Cindy en Denny reizen met dreumes door China
19 mei - 11 juni 2014

Hallo 1400000000 inwoners van China! Zijn jullie er klaar voor? In 2014 kunnen jullie kennis maken met Cindy, Denny en de kleine Lizzy (2). Ze is schattig en blond, dus haal die camera's maar vast tevoorschijn. In 23 dagen reist dit avontuurlijke gezinnetje van Beijing naar Hong Kong. Zàijiàn!

door Cindy en Denny

Het begin... de bestemming!
Woensdag 7 mei 2014. Nederland.

Camperreis USA, Zuid Afrika, Maleisië, Indonesië, Sri Lanka en India, zomaar een aantal landen die we ook hebben bekeken om naar toe te reizen, uiteindelijk viel toch de keuze op onze eerste gedachte: China! Twijfels over de reis hebben we wel gehad, heel veel en vaak zelfs, maar dat kwam mede door reisverslagen van anderen. Veel reizigers ondervinden namelijk hinder van de taalbarrière die er is tussen Westerse toeristen en de 1,4 miljard (!) Chinezen! Hallo, 1400000000 inwoners! Dat zijn er een hoop en ze geloven allemaal dat slijm slecht is voor je gezondheid, ofwel ze spugen en rochelen wanneer het hun uitkomt. Daarnaast heb je natuurlijk nog de explosieve groei van de Chinese economie waardoor bepaalde steden last hebben van behoorlijk wat smog. Maar goed, zijn dat redenen om niet naar een land te gaan waar je graag heen wilt? Nee, dat lijkt ons niet, want aan de andere kant zijn er teveel dingen in China die je moet zien! Tenminste, wie wil er nou niet een deel van de Chinese muur beklimmen of oog in oog staan met het wereldberoemde terracottaleger?

Na onze keuze gemaakt te hebben was het tijd om kennis te maken met de Chinese bureaucratie, ofwel het aanvragen van het visum. Dat kon op verschillende manier, wij besloten om een afspraak te maken bij CVASC (Chinese Visa Application Service Center) in Den Haag. Voordat je daarheen kon diende je echter wel wat formulieren in te vullen, je vliegtickets geboekt te hebben en een reisschema van dag tot dag mee te nemen. Na tien minuten konden we weer richting huis om vervolgens vijf dagen later weer naar Den Haag te reizen om ons visum op te halen. Totale kosten? 210 Euro plus de nodige benzine, maar de visa waren binnen! We vliegen trouwens met FinnAir, hier vlogen we ook mee naar Thailand en dat beviel ons uitstekend!

Nu, bijna dertien dagen voor ons vertrek beginnen de (gezonde) spanningen toe te nemen, zeker gezien het feit dat China nog niet zo toeristisch ontwikkeld is als de andere landen die we hebben bezocht bij onze vorige reizen. Op één of andere manier trekt Azië ons toch, waarschijnlijk komt dit door de combinatie van het goedkope dagelijks leven, hotels en vervoer en de vriendelijkheid van het Aziatische volk zelf. Reizen door China is al een hele uitdaging op zich, maar hoe dat zal gaan met onze kleine meid is nog maar de vraag. We hebben natuurlijk al uitstekende ervaringen gehad in Vietnam (maart 2013) en Thailand (september 2013), maar China is toch opeens weer iets heel anders, maar niets houdt ons meer tegen!

Misschien komt het wel door het grote onbekende waarom wij juist nu China willen bezoeken, nu het allemaal nog niet zo toeristisch is... We gaan het zien! Het aftellen is begonnen! Cindy is haar koffer al aan het inpakken en Denny? Die doet dat vast weer één dag voor we vertrekken!

First Cash
Woensdag 21 mei 2014. Beijing, China.

Terwijl de zon langzaam opkomt en de vogeltjes heerlijk fluiten gaat om half zeven de wekker. We hebben moeite om uit bed te komen, want net als Lizzy konden ook wij moeilijk in slaap komen, maar na een aantal minuten stappen we toch maar uit bed om de laatste spullen in te pakken. Na alles voor de zoveelste keer gecontroleerd te hebben sluiten we de koffers en trekken eindelijk de deur achter ons dicht. Het is zo ver, onze reis naar China kan beginnen!

Net zoals de laatste keer pakken we de trein naar Schiphol en ondanks de drukte weten we een plekje te vinden, weliswaar bij de toegangsdeuren, maar het lijkt Lizzy niets uit te maken. Ze speelt onderweg de gehele tijd met haar Disney figuren en voor we er erg in hebben komen we aan op Schiphol.

Het duurt niet lang voor we ingecheckt zijn en we door de gebruikelijke controles zijn gelopen. Lizzy vindt het allemaal wel best en kijkt rustig om zich heen. Voor onze kleine meid is dit ondertussen een bekende plek geworden, want ook naar Tunesië, Vietnam en Thailand vlogen we vanaf Schiphol. Na lekker rondgewandeld en gegeten te hebben beslissen we toch om maar wat Yuans aan te schaffen om vervolgens door te lopen naar de gate.

