 juli 2014. Kandy, Sri Lanka.

Zoals we al dachten hadden we gisteren geen wifi. En geen airco. Maar verder was het super om in de boomhut te overnachten. De dag begon rustig. Het is minder dan één uur rijden van het vorige hotel naar de boomhut dus we hebben de ochtend lekker bij het zwembad doorgebracht. Rond het middaguur gingen we op pad en we kwamen dan ook lekker vroeg aan bij de lodge: de Kumbara Eco-lodge bij Sigiriya. Hier bleek dat we de enige gasten waren die avond. Niet heel verwonderlijk: ze hebben er maar drie kamers. Wel lekker rustig.

Eén van de redenen dat we naar deze plek gingen is dat hier vlakbij dè toeristische plek van Sri Lanka ligt: de rots bin Sigiriya. Dit is een honderd meter hoge rots die helemaal met trappen te beklimmen is. Zo'n 2500 jaar geleden was deze slecht begaanbare rots al bewoond (bovenop woonde een koning) en er zijn rotstekeningen te vinden van duizenden jaren oud.

Op aanraden van onze chauffeur gingen we 's middags en dat bleek een goede zet: de meeste toeristen waren al weg en het was ook niet meer zo heet. Het was een flinke klim, maar eenmaal boven was het meer dan de moeite waard. De kinderen deden het super! Liepen het grootste deel voorop.

616 640x480 (320x240)

Vlak onder de top is een plateau waar we even konden rusten. Het laatste deel is gevaarlijk. Niet zozeer door de klim, maar door de aanvallen van wespen. Gelukkig hielden ze zich deze keer rustig (kan Lydia niet zeggen) en kwamen we veilig boven. Het uitzicht daar is prachtig. Je zit ver boven de boomgrens dus het uitzicht is tientallen kilometers.

Naar beneden ging een stuk vlotter dan naar boven en voor het donker waren we weer terug bij de boomhut. Deze was gezellig ingericht. Beneden (dus op de grond) was een 'woongedeelte' met tafel en banken. Achterin een badkamer. Nou ja, een paar muurtjes, zonder deur, met daarin een wc, wastafel en koude douche. Die overigens heerlijk was. Bovenin het slaapgedeelte met twee bedden en verder vrijwel niks. Dit deel is helemaal van hout wat het extra knus maakt. Het eten was helemaal Sri Lankaans en we hebben de hele vakantie nog niet zo lekker gegeten! Vis, zoete aardappel, een pittig sausje van ui, tomaat en nog meer, witte rijst, pittige kip en groene paprika. Ook bier, al moesten we dat een paar dagen van tevoren al via de mail bestellen.

Omdat Sri Lanka veel dichter bij de evenaar ligt dan Nederland wordt het hier veel sneller donker dan bij ons. Binnen een uurtje is het van licht naar aardedonker. In onze lodge was weliswaar elektriciteit, veel lampen hebben ze niet. Dus nog een uurtje met leeslampjes doorgekomen en toen een woelige nacht in. Je hoort daar natuurlijk alle geluiden van de natuur en bovendien is Jasper flink aan het hoesten. Tel daarbij op dat door de houten constructie de hele hut beweegt als iemand zich omdraait en je snapt dat er nogal wat verstoringen waren.

Desondanks werden we vanmorgen allemaal vrolijk en redelijk uitgerust wakker. Ook het ontbijt was typisch Sri Lankaans met pannenkoeken, een of ander pittig papje voor erop (hebben we niet genomen, tip: neem chocopasta mee op reis!) en oploskoffie. En heel veel fruit.

Voor vandaag stond alleen de reis naar Kandy op het programma. Een rit die volgens onze chauffeur vijf tot zes uur zou duren. We deden er inderdaad meer dan vijf uur over, maar dat is inclusief een paar stops onderweg en lunch.

De eerste stop was bij een kruidentuin. We kregen uitleg over allerlei kruiden, tegen welke kwaaltjes ze waren, de oorsprong ervan (weer die Nederlanders die van alles geïmporteerd hebben) en we konden naar hartenlust voelen en ruiken. Op het einde kregen we zelfs een rugmassage!

