Artikelindex

alt

Lieve en Dirk groot gezin lang op reis Nepal
30 oktober 2010 - 25 juni 2011

Tien jaar geleden trokken Lieve en Dirk met z'n tweetjes de wijde wereld in. Zes maanden na thuiskomst werd Barend (9) geboren. Eward (7), Artuur (5) en Dietze (4) volgden. Het reizen voorbij? Niet voor Lieve en Dirk. In 2008 trokken ze met z'n zessen door Thailand en Australië. Tijdens deze reis voegen ze daar nog Vietnam, Laos, Cambodja, Singapore, Maleisië en Nepal aan toe. Spannend!

Door Lieve en Dirk Vanhoutte


Terug in Nepal
Vrijdag 18 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Vandaag stond alles al ingepakt van gisterenavond. Om zes uur opgestaan en gaan ontbijten. Om half acht uitgecheckt en met een minibus vertrokken naar de luchthaven. Weer een uurtje rijden. We hadden snel de incheckbalie gevonden. Hier is een nieuw systeem in voege. Iedereen schuift aan in één lange rij voor wel vijftien loketjes. Alles verliep soepel. En niemand kon zich ergeren omdat de rij naast hen sneller was dan de hunne. Iedereen moest even lang aanschuiven. Bij het inchecken bleek dat twee van onze reistassen te zwaar wogen. Geen probleem bij Thai Airways. We konden ze inchecken bij oversized bagage en het kostte ons niets extra. Om tien uur konden we als eerste instappen (kinderen eerst) en een half uur later waren we al in de lucht.

Na drie en een half uur vliegen stonden we weer met onze voeten op de grond in Nepal. Hier was het aanschuiven om een visa te krijgen (40USD per volwassene voor dertig dagen). Gelukkig konden we op het vliegtuig de nodige formulieren al invullen. Dit bespaarde ons enorm veel tijd want voor zes personen vier documenten invullen, dan ben je even bezig. De kinderen kregen een gratis visum en moesten aanschuiven aan een aparte balie. Plots merkte iemand op dat Barend net tien jaar geworden was en daarom moesten we ook betalen voor zijn visum. Dus weer aanschuiven in de eerste rij, zo waren we even zoet.

altaltalt

Op de luchthaven werden we opgewacht door een persoon van het hotel. Wel gemakkelijk. Op de weg naar ons hotelletje herkenden we veel van elf jaar geleden. Het lijkt alsof de tijd hier is blijven stilstaan. Het enige verschil met toen is dat er meer auto’s rondrijden in de hoofdstad en er dus nog meer smog hangt.

‘s Avonds zijn we even in Thamel (toeristenwijk met alle kleine hotelletjes, restaurantjes en winkeltjes) gaan rondwandelen en hebben hier iets gegeten. We merkten nog een verschil op met vroeger: de elektriciteit is hier nu enkel nog op bepaalde uren beschikbaar, verschillend per wijk. Geen vooruitgang dus. Op de stomste momenten van de dag krijg je dan stroom. Van bijvoorbeeld één uur tot zes uur ‘s ochtends of in de namiddag tot acht uur ’s avonds of zo. Geen stroom wil dus ook zeggen geen internet, veel kleine generatoren op straat (veel lawaai en nog meer stank) of je behelpen met kaarslicht. Gelukkig is zowat elk hotel voorzien van zonnepanelen zodat je bij stroomonderbreking toch beroep kan doen op één kleine spaarlamp op je kamer. Dit is wel even aanpassen. Nepal heeft verschillende stuwdammen die het samen met India heeft gebouwd, maar India neemt meer dan de helft van de productie af, volgens oude, vooruit bepaalde akkoorden. Geen slimme zet van de Nepalese overheid als je het ons vraagt.

 

Holi Purnima
Zaterdag 19 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Na een rustige nacht ‘met stroom’ zijn we om negen uur gaan ontbijten. Vandaag is het Holi Purnima of ook wel waterfestival of kleurenfestival genoemd. Dit Hindoe feest wordt elk jaar gevierd begin maart, de dag na volle maan (start lente). Men hoopt hierdoor op een goede oogst en een vruchtbaar land. Iedereen wordt vol gesmeerd met gekleurd poeder en er word duchtig met water gegooid. ‘Happy Holli’ klinkt door de straten. We zijn vrij proper tot aan een heerlijke bakker geraakt (onze vaste ontbijtstek vanaf nu). Onze terugweg verliep al iets gekleurder. In het hotel hebben we ons fototoestel goed ingepakt met plastiek en hebben we vuile kleren aangetrokken. We waren klaar om de strijd aan te gaan.

altaltaltalt

Het duurde niet lang of we plakten al vol met gekleurd poeder en werden we bekogeld met waterzakjes. Dan ook maar een voorraad poeder ingeslagen en de aanvallers een koekje van eigen deeg gegeven. Gelukkig hielden ze er rekening mee dat we met kinderen op stap waren en werden zij iets zachter behandeld. Het gekke was dat als je niet wou meedoen je ook niet werd besmeurd. Toch wel netjes, niet?

altaltaltalt

Artuur had er op een bepaald moment genoeg van dat iedereen aan zijn gezicht kwam. Hij vond er niets meer aan. Na vier uur nat en vuil maken zijn we veilig terug in ons hotel geraakt. Een grondige douche was nodig om er weer een beetje toonbaar uit te zien en dan, veilig op ons dakterras, weer schoolwerk. ‘s Avonds was alles weer rustig in de straten en konden we veilig een restaurantje zoeken om te eten. Weer eens een andere manier om met een nieuw land (voor onze jongens dan toch) kennis te maken.

