Kleurrijk zwembad
Zondag 20 juli 2014. Yangshuo, China.

Douchen, ontbijten, spullen pakken en op weg naar het busstation. Eerst een stukje met de taxi die we op straat aanhouden. Daarna met de bus in anderhalf uur naar Yuangshuo. Op het busstation van Yuangshuo eerst onderhandelen met verschillende taxichauffeurs voor het ritje van ongeveer vijf kilometer naar The Giggling Tree.

The Giggling Tree ziet er echt geweldig uit en Noa kan niet wachten om een duik in het zwembad te nemen. We hebben een hele gezellige driepersoonskamer en er hangt hier een echte vakantiesfeer. Eerst wat eten wat ons heel goed smaakt en daarna naar het zwembad. Het is geen groot zwembad maar het voldoet prima. Er zijn hier ook veel Nederlandse kinderen, wat het voor Noa nog veel leuker maakt. De kinderen die hier zijn zijn voornamelijk geadopteerde Chinese kinderen. Ze zijn in China op bezoek geweest in het kindertehuis waar ze vandaan komen en maken dan met hun Nederlandse familie nog vaak een rondreis.

De eigenaren van de Giggling Tree zijn Nederlanders, ze hebben twee zoontjes, één van zeven jaar en een geadopteerd zoontje van drie jaar. Door alle geadopteerde kindjes is het een kleurrijk zwembadje geworden. Er zijn Chinees ogende kinderen die Nederlands spreken, een Hollands ogend mannetje, een Afrikaans ogend mannetje en een halfbloed Chinees meisje die Nederlands, Engels en Chinees spreekt, een Chinees ogend meisje wat Nederlands met haar moeder praat, Frans met haar vader en Engels met de werknemers hier (twaalf jaar oud), Chinese kinderen uit de buurt en natuurlijk ook de Hollandse kinderen die Hollands spreken en een beetje Engels.

Het is voor alle kinderen hier heel gezellig, ze zwemmen met zijn allen, doen 's avonds spelletjes, kortom een prima (bijna) afsluiting van onze vakantie. Alle volwassenen zitten 's avonds ook allemaal gezellig op de binnenplaats samen wat te drinken, dan klets je wat met die, dan weer wat met de ander. Het eten is hier heerlijk. We nemen hier 's avonds een sissling beef, dat is een soort tiepan met stukjes rundvlees en lekker veel grofgesneden groente.

Fietsen en bamboevlot varen
Maandag 21 juli 2014. Yangshuo, China.

Na ons ontbijt hebben we eerst onze was ingeleverd en toen fietsen uitgezocht. Rieuwert heeft een redelijk grote mountainbike kunnen bemachtigen en Noa en ik hebben een echte Chinese tandem. We gaan eerst anderhalf uur fietsen door de omgeving met behulp van een fotoboekje met aanwijzingen hoe we moeten fietsen. Perfect bedacht, het is net een soort speurtocht. We komen dan bij het punt uit waar we op de bamboevlotten kunnen stappen welke we gereserveerd hebben. De fietsen worden dan weer naar het eindpunt gebracht en dan hoeven we nog maar twintig minuten terug te fietsen naar ons guesthouse.

Noa en ik hebben afgesproken dat ik het eerste stuk voorop zit omdat we dan langs een wat drukkere weg moeten. Noa heeft achterop het fotoboekje met aanwijzingen en kijkt welke kant we op moeten. Op een rustigere punt wisselen Noa en ik van plaats, maar na een paar honderd meter wisselen we weer terug, toch wel lastig zo'n tandem besturen over al die lastige paden met dan weer grove stenen, kuilen en gaten. We komen door kleine dorpjes, langs rijstvelden en viskwekerijen. Onderweg sneuvelt Rieuwert zijn slipper. De slipper liep al op zijn eind maar nu valt er echt niets meer van te maken. Gelukkig hoeft Rieuwert er vandaag niet zoveel op te lopen. We stoppen nog even bij de drakenbrug om wat te drinken en op adem te komen, want in 35 graden fietsen is best pittig. Daarna moeten we de fietsen de drakenbrug over tillen om ons pad te vervolgen.

We zijn iets te vroeg bij het vertrekpunt van de bamboevlotten maar we kunnen daar wachten in de schaduw. Het zweet blijft maar stromen, je moet hier heel wat drinken om je vochtgehalte op peil te houden. Heerlijk relaxen op zo'n vlot. Je zit heerlijk in een stoeltje onder een parasol en kunt lekker om je heen kijken en genieten van het karstgebergte. We hebben een route genomen die minder toeristisch is, daarom moet je wel wat verder fietsen maar het is ook wel de moeite waard. Hier is de rivier niet overladen met vlotten en kun je nog echt genieten van de natuur om je heen. Na anderhalf uur hebben we ons eindpunt bereikt in een wel heel toeristisch gedeelte en dan maakt het ons dubbel blij dat we de moeite hebben genomen om een stuk hogerop op te stappen. Hier krioelt het werkelijk van de vlotten en lawaai makende Chinese toeristen.

We moeten even wachten op onze fietssleutel voordat we weer op de fiets kunnen. Het fietsen is wel pittig maar ook wel heel leuk. Noa en ik doden de afstand door heel vervelende liedjes van Frans Bauer ten gehore te brengen.

Bij het guesthouse nemen we eerst wat te eten. En wat hebben ze? Ja hoor, zelfgemaakte frietjes met pindasaus, uitjes en mayonaise. Lékker! Rieuwert probeert zijn slipper te tapen om het zo nog een paar dagen uit te houden en Noa rent direct naar het zwembad waar wij haar later ook eventjes vergezellen om af te koelen. Wij gaan daarna nog even heerlijk zitten lezen in de relaxgarden.

Als avondeten nemen we kipcurry uit een kleipotje, wederom heerlijk. De kinderen gaan allemaal nog wat zwemmen en spelletjes doen en wij gaan allemaal wat bij elkaar zitten en drinken en kletsen wat voordat we naar bed gaan.