Sri Lanka; met een lach en een traan
Dinsdag 13 maart 2012. Nederland.

Een jaar geleden is het alweer dat we met zijn viertjes door Thailand, Maleisië en Bali trokken en met elkaar genoten van al het moois (en lekkers) daar. We denken er veel en graag aan terug. Plannen maken mag altijd en dat deden we eigenlijk na een aantal maanden al weer. In de zomer van 2013 zouden we terug gaan en dan met elkaar het Noordoostelijke deel van Thailand gaan ontdekken. En dan ook met zijn vijven! Deze zomer zouden we immers in Nederland op een roze wolk gaan beleven en zou ons derde dochtertje geboren worden. Tot ons intense verdriet mocht dit niet zo zijn. Half februari is ons meisje Sterre overleden na een zwangerschap van bijna zes maanden.

Je hoeft geen goede reden te hebben om een mooie reis te maken. En dat hadden we in dit geval ook niet toen we besloten toch een vakantiebestemming te zoeken voor deze zomer. Hoe dubbel was het om ons daar in te verdiepen. Aan de ene kant bood het een mooie afleiding en zou het ongetwijfeld fijn zijn om naar uit te kijken. Aan de andere kant was het natuurlijk een alternatief voor iets dat we voor geen goud hadden willen missen.

Het kostte dan ook even om daadwerkelijk de knoop door te hakken en concreet naar tickets op zoek te gaan. Azië trok ons het meest, maar de landen die Liekans om te gaan vergelijken was aanwezig en dat zou zonde zijn. Daarbij is er natuurlijk nog veel meer moois te zien en te ontdekken. Indonesië kwam op ons lijstje, Zuidwest China, Zuid Afrika. Het weer rond juli/augustus in die landen (want helaas zitten we nu vast aan de schoolvakantie), de mogelijkheden voor het reizen met twee meisjes van twee en een half en vijf jaar en de ticketprijzen hebben uiteindelijk de doorslag gegeven. We hebben geboekt naar Sri Lanka!

Met de Emirates vliegen we 11 juli vanaf Düsseldorf naar Colombo. Een kleine maand hopen we daar te gaan genieten van dit veelzijdige en compacte land. Heel verrassend zal onze route daar niet zijn. We willen de eerste dagen bijkomen aan de Westelijke kant van het eiland aan het strand in Bentota. Vervolgens zullen we langs de kust afzakken naar Yala National Park, klimmen we omhoog richting de theeplantages van Ella en contreien, ontdekken we de Oostelijke kust, gaan oude tijden beleven in de culturele driehoek en eindigen onze reis in Kandy waar begin augustus het fameuze Perahera festival is.

‘En de zon schijnt er ook?’, vraagt Madelief als we haar vertellen dat we naar Sri Lanka gaan. Ja, dat beloven we haar! De bikini kan dus mee. ‘En hebben ze er ook olifanten?’ Ja, zelfs met kleren aan laten we haar zien, via filmpjes op Youtube van het meerdaagse festival in Kandy. Onze meisjes hebben er zin in, dat staat vast... en wij volgen hen daar graag in, zij het met een lach en een traan.

Laat de zomer maar komen
Dinsdag 15 mei 2012. Nederland.

Over minder dan twee maanden zitten we al in Sri Lanka. Aan de ene kant nog ver weg, maar aan de andere kant kunnen we de zee al horen, het strand voelen en het lekkere eten al proeven. We hebben ons de afgelopen periode met wisselende gevoelens bezig gehouden met onze trip. Het betekende enerzijds een confrontatie met een zomer die we zo ontzettend graag anders hadden beleefd. Aan de andere kant biedt het ons weer aangrijpingspunten genoeg om met een glimlach vooruit te kijken. Met ons viertjes, hechter dan ooit, rondtrekkend door een heel divers land met vele mooie gezichten. Daar kan je eigenlijk ook niet anders dan blij van worden. Laat de zomer maar komen!

Met de Lonely Planet als basis, een gedetailleerde kaart en het www als onuitputtelijke bron hebben we een leuke route gemaakt. Je komt bij het plannen eigenlijk altijd dagen te kort. Maar we hebben ook niet de illusie dat we in een kleine maand alles kunnen zien. Voor de meeste plekken die we aandoen, hebben we al onze accommodatie geboekt. Van guesthouse, villa, tot B&B, bungalow, hutje en hotel; heel divers en hopelijk ook stuk voor stuk erg eigen. De eerste contacten met de mensen daar stemmen hoopvol, ze brengen ons ook al helemaal in Oosterse sferen. Heerlijk die hartelijkheid, het grappige Engels en de uitnodigende uitspraken als ‘looking foward to welcome you’ en ´best wishes from the Bay´.

Ook Madelief en Suze lijken er volop zin in te hebben. Zes weken is voor hen nog best ver weg. Maar het vooruitzicht dat we weer gaan slapen in het vliegtuig (ja, dit voornemen juichen we van harte toe), je elke dag blote benen en armen mag, we olifanten en tijgers gaan zien, én danseressen, tempels en misschien zelfs olifanten met kleren aan… en dat we elke dag gaan zwemmen, maakt dat het niet snel genoeg juli kan zijn.