De volgende stop was bij een batik fabriek. Hier kleuren ze stoffen door ze deels met wax in te smeren en ze vervolgens in kleurstof te dompelen. Door dit meerdere malen te herhalen en met verschillende kleuren krijg je inderdaad mooie stoffen, zowel kleren als wanddecoratie. Patricia heeft zelfs nog een sarong gepast maar dat ging mij net iets te ver. Laatste stop was bij een Hindoe tempel. Dit was met name interessant omdat we wel vaak bij Boeddhistische tempels stoppen maar vrijwel nooit hier. Deze tempel is gewijd aan Ganesh, de god van de wijsheid. Vooral studenten komen hier offeren.

Laat in de middag hebben we ons af laten zetten in de oude stad. Even lekker winkelen (nieuwe zonnebril) en petje voor Jasper (die was hij verloren). Ook hier lekker afdingen. Paar pilsjes en cola gekocht voor op de hotelkamer, want hier is geen bar maar gelukkig wel een koelkastje. We zitten nu voor het eerst deze vakantie in een 'echt' hotel. Hiervoor waren het meer resorts, wat meestal wat gezelliger en persoonlijker is. Het hotel is dan wel weer erg mooi, met een heerlijke douche en goede airco. En dat is, na afgelopen nacht, ook wel lekker.


(weer) Naar het ziekenhuis
Maandag 21 juli 2014. Ella, Sri Lanka.

Na de pech die Jasper twee jaar geleden in Cambodja had, was het gisteren helaas weer zover: na een val van een klimrek bleef hij klagen over pijn in zijn pols. Dus toch maar naar het ziekenhuis. Na twee röntgenfoto's (de eerste foto was niet goed) bleek dat er een kleine breuk in zijn pols zit. In het ziekenhuis waar we op dat moment waren was niemand aanwezig om gips aan te brengen, waardoor we door moesten naar een ander ziekenhuis. Daar was het vooral wachten, tot een orthopedisch chirurg (!) tijd had om zijn pols in het gips te zetten. Geluk bij een ongeluk was dat we onze chauffeur nog hadden dus het vervoer was in ieder geval geregeld. Daarnaast zijn er op onze route de komende weken maar een paar ziekenhuizen, de eerstvolgende pas over tien dagen. Dus het had niet later moeten gebeuren.

Uiteindelijk heeft het vier uur geduurd, maar nu zit zijn pols netjes in het gips en hij kan er ondertussen al aardig mee overweg. De pijn is ook al bijna weg, het is alleen nogal onhandig dat hij maar één arm kan gebruiken. En nog iets: de komende week hebben we geen zwembad, maar vanaf Uda Walawe wel weer en dan wordt het afzien voor hem.

Los van dit 'akkefietje' gaat het prima hier. Gisteren hadden we een rustdag in Kandy en hebben we een korte toer gedaan. Eerst naar een Boeddhistisch complex, waar zich naar verluid een tand van Boeddha bevindt. In een doosje. Het was er hoe dan ook loeidruk en mede daardoor heb ik zelfs dat doosje niet eens gezien. Maar gelukkig was er nog veel meer moois te zien.

751 640x480 (320x240)760 640x480 (320x241)

Daarna hebben we even een paar uur door de botanische tuinen gelopen. Lekker rustgevend. En toen, na de lunch, dus naar een speeltuin vlak bij het hotel. In de avond wilden we wat gaan shoppen (T-shirts voor de kinderen, een sarong voor Patricia) maar dat is er dus bij ingeschoten. Houden we nog tegoed.

Vandaag zijn we van Kandy naar Ella gereisd. Zo'n honderd kilometer, maar het kost toch zes uur voordat je er bent. Helaas zijn we Sjoerd en Anja net misgelopen: zij kwamen vanmorgen vroeg aan in Kandy met de trein. Maar omdat we zo'n lange dag voor de boeg hadden toch maar besloten om niet te wachten en meteen te vertrekken. Halen we ook nog in!

