Kelly verjaart
Dinsdag 22 mei 2012. Kovalam, India.

Hier zijn we dan al een paar dagen terug in ons Turtle Beach Hotel te Kovalam waar we nog niet veel anders gedaan hebben dan gewoon relaxen. Mathis amuseert zich kostelijk met zwemmen en duiken. Wij nemen af en toe ook eens een verfrissende duik, alhoewel je van verfrissend niet veel kan spreken gezien het water 34°C warm is.

Gisteren startte hier een of andere meeting van een jeansfabrikant met op de avond een heuse party. Wij sliepen twee verdiepingen lager en de muren trilden nog van de zware bassen. Andere toeristen maakten er ons op attent dat dit nog een paar dagen ging voortduren. Nu kwam het initiatief van onze zijde om een andere kamer te verkrijgen. De mensen van de hotelbalie hebben dit keurig opgelost en ons een andere (grotere) kamer gegeven eventjes verderop, weg van alle eventuele drukte.

Gisteren maakten we een wandeling naar de baai waar Hotel Leela gelegen is. Dit is een exclusief vijfsterren hotel met alles erop en eraan. We waren nieuwsgierig om deze setting eens te vergelijken met onze huidige residentie. Ter plaatse hebben ze een prachtige openluchtbar met uitzicht op zee, boven op een rotsformatie. Dit nodigde uit om er eentje te drinken temeer omdat je er alle bekende alcoholmerken zag uitgestald staan. Na lange tijd droog te staan bestelde Kelly een pina colada en voor mezelf evenzeer een tropische cocktail. Nadien bezochten we het restaurant en besloten om er een tafeltje te reserveren, op het balkon met zeezicht, kwestie om het ‘morantisch’ niveau wat op te tillen.

Morgen is het de zevende verjaardag van de vliegtuigmaatschappij Spice Jet (de Ryan Air van India) en zij bedanken met een aanbod vluchten vanaf zeven uur ‘s ochtends voor 777 Roepies (net iets over tien ‘eurookes’). Deze actie loopt slechts voor anderhalf uur en we zullen er als de kippen bij zijn om tickets te bemachtigen voor Delhi. Zo zouden we alsnog de Taj Mahal kunnen bezoeken. We zullen twee internet packages nemen zodat we gelijktijdig de laptop en iPad kunnen gebruiken. Dus iedereen duimen maar opdat het ons lukt. De vlucht van Cochin naar Mumbai laten we dan schieten en nemen in de plaats de terugvlucht vanuit Delhi naar datzelfde Mumbai. Wordt vervolgd…

Kelly is hier ondertussen ook verjaard (31 jaar) en begon de dag met een full body ayurvedische massage (een van de specialiteiten in Varkala). Het is een andere manier van totale relaxatie met gebruik van kruidenolie en blijkbaar een aanrader voor iedereen.

In een plaatselijke slijterij (niet om aan te zien overigens) kocht ik een fles dry gin om te voorzien in onze aperitief. We vroegen en kregen een emmertje ijsblokjes voor op de kamer. Een paar gin tonics later gingen we gaan eten, gevolgd door een verjaardag chocoladetaart. De lokale visspecialiteit van het huis viel enigszins tegen voor de prijs die we ervoor betaalden. Mijn bordje was weer een en al een ‘pikantje’ van formaat die wij als westerling nooit zullen gewoon worden denk ik.

Deze morgen werd Mathis even onwel aan de ontbijttafel, wellicht door de hitte. Je kent dat wel gezicht lijkbleek en blauwe lippen. We legden hem op een strandstoel met de voeten omhoog om meer bloed naar de hersenen te laten lopen. Terwijl koelden we zijn hoofd met een nat doekje. Binnen de minuut kreeg hij weer het kleur van de levenden. Daarop hebben we het ontbijt gelaten voor wat het was en zijn met Mathis naar onze kamer getrokken. Daar is het lekker fris en nu is hij terug springlevend na een korte rustpauze. Kindjes hé…

Mathis zegt:
Ik heb geen zin om iets te zeggen op de blog!

Niet gelukt
Woensdag 23 mei 2012. Kovalam, India.

Het is ons niet gelukt om tickets te bemachtigen voor Delhi (via de campagne van Spice Jet). Bij de touroperators (whats in a name?) kunnen ze ons ook niets interessants aanbieden wat we nog niet gedaan hebben of die op maat is voor westerlingen. Indiërs kunnen uren met hun voeten in het water naar de zee zitten turen, wij zwemmen er enkel in, thats the difference….

