Artikelindex

Soms heb je dikke mazzel
Maandag 7 juli 2014. Rongjiang, China.

's Ochtends lopen we eerst maar naar het busstation om te zien hoe laat de bus naar Rongjiang gaat. Als we een beetje om ons heen staan te kijken komt er een mevrouw van het station naar ons toe. Zij vraagt, natuurlijk in het Chinees, waar we naar toe willen. We laten de naam in het Chinees zien en ze vertelt ons dat de bus om elf uur gaat. Dat gaat voorspoedig want dat is al over een uurtje.

We halen snel wat te eten, wat bananen en wat te drinken voor in de bus en we vullen het toiletpapier aan. Omdat we ook nog moeten uitchecken bij het hotel, hebben we niet zoveel tijd om iets anders eetbaars te zoeken. We nemen alle drie een eiwitreep van onszelf mee voor in de bus. De eiwitrepen vullen goed en vervangen een hele maaltijd. We hebben ze voor noodgevallen meegenomen.

We doen er anderhalf uur over om van Sandu naar Rongjiang te komen. De wegen zijn breed en ruim maar ook opvallend nieuw en stil. We komen door heel veel lange bergtunnels.

Als we het busstation uitlopen zien we al snel een hotel waar we naartoe lopen. De stad lijkt nogal saai, maar we zijn hier om morgen Zengchong te bezoeken en dat kan alleen een beetje behoorlijk vanaf hier. Als we bij het hotel aankomen schrikken we nogal van de prijzen op het bord, maar we vragen toch maar, wie weet krijgen we wel wat korting. Maar de dame geeft aan dat ze geen kamers heeft. We kunnen ons dat niet voorstellen, maar het zal wel zo zijn. We vragen of ze een ander hotel voor ons weet en ze gaat wat rondbellen.

Het tweede hotel dat zij belt krijg ik aan de telefoon, de meneer aan de andere kant spreekt een klein beetje gebroken Engels. Hij komt ons even later halen om ons naar 'zijn' hotel te brengen. Het is een eind de andere kant op, maar dit is wel de leukere kant van de stad. Reuring genoeg hier en we zien in de zijstraatjes weer allerlei marktjes. Bij het hotel aangekomen schrikken we eerst omdat er ook dikke auto's voor de deur staan, ook van Europese merken. Oeps dan zal het wel niet goedkoop zijn. Maar dat valt reuze mee, 200 Yuan per nacht. We krijgen weer een kamer met twee brede eenpersoonsbedden, dus halen we weer dezelfde truc uit.

IMG 00181 (299x224)IMG 00211 (320x240)

We vragen de manager, dat is degene die ons kwam halen, of hij weet hoe we morgen Zengchong kunnen bezoeken. Hij belt naar het busstation, maar een bus is er niet, wel naar Wangdong maar die gaat pas om een uur 's middags en er gaat geen bus terug. Taxi's rijden er ook niet naar toe, tenminste geen die op je wacht. Hij belt wat rond en hij heeft privé transport voor ons gevonden naar Zengchong. Die gaat de hele dag mee voor 600 Yuan. Morgenochtend worden we om negen uur opgehaald. We hoeven morgen ook niet op zoek naar ontbijt want we hebben van zeven tot negen ontbijt in het hotel, wat een luxe. Soms heb je pech en soms heb je dikke mazzel. Gisteren een beetje pech in Sandu nu vette mazzel in Rongjiang dat we dit hotel hebben en een manager die een beetje Engels spreekt. We hebben in deze luxe tent ook maar gevraagd of ze wasservice hebben, dat hebben ze niet zelf maar ze hebben wel voor ons geregeld dat de was ergens anders gedaan wordt. We zijn in de stad de markt maar opgelopen, hebben daar lekker gegeten en rondgekeken. Rongjiang is een vrij grote stad en ook netjes, niet verkeerd om rond te lopen. Achteraf blijkt ook dat we van Xijiang helemaal niet terug hadden gehoeven naar Kaili om te pinnen. Als we gelijk waren doorgegaan naar Rongjiang hadden we hier kunnen pinnen. Pinautomaten zat. Dat krijg je als er zo weinig informatie bekend is van de streek waarin we nu reizen, soms gaat het dan even mis en verlies je wat tijd.

We hebben vanavond zo ontzettend lekker gegeten. Tot nu toe hebben we niet een keer slecht gegeten maar vanavond was echt super lekker. We hadden in het Chinees opgeschreven dat we geen vlees en vis in ons eten willen en we hebben dan ook drie heerlijke vegetarische gerechten gehad. We weten al waar we morgenavond eten.

Hobbel de bobbel naar Zengchong
Dinsdag 8 juli 2014. Rongjiang, China.

Vanmorgen vroeg eruit, half zeven. Daarna in het hotel ontbijten. Tja wat moeten we daar nu van zeggen, laten we het er maar op houden dat ontbijten op straat ons beter smaakt. We kregen ons bordje netjes geserveerd. Een uitzondering blijkbaar want de Chinese gasten haalden hun eten bij het kleine buffetje. Wij kregen een bord met een gebakken ei (lauw), twee hele dikke witte boterhammen, hele zoete jam, twee cakejes en een banaan. Het brood hebben we maar geroosterd om het nog een beetje eetbaar te maken. Noa heeft nog iets van het buffet genomen, maar dat was ook niet echt lekker. Niet aan ons besteed dus. Moet er wel bij zeggen dat de dames hier heel erg hun best doen om het ons naar de zin te maken. Onze was is ook klaar en zelfs gestreken.