Onderweg zijn we nog bij een theefabriek gestopt. Leuk om te zien hoe ze de thee produceren, van losse blaadjes tot verpakking. Na de lunch in Nuware Elia (leuk stadje, we hebben van te voren lang gedacht om hier een paar dagen te blijven) wilden we de trein naar Ella pakken. Maar volgens onze gids had de trein anderhalf tot twee uur vertraging dus zijn we toch maar met de auto doorgereisd. Jammer, maar ook die treinreis halen we nog wel in.

En nu dus in Ella, in Ella's Edge Resort. Leuk stadje, met veel meer backpackers dan we tot nu toe in Sri Lanka gewend zijn. Ook hier is het hotel weer prima. Uitzicht is magnifiek. Het is hier nu wat koeler dan we gewend zijn en dat is ook wel eens fijn. We hebben afscheid genomen van onze chauffeur. Met ietwat gemengde gevoelens. Enerzijds fijn om altijd een chauffeur bij je te hebben (bijvoorbeeld als je naar het ziekenhuis moet), anderzijds doen wij de dingen graag op onze manier en dan is (althans dat vinden wij) zo'n chauffeur toch soms een blok aan het been.

Nog iets over het verkeer hier. In één woord: chaotisch! Iedereen rijdt door elkaar heen lijkt het wel. Veel getoeter, waarbij de brutaalste wint. Dat getoeter heeft nog een reden: niemand kijkt hier in zijn achteruitkijkspiegel. Dus om zeker te weten dat de persoon voor je weet dat je inhaalt, moet je even op de claxon. Desondanks is er weinig agressie in het verkeer. De inhaalacties zijn overigens absurd. Vlak voor een bocht inhalen is normaal hier. Effe toeteren dat je eraan komt en gaan met die banaan. Onze chauffeur bidt 's ochtends voor het wegrijden ook altijd even, kan me goed voorstellen waarom.

 

Toch nog met de trein
Dinsdag 22 juli 2014. Ella, Sri Lanka.

We hadden nog wat in te halen, namelijk een ritje met de trein. Vanmorgen de trein genomen naar Haputale. De rit duurde een uurtje en was meer dan de moeite waard. Voor de kosten hoefden we het ook niet te laten, voor iets meer dan een euro waren we er. Enkele rit, dat wel. Ook bijzonder: de kinderen reizen voor half geld. En dat is vrij letterlijk, want ze kregen een treinkaartje dat in tweeën geknipt was!

De treinrit zelf was erg aangenaam. Het was niet heel druk en er was genoeg te zien. In Haputale was een stuk minder te doen. In de omgeving wel, maar daar hadden we natuurlijk geen tijd voor. Dus een uurtje rondgeslenterd, ijsje gegeten en een kroegje met alleen maar locals gevonden om wat te drinken. Waarschijnlijk een kroeg met weinig toeristen, we werden door het voltallige personeel begroet en uitgehoord door de manager en eigenaar. Erg vriendelijk allemaal en vooral voor Jasper. Sowieso zijn we nu een attractie met een blond jongetje in het gips. Heel veel locals en medereizigers vragen naar hem. Hier zie je eigenlijk geen mensen met gips ofzo, waarschijnlijk lopen ze hier gewoon door met een breuk in arm of been. Je ziet hier dan ook wel veel mensen (ook jongeren) mank lopen.

Na anderhalf uur ging de trein alweer terug. De terugreis verliep wat moeizamer. Eerst al vertraging, minder luxe treinstel en ook nog eens veel drukker. En het uitzicht kenden we al. Wat op de terugweg wel leuk was is dat Patricia bij wat lokale vrouwen met twee kinderen in het treinstel zat. Onze jongens erbij en dan heb je zo contact. Hoe dan ook, een erg leuke trip!

Omdat we later terug waren dan gepland hebben we vanmiddag niet veel meer gedaan dan even lekker uitrusten op de hotelkamer. Voor het avondeten nog een full-body massage laten doen. Kinderen mochten gratis maar die zagen het toch niet echt zitten. Met Jasper gaat het weer prima. Dank voor alle reacties! De pijn is weg en hij kan al goed met de situatie omgaan. Hij lijkt er in ieder geval weinig last van te hebben.