 

Swayambunath
Zondag 20 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Vandaag zijn we te voet naar Swayambunath (ook Monkey Temple) vertrokken, een wandeltocht van zo’n drie kwartier. Langs een paar binnenstraatjes kwamen we aan de sterk vervuilde Bishnumati rivier die dwars door Kathmandu loopt. Langs een voetgangersbruggetje staken we de rivier over. Plastiekzakjes, groenafval en zelfs karkassen van dieren liggen hier weg te rotten. Het water ziet hier zwart en regelmatig komen er grote gasbellen naar boven. Er hangt ook een enorme stank. Ongelooflijk hoe ze het zo ver kunnen laten komen.

altaltalt

Na nog een eind wandelen kwamen we aan Swayambunath, de oudste stoepa van de vallei. Hij wordt beschouwd als één van de eerste Boeddhistische heiligdommen ter wereld (zou 2500 jaar oud zijn) en is één van de populairste bedevaartsoorden. Langs een steile, gladde trap bereikten we de stoepa. Eens boven aangekomen inkom betalen (200Rs/volw.). Hier zijn we de ganse namiddag gebleven. De stoepa is versierd met de blauwe ogen van de Boeddha die alles ziet. Een mond zie je niet omdat de Boeddha die alles ziet en weet nooit praat. In het klooster konden we plaats nemen achter de monniken die aan het bidden waren, begeleid door het schelle geluid van lange hoornen (gyalings), een soort hobo met dubbel trillend riet. De jongens bleven gefascineerd luisteren.

altaltaltalt

Met een taxi teruggereden naar Thamel. Aangekomen aan het hotel was de teleurstelling groot toen de jongens zagen dat de twee lieve geitjes die gisteren nog op straat stonden aan de overkant vandaag gedood werden en nadien te koop lagen bij de slager.

 

Bodhnath
Maandag 21 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Vandaag een uitstap naar Bodhnath (Bauda), een Boeddhistisch heiligdom, zo’n acht kilometer buiten Kathmandu. Met de taxi tot aan de ingang gebracht, wat een luxe. Op het middenplein staat een hele grote stoepa met een omtrek van honderd meter. Een van de mooiste en zeker een van de grootste in Nepal. De stoepa zelf bestaat uit vijf terrassen die je kunt beklimmen. Er komen zeer veel bedevaarders naar de stoepa, vooral Tibetanen die naar Nepal zijn gevlucht voor de Chinese invasie. Rond de stoepa zijn ontelbare winkeltjes te vinden waar zowat alle soorten souvenirs worden verkocht. Op een dakterras ’s middags wat gaan eten met zicht op de stoepa, prachtig.

altaltaltalt

 

De god met het witte masker
Dinsdag 22 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Vandaag een rustige dag. Wat schoolwerk na het ontbijt en wat luieren. In het hotel hing een berichtje dat er vandaag weer een festival zou doorgaan. Namelijk het festival van ‘de god met het witte masker’. Rond vijf uur ‘s middags zou dit beginnen. Wij vertrokken te voet naar de tempel die ze ons hadden aangewezen op de kaart. Er was nog niet veel beweging te zien aan deze tempel. Ne enige tijd kwam er een persoon op ons toe gestapt die ons vertelde dat we een stuk de straat moesten inlopen. Hier zagen we de stoet zich klaar maken. Er waren verschillende mensen die verkleed en met masker een traditionele dans opvoerden. Vooraan in de stoet werd een afbeelding van de god gedragen en de mensen in de straat brachten kleine offers aan deze god. Langzaam verplaatste de stoet zich in de richting van de tempel. We hadden weer geluk dat we dit konden zien, dit festival vindt maar eens om de twaalf jaar plaats.

altaltaltaltalt

 

Moeke, Vake en nonkel Hans
Woensdag 23 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Hoeveel keertjes nog slapen? Dat hebben we de laatste weken al vaak gehoord. De kinderen telden af naar de komst van Moeke en Vake en nonkel Hans die een tijdje met ons gaan meereizen. En vandaag was de dag dat ze gingen toekomen!

Maar pas in de namiddag dus om de spanning wat te breken maakten we in de voormiddag een uitstapje naar Kirtipur . Deze stad ligt op een heuvel zo’n zeven kilometer buiten Kathmandu. Onze taxi stopte in een drukke straat in Kirtipur. Blijkbaar komen hier niet veel toeristen, we waren de enigen. Na een kleine wandeling kwamen we boven op de verkeersvrije heuvel. Hier vonden we nog veel oude huisjes en een oude stoepa. De mensen leven hier nog op de straat. Vrouwen deden de was of wasten hun haren. Mannen zaten te kaarten of maakten meubels op straat. En iedereen lachte even vriendelijk. We waren met onze vier jongens voor hen waarschijnlijk ook een bezienswaardigheid.

altaltaltalt

Na een tijdje werden we begeleid door een jonge student die zijn Engels wou oefenen. Hij leidde ons rond op de heuvel. Zo liet hij ons nog een tempel zien waar veel oude wapens hingen en het huis van de vroegere koning. Kirtipur werd vroeger ook wel de stad van de afgesneden neuzen genoemd. Een beetje geschiedenis: in de 18de eeuw was Kirtipur een heel belangrijke stad (tweede grootste stad van Nepal). Tijdens de eenmaking van het koninkrijk viel de koning van Gorkha de stad aan. Omdat zijn broer door een pijl een oog was kwijtgeraakt, beval hij dat de neuzen van alle jongens ouder dan tien moesten worden afgesneden. Maar doordat hij een hartstochtelijk muziekliefhebber was verleende hij gratie aan iedereen die een muziekinstrument kon bespelen. Een beetje een luguber verhaal. Hij veranderde ook de naam van de stad in Naskatpur (stad van de afgesneden neuzen) maar tegenwoordig verkiest de stad de naam Kirtipur.