De vlucht verloopt soepel, we vliegen met FinnAir en hebben net als de laatste keer een overstap in Helsinki. Slapen doen we niet, alleen Lizzy valt de laatste twee uur (totaal negen uur vliegen) nog lekker in slaap! Ideaal, want ook tijdens het landen slaapt ze gewoon door. Rond half zeven 's ochtends landen we op Beijing Airport en door het vroege tijdstip zijn we zeer snel door de paspoortcontrole, rijden we met een soort van tram richting de bagage claim en hebben we binnen een mum van tijd onze koffers en buggy.

Lizzy is blij dat ze weer uit het vliegtuig is en wandelt met haar prinsessen rugtas de gehele tijd vrolijk met ons mee. We hadden besloten om de taxi te nemen en net als bij de meeste vliegvelden is dit ook in Beijing netjes geregeld. Alle taxi's dienen in de rij aan te sluiten en er wordt altijd gereden met een meter. Voor ongeveer vijftien Euro worden we na ruim een uur afgezet voor ons hotel, helaas door de files wat later dan we verwacht hadden. Een voordeel hebben we wel, Lizzy houdt in tegenstelling tot Bangkok en Ho Chi Minh City alles binnen en valt zelfs in slaap tegen het einde van de rit.

Na het inchecken blijkt dat onze treinkaartjes voor de treinreis naar Taiyuan al binnen zijn, maar omdat we niet genoeg geld bij ons hebben rekenen we deze later op de dag af. Wel dienen we de borg voor de kamersleutel gelijk te betalen en na enkele minuten ploffen we om precies negen uur 's ochtends op ons bed! Lizzy heeft opeens energie voor tien en springt op het bed en rent door kamer 2316 van het Citytel Inn Hotel. We twijfelen of we direct de stad gaan verkennen of toch even een paar uur gaan slapen. We kiezen voor het laatste en ook Lizzy legt zich er bij neer en valt in slaap. Wat is ze toch lief geweest de hele reis!

Rond drie uur 's middags worden we wakker en na onszelf opgefrist te hebben besluiten we om naar het Tian'anmen plein ofwel het Plein van de Hemelse Vrede te lopen. Deze zit op nog geen tien minuten lopen van ons hotel. Stiekem horen we wat camera's af gaan, maar gelukkig niet zoveel als we dachten.

Eenmaal voor de Gate of Heavenly Peace besluit Lizzy om haar hoedje af te doen en al snel staan er een hoop mensen om foto's van Lizzy te maken en gedurende tien minuten komen we nauwelijks verder. Lizzy is gelukkig eigenwijs genoeg om aan te geven als ze er geen zin in heeft en loopt lekker verder. Het is heerlijk om daar rond te lopen, omdat tussen de stoep en de weg een hekwerk zit waardoor het onmogelijk is om met de fiets, brommer of auto voor gevaar te zorgen.

We besluiten om de volgende dag pas het plein zelf op te lopen en gaan terug naar het hotel om te vragen naar de dichtstbijzijnde geldautomaat. Onderweg lopend naar de bank komen we een gezellig eettentje tegen en lopen zonder na te denken naar binnen. Voor slechts vijf Euro eten en drinken we ons buikje rond.

Uiteindelijk lopen we verder en komen we uit op Wangfujing, de grootste winkelstraat van Beijing met alle winkels die je maar kan bedenken. Aan de gevels hangen grote reclameborden en Lizzy kijkt haar ogen uit en roept constant 'Woww en moooooi', ondertussen wordt ze de hele tijd aangesproken door Chinezen die met haar op de foto willen, terwijl wij er rustig achteraan hobbelen. Ook deze straat is op enkele uitzonderingen na alleen voor voetgangers toegankelijk en dat is fijn!

Oh ja, we moesten natuurlijk nog geld opnemen en het duurt even voor we eruit zijn hoe het werkt, maar het lukt gelukkig wel. Wanneer we twintig meter van de automaat af zijn twijfelt Denny of hij zijn creditcard er wel uit heeft gehaald. Hij loopt terug naar de automaat, maar helaas de betaalautomaat heeft de creditcard ingenomen en de bank zelf is gesloten. Gelukkig krijgen we wel een bonnetje met daarop de bevestiging dat de creditcard retained is.

Met wat haast lopen we terug naar het hotel en leggen het verhaal uit. De receptionist belt direct HSBC en legt het verhaal uit, volgens de servicedesk kunnen we de volgende dag de creditcard weer ophalen, hij moest alleen wel wat gegevens noteren. We besluiten om aan deze dag een einde te maken en stappen vermoeid ons bed in. Lizzy slaapt gewoon tussen ons in en na wat knuffels en kusjes valt ook zij in diepe slaap.

Verboden Stad
Donderdag 22 mei 2014. Beijing, China.

Oeps. Het is negen uur als we onze ogen echt open doen. Door de airco zijn we 's nachts wel een aantal keer wakker geworden want de ene keer hadden we het warm en een paar uur later weer koud. Ook Lizzy staat vroeg op en eet zelfs een deel van haar boterham op en dat is een grote verrassing aangezien ze in Vietnam en Thailand de eerste dagen naast koekjes niets naar binnen kreeg. Voor diegene die met een kind ver willen reizen, maak je niet druk als ze de eerste dagen weinig tot niets eten, als ze honger hebben laten ze dat echt wel merken!

