Vertaalapp
Dinsdag 1 juli 2014. Kaili, China.

Pff, lange nacht voor alle drie, geen goede nachtrust helaas. We hangen, lezen, en slapen nog wat tot dat we om kwart voor vier 's middags uit de trein mogen. Buiten merk je duidelijk dat het hier wel een stuk warmer is dan in Shanghai. Eerst maar eens op zoek naar een taxi. Taxi één wil dertig Yuan, dat is teveel die doen we dus niet, taxi twee wil ons niet brengen waar we naar toe willen (?). En taxi drie brengt ons voor tien Yuan naar de New Mill Inns. We merken wel duidelijk dat we het met Engels hier niet gaan redden. Het wordt meer handen- en voetenwerk en werken met vertaalapps.

Eerst maar eens de stad in om wat te eten. De eettentjes hier bestaan uit niet meer dan een paar plastic krukjes en tafeltjes en helaas geen menukaart, dat wordt dus niet aanwijzen. Hoe dan? Vertaalapp dan maar. We willen iets zonder vlees of vis maar dat is blijkbaar moeilijk, we worden erg ongelovig aangekeken. Uiteindelijk krijgen we drie bakken noedels met wat paksoi, tomaat en gebakken knoflook, daarbij nog twee flessen water en een flesje pepsi en dat voor drie Euro dertig. Het smaakt niet verkeerd en de magen zijn in ieder geval gevuld. We hebben bij een groentestalletje nog wat lychees en kleine mango's gekocht voor de broodnodige vitaminen. Morgen eerst maar eens op het gemak gaan rondkijken wat we hier kunnen gaan ondernemen.

Marktleven
Woensdag 2 juli 2014. Kaili, China.

We hadden de wekker op acht uur gezet vanmorgen zodat we wat beter in een goed ritme komen. Hoe vroeger je opstaat, hoe meer je vaak ziet van het leven op straat. Acht uur is nog niet vroeg genoeg maar we bouwen het rustig aan op. We zouden eigenlijk twee nachten in Kaili blijven, maar om wat rust in te bouwen blijven we drie. We kunnen onze kamers nog een nachtje bijboeken dus dat is perfect.

Daarna op zoek naar het toeristenkantoor en een ontbijt. Het toeristenkantoor konden we zo snel niet vinden dus eerst maar op zoek naar een ontbijt. Eetstalletjes zat langs de straat dus er zit vast wel iets bij. We kiezen ergens wat noedels uit en wijzen aan wat we er allemaal in willen. Lekker hoor, alleen behoorlijk pittig als ontbijt. Noa slaat over, die vindt noedels niet zo lekker. Maar het stalletje ernaast verkoopt gebakken banaan en dat is natuurlijk wel heel lekker als ontbijt. Voor €1,30 hebben we ons ontbijt.

Na ons ontbijt wandelen we verder door de stad, die toch wel behoorlijk groot blijkt te zijn. Veel grote dure winkels zijn er, maar ook kleine rommelige winkeltjes. Veel bakkers met heel zoet gebak, elektronicawinkels, winkelcentra met veel dure merkkleding, van alles wat dus. We kopen nog wat mango's en een kleine meloen. Tussendoor lopen we terug naar ons hostel om uit te zoeken waar nu precies het toeristenbureau zit. We vragen het nog een keer onderweg en een mevrouw wijst ons, blijkt later, de goede weg maar dan nog vinden we het niet.

Bij een latere poging vinden we het wel, maar er lijkt niemand te zijn. De deuren zijn allemaal dicht en als we op de deuren kloppen wordt er niet open gedaan. Nou ja, helaas. We besluiten een andere richting op te lopen als vanmorgen en ook daar zijn allemaal leuke eetstalletjes. Volgens mij ligt er iets van gebakken aardappel tussen dus we kopen een stokje met gebakken aardappel. Lekker het zijn gewoon gefrituurde aardappels. Verderop hebben ze zelfs een soort patatjes. Ze husselen ze na het bakken wel door allerlei kruiden. Noa wil graag proberen maar dan zonder alle kruiden. We krijgen het aan de dame uitgelegd en ze krijgt een keurig bakje patat met daarnaast een hoopje pittige kruiden om de patatjes in te dopen. De dame verkoopt ook nog een soort gebakken aardappelpuree met lente-ui. Dit valt ook goed in de smaak. Op de terugweg halen we nog bij een klein stalletje een kop koffie voor Rieuwert. De dames moeten er hartelijk om lachen dat hij geen ijsblokjes, melk en suiker in zijn koffie wil maar alleen zwarte koffie. Handig dat Point-it boekje want zo kunnen we goed uitleggen wat we wel en niet willen. In ons hostel rusten we even uit en lezen we wat dingen om uit te zoeken wat we morgen willen gaan doen.

Vanavond naar de nachtmarkt. Eerst een paar stokjes vlees van de bbq. Het ruikt heerlijk en smaakt ook zo. Heel grappig hoe verlegen de Chinezen worden als je wat bij ze wil eten, het meisje achter de bbq wordt zelfs een beetje zenuwachtig van die gekke buitenlanders. Noa wil ook nu geen noedels maar graag iets met rijst. Nou dat lukt, verderop staat een meneer met een wok, rijst, allerlei groente en kruiden. We wijzen van alles aan, heerlijke vegetarische nasi hebben we nu. Wel weer behoorlijk pittig, het begint erop te lijken dat ze in dit gebied het eten wel erg pittig nuttigen. We lopen nog wat verder over de nachtmarkt, gezellig al die kraampjes. We lopen een zijstraatje in en daar zitten allerlei eetstalletjes die een eettafel hebben staan voor meerdere personen. In die eettafel zitten verzonken metalen bakken waarin allerlei stokjes met gerechten steken. De mensen schuiven aan aan een tafel en pakken de stokjes die ze willen, de stokjes bewaren ze en ze rekenen het aantal stokjes af.