Hier op de heuvel was ook nog een Boeddhistisch kloosters voor nonnen. Wij mochten binnengaan in de tempel die normaal gesloten was en kregen een rondleiding (dankzij onze kinderen). Hier in dit klooster woonden maar veertien nonnen en de tempel werd gerenoveerd. Ze waren al tien jaar bezig. De muurschilderingen stonden al in potlood getekend om ze dan in te kleuren met verf.

Naast het klooster was ook nog een guesthouse. Het lijkt ons zalig om hier in alle rust te kunnen verblijven. Na ons bezoek aan de tempel werd het tijd om terug te gaan naar het hotel. We wilden onze gids een centje geven maar hij wou het niet aannemen. Hij nodigde ons zelfs uit om te bij hem te komen eten maar dat konden wij niet aannemen want we moesten op tijd terug zijn in het hotel want Moeke, Vake en Hans, de neef van Lieve gingen aankomen.

Die avond werd het een klein feestje. Moeke en Vake hadden kaas, snoepjes, salami en ansjovis meegebracht. Dat was lang geleden. En er werd veel bijgepraat natuurlijk.

 

Chitwan National Park
Vrijdag 25 maart 2011. Kathmandu, Nepal.

Gister zijn we na ons dagelijkse ontbijt bij onze bakker weer te voet vertrokken naar Swayambunath en daarna met een taxi naar Bodhnath gereden. Een tweede rondje voor ons maar zeker de moeite waard.

Deze voormiddag hebben we bij een persoon van een reisagentschap hier in de buurt een trip geboekt naar Chitwan National Park. De onderhandeling over de prijs duurde wel even maar was wel leuk als je zo met een paar kunt onderhandelen.

altaltaltalt

Rond de middag zijn we met twee taxi’s vertrokken naar Patan. Hier in het oude gedeelte, rond Durbar Square zijn we wat blijven genieten van de prachtige tempels en de huizen met eeuwenoud houtsnijwerk. Op een dakterras nadien wat gaan eten. Dan nog op zoek gegaan naar de Boeddha tempel waar een bloemenmarkt zou plaatsvinden (jammer genoeg was alles al opgedoekt toen wij er kwamen). Tijdens deze zoektocht zijn we een groepje straatkinderen tegengekomen. Vooral het jonge broertje zonder broekje trok onze kinderen hun aandacht en na het uitdelen van wat snoepjes was het ijs al snel gebroken. Met een tennisbal hadden ze dolle pret en werd er heel wat rondgelopen. Het was leuk om te zien hoe snel ze contact legden met elkaar.

 


Chitwan National Park
Zaterdag 26 maart 2011. Sauraha, Nepal.

altaltalt

Vandaag vroeg opgestaan en ingepakt. Op weg naar Chitwan National Park, 832 km² groot en sinds 1984 werelderfgoed voor zijn rijke fauna en flora, zoals de zeldzame Indische neushoorn en de Bengaalse tijger.

Een deel van de bagage konden we achterlaten in het hotel. Rond acht uur vertrokken we met ons minibusje. Het werd een avontuurlijke rit, nadat we met moeite Kathmandu waren uitgereden volgde een combinatie van slecht wegdek, speciale inhaalmanoeuvres en veel vrachtwagens op de baan. Na vijf uren rijden met loeiharde muziek in het busje kwamen we eindelijk aan in het Jungle Safari Resort in Sauraha. Hier konden we meteen lunchen en na de lunch kregen we de planning te horen voor de komende dagen.

Ze hadden onze planning aangepast: omdat een wandeling door de jungle te gevaarlijk zou zijn met de kinderen hadden ze dit maar gewoon geschrapt. Na een beetje onderhandelen konden we dan in plaats van de wandeling een jeep safari boeken (mits bijbetaling). Dit was veiliger voor de kinderen. We maakten nog een dorpswandeling waar de jongens cannabis (groeit hier gewoon langs de weg) voerden aan de geitjes.

altaltalt

Rond zonsondergang kwamen we bij de rivier aan en hoorden we dat er een neushoorn gesignaleerd was die aan het baden was in de rivier. Dus wij ernaartoe. Prachtig, zo’n kolos op enkele meters afstand die zich niets aantrekt van alle aandacht die hij krijgt. Op z’n dooie gemakje stapte hij nadien terug de jungle in.

altaltalt

Na het avondmaal werden we nog getrakteerd op een traditionele dansvoorstelling.

 

Wild
Zondag 27 maart 2011. Sauraha, Nepal.

Erg vroeg uit de veren, eerst ontbijten en dan om zeven uur al op stap. Na een kleine wandeling door het dorp staken we de rivier over in een uitgehakte boomstam en trokken we met een jeep het nationale park in. Tijdens onze jeep safari zagen we o.a. bisons, maraboe’s, neushoorns, wilde zwijnen, pauwen, krokodillen, olifanten, gevlekte herten en een pootafdruk van een tijger (jammer genoeg geen tijger in levende lijve en ook de snotbeer was ons te slim af). In het midden van het park kregen we nog een lekke band. Gelukkig was dit juist aan een controle post. Blijkbaar had onze auto geen gereedschap bij en moest er geleend worden van een andere jeep.

altaltalt

Onze tocht door het park duurde vier uren dus rond de middag waren we terug om te lunchen. Om drie uur volgde de volgende activiteit: een kanotocht op de Rapti rivier. Het werd een spannende tocht:  met onze uitgehakte boomstam vaarden we tussen de krokodillen. Op zo’n twee meter van ons zwom er eentje voorbij (kindjes handjes niet in het water steken). We konden onderweg nog een aantal mooie vogels bewonderen.

altaltalt

Na onze tocht nog een bezoek gebracht aan een olifantenopvangcentrum. Hier wonen 25 olifanten die overdag werken in het park en in de namiddag rusten. We kregen te horen dat het alleen vrouwtjes zijn en dat ze gedekt worden door een (olifanten)stier die in het wild leeft in het nationale park. Vroeger hadden ze ook mannetjes maar deze zijn gedood door de wilde stier. Aan de beschadigde omheining was te zien dat het er soms wild aan toe kon gaan.