We besluiten om bij hetzelfde restaurantje te gaan eten als de dag ervoor en het smaakt weer heerlijk. Net als de vorige dag merken we niets van de smog en laat de zon zich goed zien, het is constant boven de 25 graden en op de warmste momenten rond de 34 graden. Vol goede moed en met ons paspoort in de hand stappen we de bank binnen. Na het laten zien van het bonnetje wordt alles in gang gezet en een kwartier later hebben we de creditcard weer in ons bezit! Yes, dat is toch wel een opluchting, al hadden we natuurlijk nog wel een creditcard achter de hand.

We wandelen via de drukke winkelstraat en 'snackstreet' richting het Tian'anmen plein. In de snackstreet heb je helaas geen frikadellen en kroketten, maar wel schorpioenen, zeesterren, slangen, vogeltjes en nog veel meer lekkernijen (?). Eenmaal aangekomen op het plein gaan we een tunnel in om echt midden op het Plein van de Hemelse Vrede te kunnen staan. Het plein is het grootste ter wereld en er kunnen meer dan een miljoen mensen op. Het plein is vooral bekend geworden door de demonstraties in 1989 waarbij honderden mensen stierven in de straten rond het wereldberoemde plein.

Omdat het enorm warm is besluiten we om naar The Forbidden City te gaan. De verboden stad is de grootste verzameling van paleizen ter wereld en daarnaast ook nog eens de best bewaarde. In de verboden stad kan je uren ronddwalen door de paleizen van de vroegere keizers en dat doen we dan ook. Lizzy loopt nog steeds netjes met ons mee en lijkt alles zelf te willen gaan ontdekken. Af en toe moeten we haar even vasthouden om maar genoeg zonnebrandcrème te smeren. Vooral op de toeristische plekken worden er veel foto's gemaakt van haar en wat opvalt is dat wanneer er één opzichtig een foto maakt, de rest al snel volgt. Zolang Lizzy het best vindt, vinden wij dat ook. De Chinezen zijn gelukkig enorm lief voor haar en dringen dan ook niet aan.

Na de verboden stad loop je bijna vanzelf het Jingshan Park in en daar komen we heerlijk tot rust. Zonder te twijfelen lopen we de trappen op om vervolgens te kunnen genieten van een adembenemend uitzicht over Beijing! Op ons gemakje lopen we na een tijdje weer naar beneden om te wandelen door de stad met veertien miljoen inwoners. We komen erachter dat we wel heel ver hebben gelopen en nemen een riksja terug naar de winkelstraat. Lizzy ziet de M van McDonalds en roept 'ijssie, ijssie, ijssie' en we kunnen dan ook niets anders doen dan te eten bij de McDonalds.

Tijdens het eten schuift er een tourguide bij ons aan en smeert ons voor de volgende dag een auto met privé chauffeur aan richting The Great Wall. Na nog twee jurkjes voor Lizzy gekocht te hebben bij C&A (ja, die hebben ze hier echt!) lopen we via de enorm drukke 'snackstreet' richting het hotel. Rond middernacht vallen we in slaap en zijn zeer benieuwd naar de grote muur de volgende dag.

In tegenstelling tot andere reisverhalen valt ons op dat we nog nauwelijks spugende en rochelende Chinezen zijn tegengekomen, daarnaast valt de smog behoorlijk mee, dat is toch weer mooi meegenomen. Met Lizzy gaat het heel erg goed, ze eet en drinkt genoeg en ze geniet er heerlijk van! Beijing is in ieder geval echt geschikt om te vertoeven met kinderen. Wat ook nog opvalt is dat er heel weinig Europese toeristen zijn en je met handen en voeten al een heel eind komt op het gebied van communiceren.

De Chinese Muur
Vrijdag 24 mei 2014. Beijing, China.

Vandaag vroeg uit bed, want we gaan naar een van de mooiste bouwwerken ter wereld, de Chinese Muur! We hebben afgesproken dat onze privé chauffeur ons om negen uur komt ophalen, zodat we nog rustig kunnen ontbijten. Zonder een groep reizen is voor ons ideaal, aangezien we ons eigen reistempo kunnen bepalen. Tijdens het ontbijt komt onze reisgids zich al melden en om precies negen uur rijden we weg van het hotel.

De reis naar The Great Wall duurt ongeveer anderhalf uur en onderweg stoppen we nog even bij een koperfabriek. Helaas zijn wij niet geïnteresseerd in dit soort verplichtingen en na amper vijf minuten vervolgen we weer onze weg. We hebben gekozen om de muur te bekijken bij Mutianyu. Dit gedeelte is onlangs gedeeltelijk gerenoveerd en erg toegankelijk voor kinderen door de kabelbaan en rodelbaan die er is aangelegd. We besluiten om met de kabelbaan naar boven te gaan, lopend lijkt ons iets te zwaar met een temperatuur van rond de 32 graden. Lizzy vindt de kabelbaan fantastisch en kijkt rustig in het rond en eenmaal boven genieten we van het uitzicht.

Het is vandaag een heldere dag en daardoor kunnen we de muur slingerend tot in de verte zien lopen in het Chinese landschap. We besluiten om de westelijke richting van de muur op te lopen en bij elke uitkijktoren twijfelen we of we naar de volgende moeten lopen, uiteindelijk lopen we van toren zes tot dertien en keren daarna om. Lizzy vermaakt zich goed op de muur en loopt de heenweg helemaal zelf. Lopen op de muur is niet makkelijk aangezien je constant op en af gaat en de treden heel ongelijk zijn. We maken tijdens het lopen wat tussenstops en terwijl wij even rusten in een van de uitkijktorens speelt Lizzy met passerende kinderen.

