Hier zijn we dan
Zondag 12 augustus 2012. Orchha, India.

Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan. De eerste paar dagen hadden we geen toegang tot het internet, maar we zitten nu in een wat luxere hotel waar we zelfs wifi hebben.

De heenreis ging goed, zonder enige vertraging en we kwamen dan ook keurig op tijd aan in New Delhi. Om vijf uur ' s morgens om precies te zijn. Helaas constateerde ik te laat, op de luchthaven van Dusseldorf, dat ik de batterij in mijn fotocamera was vergeten terug te stoppen en dat deze nog keurig netjes met de oplader op de logeerkamer bij mijn ouders in Eibergen moest liggen. Aah, paniek... geen batterij is geen foto's. Voor mij bijna niet voor te stellen dat ik het zonder mijn camera zou moeten doen deze vakantie. Gelukkig had Noa net een nieuwe, en gelukkig een super goed dingetje, van mijn vader gekregen.

Op Dusseldorf nog wel gezocht naar een batterij plus oplader, maar niet gevonden. Grr. Ook op de airport van Helsinki niet te vinden. Ik kwam nog bijna in de verleiding om een nieuwe camera te kopen. Zelfs op de luchthaven van New Delhi nog een poging gewaagd maar helaas. We zijn genoodzaakt om het met de kleine camera te doen.

In New Delhi aangekomen eerst maar eens een prepaid taxi regelen om naar het New Delhi railwaystation te komen. Prepaid taxi's zijn er om er voor te zorgen dat de taxichauffeurs je niet een pootje lichten. Je koopt een ticket en je krijgt een taxi toegewezen, dit ticket moet de taxichauffeur afgeven bij de politie aan de poort van het vliegveld. De enige fraude die weleens gepleegd wordt is dat diegene die je het ticket verkoopt het aangenomen geld, bijvoorbeeld 500 Rs snel omwisselt onder de desk en zegt dat hij maar honderd Rs heeft gehad. Rieuwert hield dan ook het geld goed vast en vroeg eerst het wisselgeld terug, waarop de mannen achter het loket hartelijk moesten lachen. Het kwam hun blijkbaar ook niet onbekend voor.

Op het station aangekomen hoorden we dat onze trein geannuleerd zou zijn en dat deze omgeboekt moest worden... Welkom in India. Eerst met een taxi naar het omboekingskantoor, deze andere trein zat overvol dus was er geen plek meer voor ons. Het enige wat er op zat was afwachten of onze trein misschien toch zou gaan en zo niet naar ander vervoer te zoeken. Eerst maar eens terug naar het station en ons genesteld in de wachtruimte voor de hogere klasse (geen idee of ons ticket dat wel was?), daar was het tenminste een beetje koel want de temperatuur buiten begon al aardig op te lopen.

En vervolgens om het half uur naar het bord toe lopen waar de aankomst/vertrekken van de treinen op vermeld worden om te kijken of onze trein er al op stond. En gelukkig een uur voor onze trein zou vertrekken verscheen hij op het bord. Yes, we hoefden geen ander vervoer te regelen.

In de trein zaten we samen in een cabine met een jong Indiaas stel met twee kindjes. Na met hun een gezellig babbeltje te hebben gemaakt hebben we ons heerlijk op ons bed genesteld en hebben nog even heerlijk geslapen. In Jhansi aangekomen stond onze taxi al op ons te wachten om ons naar Orchha te brengen, een ritje van een half uur.

In Orchha werden we hartelijk ontvangen door ons gastgezin voor de komende dagen. Na ons geinstalleerd te hebben in onze kleihut, wat er overigens supernetjes uitzag, was Anu (moeder van het gastgezin) alvast begonnen met een goede vegetarische maaltijd. Het eten gebeurt in de keuken, lees: een met houten stokken gebouwd hokje met een kleioven, op de grond zittend. Je krijgt een kleine lepel maar verder eet je net als het gezin met je handen. Moeders sommeert dan ook iedereen voor het eten om de handen goed te wassen. Na deze toch wel lange en met weinig slaap en veel indrukken dag maar op tijd ons bed in.

Friends of Orchha
Donderdag 16 augustus 2012. Orchha, India.

Na een goede nachtrust op tijd ons bed uit voor een Indiaas ontbijt. De twee oudste kindjes van ons gastgezin, tien (bijna elf) en zeven jaar, zijn al naar school. Nethuu, het meisje gaat al om zes uur 's morgens met de bus naar school en Vishal, het jongetje, wordt om half acht opgehaald.

Het gastgezin waar wij slapen behoort tot de arme gezinnen. De kinderen zitten dan ook op een school voor armen waar de boeken en het uniform van de kinderen betaald wordt door liefdadigheidsinstellingen. De scholen zelf worden door de regering betaald maar de boeken, het vervoer en de uniformen moeten de mensen zelf betalen en in India zijn er veel, heel veel, gezinnen die daar geen geld voor hebben.