 


Dooreen gerammeld
Maandag 28 maart 2011. Pokhara, Nepal.

Deze morgen zijn we met een olifant de jungle ingetrokken. Per vier zaten we boven op de olifant en zagen we deze keer apen, herten en een neushoorn met een baby van dichtbij.

Om tien uur stond er weer een busje klaar om ons verder te vervoeren naar Pokhara. Deze keer was het een oud rammelkarretje met heel weinig bagageruimte dus moest alle bagage maar op het dak. De vering achteraan was volledig op dus bij iedere put in de weg was het een klop (en hier zijn veel putten). Na vijf uur dooreen gerammeld te worden zijn we dan toch heel aangekomen in Pokhara.

Hier verbleven we in de Blue Planet Lodge, de lodge van een Belgische vrouw (Sabine) en haar Nepalese man (Ram). Zij zijn tevens de mensen bij wie we een sponsorkindje hebben dat we één dezer dagen ook zullen bezoeken. We boekten nog dezelfde avond een trekking van vijf dagen met een drager en een gids naar Poon Hill. ‘s Avonds zijn we de straten wat gaan verkennen en hebben de mannen zichzelf getrakteerd op een scheerbeurt bij de barbier. Wat niet echt voorzien was was de (bijhorende) massage van hoofd, nek, rug, schouders en armen waardoor de ‘scheerbeurt’ al gauw een dik uur in beslag nam…

 


Trekking door de Himalaya voorbereiding
Dinsdag 29 maart 2011. Pokhara, Nepal.

Vandaag zijn we even naar het meer van Pokhara gewandeld, ook Lakeside is niet veel veranderd in elf jaar tijd. Door de winkelstraat gewandeld en wat inkopen gedaan en dan richting markt die toch wat verder bleek te liggen dan we gedacht hadden. Deze afstand was al een goede oefening voor de volgende dagen. ‘s Avonds alles klaargelegd voor onze vijfdaagse trekking.

altalt

 

Trekking door de Himalaya dag 1
Woensdag 30 maart 2011. Ulleri, Nepal.

Dag één van de trekking. Om acht uur reden we per minibusje naar Nayapul,  het beginpunt van de trekking. Na een kwartier stappen kwamen we aan in Birethanti op 1065m. hoogte. Nadien volgden we een groot pad,  blijkbaar is het de bedoeling om hier een weg aan te leggen tot aan Ghorepani. De brug over de rivier is al bijna klaar. Nu zullen we over deze afstand twee dagen moeten stappen maar binnenkort komen hier dus waarschijnlijk massa’s toeristen ’s namiddags per wagen naartoe om dan de volgende dag de zonsopgang te bekijken en dan weer met de auto terug te keren. Toch wel jammer dat zo weer een stukje mysterie van de Himalaya zal verloren gaan.

altaltaltalt

Vandaag gaat onze weg enkel omhoog. Meestal zijn er treden gemaakt met platte stenen en moeten we heel veel klimmen. Het valt ons zwaar in het begin en er moet regelmatig een pauze ingelast worden om terug even op adem te komen. Na acht uren stappen zijn we aangekomen in Ulleri waar we de nacht zullen doorbrengen. In de lodge krijgen we basic kamers toegewezen met gemeenschappelijke badkamer. Enkel Moeke en Vake hebben een privé toilet.

altalt

We zitten nu op 2050m hoogte en zijn dus bijna duizend meter gestegen. Dat verdient wel een warme chocomelk. Eward heeft zowat heel de weg met onze drager mee gestapt en was dus een half uur vroeger aangekomen. Artuur en Dietze hebben ook de hele dag flink gestapt (hoedje af) en Barend maakte het iets avontuurlijker door soms van het pad af te gaan om meer te klimmen. ‘s Avonds hebben we nog een spelletje gespeeld, gegeten en dan gaan slapen. Het is hier ’s nachts merkelijk kouder dan in Pokhara.

 

Trekking door de Himalaya dag 2
Donderdag 31 maart 2011. Ghorepani, Nepal.

Onze tweede dag van de trekking. De ochtend was heel klaar en we hadden een heel mooi zicht op de Annapurna south (7219m). Na ons ontbijt vertrokken we weer. Vandaag stonden er nog meer trappen op het menu en moesten we weer 700m stijgen. We liepen door rododendronbossen die in bloei staan en kwamen regelmatig langs pittoreske dorpjes. Op sommige plaatsen hing er heel veel mos aan de bomen wat het een beetje sprookjesachtig maakte. Door regelmatig een beloning te beloven bleven de kinderen gemotiveerd totdat we boven waren. Gelukkig zijn we de regen voor gebleven en kwamen we dan eindelijk rond drie uur aan in Ghorepani (2775m). We kregen hier drie kamers, twee binnen en ééntje buiten. Doordat het ons fijner leek om met z’n allen binnen te slapen werd er een matras bijgelegd in een vierpersoonskamer en sliepen we met zeven (wij en Hans) lekker dicht bij elkaar.

altaltaltalt

Nog even op verkenning in het dorp en een aantal gebreide pantoffeltjes gekocht. Erg gezellig zo ’s avonds rond het haardvuur. Na het avondeten en enkele spelletjes rummikub op tijd onder de wol want morgen is het vroeg opstaan om naar de zonsopgang te gaan kijken. Ondertussen viel de regen met emmers uit de hemel.

