Van Ooty naar Fort Cochin
Vrijdag 11 mei 2012. Fort Cochin, India.
Gisteren een erbarmelijke dag gehad. We reden maar eventjes vijf uren van Mysore naar Ooty met een lokale bus. Onderweg kruisten we een nationaal park, lees reservaat, waar we algauw een paar olifanten spotten. De rit door de bergen was nogal hobbelig en hoe meer we ons einddoel naderden hoe kouder het werd met af en toe een fikse bui. We werden weeral massaal aangestaard alsof we van een andere planeet komen. Op dit gedrag zit maar een ding, om het langst terugkijken en maar hopen dat je er als winnaar uitkomt. Het moet gezegd, daar zijn wij goed in. En gekke smoelen trekken is toevallig één van mijn specialiteiten.
In Ooty aangekomen kozen we direct voor het meest treffelijke resort of wat er moet voor doorgaan. Echter buiten de waard gerekend want alles zat vol. Blijkbaar was er iets te doen rond deze tijd want de locals waren massaal aanwezig met kroost. Op aanraden van een taxichauffeur gingen we een kijkje nemen bij het alternatief namelijk het Queens Resort. Gelukkig zijn Kelly en Mathis niet mee uitgestapt om de kamer te bekijken want een pigs hole heeft er niets aan. De vuile dekens lagen nog opeengehoopt op een brits (geen bed), schimmel op de muur, kortom dergelijk ‘ansicht’ vind je bij ons alleen nog op een postkaartje uit een ver verleden van het interieur van het Pandreitje (afgebroken gevangenis te Brugge). Wij dus boos, diep teleurgesteld en op den duur bijna radeloos.
Dan maar een minuutje brainstormen over het vervolg. Mijn ene hers zei ‘ga naar het bureau van toerisme’. Wij legden er ons probleem uit en nog voor zij iets konden uitbrengen beval ik de heer des huizes om ons een taxi te zoeken die ons naar de kust kon brengen. Niet zo erg zou je dan denken ware het niet dat er een ritje van ongeveer zeven uur in het verschiet lag. Het kon mij niet ‘bommen’ (kennen jullie deze nog, een vergeten uitdrukking uit mijn puberteit). Er werd wat heen en weer gebeld en een zekere Henry was van karwei. Nog eventjes vrouw en kind thuis afzetten en dan… ‘lets go (crazy)’.
Het moet gezegd die mannen rijden als gek, tot op enkele centimeter van de voorligger, minimum duizend maal claxonerend en inhalen zoals een bezetene. Meerdere keren heb ik mijn ogen dichtgeknepen met de gedachte ‘nu is het afgelopen’ maar naderhand dacht ik van, het is maar jouw auto die je in de prak rijdt, als wij er maar levend vanaf komen. Enfin, niet voor herhaling vatbaar, ik herhaal níet.
Deze nacht zijn we dan in Fort Cochin aangekomen waar we ondertussen wel heel goed gelogeerd zitten in een Victoriaans aandoende villa met een jonge vriendelijke gast als uitbater. Al die tijd heeft Mathis zich bezig gehouden met mijn iPod en voor de rest veel geslapen. Kelly heeft dit ook geprobeerd maar de zenuwen sloegen in de buik. Je zou voor minder. Enfin een kleine zevenhonderd kilometer verder, klamme handen en een hoofpijntje min of meer en dagen voor op ons virtueel reisschema zitten we hier te bakken aan de Arabische Zee.
Deze middag gingen we kijken naar de vissers die gebruik maken van een Chinees vissysteem (grote ophaalbare netten vanop de kant) en deze avond pikten we een heuse Indiase dans- en vechtshow mee. Dat laatste was wel eens de moeite waard gezien de mooie kostumering van de figuranten, de aanstekelijke ritmes en de variatie van het geheel. We kozen ook nog verse tijgergarnalen bij de vissers op de kade en nog een of andere grote vis voor mezelf en Mathis. Deze werden dan wat verder in een eetstalletje gebakken, met verse frietjes erbij, njammie. Hier zou de hygiënepolitie of hoe heet 'ie' alweer nogal wat werk hebben maar een mens mag het hier niet te nauw nemen of je moet gans de reis vasten.
Vanwege het verbod op de verkoop van alcohol (hoezeer heb ik zin in een ‘goeie’) zitten we nu nog wat te bloggen (althans de voorbereiding daarvan) met een echte Schweppes tonic en wat spelletjes te spelen op de iPad. Morgen blijven we hier ook nog een dagje en nemen we (of zijn we van plan te nemen) de ferry naar de overkant. We denken eraan om overmorgen richting Varkala te sporen. Daar bevinden zich de mooiste stranden van India. Haha, eerst zien en daarna geloven want hier ligt het vol met plastic, glas en andere brol. We willen ook nog eens de bergen in naar Munnar om daar wat excursies te doen maar dat houden we waarschijnlijk voor volgende week. Incredible India… maar het is verdomd waar ook.
Mathis zegt:
Heb een kleine meerval vastgehouden en ook een reuzenkrab. Heb ook getrokken aan het touw om het net omhoog te houden bij de vissers. De mensen hier gaan met alles op de boot voor de overzet. Ik heb hard geschrokken tijdens de show met de grote monsters. Ik geef jullie de groetjes in de klas en stuur jullie ook nog een kaartje. Papa heeft met tonic gemorst tegen de muur van de kamer, het spuitte tot aan het plafond.