Nu net nog een leuk gesprek gehad met twee Australische toeristen, leuk om de overeenkomsten en verschillen met Nederland te horen. Nu snel naar bed , we willen morgen gaan wandelen.

 

Wandeling naar Adam's Peak
Woensdag 23 juli 2014. Ella, Sri Lanka.

Eén van de dingen waar Ella om bekend staat zijn de bergen. Dus, gebroken pols of niet, er moest en zou gewandeld worden! Uiteraard kozen we voor een makkelijke trip, het nabij gelegen Adam's Peak. Volgens de reisgids zo'n veertig minuten lopen vanaf het dorp. Het eerste deel was langs de weg en redelijk saai, maar toen we eenmaal van de weg af waren was het erg mooi. We liepen tussen de theeplantages en het uitzicht was mede door de bergen adembenemend. Het laatste deel ging via een steile trap en het was zeker voor Jasper knap hoe hij het deed. Ondanks zijn gemopper in het begin van de wandeling.

De wandeling duurde ongeveer anderhalf uur, maar toen we boven waren was het meer dan de moeite waard! Op de terugweg hebben we nog wat gedronken en toen we eindelijk weer in het dorp waren was het alweer tijd om te lunchen. Omdat we in het hotel zouden eten hoefden we niet meer naar het dorp, dus we wilden de middag gebruiken om de tassen nog eens in te pakken. Daar kwam iets tussen.

371 640x480 (320x240)750 640x480 (180x240)

In het hotel zit een Australisch echtpaar en die hadden voor ons een pilsje meegenomen uit het dorp (in het hotel zelf mogen ze geen bier schenken maar ze vinden het niet erg als je je eigen bier meeneemt). Dus daar ging weer een uur van onze kostbare tijd. Het eten (we kregen hier een gratis maaltijd, weet niet precies waarom) was weer typisch Sri Lankaans. Witte rijst met daarbij heel veel sausjes, soorten vlees en groenten en salade. Nog veel lekkerder dan die keer in de boomhut. Nu wel met bier, want we hebben gevraagd of ze bier voor ons konden regelen. Dat kon wel, mits we bij eventuele inspectie aan willen geven dat het ons eigen bier is! Nou, dat willen we best doen.

Morgen de rit naar Arugam Bay. We delen de vijfpersoons taxi met een ander stel. Scheelt de helft van de prijs en de rit is maar een uur of drie, wat hier kort is. We zullen zien.


Een aangename verrassing
Donderdag 24 juli 2014. Arugam Bay, Sri Lanka.

Nadat we elkaar in Kandy net misgelopen zijn was het vandaag zover, eindelijk zagen we Sjoerd en Anja! Over de reis hier naartoe valt niet veel te melden, behalve dat we de taxi deelden met een Australisch stel. Met, uiteraard, een surfplank. Bovenop de taxi en slecht bevestigd, zodat we om de haverklap moesten stoppen om de spanband (enkelvoud, lekker handig) aan te spannen. Maar we zijn zonder noemenswaardige problemen in ons hotel aangekomen. Onderweg kregen weer nog wel een SMS-je van Sjoerd dat ze een aangename verrassing voor ons hadden.

We zitten nu in Arugam Bay, in de Galaxy Lounge. Simpel, maar wel erg gezellig. En direct aan het strand. Sjoerd en Anja kwamen vlak voor ons aan en hadden het geluk dat er last-minute nog een kamer vrijkwam. Dus ze zitten ook nog eens onverwacht in ons hotel. Das een gezellige verassing! De kamers zijn zeer eenvoudig, meer hutjes eigenlijk, met het sanitair buiten. Twee bedden met een klamboe, een ventilator en een tafel.