Op de terugweg merken we dat Lizzy moe begint te worden. Ze wil graag getild worden en dat laat ze merken ook. Na ruim twee uur over de muur lopen komen we terug bij de rodelbaan en Lizzy is ondertussen in slaap gevallen. Ze wordt vanzelf wakker als ze eenmaal op het karretje zit en na de eerste twintig meter is ze helemaal wakker. Ze geniet met volle teugen van de rit en eenmaal beneden heeft ze weer genoeg energie om zelf te lopen. De wandeling heeft ons hongerig gemaakt en we besluiten nog snel een restaurant in te lopen voordat we ons melden bij de auto.

In de auto vertelt de reisgids ons dat we te lang op de muur zijn gebleven en we daardoor een keuze moeten maken tussen de Ming Tombs en het Olympisch Stadion. We kiezen voor de laatste omdat we al genoeg tombes hebben gezien in Egypte een aantal jaren geleden. Op de weg richting de muur hebben we kaartjes gekocht voor een acrobaten show, dus deze plakken we er nog wel achteraan vandaag.

Zoals wel vaker willen reisgidsen altijd langs een fabriek en ook deze wil ongepland naar een silk fabric en tea ceremony. Denny wordt nijdig en vertelt dat hij het vreemd vindt dat we daar langsgaan terwijl er geen tijd was voor de Ming Tombs. De reisgids besluit dan ook om beide niet te gaan bezichtigen en rijdt direct naar het Olympisch Stadion.

Aangekomen bij het stadion blijkt hoe toeristisch dit gedeelte van Beijing zes jaar na de Olympische spelen nog is. Het plein voor het vogelnest wordt gevuld met tientallen kraampjes en duizenden toeristen. Helaas moeten we na vijftien minuten alweer weg, omdat we nog een uur moeten rijden naar het Red Theatre voor de voorstelling. Door de drukte op de weg zijn we een aantal minuten te laat en omdat ze andere mensen niet willen storen worden we geplaatst op de eerste rij. Gedurende het uur komt er veel voorbij met als hoogtepunt vijf motoren die met enorme snelheid in een bol rondrijden. Lizzy klapt het volle uur constant in haar handjes. Na de show nemen we een taxi naar het hotel. Taxi's zijn een ideaal vervoermiddel in Beijing aangezien je per kilometer slechts 2,3 Yuan ofwel 27 cent betaald, nadeel is wel dat het soms behoorlijk vast kan staan en je nauwelijks verder komt.

Na onszelf opgefrist te hebben willen we een hapje gaan eten en binnen tien minuten lopen we naar de winkelstraat waar we gaan eten bij een restaurant op de vijfde verdieping van een groot winkelcentrum. Het eten smaakt heerlijk na zo'n lange dag, maar nadat het eten is gezakt komen we erachter dat we ook erg vermoeid we zijn. Om tien uur besluiten we dan ook weer naar het hotel te lopen. Rond twaalf uur doven we de lichten op onze kamer en Lizzy laat zich nog heel even horen en na wat gespring en gedraai valt ze verrassend genoeg heel snel in slaap.

Olympisch Stadion
Zaterdag 24 mei 2014. Beijing, China.

Dat de vorige dag vermoeiend was blijkt wel uit het feit dat we pas om elf uur wakker worden! We balen er wel van, maar schijnbaar hadden we het nodig. Vandaag reizen we overal naar toe met de metro. Het metrostelsel is misschien niet de grootste ter wereld, maar wel de drukste en dit komt mede door de prijs want voor slechts twee Yuan per rit (24 cent) reis je naar je bestemming.

Het heeft geregend afgelopen nacht en de zon is verborgen achter behoorlijk wat wolken. Ook de smog is nu duidelijker zichtbaar dan de afgelopen dagen, maar je merkt er niets van als je door de straten loopt van Beijing. Ook de mondkapjes waar veel over wordt gesproken in Nederland zie je eigenlijk niet. Deze worden alleen gedragen als het zicht nog slechts honderd meter is.

Na op de kamer een boterham gegeten te hebben met pasta (lekker meegenomen van thuis) lopen we richting metrostation Wanfujing om via lijn 1 en 5 naar de Temple of Heaven te reizen. Het is inderdaad druk in de metro, maar de Chinezen maken maar al te graag een zitplaats vrij voor Lizzy ondanks dat ze gewoon in de buggy kan zitten. Ze is duidelijk uitgeslapen en kletst de reis van veertig minuten met de metro lekker met andere passagiers. Aangekomen bij metrostation Tiantandongmen is het nog vijf minuten lopen naar het park waar de tempel zich bevindt.

De twee volgende uren spenderen we rond de tempel en in het park waar je heerlijk tot rust kan komen. Soms is het namelijk wel lekker om even de drukte van de stad te ontvluchten. Lizzy vermaakt zich ondertussen met passerende kinderen en wordt misschien wel duizend keer op de foto gezet, waarschijnlijk omdat ze haar hoedje op de hotelkamer heeft gelaten. Ook wij maken weer de nodige foto's en na een hapje gegeten te hebben bij de dichtstbijzijnde McDonalds gaan we met de metro naar het Olympisch stadion.