 

Trekking door de Himalaya dag 3
Vrijdag 1 april 2011. Tadapani, Nepal.

Om half vijf werden we gewekt. Wij (Moeke, Hans, Lieve, Barend en Dirk) maakten ons klaar om te vertrekken in het donker terwijl Vake bij de andere kinderen bleef. Met hoofdlamp en warme kleren aan begonnen we aan onze klim van 450m. naar Poon Hill. Het was pikdonker en we konden heel veel sterren zien. Hier is gelukkig nog geen lichtvervuiling.

Na een uurtje klimmen kwamen we aan op Poon Hill (3210m.) Hier konden we al genieten van de bergreuzen. Adembenemend gewoon! Rond kwart na zes kwam de zon rustig op en werden de bergen stuk voor stuk belicht. We hadden een prachtig zicht op de Daulaghiri (8167m), Annapurna I (8091m), Annapurna South (7219m), Fishtail (6998m) en nog vele andere bergen. Na een uurtje hier te genieten zijn we weer afgedaald naar onze lodge.

altaltalt

Na ons ontbijt werd onze tocht verder gezet naar Tadapan i(2540m). De jongens volgden nog goed. De weg was iets gevarieerder, stijgen en dalen afgewisseld maar na een tijdje had Dietze het even moeilijk en wilde gedragen worden. We kochten een sjaal en zo kon hij, op de rug gebonden, even uitrusten. Met zijn vier jaar had hij het al best goed gedaan.

altalt

Rond vier uur aangekomen in onze volgende lodge. Hier waren de kamers het minst van allemaal, het was net of we in een gevangeniscel moesten slapen en het beddengoed was zeer vuil. ‘s Avonds zaten we met alle gasten rond een grote tafel waar rondom rond dekens waren gehangen en met houtskoolvuurtjes eronder. Zo hadden we allemaal lekker warme benen.

 

Trekking door de Himalaya dag 4
Zaterdag 2 april 2011. Ghandruk, Nepal.

We waren weer allemaal vroeg wakker om de zon te zien opkomen, deze keer zonder voorafgaande klim. We konden buiten ontbijten in de zon tussen de besneeuwde bergtoppen.

altaltalt

Vandaag werd het een rustige wandeltocht. We moesten maar drie uur stappen en het was bijna altijd dalen (maar ai ai onze knieën). De wandeling ging weer langs heel veel rododendronbossen. Om één uur kwamen we aan in Ghandruk (1950m). Gandruk is een heel mooi dorpje in de bergen. De paden zijn mooi onderhouden ,er zijn oneindig veel rijstterrassen en de huisjes zijn typisch. Hier in onze lodge hadden we eindelijk een zalige douche met warm water en lieten we zelfs een masseur langskomen (luxe) om de kuiten te masseren.

 

Trekking door de Himalya dag 5
Zondag 3 april 2011. Pokhara, Nepal.

Onze laatste dag van de trekking. Het gaat alleen maar naar beneden. We verlieten Ghandruk rond negen uur. Het zicht op de Annapurna South was bewolkt en ’s morgens vroeg zagen we het sneeuwen in de verte. We stapten langs de oneindig vele veldjes die hier al honderden jaren bewerkt worden. Rond twee uur waren we beneden in Birethanti. Nog vlug iets gegeten en de laatste checkpost gepasseerd. De tocht zat erop, het waren een vermoeiende vijf dagen en er werd af en toe gevloekt op de vele trappen maar we zullen nooit de prachtige bergen, dorpjes en mensen vergeten die we tegenkwamen. Ook de jongens hebben het schitterend gedaan, weer 10 op 10! Onze taxi stond te wachten en na een uurtje rijden werden we verwelkomd in de Blue Planet Lodge door Sabine.

altaltaltalt

 


Op bezoek bij ons sponsorkindje
Maandag 4 april 2011. Pokhara, Nepal.

Om negen uur vertrokken we met een taxi naar Sarangkot, de plaats waar ons sponsorkindje Alisha woont samen met haar zusje en ouders. We reden de stad uit en na 45 minuten rijden stonden we boven op de berg met zicht over het meer van Pokhara. Hier moesten we te voet verder naar het huisje van Alisha. We werden door Alisha’s moeder verwelkomd met een stralende glimlach en Alisha werd geroepen. Ze was beneden aan de bron kleren aan het wassen. Ondertussen kregen we een tasje thee aangeboden en konden we kennismaken met de grootmoeder en overgrootmoeder. Na een tijdje kwam nog meer familie gedag zeggen, blijkbaar wonen ze allemaal in de buurt.

altaltalt

Sinds twee maanden woont het gezin in een stenen huisje van zo’n zes op drie meter met een golfplaten dak. Het bestaat uit twee kamers waarvan de grootste kamer dienst doet als slaap- en leefkamer en de kleinste ruimte gebruikt wordt als stal. Er staat maar één bed waar ze met vieren in slapen, een tafeltje en wat voorraad. Verder niets. Er wordt buiten gekookt op een houtvuurtje in een keukentje met bamboewand, rieten dak en lemen ondergrond. Het gezin bezit drie geiten en een waterbuffel, toch al een hele rijkdom. De ouders zijn allebei analfabeet, vader werkt in de bouw en verdient (als er werk is) zo’n 2,5 à 3 Euro per dag. Moeder werkt op het veld maar omdat het veld niet van hen is moet ze de helft van de oogst weer afstaan aan de eigenaars. Daarom zijn we blij dat we dit meisje kunnen helpen door haar een kans te geven om degelijk onderwijs te volgen zodat haar toekomst er hopelijk iets beter zal uitzien.