Ook 's avonds is het gezellig druk op straat, op sommige plekken wordt muziek gedraaid en staan mensen in groepjes te dansen, mensen zitten overal te eten of spelletjes te doen. We lopen ook nog even naar onze 'aardappeldame' voor wat gebakken aardappels. Noa en Rieuwert nemen nog een portie en we kijken nog even bij de andere eetstalletjes. We weten al waar we morgen naar toe moeten om te eten. Overal staan bbq's met kippenvleugels, garnalen en stokjes met groente, maar ook met kippenpoten (echt de poten, de klauwen dus zeg maar), slakken, octopus, kuikentjes, kikkers, lever, darmen en andere ondefinieerbare etenswaren. Maar er zitten voor ons ook genoeg lekkere dingen tussen. Verderop kun je ook kiezen voor varkensoor, -snuit of -poten en zelf zijn krulstraat, dat slaan we ook maar over.

De mensen vinden het erg leuk om contact met je te maken, ze proberen met handen en voeten een praatje te maken. Ze maken vaak foto's van ons, soms stiekem maar ook vaak zonder schroom. Heel veel mensen blijven stil staan en blijven vooral Noa lang nakijken. Omdat ze nu een stuk groter is dachten we dat het wel over zou zijn met het gestaar en gefotografeer, maar het blonde koppie blijft blijkbaar nog steeds erg interessant. Aan aandacht geen gebrek in ieder geval. Grappig ook dat velen in het Chinees tegen je beginnen te praten en als je dan laat merken dat je ze niet begrijpt ze toch gewoon door blijven praten. We begrijpen de handgebaren voor cijfers al wel beter, erg makkelijk als je iets moet afrekenen en we weten nu wat 'dank je wel' is in het Chinees 'xie xie'.

Morgen pakken we de bus naar Langde, een minderhedendorpje veertig minuten rijden van Kaili. Daar gaan we niet overnachten maar gewoon een dagje op en neer.

Langde
Donderdag 3 juli 2014. Kaili, China.

Vandaag weer om acht uur het bed uit. We zitten toch nog niet helemaal in het ritme want we hebben alle drie moeite gehad om in slaap te komen en hebben dus ook eigenlijk wat te weinig geslapen.

Vandaag gaan we naar Langde. Eerst op zoek naar ontbijt. Op zoek naar voor ons eetbaar eten is hier al een heel avontuur op zich. Bij de stalletjes vlakbij het grote busstation worden wat deeggerechten gebakken. We proberen een plat gebakken 'brood' met daarin lente ui. Het deeg wordt gekneed met lente ui en daarna geplet en dan in een soort stenen oven gebakken. Smaakt goed, er zit nog wat zout en sesam op. Noa kiest voor een lang soort deegstengel die gebakken wordt in de olie. Dat smaakt meer naar een luchtige churros zonder suiker. Al met al een prima ontbijt.

Op het busstation wordt het wat zoeken, in welke rij moeten wij gaan staan om een kaartje te kopen voor de bus? Geen Engelse aanwijzing. We kiezen een rij voor een loket met een jongere dame, want die spreken soms nog wel wat Engels. Bij het loket laat ik het papiertje zien waarop ik de naam van Langde in het Chinees heb gezet en ja hoor bingo, ze spreekt, weliswaar met een heel zwaar accent, een beetje Engels en wij krijgen onze buskaartjes naar Langde. Het ritje duurt vijftig minuten en kost ons negen Yuan per persoon, dat is zo'n één Euro vijftien.

Door de tascontrole en dan maar weer verder vragen. Ze wijzen ons de weg en daar vragen we maar weer verder aan de buschauffeurs. De eerste bus waar we vragen is niet de goede, maar de vriendelijke chauffeur stapt uit en brengt ons naar onze bus. En werkelijk alsof we er een neus voor hebben, wij hebben weer eens het fraaiste exemplaar van het hele busstation, het kleinst en het gammelst. Zal wel aan de afstand liggen die we moeten afleggen. Eenmaal in de bus begint het behoorlijk te regenen, nu maar hopen dat het in Langde droog is. Onderweg zien we dat er heel veel, maar dan ook echt heel veel gebouwd wordt overal. Grote flatgebouwen, enorm kun je wel zeggen. Het lijkt maar niet op te houden, je vraagt je werkelijk af of ze wel zoveel woonruimte nodig hebben.

Langde is een klein minderhedendorp met allemaal houten woningen tegen de berg opgebouwd. Het ziet er allemaal heel erg mooi uit en we wandelen rustig op ons gemak een paar uurtjes door het dorp. Gelukkig is het hier wel droog. Even later gaan we ook nog even aan het riviertje kijken waar Noa met haar voeten verkoeling zoekt. Kinderen laten zich op opblaasbanden de snelstromende rivier afzakken en springen van de wind- en regenbrug in het water. Ook is er een hele groep Chinese jongeren die hier met een touringcar zijn. Schoolreisje? Als we later met de bus terugrijden naar Kaili begint het onderweg weer te regenen. En helaas in Kaili doet het dat nog steeds.

We zijn nu in ons hostel omdat het buiten plenst van de regen. Kunnen we mooi even wat was doen en uitzoeken waar we morgen naartoe willen. Wordt het Leishan of Xijiang? In ieder geval zijn we voor de laatste nacht in Kaili.