742 640x480 (320x240)853 640x480 (320x240)

Voor de lunch zijn we een stuk over het strand gelopen naar een restaurantje. Lekker gegeten, beetje eenvoudig. Toen wilden Mathijs en Jasper de zee in. Voor Mathijs was dat niet zo'n probleem, ondanks de sterke branding. Voor Jasper, met zijn arm, was het wat lastiger. Hij kreeg nog wel een plastic zak om zijn gips maar bij de eerste flinke golf ging hij onderuit en werd 2 meter meegesleurd. Kletsnat natuurlijk, dus dat avontuur was snel over. Toch had hij het prima naar zijn zin! Net als Mathijs, die constant in de branding op een neer rende.

Na een lekkere douche gingen we op pad om wat te eten. Dat was, op zijn zachtst gezegd, een minder groot succes. Volgens mij hebben we het slechtste restaurant van heel Sri Lanka gevonden! Het duurde twintig minuten voordat het bier er was. Zonder glas, met een rietje. En zo lauw dat het meer op thee leek dan op bier. Het fris van de kinderen was goed, maar de cocktail van Anja was niet lekker.

Dan het eten. Het duurde anderhalf (!) uur voordat het eten er was. We hadden het gevoel dat ieder ingrediënt apart gekocht moest worden. Ook hier hadden de kinderen mazzel, zij hadden friet en die was lekker. Maar het overige eten was niet lekker. Bij de rekening bleek ook nog eens dat ze rijst rekenden die we niet besteld hadden. Wij zijn best wat gewend qua eten in Azië, Sjoerd en Anja helemaal, maar zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. We hebben de eigenaar erop aangesproken en hij gaf aan dat zijn collega er vandaag niet was. Gelukkig hebben we wel heel veel gelachen! Het was erg gezellig om weer bij te kletsen met Anja en Sjoerd! Nu nog lekker een potje Rummikub. Morgen gaan weer met z'n allen op een bootsafari en daarna BBQ in het hotel.

 

Zee, strand, krokodillen en BBQ
Zaterdag 26 juli 2014. Arugam Bay, Sri Lanka.

We starten de dag met een lekker ontbijt (met milkshake) maar al snel verplaatsen we ons naar het strand. De mannen kunnen niet wachten om aan zee te spelen. Zowel de kleine als grote mannen spelen met de golven, echt genieten! De golven zijn hier vrij hoog waardoor onze jongens alleen in de branding kunnen spelen maar dat geeft uitdaging genoeg. Het is moeilijk om rechtop te kunnen staan. Sjoerd en Bart gaan wat dieper om in de hele hoge golven te zwemmen.

Het middagprogramma was een bootsafari. Eerst met een tuktuk en daarachter de auto met driver van Sjoerd en Anja. Dit leek ook al op een safari, de weg was een zandpad. Aangekomen zagen we een aantal boten liggen, weliswaar in zee maar dat zag er goed uit. Dit waren niet onze boten. Wij kregen twee kano's met een plank eroverheen, een soort vlot. Het was wat minder comfortabel om op te zitten maar het zorgde er wel voor dat we heel rustig konden varen, we werden voortgedreven door twee mannen met stokken. Al heel snel zagen we een mega grote krokodil, wel zo'n vier tot vijf meter lang. Gelukkig snel een foto gemaakt want helaas bleef het bij deze ene krokodil. Wel hebben we olifanten gezien en heel veel adelaars. Maar ook op en in het water was wat te zien, vooral de springende visjes (volgens Mathijs kanonsvissen) waren erg mooi. Maar ook de vissers waren leuk om te zien. We hebben veel gelachen, vooral over mogelijke krokodillen in het water.

686 640x480 (320x240)

Na de boottocht was het tijd voor de BBQ! Geen BBQ die wij gewend zijn maar meer een vuurtje waarin twee hele grote vissen in aluminiumfolie verpakt gaar gemaakt werden. De vissen kregen we geserveerd samen met heerlijke groentegerechtjes in buffetvorm. Het eten was overheerlijk, we hebben weer wat groenten geproefd die we nog nooit gehad hebben. Daarbij was het natuurlijk erg gezellig om dit samen met Sjoerd en Anja te beleven. We hebben nog lekker geborreld en verder bijgekletst.