altaltalt

Na een tijdje kwam Alisha de heuvel opgelopen en werden we begroet door een erg verlegen meisje met prachtige, donkere ogen. Ze is net zeven jaar geworden en zal na de vakantie (schooljaar begint hier na de paasvakantie) naar de eerste klas gaan. Onze jongens hadden enkele cadeautjes mee voor haar waar ze erg blij mee was. En wij waren erg blij om haar eens te mogen ontmoeten. Lieve Alisha, nog veel succes op school en in je verdere leven! We konden nog een bezoekje brengen aan haar (recent gebouwde) school en trokken dan terug naar Pokhara.

altaltalt

 

 


Noodverlichting
Dinsdag 5 april 2011. Kathmandu, Nepal.

altRond half tien hebben we afscheid genomen van Sabine en Ram en vertrokken we weer richting Kathmandu. Na weer een rit van vijf uur over 200 km. zijn we weer in de smog stad Kathmandu aanbeland. Ongelooflijk hoeveel luchtvervuiling hier toch in de lucht hangt, heel anders dan in Pokhara. Iedereen begint weer de hoesten en krijgt een verstropte neus.

We nemen weer een kamer bij Hotel Metropolitan Kantipur en halen onze bagage op. Wij kregen deze keer de vochtigste kamer van het hotel. Een muur was kletsnat maar er was ‘vakkundig’ een kastje voorgeplaatst om het te verbergen. De bezetting viel eraf en het stopcontact gaf kortsluiting zodra er elektriciteit beschikbaar was. Dan zaten we nog steeds met de noodverlichting aan…

Dit was de laatste avond samen met Hans, hij vertrekt morgen weer naar huis. We gaan nog iets eten en lopen nog verschillende winkeltjes in en uit op zoek naar de laatste souvenirs.

 

Uitstapje
Woensdag 6 april 2011. Kathmandu, Nepal.

Vandaag nog vlug een uitstapje naar Kirtipur gemaakt met Moeke,Vake en Hans. Hoe rustig is het hier toch, jammer dat de mooie authentieke huizen stilaan ‘gemoderniseerd’ worden. Tegen 13.00 uur waren we terug want Hans zijn taxi stond klaar, hij vertrekt weer naar vrouw en kinderen. We zullen hem missen. De namiddag werd benut om schoolwerk te maken.

altaltalt

 

Jakkaas. Mmm…
Donderdag 7 april 2011. Kathmandu, Nepal.

Nog een dagje Kathmandu, zoals gewoonlijk begonnen met een lekker ontbijtje bij onze favoriete bakker. Chocoladecroissants, broodjes met jakkaas en een banana lassi. Mmm, heerlijk.

 


Terug naar de middeleeuwen
Vrijdag 8 april 2011. Bhaktapur, Nepal.

Deze ochtend vertrokken we naar Bhaktapur. Onze bagage voor 3 nachten in een rugzak gestoken en de rest in bewaring gegeven. Op straat twee taxi’s aangesproken en voor 700 nrp. brachten ze ons tot daar. Na een half uurtje rijden stonden we aan de ingang van Bhaktapur. Voor elke volwassene moesten we een toegangsticket kopen (1100nrp. enkele maanden geleden was dit maar 700 nrp, zou het jaar van het toerisme hier voor iets tussenzitten?) de kinderen mochten gelukkig gratis binnen. Hier werden we aangesproken door een man die voor ons wel een hotelkamer wist en in de namiddag wou gidsen. Eerst naar het hotel en gaan eten. Rond twee uur werden we opgewacht door onze plaatselijke gids. Hij leidde ons langs kleine straatjes en gangetjes naar pleintjes ,tempels, paleizen en schitterende woningen. Wat is het hier mooi, er wordt duidelijk veel gerestaureerd zodat het hier nog jaren heerlijk vertoeven zal zijn. Ze willen zelfs in de nabije toekomst alle golfplaten weer vervangen door traditionele dakpannen, de walmuur weer opnieuw opbouwen en het centrum volledig verkeersvrij maken. Geen wonder dat veel toeristen deze plaats weten te vinden.

altaltalt

’s Avonds lekker gaan eten en de plaatselijke specialiteit Dahi uitgeprobeerd, een yoghurt die in aardewerken schaaltjes wordt opgediend, heerlijk!

 

Oude bekenden
Zaterdag 9 april 2011. Bhaktapur, Nepal.

In de voormiddag was er weer tijd voor schoolwerk op het dakterras. Nadien zijn we zelf op ontdekking gegaan door Bhaktapur. Op Pottery Square (Kumale) konden we zien hoe ze nog potten draaien op een door de hand aangedreven draaischijf (onze jongens mochten ook eens proberen), dan worden de potten gedroogd in de zon en gebakken in een oven vol stro, nog net zoals in de middeleeuwen. Het bakken duurt vier dagen en elke dag wordt weer een nieuwe oven opgestart.

altaltalt

Hier zagen we een twaalfjarige tweeling aan het werk. Na wat rondvragen bleek dat we deze tweeling elf jaar geleden ook gezien hebben en toen samen met hun grootmoeder (die hier ook nog steeds aan het werk is en in al die jaren nog niets lijkt veranderd) hadden gefotografeerd . Ze wonen dus nog steeds op Pottery Square. We hebben hen beloofd dat we de foto’s van elf jaar geleden zullen opsturen.