Om iets over negen vertrekken we met een klein busje naar Zengchong. Het is een lange en slecht begaanbare weg waar we dik drie uur over doen. De jongen van de auto rijdt netjes en rustig, maar af en toe houdt je je hart vast zo dicht hij langs de rand van de afgrond moet rijden als er een tegenligger aankomt. Het zijn bergweggetjes, waar soms stukken van weg zijn en soms stukken rots op liggen. De weg bestaat voornamelijk uit gaten en hobbels, is ontzettend stoffig en dat merk je vooral als je achter een andere auto rijdt en het zicht compleet weg is. De planten en bomen langs de weg zijn net zo grijs en stoffig als de weg zelf. Soms is de weg dan weer modderig en vol met grote diepe plassen water. Een goede landrover is hier eigenlijk geen overbodige luxe.

Soms zie je mensen lopen met kleine paardenkarretjes en je vraagt je af wat ze daar doen want er lijkt niet echt wat in de buurt te zijn. Heel soms kom je door hele kleine dorpjes. Dan ineens komen we door een dorpje waar ze zomaar weer wat hoogbouw hebben neergezet. Waarom hier? Er is in de verste verte niet echt wat te doen en er is ook geen goede weg, waarom dan zoveel flats neerzetten. Er staan al flatgebouwen maar die lijken helemaal leeg en toch bouwen ze er nog meer bij. Ze zijn dan wel niet zo hoog als in de steden, maar flats lijken hier sowieso niet op hun plek.

IMG 00492 (320x240)IMG 01302 (320x240)

Zengchong is een Dongdorp met een drumtower en een paar kleine wind-en regenbruggen. Bij de planning van deze reis waren we eerst van plan om hier te overnachten, maar na wat verhalen te hebben gelezen over de slechte bereikbaarheid van deze plek hebben we dat afgeblazen. Nu we wat rondgelopen hebben vindt Noa dat wel jammer want haar lijkt het wel leuk om hier te blijven slapen. Het is wel erg spartaans en ze hebben geen voorzieningen voor toeristen, dus je moet dan bij mensen thuis slapen. Nu is dat niet zo'n probleem, dat hebben we in het verleden al veel vaker gedaan, een ander puntje is dat je hier niet zomaar meer vandaan komt. Je moet of vervoer voor heen en terug geregeld hebben en dat is kostbaar of je bent afhankelijk van de bewoners die heel misschien die dag naar Rongjiang moeten. Ook dat hoeft geen probleem te zijn, maar hier is de taalbarrière het grootste probleem, zij verstaan ons totaal niet en wij hun niet. Als je maar een klein beetje Chinees spreekt hier zou dat al een groot verschil maken. Het was in ieder geval een leuk dorpje om rondgelopen te hebben en het kleine beetje contact wat je met de mensen hebt is ook erg leuk.

We nemen een andere weg terug, iets minder heftig maar niet minder lang. Het is in ieder geval een prachtige omgeving om doorheen te rijden. We zien onderweg ook wel een knap staaltje Chinese infrastructuur. De nieuwe wegen die aangelegd zijn door de bergen (wij zien ze op afstand) zijn enorme bouwwerken op enorme betonnen staanders. De tegenstellingen zijn in dit land ook wel erg groot, van hele slechte bergwegen tot enorme snelwegen. Kleine arme dorpen tegenover enorme steden met grote dure flats. Mobiele telefonie lijkt overal te werken zelfs in het meest afgelegen dorp. Wegwerkzaamheden in de bergen lijken van een eeuw terug, terwijl ergens anders enorme viaducten gebouwd worden waarbij je je afvraagt hoe ze het voor elkaar krijgen. Paardenkarretje tegenover dikke Porsche Cayenne. We blijven nog één nachtje extra in Rongjiang voordat we verder trekken.

Rustdag
Woensdag 9 juli 2014. Rongjiang, China.

Vandaag een rustdag, eerst lekker uitgeslapen. Rieuwert heeft vannacht namelijk om vier uur de wedstrijd Brazilie-Duitsland gekeken, dus wat langer blijven liggen is geen overbodige luxe. Dat is ook de reden dat we een nacht extra bijgeboekt hebben hier, zodat Rieuwert aankomende nacht, ook om vier uur, de wedstrijd Argentinië-Nederland nog kan zien. In dit hotel hebben we een goede tv met een zender waarop ze de voetbalwedstrijden uitzenden, ergens anders moeten we het maar weer afwachten.

We zijn niet van plan iets bijzonders te gaan doen vandaag, we houden echt een rustdag. Dus eerst de markt op voor een brunch, want zo laat is het ondertussen al. Beetje door de stad wandelen, een beetje luieren in het hotel, 's avonds weer eten in ons favoriete restaurantje, en op tijd naar bed.

IMG 01511 (180x240)IMG 01951 (240x320)

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!