We waren er gisteren al geweest, maar willen er toch meer tijd spenderen. Via lijn 5, 6 en 8 stappen we uit bij metrostation Olympic Sports Centre en eenmaal boven de grond sta je op de plek waar heel de wereld in 2008 naar keek, het Olympic Parc! Het is geweldig om op deze plek rond te lopen en ondanks dat er bijna geen evenementen meer plaats vinden op deze plek is het nog drukker dan de vorige dag en ook hier zijn bijna alle toeristen Aziaten. We willen graag het 'vogelnest' van binnen bekijken en het sporthart van Denny begint eenmaal binnen sneller te slaan. In het stadion kijken de bezoekers vooral naar mensen die aan het skeeleren zijn. Lizzy gaat er ook bij zitten en gooit haar schoenen en sokken demonstratief weg. Ze wilt even niet meer lopen en dat vinden wij niet erg. Net op het moment dat we verder willen gaan komen er kinderen bij Lizzy zitten en ze zit gelijk vol energie.

We twijfelen of we gaan wachten tot de verlichting van het stadion aangaat en ondanks dat het nog een uur duurt kiezen we daar wel voor. We kopen tijdens het volgende uur nog wat souvenirs, lopen rond op de boulevard, eten wat en laten Lizzy rustig spelen met kinderen die voorbij lopen. Wanneer we even gaan zitten om de laatste minuten door te komen staan er binnen luttele secondes een hele groep mensen om Lizzy heen. We blijven ons verbazen over de aandacht maar genieten er ook wel van.Om precies half acht gaan de lampen aan van het stadion en na wat foto's gemaakt te hebben gaan we met de metro richting de winkelstraat om een hapje te eten.

Vandaag eten we bij een restaurant op de zesde verdieping van een groot winkelcentrum, maar omdat werkelijk alles in het Chinees is weten we niet wat de naam is. We maken onze keuze door op de menukaart wat aan te wijzen en dan maar hopen dat het lekker is! We krijgen een enorme grote bak met kip, beef, gamba's, broccoli, paksoi en rijst, het was genoeg om een heel leger mee te voeden en we krijgen dan ook niet alles op. Met volle buiken besluiten we nog een rondje te lopen, koopt Cindy nog een spijkerbroekje bij H & M en gaan we daarna terug naar de hotelkamer om lekker te slapen.

Bouwput
Zondag 25 mei 2014. Taiyuan, China.

Vandaag nemen we afscheid van de fantastische stad Beijing. We gaan met de trein van half twaalf richting Taiyuan, maar niet voordat we nog een keer over het plein van de Hemelse Vrede hebben gelopen. Het is extreem druk op deze vroege zonnige zondagochtend en het plein staat vol met groepen toeristen die met bussen tegelijk worden aangevoerd. Opvallend blijft het aantal Westerse toeristen, terwijl je in Vietnam en Thailand ze constant tegen het lijf loopt zijn ze hier nauwelijks te vinden. Na de nodige foto's gaan we terug naar het hotel, checken we uit en gaan met een taxi richting het station.

De veiligheidsmaatregelen op het station zijn nagenoeg hetzelfde als die van een vliegveld. We reizen met de Bullet Train met 300 kilometer per uur naar onze volgende bestemming en binnen tweeëneenhalf uur komen we aan. Lizzy vergelijkt de trein met een vliegtuig, logisch aangezien alles super netjes eruit ziet en iedereen vaste plekken heeft. De trein bestaat uit twintig wagons met elk zo'n honderd passagiers, in totaal vervoert deze trein dus rond de 2000(!) mensen. Daarnaast heeft elke wagon twee medewerkers die de trein constant schoonhouden en langskomen voor het verkopen van eten en drinken. De NS in Nederland kan hier nog wat van leren! Lizzy vermaakt zich onderweg met een cadeautje en speelt spelletjes op de iPad.

Aangekomen in Taiyuan schrikken we van de bouwput die we zien, want werkelijk voor het hele station ligt het open en overal zien we vrachtwagens af en aan rijden. Daarnaast staat werkelijk alles in het Chinees en is nergens een taxi te bekennen. Uiteindelijk dienen we om de bouwwerkzaamheden heen te lopen om een taxi te vinden, maar geen enkele chauffeur spreekt een woord Engels, de taalbarrière is gevonden!

Met de hotelreservering in ons hand weten we uiteindelijk onze bestemming duidelijk te maken en voor honderd Yuan worden we erheen gebracht (achteraf blijkt dat we tien keer teveel hebben betaald). De chauffeur vraagt onderweg aan mensen de weg en overal waar wij kijken zijn ze bezig met bouwwerkzaamheden. In Taiyuan verblijven we in het Youdian Hotel en dat is volgens Bookings.com een drie sterren hotel, maar in werkelijkheid is onze hotelkamer vies en versleten. We maken al snel de beslissing om een dag eerder te vertrekken en lopen richting een verkooppunt voor treinkaartjes die we vlakbij het station hadden gezien. Het is een uur lopen, maar zo krijgen we wel een goede indruk van de stad en ook bij het verkooppunt praten ze geen woord Engels. Met foto's van treinschema's van internet boeken we uiteindelijk onze kaartjes voor Pingyao en Xi'an en op de terugweg eten we bij de KFC. Terug op de hotelkamer kijkt Denny via de computer op de hotelkamer naar de Ronde van Italie, speelt Cindy nog een spelletje op haar telefoon en kijkt Lizzy op de iPad naar Donald Duck en vallen we rond middernacht in slaap.

