Artikelindex

Aankomst Nepal
Vrijdag 22 april 2016. Kathmandu, Nepal.

Na een reis van tweeëntwintig uur zijn we rond zes uur ‘s avonds (lokale tijd) in ons eerste hotel aangekomen. De reis verliep prima. Het enige wat even spannend was, waren de koffers. Deze waren door de Duitse grondsteward niet goed ingecheckt, waardoor hij ons doodleuk vertelde dat de koffers een dag later zouden komen. En dat net op het moment dat we de koffers op de bagageband weg zagen rollen... We kwamen er achter doordat hij ons tien USD per koffer wilde rekenen voor de extra overnachting! Met daarbij de legendarische woorden: oh, jullie vliegen vandaag al!

Nou, dat hoefde niet wat ons betreft. Als we onze koffers maar kregen. Op aandringen van zijn chef heeft hij toen maar eens gebeld met het bagagedepot en ons verzekerd dat het goed zou komen. Desalniettemin waren we toch wel opgelucht toen we beide koffers terug hadden. Trouwens, ik denk dat iedereen deze man wel kent van de lokale supermarkt waar hij op zaterdag altijd de drukste en traagste kassa bedient…

Verder tijdens de reis geen bijzonderheden. Veel wachten, maar dat wisten we. Het vliegveld op Abu Dhabi (overstap van vijf uur) is erg mooi en modern, zeker als je het vergelijkt met het vliegveld op Kathmandu. Maar we waren snel door de douane en toen eindelijk het verlossende moment van de koffers was aangebroken konden we snel naar het hotel. De taxi stond ons al op te wachten.

Weer wennen aan de drukte in een ver land. We zaten net in de spits dus het was erg chaotisch. Maar wel erg mooi. We zitten nu in het Bliss Hotel, vlak bij de toeristische wijk. Prima hotel met een vierpersoonskamer. Wel luidruchtig maar dat is hier overal. We hebben in ieder geval goed geslapen en gaan zo meteen, op uitdrukkelijk verzoek van Jasper, naar de Monkeytempel.

PS bloggen gaat erg moeizaam hier. Ik moet zeer veel moeite moeten doen om te posten dus ik hoop dat het blijft lukken.

200 tempels
Zaterdag 23 april 2016. Kathmandu, Nepal.

Op dringend verzoek van Jasper zijn we begonnen bij de Monkey Tempel. Eerst een minuutje of twintig in een rammelende taxi. Op aanraden van het hotel afgedongen op de prijs, je krijgt er met gemak meer dan de helft af. De naam van de tempel en de titel van deze blog zegt eigenlijk al genoeg over wat er te zien is. Maar dat neemt niet weg dat het er prachtig is. Het begint al met een trap van 365 treden. Doe je volgens Mathijs een jaar over, als je één trede per dag doet. En dan moet je ook nog terug. Zoals gezegd: veel tempels, apen maar ook veel souvenirs en een heel mooie stoepa. Na nog een jaar afdalen stonden we weer beneden en namen we een taxi terug naar onze wijk: Thamel. Hier geluncht in een restaurant met de naam Big Belly. En inderdaad, het was meer dan genoeg.

In de Lonely Planet stond een mooie wandeling, langs heel, heel veel tempels. De wandeling was niet eens zo lang, maar omdat er zoveel te zien was deden we er toch nog wel eventjes over. Hoogtepunt was op het einde: Durbar Square. Een UNESCO erfgoed met (alweer) tempels. Hier woont onder andere Kamuri Devi, een levende godin. Dit meisje wordt op zeer jonge leeftijd uitgekozen om deze rol te vervullen. Zodra ze begint te bloeden is ze haar status weer kwijt. En nu weer terug in het hotel. Nog steeds problemen met wifi en virussen, dus het is de vraag hoeveel we kunnen bloggen...

Nog meer tempels en apen
Zondag 24 april 2016. Kathmandu, Nepal.

De dag begon met een heerlijk ontbijtje. We moesten wel opschieten, want we wilden nog naar de Pashupatinath, een tempelcomplex waar de locals gecremeerd worden. Dit gebeurt in de ochtend, dus vandaar de haast. Gelukkig zijn er hier overal taxi's te vinden en met een ritje van twintig minuten waren we daar. Erg indrukwekkend om te zien. De mensen worden daar in het openbaar, in de open lucht, gecremeerd. Er zit een heel ritueel aan vast. We zijn niet al te lang blijven kijken. Ook hier weer veel tempels en apen...

Daarna weer een taxi terug naar Thamel, de wijk waar we verblijven. Na een drankje op zoek naar een plek om te lunchen. Blijkbaar zijn we erg kritisch, want het duurde even voordat we iets gevonden hadden. Prima tentje, alleen een rekenfout op de rekening (in ons nadeel). Maar dit hebben ze gelukkig wel hersteld.

's-Middags hebben we een travel-bug geplaatst (da's iets met geo-chaching) en het vervoer naar Bandipur geregeld. We konden kiezen uit de toeristenbus of een private auto. De kosten waren ongeveer gelijk, zeker als je bedenkt dat de bus niet helemaal tot Bandipur gaat maar een stukje eerder stopt. Dus hebben we maar voor de auto gekozen. Daarbij komt dat we overmorgen gelijk doorrijden naar Pokhara, met dezelfde auto met chauffeur.

Dan nog even iets over het verkeer hier. De straatjes zijn meestal erg smal, met heel veel auto's (meestal kleintjes), motoren en fietsen. Ook die weer in alle soorten en maten. En oh ja, vrijwel geen stoepen waardoor je continu op straat loopt. Alles krioelt door elkaar en het is echt een wonder dat we de afgelopen drie dagen nog geen ongelukken gezien hebben. Komt waarschijnlijk ook doordat iedereen elkaar de ruimte geeft en vrij relaxt is in het verkeer. Of het ook komt doordat iedereen met een claxon deze ook de hele tijd gebruikt, betwijfel ik. Maar het is wel een gigantisch lawaai de hele tijd. Met de kinderen hierdoorheen lopen is wel vermoeiend, je moet de hele tijd op je hoede zijn. Maar dat wordt vanaf morgen beter.

Het weer is nu lekker: droog en warm (zo'n 30 graden). Door de droogte is het erg stoffig. Mathijs had in Nederland al last van een hoestje en loopt daarom hier rond met een mondkapje. Het stof bevat namelijk bacteriën en die kunnen weer op je keel slaan. Morgen dus de trip naar Bandipur. Geen idee of we daar wifi hebben, maar overmorgen waarschijnlijk weer wel.

Inhoudsopgave

Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!