Planking
Zondag 13 juli 2014. Zhaoxin, China.

Pff, dat was een warme nacht. Geen airco maar een van. Een keihard bed, eerder een plank met bekleding. Je blijft dus maar draaien om een beetje comfort te zoeken die er toch niet is. Alleen Noa heeft goed doorgeslapen. Dat is het voordeel van kind zijn, je slaapt zo lekker overal, op elke ondergrond en in elke oncomfortabele houding. Merk aan mezelf dat dat wanneer je ouder wordt steeds minder wordt terwijl het nog niet zo lang geleden is dat ik op de grond of in een klein hoekje ook prima sliep.

Als we allemaal gewassen en aangekleed zijn gaan we kijken of we misschien een gebakken nasi kunnen scoren. Wanneer we lekker daarvan zitten te genieten zien we allerlei mannen en vrouwen in klederdracht met hun bamboe instrumenten de berg op lopen. Sommige komen ook nog snel wat eten. Dan trekt er een groep Chinese toeristen vooraf gegaan door een Basha man met microfoontje aan ons voorbij. Ik krijg het vermoeden dat de Basha muziek gaan maken en gaan dansen. We eten snel onze gebakken nasi op en zetten de achtervolging in. Ja hoor op een groot veld staan allemaal houten bankjes en daar laten de Basha hun traditionele muziek horen en hun dans zien.

Waar je ook komt in deze dorpjes, groot of klein, ze veranderen zo langzamerhand allemaal in een toeristische attractie. Nu nog hoofdzakelijk voor de Chinese toerist, maar met de grote nieuwe weg waarschijnlijk ook voor de buitenlandse reisorganisaties. Maar het is evengoed leuk om te zien. Een van de mannen wordt nog traditioneel geschoren en ze laten zien hoe een huwelijk voltrokken wordt.

De chauffeur is weer keurig op tijd. We hebben veel gelezen dat je geduld moet hebben in China omdat niet altijd alles zo keurig op tijd gaat. Tot nu toe gaan de bussen echter precies op de tijd weg en ook het privévervoer dat we tot nu toe hebben gehad is elke keer keurig op tijd. Tot nu toe dus niets van gemerkt dat het niet goed geregeld zou zijn.

De chauffeur zet ons af bij het busstation en loopt zelfs met ons mee om ons de weg te wijzen waar we een kaartje moeten kopen. We zeggen hem gedag en kopen onze kaartjes, om één uur gaat de volgende bus naar Zhaoxing. Het is kwart over elf dus we moeten nog even wachten.

Van Congjiang naar Zhaoxing is het nog geen twee uur rijden. Aangekomen bij de poort van Zhaoxing moeten we eerst uit de bus een entreekaartje halen voor het dorp. Ook hier betalen we weer honderd Yuan per persoon om het dorp in te mogen. Ook dit dorp, in dit geval het grootste Dong dorp, is helemaal opgeknapt en ziet er heel gelikt uit. De bewoners schijnen het wel prettig te vinden want daardoor zijn ze goed voorzien van inkomsten door toeristen. De (Chinese) toeristen komen hier nog niet in zulke grote aantallen als in Xijiang maar dat komt waarschijnlijk omdat je nu nog wel wat meer moeite moet doen om hier te komen.

Als we door het dorp lopen zien we twee ouders met kindjes lopen die we ook al eerder in Ronjiang en Huang Guang hebben gezien. Het is een gezin uit Shanghai dat met een gehuurde auto tien dagen rondreist in dit gebied. De vrouw spreekt heel goed Engels, ze werkt voor een Deens bedrijf in Shanghai. Als ze ons zien lopen zwaaien ze enthousiast. Zij zijn al twee dagen in Zhaoxing en vertellen dat ze wat dorpen in de omgeving hebben bezocht. Zij hebben het met de auto gedaan maar het kan ook lopend. Ze lopen met ons mee naar iemand die ons uit kan leggen hoe we moeten wandelen naar de betreffende dorpen. Ze vertellen ons ook dat er om acht uur vanavond een optreden is. We gaan daar later samen heen.

De kinderen lopen al snel samen en proberen, de meiden tenminste die van dezelfde leeftijd zijn, een beetje in het Engels te communiceren. Het zoontje die wat jonger is probeert zelf wat Nederlandse woordjes na te praten. Het mannetje vindt Noa bar interessant en wil bij het optreden dan ook naast haar zitten. Als hij zich even later een beetje gaat lopen uitsloven en door zijn vader weer op het bankje gezet wordt, frommelt hij zich weer tussen zijn zus en Noa. Het is duidelijk, naast Noa is zijn plek. Na het optreden wisselen de meiden hun e-mailadressen uit en wij onze mobiele nummers. We hebben met ze afgesproken dat als we in Shanghai aankomen, we contact met ze opnemen.