Pingyao
Maandag 26 mei 2014. Taiyuan, China.

Tijdens het plannen in Nederland wilden we graag Pingyao bezoeken. Deze stad is vooral bekend om The Ancient City, die tevens op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Met de trein reizen we om negen uur 's ochtends richting Pingyao om 's avonds om kwart voor negen de trein terug te nemen.

Ook in Pingyao zijn ze voor het station bezig met bouwwerkzaamheden en na dertig minuten komen we aan in The Ancient City. De hele dag lopen we door het best bewaarde oude stadje van China die omringd is door enorm hoge muren. Lizzy is vermoeid en valt tijdens de wandeling in diepe slaap. Het straatbeeld wordt eigenlijk bepaald door talloze eetgelegenheden en tientallen winkeltjes.

We bekijken de indrukwekkende South Gate, maken een wandeling over de muur en eten een heerlijke pizza bij Sakura Bar. Gelukkig is het grootste deel van de stad alleen toegankelijk voor voetgangers, zodat Lizzy lekker rond kan lopen. Aangezien we nog twee uur over hebben nemen we beide een voetmassage van een uur en worden Lizzy's vermoeide beentjes ook nog gemasseerd. Teruglopend naar het station valt Lizzy op haar knietjes, gelukkig hebben we de nodige ontsmettingsmiddel en pleisters bij en zijn de traantjes al snel weer weg.

Eenmaal aangekomen op het station blijkt de trein twee uur vertraging te hebben! We verlaten het station om even verderop bij een straattentje te gaan eten. Het wordt afgeraden om bij een straattentjes te eten, maar hier wordt alles gelukkig vers bereid. Even voor tien uur lopen we terug naar het station, gelukkig is de vertraging minder geworden en om kwart over tien stappen we in de trein. Onderweg raken we nog aan de praat met een Chinese student die ons vertelt dat de meeste Chinezen jaloers zijn op Westerlingen en hun vrijheid en er daarnaast van baalt dat de Chinese overheid zoveel censuur toepast.

Wanneer we in Taiyuan het station uitlopen is Lizzy in slaap gevallen. We nemen een taxi (nu wel tien Yuan) terug naar het hotel en aangezien het één uur is gaan we direct slapen. De bouwwerkzaamheden gaan trouwens 24 uur per dag door in China, hier kennen ze geen ARBO wet of geluidsoverlast en gebouwd wordt er meer dan genoeg!

Rustdag
Dinsdag 27 mei 2014. Taiyuan, China.

Net zoals wielrenners in de Tour de France, nemen wij ook een rustdag bij onze reis door China. Vandaag even geen planning, behalve dat we vanavond om tien over zeven de nachttrein nemen naar Xi'an. Om elf uur worden we gewekt door een energieke Lizzy. De slaap heeft haar goed gedaan en omdat we het ontbijt gemist hebben eten we boterhammetjes op de hotelkamer.

We doen het vandaag erg rustig aan, maar gaan nog wel richting het park in Taiyuan. Het park is heerlijk om rond te lopen, want er zit ook een attractiepark aan vast. Daarnaast vind je er ook heel veel Chinezen die zingen, dansen en muziek aan het maken zijn. De tijd vliegt werkelijk voorbij en we keren terug naar onze kamer.

Na het inpakken van de koffers, uitchecken en het aanhouden van een taxi komen we rond half zeven op het station. Na boodschappen gedaan te hebben bij de Spar en gegeten te hebben bij de McDonalds stappen we om precies zeven uur in onze trein naar Xi'an. Bij het schrijven van dit verslag zitten we bijna twee uur in de trein, nog tien uur te gaan. Lizzy had een speelkameraadje gevonden, maar die is ondertussen gaan slapen, nu maar hopen dat Lizzy dat ook gaat doen...

Terracottaleger
Zaterdag 31 mei 2014. Xi'an, China.

Na een treinreis van bijna twaalf uur komen we aan op het station van Xi'an. Lizzy heeft het goed gedaan in de trein, maar viel net als wij pas om half één in slaap. Reizen met een nachttrein is ideaal, want naast een overnachting die je bespaart kost het ook veel minder dan vliegen. We verblijven de komende vier nachten in het Minxing Boutique Hotel en deze ligt vlakbij het station in Xi'an. Het hotel is vele malen beter dan de vorige twee hotels, en dat is wel nodig aangezien onze kleren nodig gewassen moeten worden.

Wat is Xi'an een geweldige stad om te zijn, want naast het volgens de Chinezen achtste wereldwonder, het Terracottaleger, biedt ook deze stad weer talloze winkelcentra en vele restaurants. In deze vier dagen is met uitzondering van de eerste dag de metro ons vaste vervoermiddel. Je hebt slechts twee lijnen, maar wat zijn die handig zeg. In Xi'an bezoeken we de Bell Tower, Drum Tower, Muslim Quarter, the Big Goose Pagoda, The South Gate, The tomb of Jingdi en natuurlijk last but not least het wereldberoemde Terracottaleger.