Onderstaande plaatsen en onderkomens worden voor een paar dagen ons ‘thuishonk’ om vanuit daar de omgeving te gaan bekijken. We verblijven er tussen de twee en vier nachten.

Hikkaduwa, villa Kandu
Tangalle, Ganesh Garden
Tissamaharama (nabij Yala NP), Hibiscus Garden Hotel
Ella, Mountain Heavens
Arugam Bay, Hideaway Resort
Omgeving Polonnaruwa
Kandy, Hotel Hilltop
Waikkal, Hotel club Dolphin

De komende weken zijn we nog volop in het ‘hier en nu’ met als hoofdbestanddeel werk en school. Maar terwijl we dat doen, lopen Suze en Madelief alvast hun nieuwe Teva’s in, spieken we al vaak op de WeatherPro app wat het weer daar doet, willen we nog op zoek naar een slaapmatje voor Suze aangezien dat weer een bed scheelt (de Derian tent blijft deze keer thuis), moeten we nog een visum regelen, onze reisapotheek checken evenals de benodigde prikken. En zoeken we tussen de bedrijven door ook zeker de mooie plekjes in Nederland op.

Wat knopen doorgehakt
Zondag 3 juni 2012. Nederland.

Even een dipje in het zonnige weer in Nederland. Maar wij weten de regendag van vandaag toch aardig te besteden. Weinig reden om naar buiten te gaan, waardoor we wat voorbereidingen voor onze vakantie treffen. Er zijn (lees: waren) namelijk nog wat twijfelpuntjes. Suze heeft vorig jaar tijdens onze trip drie maanden met de grootste vanzelfsprekendheid in ‘haar tentje’ geslapen. Maar nu een jaartje ouder en eigenwijzer, twijfelen we of haar daar makkelijk in krijgen. Daarbij komt dat de Derian toch een aardig pakket vormt. Aangezien we deze keer wat meer met het openbaar vervoer willen reizen, kan elk stuk bagage extra voor de (on)nodige ballast zorgen. Maar het alternatief, slapen op een matje, kent ook wat nadelen. We nemen de proef op de som. De Derian komt van zolder en Suze krijgt de keuze: wordt het een tentje of een matje. Ze lijkt in eerste instantie voor beiden niet te porren, maar duikt niet veel later toch enthousiast de tent in. Ook Madelief ziet een nieuwe speelplek voor deze ochtend en de dames vervelen zich de rest van de morgen niet meer.

Het volgende vraagstuk is de rugdrager. Ook hiervoor geldt dat het weer een extra bagagestuk vormt. Suze is, zeker voor haar leeftijd, een goede loper. Maar we hopen op een paar plekken toch wel wat mooie en langere wandelingen te maken. En zeker de bergen zoals Adam’s Peak in Horton Plains National Park en de Sigiriya Rock, oftewel de Lion Mountain, zijn zo uitnodigend, dat het zonde zou zijn als we daar niet omhoog kunnen met zijn viertjes. Weinig overpeinzingen later en een test of ze nog makkelijke draagbaar is, doen ons beslissen ook onze MacPac mee te nemen. Voor zover dus nog niks anders dan vorig jaar. Alhoewel een buggy niet meer meegaat. Deze hadden we vorig jaar eigenlijk alleen voor de sier mee.

Wat ook anders wordt, is de rugzak van Madelief. Waar het vorig jaar nog een schattige kleuterrugzak was, lijkt het ons handiger om voor haar een wat grotere rugzak te kopen. Maar is dat wel reëel voor onze grote meid? We zien het al voor ons: ‘Hee, waar gaat die rugzak met dat meisje heen’. Het is koopzondag in Amersfoort en we checken daarom de buitensportzaken uit. Rose is de mode en gelukkig gaan aardig wat merken hierin mee. We vinden een hele mooie rugzak van twintig liter waar ze over zes weken straks genoeg tekenpapier, boekjes en spelletjes in kan meenemen. We reizen dus met:

een MacPac draagrugzak
een dag rugzak van twintig liter voor Madelief
een Osprey Meridian van tachtig liter, trolley en rugzak ineen
een Osprey Meridian van zestig liter, (hier zit een dag rugzak opgeritst)
vier keer goede zin!

Op de valreep van deze zondag nog een nieuwe ervaring voor Madelief. Na onze slechte snorkelervaringen met haar vorig jaar in Zuid Thailand zoeken we de snorkelspullen er maar weer bij. We stellen voor te gaan oefenen in bad. Na wat tegenstribbelingen dat ze het ‘te spannend’ vindt, heeft ze ineens de smaak te pakken: ‘Ik kan het nu zo goed, omdat ik al bijna een oudste kleuter ben’. Wij beamen het volop en genieten van haar trotse koppie. Dat wordt straks leuk in het snorkelparadijs aan de oostkust. En Suze dan…? Suze die past dan relaxt (met een goed boek) op onze bagage.