En nu? You hate it or you love it… I Hate It. Kelly.

Overzeese vrienden
Donderdag 24 mei 2012. Kovalam, India.

Voor wat onze laatste dag in Kovalam betreft mogen we zeker niet klagen. Deze middag geraakte Kelly aan de praat met een Indiase dame in het zwembad. Mathis had eerder al een paar keer met haar zoontje gespeeld. Zij wist ons nog een paar goede tips te geven om de namiddag door te brengen. Een ander bevriend koppel uit Chili vroeg of ze met ons mee mochten wat wij uiteraard niet geweigerd hebben. Als internationaal gezelschap gingen we dus naar het Vizhinjam Marina Aquarium. We hebben inderdaad wat verschillende vissoorten gezien maar de vooroorlogse zaaltjes met aquariums uit ver vervlogen tijden sloegen alles. We hadden meer oog voor dit staaltje Indiase folklore (hoewel de uitbater dit waarschijnlijk niet door had) dan voor de vissen zelf. Enfin vandaar ging het richting vissershaven en vervolgens richting Shivatempel waar we een paar korte ceremonies bijwoonden.

De steeds repeterende verzen klonken zachtjes uit de speakers terwijl er kwistig met wierook en andere geurstokjes in afslag werd gezwaaid. Kort daarna openden enkele kleine deurtjes in een al even klein tempelportaal zich en daar verschenen een paar mannen enkel gekleed met een lendendoek. Zij belichten en bewierookten het borstbeeld van de Shiva himself onder klokkengeluid en hoorngeschal. Wij stonden erbij en keken ernaar. Zij die het wilden konden een rode stip op hun voorhoofd plaatsen met een soort menie. Phillipe en Paola (from Chili) trakteerden ons op een bolletje. Niet goed wetende of wij er goed aan deden om dit zo te laten betijen ten opzichte van de andere aanwezige Hindoes veegden wij onomzichtig ons rood mikpunt af.

Onderaan de tempel daalden wij af naar een prachtig stukje strand omgeven door een paar rotsformaties. Het was net rond valavond en de zon toverde prachtige kleuren voor fotofanaten zoals ik. Mathis vond het strand ook super en vermits het water hier nooit afkoelt en nog steeds lauw was vond hij hier dè plek om nog even uit de bol te gaan. Hij liep af en aan samen met het spel van de branding. Op de achtergrond de smalle open vissersprauwen die highspeed hun visgronden probeerden te bereiken. Wij genoten nog even van het moment tot het echt pikdonker werd want we moesten nog een eindje terug door de palmbomen en rotsblokken laverend.

Terug in het hotel waren we toe aan een verfrissende douche om al het zeezand weg te spoelen. We waren ook net op tijd voor het avondeten en deden dit met onze vrienden van het moment, Phillipe en Paola. Vanavond werden al vaag plannen gesmeed om ooit eens naar Chili af te reizen. Er werden onderling veel (reis)ervaringen gedeeld en gezien dit ook een bereisd koppel betreft konden we het goed met elkaar vinden. Mathis zijn ogen waren groter dan zijn buik en de vermoeidheid had de bovenhand op zijn eetlust. Kelly ging met hem naar de kamer waar hij sito presto in zijn Deryan tentje dook en als een blok in slaap viel.

Ik praatte nog wat verder met onze overzeese vrienden, half in het Engels half in het Spaans. Dit zijn de leukste conversaties als je dan nog gezegd krijgt wat oorspronkelijk de bedoeling was. Pas op en niet gelachen want hier kwam geen alcohol aan te pas vanwege geen bier meer voorradig in het hotel door de staking van taxi’s en rickshaws. En dit voor een vijfsterren hotel, believe it or not, only in India… Morgen moeten we pas om half drie ‘s middags de trein halen. Ruim de tijd voor een ontbijtje en nog eventjes naar het leuke strand te gaan.

Deze middag heeft Kelly de administratie verzorgd en twee leuke hotels geboekt voor de komende (en laatste) dagen in India. We zitten als gebeiteld en zullen maximaal profiteren van het mooie weer, de accommodaties en het lekkere eten. Het bourgondisch leven is voor ‘In Bruges’.