Luxe backpackersplek
Maandag 16 juli 2012. Tangalle, Sri Lanka.

We moeten alweer afscheid nemen van het prettige plekje aan zee. De koude douche wende al behoorlijk, evenals de zoutaanslag die overal te vinden was in het huis. Maar het hebben van een eigen stek met ruime tuin en zwembad beviel erg goed. Lekker voor de eerste dagen om optimaal te acclimatiseren. Het nadeel van een groot huis is, dat onze zooi zich over meerdere kamers en etages heeft uitgestrekt. Al lijkt de schade mee te vallen. Rond tien rijden we weg.

Vandaag brengt ons ruim negentig kilometer verder, net voorbij Tangalle, zo’n twee uur rijden. Het onbekende begint te kriebelen. We zijn benieuwd waar we terecht komen. De Lonely Planet schept hoge verwachtingen: ‘The beach is utterly breathtaking. Along the coast is a seemingly endless tract of soft sand backed by palms, tropical flowers and mangrove lagoons’. En over het plaatsje zeggen ze ‘the ultimate medicine for the wintertime blues’. Echt iets voor Nederlanders deze zomer.

Geen woord teveel gezegd. De locatie is adembenemend. Ganesh Garden Beach Cabanas lijkt daarbij een heerlijke plek. Een luxe backpackersplek. Of is dat een contaminatie? De verschillende bungalows liggen verspreid onder de palmbomen heerlijk in de schaduw met netjes aangeharkte zandpaadjes . Elk huisje zijn eigen hangmat. Ook op het strand vinden we de nodige hangmatten, schommels en een volleybalnet. Wow paradijselijk, we zijn helemaal in ons element.

Een strandwandeling levert volle broekzakken op met schelpen. Lekker hoor. Bij het chique naastgelegen Suwaya Villa ontdekken we een heel groot zwembad. Het lijkt er uitgestorven. Op internet was het boven budget, maar we zouden hier nu vrij makkelijk goedkoop een huisje kunnen krijgen. Onze dametjes slaan aan op het water. En terecht, het is een speels vormgegeven zwembad met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de lagune. De staf vindt het geen probleem als we vanmiddag komen zwemmen. Als we even later met de benodigde kledij aankomen, snellen ze aan met badhanddoeken en ballen voor de kinderen. Wat een service. Plons dan maar!

Two down, tree to go…
Dinsdag 17 juli 2012. Tangalle, Sri Lanka.

Wat doe je als je op een paradijselijk plekje zit met je voeten in het zand? Juist, een taxi pakken naar Galle voor een date met een Sri Lankese arts. Klinkt onzinnig, maar helaas nodig. Dus zit er niks anders op om zonder gemopper de twee uur durende autotocht te ervaren ( en ja dan ook weer terug). Voor de kinderen is het het meest vervelend. Maar Matthijs wil me niet alleen laten gaan, dus zetten we weer koers naar de plek waar we drie dagen terug ook waren. We beloven Madelief slippers en een weerzien met het meisje waar ze zo lekker mee gespeeld had. Het scheelt dat haar ouders een heerlijk lunchcafé hebben.

In het ziekenhuis kunnen we gelukkig snel zaken doen. We laten de volle wachtruimte gelijk achter ons, er volgt een kort consult, dan langs de cashier, vervolgens na betaling de medicatie halen in een gekoelde ton bij de apotheek van het ziekenhuis en als laatste is het tijd voor de injectie. Two down, tree to go…

We slenteren wat door Galle en bezoeken wat leuke galerietjes. Madelief houdt haar portemonneetje met het gekregen geld van opa en oma krampachtig vast. Allemaal leuke spullen, maar nog geen slippers, en alles is best wel duur volgens haar. We bezoeken een Montessorischool voor kinderen uit de buurt. Madelief herkent verschillende materialen uit haar eigen klas. De twee leraressen weten van geen ophouden en we komen er amper weg.

Na de lunch met de zoveelste banana juice voor de dames én het vrolijke weerzien met Madelief haar ‘vriendinnetje’ gaat de school in de buurt uit. We weten niet wat we meemaken. Overal kinderen in wit uniform. Het blijft maar stromen. Suze kijkt haar ogen uit. Madelief verbaast zich over de vele busjes die de kinderen staan op te wachten. ‘Als ik hier zou wonen, zou ik vast ook alleen met de bus mogen. En dan had ik ook donker haar’. Logica als een koe.

We beginnen maar weer aan de terugreis. In Matara zoeken we een supermarkt op. Er zijn genoeg stalletjes overal, maar voor een échte supermarkt moet je beter zoeken. Keels Market lijkt voor de upperclass en kent zelfs beveiliging. Aangezien we ons morgen alleen laven met zon, zee en strand én twee kilometer voorbij het plaatsje Tangalle zitten, slaan we de nodige dingen in. Daarna tuffen we door naar ons strandhuisje. Onderweg nog wat kiekmomenten.

En dan… dan is het vier uur en de hoogste tijd voor het zwembad bij de buren.

Na het zoute komt het zoete
Woensdag 18 juli 2012. Tangalle, Sri Lanka.

De jetlag is uitgewerkt bij onze dames. Als ware het een uitslaapmiddel, waarvan het flesje nu helemaal op is. Nu is het net als thuis gewoon om zeven uur ochtend. Maar goed, daarentegen genieten we volop van een lange dag en de wekker kan weer onderin de tas. Genoeg te doen overigens ook vandaag. We willen zandkastelen bouwen en in de branding spelen. Althans Madelief. Suze niet, zij zit liever de hele morgen op haar strandbed of veilig in de hangmat. Die golven zijn helemaal niks voor haar. En ja ook het water is nat, volgens Suze. Daar heeft ze een punt. Vooral Madelief is dan ook de hele morgen druk met rennen, springen, kastelen bouwen en ga zo maar door. De rest hobbelt er in een wat lager ritme achteraan.

Na een paar uurtjes is het mooi geweest. Het weer is prachtig, maar ook verraderlijk zo in de zon met een lekker zeewindje. We lassen een Sri Lankese siësta in. En na het zout komt meestal het zoete. We zijn de afgelopen dagen vaste klanten geworden bij Suwaya villa. Er lopen heel wat mensen van de staf rond en ze zijn allemaal hartstikke aardig. De kok van het geheel is onze held. Verlegen kwam hij eergisteren vragen wat we lekker vonden, dan zou hij dat voor ons maken als enige gasten van die avond. We lieten het geheel aan hem. Het eten was vervolgens zo ontzettend lekker en verfijnd dat we vanavond weer van zijn kookkunsten wilden genieten. Wederom gaven we hem de vrije hand. De beste man kan zo in een sterrestaurant werken. Dit maal kregen we als vooraf Thaise viskoekjes met wortelsalade, als hoofdgerecht groene kokos–krab-curry op een bedje van gele rijst en als toetje een vanille pudding met munt.

Het eten voor de meisjes is een verhaal apart. Gisteren was het vrij saai, pasta met spinazie. Maar vandaag beloofde hij ‘home made chips for the girls, my speciality for kids’ te maken. Patat is altijd scoren natuurlijk. Maar groot was de verrassing toen Madelief en Suze een bord met ‘echte’ chips voor zich kregen. ‘Dit is het allerlekkerste avondeten wat ik ooit gehad heb’, aldus onze oudste. De gasten die na ons aan tafel gingen, keken ons toch wel wat verbaasd aan. Zien we dat goed, geven die ouders hun kinderen nu chips als avondeten? De twee glazen papaya juice maakten vast het nodige goed. Oh ja, en het bord ging met gemak leeg.