Warm en lui
Maandag 14 juli 2014. Zhaoxin, China.

Vanmorgen rustig op gang komen. We lopen via de boerenmarkt (marktje), en een plein waar op dat moment meerdere varkens en koeien ontleed worden naar een eettentje voor ons ontbijt. In dit gebied moet je goed opletten als je vlees eet want ze eten niet alleen varken, koe, kip, eend en gans, maar ook hond en rat. Hond hebben we op de vleesafdeling op de markt zien liggen. Al het vlees ligt open en bloot alleen de hond lag afgedekt, of dat nu bewust gedaan wordt weten we niet.

Na het ontbijt lopen we door naar de man waar we gisteren aan voorgesteld zijn, zodat hij ons de weg kan wijzen. Hij loopt een klein stukje met ons op en bij de rijstvelden wijst hij ons welk pad we moeten volgen. Het gaat gelijk flink bergop en bovenaan het pad kunnen we kiezen voor links verder de rijstvelden in of rechts terug naar het dorp via een andere weg. We kiezen voor rechts, het is ontzettend warm vandaag. Te warm om fatsoenlijk een stuk te lopen. We lopen nog wat via allerlei kleine straatjes door het dorp, gaan nog even bij wat dorpsbewoners op een wind- en regenbrug zitten, kopen een ijsje en wat lychees.

Gisteren hebben we aan de dame van het hotel gevraagd of ze wasservice hebben, maar nee dat hadden ze niet of ze begreep het niet. We willen onze lychees in het aangelegde park tegenover ons hotel opeten en Rieuwert neemt de zak met vuile was mee naar beneden omdat hij twee deuren verderop een vrouw de was heeft zien doen met een wasmachine, dus misschien kan zij onze was ook doen. Maar daar is niemand meer te bekennen. In ons hotel staat ook een wasmachine hebben we gezien en Rieuwert vraagt aan de dame die daar toevallig op dat moment net bezig is of onze was ook gedaan kan worden. Ja hoor dat kan, gelukkig maar want we hebben niet veel schoon meer. Het zelf wassen is al niet echt handig in een klein wasbakje, maar het drogen is het grootste probleem. Verder blijft het een luie dag.

Pittige wandeling naar Tang'an
Dinsdag 15 juli 2014. Zhaoxin, China.

Vanmorgen vroeger op want we willen vandaag toch echt wel naar het dorpje lopen. In de ochtend is het nog niet zo warm dus misschien lukt het nu. Vannacht heeft het ook geregend, dus wellicht is het ook wat afgekoeld.

Eerst wat eten en dan op pad. Het is een behoorlijk pittige klim, we klimmen ongeveer twee en een half uur omhoog in de toch wel behoorlijke warmte. Af en toe een klein zuchtje wind is heerlijk verkoelend. We komen uiteindelijk in een dorpje uit, wij denken dat we er al zijn en vinden het nu niet echt de moeite waard.

Later blijkt, als we op de wind- en regenbrug zitten en Rieuwert een auto aanhoudt om te vragen of deze misschien naar Zhaoxing gaat, dat we nog verder omhoog moeten want de betreffende auto gaat verder omhoog de berg op naar Tang'an. We mogen meerijden, gelukkig maar want we hebben genoeg bergop gelopen in deze warmte. We lopen heel even een stukje door het dorp maar eigenlijk willen we terug om te douchen want we druipen werkelijk van het zweet.

We vragen een andere auto die net van plan is de berg af te rijden of hij naar Zhaoxing gaat. Ja dat gaat hij maar hij wil honderd Yuan hebben als we mee willen Mooi niet, dat is veel te veel voor acht kilometer bergaf, we lopen wel (Noa is de grootste voorstander om bergaf te wandelen). We zetten de pas erin en beginnen aan onze bergaf wandeling. Deze keer niet door de rijstvelden maar over de geasfalteerde slingerweg. Ook genoeg te zien hoor, levende slangen, dode slangen, levende hagedissen en dode ratten. We doen er iets minder dan twee uur over om in het dorp te komen. We kopen nog wat te drinken en stappen onder een heerlijk verfrissende douche en trekken fijn onze schone kleren aan.