687 640x480 (180x240)688 640x480 (320x240)

We zitten nu aan het ontbijt en nemen zo afscheid van Sjoerd en Anja, gelukkig zien we ze over een paar weken in Nederland! Deze dagen in de Galaxy Lounge in Arugam Bay waren samen met Sjoerd en Anja echt fantastisch!


Op safari!
Maandag 28 juli 2014. Udawalawe, Sri Lanka.

Eergisteren zijn we aangekomen in Uda Walawe, vlak bij het nationale park. De rit ernaartoe was erg bijzonder. Onderweg zette onze chauffeur opeens een tv aan in de auto. En niet voor ons, nee, deze held ging al rijdende tv kijken! Toch maar snel iets van gezegd en gelukkig zette hij de tv daarna uit. Sjoerd en Anja haalden ons nog in onderweg. Dit hebben we helaas gemist, maar dat komt natuurlijk door hun manier van communiceren: de claxon. Aangezien iedereen dat doet valt het niet echt op.

Ons hotel, Kalu's Hideaway, heeft meer luxe dan we tot nu toe gewend zijn. Mooi zwembad, mooi sanitair, goede airco. Ook wel een paar minpuntjes, het grootste minpunt is toch wel dat we al drie dagen onafgebroken luisteren naar pianomuziek van Richard Clayderman. Of zoiets. Een stuk of tien liedjes maar, met onder andere 'Waarheen waarvoor' en 'Tears in Heaven' van Eric Clapton. Nu nog 'Met de neus omhoeg' van Rowwen Hèze en de begrafenis top-3 is compleet.

294 640x480 (180x240)295 640x480 (320x240)

Het resort ligt behoorlijk afgelegen en er staan hier geen tuktuks te wachten, zodat het lastig is om ergens naar toe te gaan. Toch zijn we gisteren gaan wandelen met als doel een dorpje dichtbij. Onderweg liggen heel veel huisjes en de kinderen hebben ballonnen uitgedeeld. Toen we aankwamen bij het 'dorp' bleek er niks te zijn, alleen een kruising met een soort busstation en weer veel tuktuks. Hiermee zijn we doorgereden naar het volgende dorp. Weer vrijwel geen toeristen te zien. Wel een lekker ijsje gegeten, wat kouds gedronken en wat koekjes gekocht.

's Middags zijn we weer op safari gegaan. In tegenstelling tot de eerste safari in de buurt van Habarana was deze veel afwisselender. We zagen onder andere veel waterbuffels, aapjes, een paar olifanten, krokodillen (maar niet zo'n grote als op de bootsafari), ijsvogels, een kameleon, pauwen (eentje liet zelfs zijn verentooi zien; zelfs de gids nam er foto's van!) en ooievaars.

Er loopt hier veel personeel rond. Te veel, want ze lopen elkaar meestal in de weg. Het grootste deel is trainee, een soort stagiaire. Nou, ze moeten inderdaad nog veel leren. Wat ook opvalt hier: alle kinderen tot twaalf jaar worden hier babies genoemd. Ook onze kinderen dus, tot hun grote frustratie. Maar het meest schokkende van dit land is toch wel het volgende. In het hele land nog steeds geen enkel spoor gezien van Heineken! Het lokale bier heet Lion en komt in flessen van 600 ml. Prima te drinken, mits goed gekoeld. En dat is gelukkig meestal het geval.


Dagje Galle
Woensdag 30 juli 2014. Hikkaduwa, Sri Lanka.

Na de safari trip besloten we om de dag erna rustig aan te doen. In de buurt van het hotel is een olifantenweeshuis waar we eergisteren rond de middag naar toe zijn gegaan. Leuk om te zien! Het is hier niet zo commercieel als in sommige andere opvangen. Om de olifanten te beschermen en om ze niet te veel aan mensen te laten wennen mogen de bezoekers niet bij de olifanten in de buurt komen. Toen wij er waren werden ze gevoerd. Eerst melk, daarna gras. Van de ongeveer veertig olifanten waren een stuk of tien baby. Erg grappig! Ook was er een informatie centrum waar we nog even doorheen liepen. Iets te lang, want toen we bij de uitgang kwamen bleek deze op slot en de medewerkers weg. Gelukkig was het hek niet hoog en konden we er vrij gemakkelijk overheen klimmen.