Van hieruit verder naar Taumadhi Square. Hier konden we de afwerking zien van de grote kar die ze morgen gaan trekken ter ere van Bisket Jatra, het begin van het nieuwe jaar. Ieder jaar, voor deze festiviteiten, bouwen ze de kar weer op om ze dan met man en macht te vertrekken naar de andere pleinen.

 

Touwtrekken met een kar
Zondag 10 april 2011. Bhaktapur, Nepal.

In de voormiddag was het weer schoolwerk. Na de middag zijn we nog eens gaan kijken naar de grote kar op Taumadhi Square. We hebben hier ook gegeten op een dakterras en een tafel gereserveerd voor vanavond (het zal druk zijn doordat het festival vanavond op dit plein begint).

Rond half vijf zaten we weer in het restaurant, net op tijd, we moesten wel de achterdeur nemen want doordat het er nogal hevig aan toe kan gaan worden alle ramen en deuren rondom het plein en in de nabijgelegen straten volledig dichtgemaakt met platen. Er was ook veel politie in gevechtsuitrusting aanwezig.

Het plein stond stampvol met toeschouwers, ook de trappen van de Nyatapolatempel zaten vol met volk. Met heel veel mankracht werd er dan getrokken aan beide zijden van de kar waar de goden Bhairav en Betal op vervoerd worden. Het leek wel op touwtrekken met in het midden de kar. De kar wiebelde van voor naar achter, ze zat precies niet vast ineen. De mannen manoeuvreerden de kar door de smalle straat naast ons en trokken ze richting Dattatrayaplein. ‘Onze’ kant had blijkbaar gewonnen. Tijdens het eten hoorden we de kar echter weer terug komen tot op het plein en verder door tot in een ander, nog smaller straatje richting Pottery Square. Blijkbaar was nu de andere ploeg aan de winnende hand. Uiteindelijk verdween ze toch weer terug richting Dattatraya en kwam ze niet meer terug. Heel Indrukwekkend!

altalt

 


Nieuwjaar
Maandag 11 april 2011. Kathmandu, Nepal.

Toen we net wakker werden hoorden we al trompettergeschal op Durbar Square. Nieuwsgierig als de jongens zijn gingen ze met Dirk een kijkje nemen. Het leger was aan een ceremonie begonnen waarbij een waterbuffel en drie geiten ritueel geslacht gingen worden (om het jaar goed te beginnen). De jongens werden uitgenodigd om plaats te nemen op de eretribune maar pasten hiervoor. Toch maar liever wat op de achtergrond toekijken. Ze hadden eigenlijk meer oog voor de wapenuitrusting van de soldaten (incl. khukuri!).

altaltalt

Na ons ontbijt zijn we gaan zien of de kar op het plein was geraakt. Onderweg zagen we de kar in het midden van een straat staan. Eens dichterbij bleek dat er een groot houten wiel was afgebroken en dat de kar een grote klap heeft gekregen. Aiai. Dat zou ongeluk betekenen voor het komende jaar. Er werden al reserve onderdelen aangevoerd om de kar te herstellen. Rond twaalf uur waren we weer in het hotel. Uitchecken en terug naar Kathmandu omdat moeke en vake morgen ook weer terug naar huis vertrekken.

Toen we buiten stonden werden we weer aangesproken door een jongeman die vroeg of we een taxi nodig hadden. Voor 900 Nrp bracht deze ons met een erg mini mini busje naar ons andere hotel. Aangekomen in Kantipur hotel hoorden we zeggen dat er vandaag weer een festival is in de stad. Er wordt dan ook een kar getrokken maar deze zou nog groter zijn dan die in Bhaktapur. We besloten om enkel te gaan kijken naar de kar op Kings Way van waaruit ze zou ’s avonds zou vertrekken. Blijkbaar werden deze karren vroeger gebruikt om te gaan vechten. In de toren zaten dan schutters verscholen en konden in alle richtingen schieten.

Van hier gingen we met een fietsriksja richting Durbar Square. Daar zagen we veel mensen staan aan het huis van Kumari, de levende godin. Blijkbaar zou ze net naar buiten komen.(konden we dit ook eens zien). Even wat uitleg: Kumari zou een incarnatie van de godin Taleju zijn en zij wordt op drie à vierjarige leeftijd gekozen uit een heel precieze kaste. Ze moet een zuiver lichaam hebben en een horoscoop die overeenkomt met een aantal specifieke criteria. Al haar wensen worden ingewilligd maar ze komt slechts buiten voor een aantal religieuze plechtigheden. Ze mag geen voet op de grond zetten buiten het Kumari huis anders zou de wereld vergaan. Ze mag zich ook absoluut niet bezeren want bloedverlies betekent voor haar het einde van haar heiligheid. Haar carrière eindigt dus ten laatste bij het bereiken van haar vrouwelijke volwassenheid. Ze zal later ook nooit huwen want er wordt gezegd dat haar echtgenoot zal sterven binnen de eerste maanden van hun huwelijk.

altalt

De huidige Kumari is momenteel zes jaar en haar gezicht is uitdrukkingsloos, zij mag dan ook geen emoties tonen. Ze werd buiten gedragen en in een stoel geplaatst die gedragen wordt door acht mannen. Onder muzikale begeleiding werd ze over het plein weggedragen.

Op weg naar Thamel moesten we langs Asan Square omdat er in alle straten verkeerschaos heerste door de festiviteiten . Hier was ondertussen de kar toegekomen en er was heel veel volk. We moesten ons erdoor wringen dus kinderen stevig beetgenomen en de tassen goed vastgeklemd. Eens we erdoor waren merkte Vake dat zijn portefeuille kwijt was (gestolen). Bankkaarten en geld kwijt. Niet zo’n prettige manier om je laatste avond mee af te sluiten. Vlug naar het hotel gelopen om Cardstop te bellen en dan naar het Tourist Police kantoor opzoek gegaan om aangifte te doen. Blijkbaar is het hoofdkantoor aan de andere kant van Ratna Park, ver weg van het toeristische gedeelte van Kathmandu. Dan maar met een taxi er heen. Hier konden we aangifte doen maar ze moesten ook een kopie van de reispas hebben en ze hebben zelf geen kopieertoestel! Morgen dan nog maar eens terug komen met een kopie.