Om de hoek van ons hotel zit een groot speelparadijs voor kinderen en Lizzy vermaakt zich er natuurlijk uitstekend. Wel merken we dat Lizzy minder energie heeft dan aan het begin van de reis, ze spendeert namelijk iets meer tijd in de buggy, maar gelukkig zijn er ook genoeg momenten waarbij ze haar gang gaat. Bij the Big Goose Pagoda ligt bijvoorbeeld een mooi park waar ze zich goed vermaakt met andere kinderen, terwijl ze in de vele winkelcentra haar eigen gang gaat. Onderweg naar de Pagoda kwamen we nog een leuke winkel tegen waar we drie jurkjes hebben gekocht voor Lizzy.

Het Terracottaleger bezoeken we pas op de derde dag samen met twee Nederlanders, drie Amerikanen, twee Australiërs en een Fransman. Normaal zijn we niet van gezamenlijke excursies, maar het reisgezelschap is dit keer uitstekend! Het Terracottaleger is een verhaal apart, want in 1974 stuitte een boer bij graafwerkzaamheden naar water per ongeluk op één van de beelden. Uiteindelijk blijken er duizenden onder het aardoppervlak te liggen allemaal klaar om te vechten.

De toenmalige keizer Qin Shi Huang heeft ze laten maken om zich te laten beschermen in het hiernamaals, want hij was niet bepaald populair bij de bevolking. Zijn tombe is nog niet blootgelegd aangezien de Chinezen respect hebben voor het graf, maar misschien nog wel meer omdat ze bang zijn dat het ongeluk brengt. Het duurt waarschijnlijk nog zeventig jaar voordat alle beelden zijn opgegraven. Geen enkel beeld is hetzelfde en het is iets wat je moet zien bij een bezoek aan China. Volgens Lizzy heten ze allemaal Piet, en terwijl wij keken naar de deze geweldige archeologische vondst hobbelde Lizzy lekker achter ons aan.

Xi'an heeft veel te danken aan de vondst van het Terracottaleger, want deze stad is werkelijk explosief aan het groeien. Je merkt dit niet als je in het centrum rondloopt, maar eenmaal buiten de stad zie je gebouwen van dertig a veertig etages hoog met tientallen tegelijk gebouwd worden. Bouwwerkzaamheden gaan hier 24 uur per dag door in twee diensten en bouwvakkers slapen tijdens de bouw in zeecontainers en verlaten het terrein bijna niet.

We zijn bijna op de helft van onze reis en dit land blijft ons verbazen. We hebben ons nog geen moment onveilig gevoeld en het openbaar vervoer is enorm goed geregeld. Morgen vliegen we naar de stad van de Panda's, Chengdu!

Chendu heeft zoveel meer
Woensdag 5 juni 2014. Chengdu, China.

Vanuit Xi'an zijn we in 75 minuten naar Chengdu gevlogen, onze vijfde stad die we aandoen tijdens onze reis door China. Het is even schrikken wanneer Denny bij het inchecken in Xi'an naar een aparte ruimte wordt genomen om zijn koffer te openen, zeker wanneer je geen idee hebt wat de beveiliging allemaal bedoeld aangezien ze geen woord Engels spreken. In de aparte ruimte moet hij zijn koffer openen en wijst de beveiliging naar een voorwerp dat te zien is op de scanner. Het blijkt uiteindelijk om een aansteker te gaan die we hebben gekocht als souvenir en dus niet mee mag. Na vijf minuten staat hij weer buiten, eten en drinken we wat en moeten we uiteindelijk rennen naar het vliegtuig om deze te halen.

De vliegreis verloopt goed, maar er kan ook weinig mis gaan in zo'n korte tijd. Wanneer we uitstappen duurt het nog even voordat we ons koffers hebben, maar nadat we ook deze hebben brengt een taxi ons naar het hotel. We verblijven in het Huashun Hotel. Deze ligt op slechts vijf minuten lopen van het winkelhart van Chengdu. De kamer ruikt behoorlijk muf en bevindt zich op de tiende verdieping van een groot appartementencomplex. Lizzy barst van de energie en dus dumpen we de koffers en gaan we direct de stad in.

De stad Chengdu is met ruim vier miljoen inwoners alles behalve een kleine stad en wordt door toeristen vooral aangedaan vanwege een bezoek aan Giant Panda Breeding Research Base en de tocht richting Tibet. Toch wel jammer aangezien deze stad veel meer te bieden heeft zoals Peoples Park, Culture Park, Tianfu Square, Jinli Street met daarbij de Wuhou Temple en natuurlijk heb je hier ook weer talloze winkels en restaurants. Het winkelcentrum onder de grond is ongelooflijk groot, groter dan het hele centrum van Roosendaal. Vooral als je reist met kinderen is Chengdu een ideale tussenstop met de vele parken en het zwembad naast de zendmast (Bedankt Klaas en Els voor de tip op jullie website).