Nu zitten we, sinds gisteren, in Hikkaduwa, in de buurt van Galle. Super mooi resort, met heerlijk zwembad (in ieder geval beter dan het vorige hotel). We zitten in Kalla Bongo, aan een groot meer. Weer met een super uitzicht! Het ligt een stukje van de grote weg af, waardoor onze chauffeur grote moeite had om het te vinden. Maar eenmaal hier is het schitterend!

Vandaag hebben we de trein naar Galle genomen. Enkele reis kostte ongeveer zeventig eurocent. In Galle staat een oud Nederlands fort. En een oude Nederlands hervormde kerk met allerlei Nederlandse gedenkstenen. Ook hebben we er het maritiem museum bezocht. Hier staat een model van een VOC schip (ooit buitgemaakt van de Engelsen). We wilden er ook souvenirs gaan shoppen maar dat viel tegen, weinig tot geen kraampjes te vinden. En dat terwijl hier in Hikkaduwa genoeg winkeltjes te vinden zijn, dus dat stellen we uit tot morgen.

Over morgen gesproken, dan is Jasper jarig. De hele vakantie (en ver daarvoor) loopt hij ons gek te maken over zijn cadeau. Wat hij nog niet weet is dat we een taart geregeld hebben hier in het hotel. Oh ja, over Heineken. Gisteren dus toch een strandtent gevonden waar ze dit schenken. Snel voorbij gelopen...

 

Er is er een jarig
Vrijdag 1 augustus 2014. Hikkaduwa, Sri Lanka.

Nadat Jasper ons letterlijk maanden gek had gemaakt was het gisteren dan eindelijk zover: Jasper was jarig! De avond ervoor hadden we zijn stoel in het restaurant versierd met slingers en ballonnen. En natuurlijk twee kleine cadeautjes: een hotwheels-auto en een Lego politieauto. Daarnaast heeft het hotel voor ons een heuse verjaardagstaart geregeld met zijn naam en heel groot het getal 5. Dat was een extra verrassing. Van het hotel kregen de kinderen allebei een klein beeldje van een olifant cadeau. En we kregen van de manager in het hotel ook nog eens vier gratis consumpties.

038 640x480 (320x240)

's Middags zijn we dan eindelijk souvenirs gaan kopen. Jasper een maskertje, Mathijs een houten vogel die op zijn snavel balanceert. En wij hebben een groter masker gekocht. Voor de jongens nog een shirt van Sri Lanka en de inkopen zaten er weer op. Op een gegeven moment lieten we vallen dat Jasper jarig was. Prompt kreeg hij een mini-olifantje van de eigenaresse. Mathijs kreeg een magneetje. Toen we later het souvenir van Mathijs kochten nog maar eens geprobeerd, nu zeiden we dat Mathijs jarig was... En ja, nu een sleutelhanger.

Vandaag nemen we de trein naar Negombo. Morgen vliegen we alweer naar huis en zit de vakantie er dus weer op.


Het zit er weer op
Woensdag 6 augustus 2014. Nederland.

Tja, toen waren we weer thuis. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste etappe, van Hikkaduwa naar Negombo. Voor de verandering besloten we om met de trein te gaan. Meestal is er genoeg plek en zo konden we toch weer een paar tientjes aan taxi besparen. Met twee tuktuks werden we naar het station gebracht. Maar dat van het niet zo druk konden we vergeten. De trein puilde al uit toen hij het station binnen kwam rijden. Ergens waren we al blij dat we de trein binnenkwamen, maar een zitplek konden we vergeten. We stonden met twee grote tassen en vier rugzakjes in het middenpad, wat nog altijd luxer was dan op het balkon staan, wat andere toeristen moesten. De kinderen konden trouwens op de tassen zitten en er was één plekje voor de kinderen op de banken bij andere kindjes.

