Warriors
Zondag 18 juli 2010. Xi'an, China.

Clarence Guo is helemaal vergroeid met de Warriors van Xi'an. Bij hem hebben we een appartement gehuurd die helemaal in stijl is ingericht. Chinese krijgers op ware grootte vermetseld in de muren. Warriors dragen de wastafel, geven licht via een warrior schemerlamp en openen onze biertjes als opener. In de zandbak op het balkon verstopt Clarence' vrouw bij onze binnenkomst nog snel twee kleine beeldjes van de soldaten zodat onze meiden de volgende dag mogen schatgraven. Geen onduidelijkheid, wij zijn in Xi'an om het 'achtste wereldwonder', het terracottaleger van keizer Qin te komen bewonderen.

Maar voor we arriveren gaat er nog het nodige mis. Voor het eerst in onze reizen missen we een vlucht. Lege taxi's in de straat bij ons guesthouse in Beijing zijn in de ochtendspits schaars. Onze 'handen en voeten uitleg' over de gewenste bestemming duurt de taxichauffeurs bovendien te lang met zoveel concurrerende klanten. Na een klein half uur geven we het op en kiezen we voor het alternatief van de metro in combinatie met de express train naar het vliegveld. Iets meer dan een uur duurt die route volgens Google. Daarmee zouden we het nog net kunnen redden. Helaas blijk je er in de praktijk toch iets langer over te doen. Twintig minuten voor onze vlucht staan we aan de juiste balie. De stewardess is bezig haar spullen op te ruimen. Nee, we kunnen echt niet meer mee maar voor een bescheiden twintig Euro extra mogen we wel mee met de volgende vlucht om 18.00 uur.

Zeven uren wachten op het vliegveld lijkt ons geen goede optie dus we keren met de express train terug naar de stad. Voor de Temple of Heaven ligt een park dat we uitkiezen om de tijd door te komen. Er lijkt zomaar een heuse speeltuin te zijn, de eerste die we tegenkomen in China. Als we dichterbij komen blijkt het echter een outdoor fitnessbaan te zijn. Maar klimmen en klauteren kun je er en daar hebben onze meiden veel behoefte aan.

Jente klaagt al tijdens de vlucht naar Xi'an over buikpijn. Het eerste dat ze in het Warriors Appartment doet is haar maaginhoud legen in de wastafel. De dagen erna weet ze niets binnen te houden. Eén dag met flinke koorts en twee dagen met kokhalsneigingen zodra ze lucht krijgt van eten. Het zit niet mee. Net nu Imme een een beetje aan het opkrabbelen is. Gelukkig is het appartement ruim en goed gelegen. We brengen er veel meer uren door dan voorzien.

Het fietstochtje over de stadsmuren van Xi'an komt er niet van. Wel beklimmen we de Bell Tower, bekijken we de Drum Tower en slenteren door de Moslimwijk van de stad. Ook het Warrior Museum kunnen we natuurlijk niet overslaan. Jente zet voor ons haar tanden op elkaar en sleept zich in ons kielzog naar het beroemde terracotta leger.

Het is zondag, realiseren we ons te laat. Halverwege de middag hopen wij dat de ergste drukte voorbij zal zijn. Mooi niet. Het parkeerterrein voor het complex is afgeladen vol met bussen en taxi's. De paar honderd westerse toeristen verdwijnen tussen de duizenden Chinese belangstellenden. Voor we bij het museum komen worden we eerst door een compleet dorp met straten vol souvenirwinkels, restaurants en merkkledingwinkels geleid. Overal groepen Chinese toeristen die groepsgewijs hun eigen vaandeldrager volgen. De extra kilometers die we moeten overbruggen vallen Jente zwaar. In het museum zelf is het dringen. Vier rijen dik staan om de vitrine waar een strijdwagen met drie warriors staat opgesteld. Gelukkig verspreid de massa zich in Pit no 1, de bekendste opgraving met de bijna zesduizend levensgrote beelden. Meer dan tweeduizend jaar hebben deze onder de grond gelegen. Geen twee krijgers zijn hetzelfde, ieder exemplaar is uniek. Fascinerend. Jente wil alleen nog maar naar 'huis'. Wij maken snel onze foto en keren terug naar onze taxi.