 

Crematies bij de rivier
Dinsdag 12 april 2011. Kathmandu, Nepal

Na ons ontbijt zijn we vertrokken naar Pashuputinath, één van de heiligste dorpen van het land, gelegen aan de oevers van de Bagmati rivier. De Bagmati mondt uit in de Ganges dus hier gecremeerd worden heeft voor Hindoes evenveel waarde als gecremeerd worden in Varanasi (India).

We vertrokken weer met twee taxi’s maar onderweg nam elke chauffeur een andere weg. Aangekomen op de parking stonden we meer dan twintig minuten te wachten op de andere taxi maar die kwam maar niet. Blijkbaar waren er twee parkings en was elke taxi op een andere parking gestopt. Nadat we elkaar weer terug gevonden hadden zijn we binnen gegaan (500nrps/volwas. Kind /gratis). Hier kregen we uitleg van een gids. Er waren juist een aantal crematies bezig. Eerst wordt het lichaam gereinigd (gewassen) aan de rivier. Dan dragen ze het naar de andere kant van de brug waar de crematieplaatsen (vierkante stenen) zijn. Dagelijks worden er hier tussen de 30 en 35 verbrandingen gedaan, er wordt goed doorgewerkt dus.

altaltalt

Aan de overkant van de rivier staan 108 tempeltjes waar je kan gaan bidden als je problemen hebt met je vruchtbaarheid. Nieuw leven en dood staan hier erg dicht bij elkaar. Hier zaten ook nog een aantal Sadhu’s (geen echte, deze zitten hier meer om samen met toeristen op de foto te gaan in ruil voor wat roepies).

altalt

We hebben nog een rusthuis bezocht hier vlakbij. Het eerste gedeelte was gesubsidieerd door de overheid en het tweede gedeelte was opgericht door Moeder Theresa voor mensen vanaf zestig jaar zonder familie. Het blijft toch schrijnend om te zien in welke omstandigheden deze mensen hun laatste dagen door moeten brengen.

altalt

In de namiddag nog eens langs de Tourist Police gegaan en dan een koffer gaan maken met het teveel aan bagage die moeke en vake voor ons mee naar huis zullen nemen. Rond half zes zijn ze vertrokken naar de luchthaven.Tot binnenkort!

 


We komen zeker en vast nog eens terug
Vrijdag 15 april 2011. Bangkok, Thailand.

Onze laatste dagen in Nepal hebben we onze tijd genomen om het schoolwerk bij te werken en de website.

We kijken terug op een prachtige ervaring hier in Nepal, hier komen we zeker en vast nog een keertje terug. Het land heeft zo veel te bieden, dat het een erg gevarieerde trip werd. We genoten van het platteland, liepen tussen achtduizenders en mochten heel wat mooie tempels bewonderen. Veel bezochte plaatsen staan dan ook op de werelderfgoedlijst van de Unesco zoals Durbar square in Kathmandu, Patan, Bhaktapur, de stoepa’s van Swayambu en Bodhnath, Pashupatinath en Chitwan national park. Stuk voor stuk pareltjes! Prachtig ook om te zien hoe het Boeddhisme en Hindoeïsme hier sterk verweven is met elkaar. Aan cultuur geen gebrek in Nepal. En altijd met de glimlach…

Nog snel een weetje: wist je trouwens dat de Nepalese vlag de enige vlag ter wereld is die niet rechthoekig of vierkant is?

Op vijftien april, de dag van ons vertrek, vertrokken we met een minivan naar de luchthaven. We hadden ruim de tijd om afscheid te nemen van het drukke verkeer van Kathmandu. Op de luchthaven werd eerst alle bagage gescand. Aan de incheckbalie verliep alles vlotjes, en aan de grenscontrole ook. Dan nog een goed uur wachten. Voor het inchecken moesten mannen en vrouwen apart aanschuiven. Dan nog eens handbagage laten scannen en iedereen werd gefouilleerd . Alles in orde, of toch niet. De handbagage werd nog eens visueel nagezien. Bijna alles moest er weer uit. Voor we naar het vliegtuig konden werden we weer gescheiden en nog eens gefouilleerd. Wel omslachtig allemaal. Nog een laatste Namasté en we konden vertrekken.

De vlucht verliep prima. In Bangkok weer langs een aparte, snellere grenscontrole omdat we kinderen bij hebben en weer een stempel bij in de reispas. We zijn weer thuis, onze tweede thuis dan toch. Taxi naar Prince Palace en we zijn er.

Vervolg reis in Australië

Naar de blog van Lieve en Dirk

Op reis: Met vier kinderen acht maanden op avontuuralt
30 oktober 2010 - 25 juni 2011

Tien jaar geleden trokken Lieve en Dirk met z'n tweetjes de wijde wereld in. Zes maanden na thuiskomst werd Barend (9) geboren. Eward (7), Artuur (5) en Dietze (4) volgden. Het reizen voorbij? Niet voor Lieve en Dirk. In 2008 trokken ze met z'n zessen door Thailand en Australië. Tijdens deze reis voegen ze daar nog Vietnam, Laos, Cambodja, Singapore, Maleisië en Nepal aan toe. Spannend!

Door Lieve en Dirk Vanhoutte

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!