De hele rit, die twee uur duurde, verliet niemand onze coupé zodat er geen plek vrijkwam. Wat de rit nog moeizamer maakte was het feit dat het eerste anderhalf uur iedere twee minuten een verkoper langs kwam zetten met een mand met koopwaar: water, ananas, koeken, andere koeken, nog eens ananas, lootjes van een loterij. Voor de afwisseling kwamen er ook nog een paar bedelaars langs, die muziek maakten.

Na twee uur kwamen we aan in de hoofdstad, Colombo. In eerste instantie waren we van plan om de trein verder naar Negombo te nemen, maar we waren zo geradbraakt dat we toch maar besloten om een taxi te nemen. Dat was, op zijn zachtst gezegd, een aparte ervaring. Misschien moet ik de volgende keer maar niet meer zoveel afdingen, of misschien was die chauffeur echt niet helemaal oké, maar het feit is dat dit de meest bijzondere taxirit was die we ooit hebben meegemaakt. Dit versloeg zelfs die man die onder het rijden tv keek.

Misschien niet zo handig, maar we hadden eerst de prijs afgesproken, voordat we de taxi gezien hadden. Dit bleek een kleine auto te zijn, met een nauwelijks merkbare airco. Dus twee tassen op de voorstoel en wij met zijn vieren op de achterbank. Lekker warm. Eerst stopte hij bij een kleine garage om, zo bleek, één band op te pompen. Lekker begin dus. Toen kreeg hij een telefoontje van een (andere) klant en we waren even bang dat hij die ook nog op wilde halen. Hoewel de enkele rit anderhalf uur duurde, beloofde hij die andere klant over een uur op te halen. Maar gelukkig, dat deed hij niet. Wat hij ook verzuimde was om netjes auto te rijden. Hij had absoluut geen enkel gevoel voor autorijden. Gas was of plankgas, of niks. Remmen idem-dito. Bochten, hoe flauw dan ook, waren eng en hij stuurde steevast verkeerd in. Bij inhalen twijfelde hij zolang dat het niet meer mogelijk was en juist op dat moment hakte hij steevast de knoop door en ging inhalen! Deze Schumi had ook een flinke deuk in de voorkant van zijn auto. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens flink te regenen.

Maar, uiteindelijk kwamen we in Negombo. Aangezien we de weg hier al kenden wisten we dat het nog een minuutje of tien naar ons hotel was. Echter, onze held vond het wel genoeg geweest en zei dat het hotel toch echt te ver weg was voor deze prijs en wilde meer geld. Waar wij natuurlijk niet op in gingen. Mokkend reed hij verder. Omdat hij ons hotel niet kende (we zitten altijd in van die kleine hotelletjes) vertelden we hem dat we in de buurt van het Jetwing Hotel zaten. Waarop hij ons daar af wilde zetten. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat dit ons hotel was. Weer een discussie en nog eens vijf minuten later waren we dan bij het hotel dat we geboekt hadden. Waarop hij nogmaals begon over de kosten en dat hij extra geld wilde omdat het zo ver was. Ben er niet op in gegaan, afspraak is afspraak en daarbij, zo goed reed hij niet.

De laatste avond zette de regen nog even goed door maar we zijn erin geslaagd om droog te blijven. Nog een laatste keer naar de kroegjes en de restaurantjes en toen was het alweer zaterdag. Negen uur lokale tijd vertrokken met een taxi (nu wel een goeie) en 's avonds elf uur Nederlandse tijd weer thuis, zonder noemenswaardige problemen. Nou ja, een kleintje dan. We wisten niet meer precies waar de auto stond. Ik had met mijn telefoon een foto gemaakt van het vak en de rij maar mijn telefoon ging stuk op vakantie (niks erg, batterij, is ondertussen al gemaakt) maar ik kon dus niet effe snel die foto opzoeken. Auto toch gevonden...

Afgelopen maandag gelijk met Jasper naar het ziekenhuis en gelukkig mocht het gips eraf! Hij is nu selectief voorzichtig. High-five doet hij niet, uit bad komen gaat héél voorzichtig, maar we moeten hem wel drie keer per uur uit een klimrek peuteren omdat hij daar in zijn enthousiasme inklimt.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!