Friends for Orchha leent deze gezinnen geld en bouwt dan op hun terrein een gebouw en toillet/wasruimte die verhuurd worden aan toeristen. De toeristen krijgen dan mee hoe het Indiase leven er op het platteland echt aan toe gaat en het gezin heeft daarbij een goede bron van inkomsten. Het is echt de moeite waard als je in India bent om hier een paar dagen naartoe te gaan, een hele ervaring op zich en ik denk de beste plek om je reis te starten in India.

De mensen in Ganj (klein dorpje naast Orchha) waar de gastgezinnen wonen zijn ontzettend hartelijk, de kinderen heerlijk nieuwsgierig, het eten is heerlijk en de rust super om bij te komen van de reis en te wennen aan de temperatuur en sfeer in India. Als je hier begint met je reis dan is je eerste indruk van India geweldig. Als de rest van India maar half zo goed is als onze ervaring in Ganj dan hebben we een superreis.

De eerste dag hebben we lekker geluierd en een klein stukje door het dorpje gewandeld. Toen de kinderen uit school kwamen hebben ze ons meegenomen op een wandeling naar de rivier. Verder hebben we niets gedaan. Lui.

Noa's verjaardag vandaag. Een lief cadeautje van de Friends van Orchha, zoete koekjes. Erg zoet en zo'n zelfde soort doosje van ons gastgezin.

Deze tweede dag zijn we het paleizen van Orchha gaan bezoeken. Erg mooi, je kan je een voorstelling maken hoe het er vroeger uitgezien moet hebben. Als een sprookje van duizend en een nacht. Ook heel veel trotse Indiërs bezoeken dit soort gebouwen en als ze ons dan in hun vizier krijgen is niet het gebouw meer dat hun aandacht trekt, maar wij. We moeten dan ook regelmatig voor de camera om met alles en iedereen vastgelegd te worden. Mijn haar wordt meerdere malen bewonderend bekeken en bevoeld. Is het henna? Wauw nice collor. Whahaha, vooruit maar.... Ja laten we het er maar op houden dat het henna is. Voor diegene die me niet meer hebben gezien voor vertrek (de meeste van jullie), ik heb nu knalrood haar.

's avonds na het eten maakt Nethuu bij Noa een mooie henna tekening op haar hand en arm, het ziet er echt supermooi uit. Noa doet ook een poging bij Nethuu maar het is al snel duidelijk dat dit probeersel snel gestaakt moet worden. Het is een heel stuk moeilijker dan gedacht.

De derde dag hebben we 's morgens de Maya school bezocht van Vishal. Vandaag 15 augustus is het onafhankelijkheidsdag en dus is het feest op school. Het is een klein schooltje en je kan duidelijk zien dat de gezinnen waar deze kinderen toe behoren het niet breed hebben. De koekjes en lekkernijen die ter ere van de feestdag uitgedeeld worden besluiten we maar mee te nemen naar ons gastgezin voor de kinderen. Die zijn er super blij mee, want het is voor hun een echte lekkernij.

Nu moet ik het ondervinden. Nethuu en een vriendinnetje willen bij mij henna aanbrengen, beide voeten en een hand worden rijkelijk versierd met mooie sierlijke tekeningen. Verder hebben we niet veel gedaan, we hebben bij een wat luxer hotel in Orchha in het zwembad een duik genomen om wat af te koelen, beetje goor zwembad en als we in dit hotel zouden verblijven zou ik daar niet blij mee zijn.

Bij terugkomst gaat Rieuwert snel met Noa en Ashok (Friends of Orchha) nog even naar het dorp om wat kleine cadeautjes te kopen voor ons gastgezin. Ze hebben een paar schriftjes, tekenblokken, pennen, kleurpotloden, henna en een paar stukken zeep gekocht.

Deze avond eten we voor het eerst niet vegetarisch maar kip, wat overigens heel erg goed smaakt. Maar ik zie de kinderen er zo lekker van genieten dat we maar besluiten dat we aan een keer opscheppen genoeg hebben zodat zij er lekker van kunnen genieten.

Na het eten deelt Noa de cadeautjes uit, de gelpennen die ze meegenomen hebben zijn een schot in de roos. Het zijn Nethuu's lievelingspennen en ze is dan ook zo blij als een aap met... hoeveel staarten ook al weer? De kleinste van het gezin, vier jaar, ziet het enthousiasme van zijn grote zus en besluit direct zijn gekregen gelpen ook cadeau te doen aan zijn grote zus. Maar de kleurpotloden worden stevig vastgehouden. Noa krijgt 's avonds van Nethuu ook nog een mooie henna tekening op haar voeten, het ziet er erg mooi uit.

Er zijn in het andere huisje (ons gastgezin heeft twee slaapruimtes) een paar Italianen gehuisvest. Het is mij een groot raadsel waarom deze mensen gekozen hebben voor dit verblijf, ze zijn hier een nacht, eten Anu de oren van het hoofd en hebben zich totaal niet geïnteresseerd in het gastgezin. Ze zeggen Anu niet eens gedag als ze weggaan. Raar volk, kruip maar snel weer onder je steen. Helaas gaat onze laatste nacht hier in. Morgen vertrekken we naar Udaipur.