Op dag één lopen we vooral door de straten van Chengdu en genieten we van de fonteinen op Tianfu Square waar Lizzy weer de nodige aandacht krijgt. Daarnaast bezoeken we Peoples Park waar het mede door het weekend behoorlijk druk. In het park bevinden zich ook nog eens behoorlijk wat attracties waar Lizzy natuurlijk allemaal in wil. Een dag later kan Lizzy haar energie kwijt in het zwembad en vermaakt ze zich met lokale kinderen. Wat zijn de Chinezen toch enorm lief voor haar!

Giant Panda Breeding Research Base bezoeken we pas op de derde dag en helaas hebben we niet de beste dag uitgekozen. De hele ochtend regent het, maar dat mag de pret niet drukken. Lizzy vermaakt zich uitstekend en roept de hele tijd 'panda lekker eten, panda lekker slapen', wat doet ze het toch goed deze reis! Tijdens ons bezoek van twee uur zijn de panda's behoorlijk actief, tenminste eigenlijk doen ze niet meer dan eten en slapen op een dag, maar het zijn fantastische beesten om te zien. Het is jammer dat de panda met uitsterven wordt bedreigd maar daar proberen ze in Chengdu verandering in te brengen door panda's met elkaar te laten paren. Het is daarnaast wel weer jammer dat er de mogelijkheid wordt geboden om voor 2000 RMB (233 Euro) met een panda op de foto te gaan. De totale kosten voor een bezoek aan dit park vallen mee aangezien je slechts vijftien Euro kwijt bent voor de taxi heen en weer en de entree maar zeven Euro per persoon is.

Dag vier besteden we in Jinli Street waar we nog een groep Nederlandse studenten tegenkomen die tien dagen in en rondom Chengdu verblijven. Toch wel stoer als je Chengdu kiest in plaats van een standaard trip naar Istanbul of Belgrado! Jinli Street is gezellig, maar wel erg toeristisch en dat is ook te merken als je ergens wat wilt eten of drinken. Toch is het een leuke plek om je dag door te komen, maar de avond brengen we door in de winkelstraten van Chengdu.

Op het moment van schrijven zitten we op het vliegveld van Chengdu, maar helaas heeft ons vliegtuig een onbekende vertraging. Vandaag hebben we behoorlijk uitgeslapen, dat was wel nodig ook gezien Lizzy de laatste twee nachten nauwelijks in slaap kon komen. Ze heeft één van haar nieuwe jurkjes aangehad en daar heeft ze uitslag van gekregen op haar rug. Gelukkig hebben we de juiste zalfjes hiervoor meegenomen en is het al heel wat minder geworden. Voordat we om zes uur richting het vliegveld gingen hebben we nog een bezoek gebracht aan Culture Park, een laatste ronde gelopen over Tianfu Square en heerlijk ongezond gegeten bij de McDonalds. Next stop: Guilin!

Sun and Moon Twin Pagodas
Vrijdag 6 juni 2014. Guilin, China.

Met een vertraging van anderhalf uur landen we omstreeks middernacht in Guilin. Lizzy vermaakte zich op het vliegveld met diverse children playgrounds en wij raakten aan de praat met een Chinese jongeman die helemaal gek was van Lizzy. Hij wilde ons graag Guilin laten zien, maar dit was voor ons niet mogelijk. We blijven namelijk maar twee dagen in Guilin vanwege Lizzy's verjaardag aanstaande maandag. Deze willen we graag vieren in Hong Kong.

Nadat we hem dit verteld hadden stond hij erop om direct een cadeau voor haar te kopen en hij trok Denny mee naar een winkel waar hij een knuffel kocht ter waarde van dertig Euro (!). Ondanks dat Denny diverse keren 'No no no, to expensive' zei was hij niet op andere gedachten te brengen. Daarnaast is het in China niet netjes om iets wat wordt aangeboden te weigeren. Lizzy was maar al te blij met de knuffel en heeft er de hele vlucht mee gespeeld, bij de bagage claim viel ze als een blok in slaap. Na een half uur met de taxi kwamen we aan bij het Guilin Home Hotel Apartment waar we rond twee uur 's nachts in slaap vielen. Lizzy is gelukkig door blijven slapen tijdens de rit.

Wanneer we 's ochtends wakker worden en de gordijnen openen van onze kamer hebben we een geweldig mooi uitzicht over de stad en een aantal bergen. Na de drukke steden die we reeds hebben bezocht hopen we hier wat rust te vinden, maar helaas ook hier is het ontzettend druk op straat. Wanneer we de eerste stappen buiten zetten blijkt het daarnaast snikheet te zijn en al snel lopen de zweetdruppels over ons lichaam. We stappen snel een taxi in die ons richting het station brengt zodat we kaartjes kunnen halen voor onze treinreis naar Shenzhen de volgende dag. Uiteindelijk weten we de kaarten te bemachtigen, het zijn alleen de middelste plaatsen van het stapelbed. Ach, die uitdaging durven we ook nog wel aan.

We lopen daarna terug naar het hotel, kleden ons om en gaan daarna naar de nummer één bezienswaardigheid in Guilin, Sun and Moon Twin Pagodas. Deze twee pagodes staan in een meer en het is heerlijk vertoeven rond datzelfde meer. Na een rondje in de winkelstraten besluiten we met een boottocht The Four Lakes and one River te bezichtigen. Vanaf de boot krijg je een redelijk beeld van het landschap, maar we zijn blij als we er weer van af zijn.

Wanneer we terug lopen richting de stad valt Lizzy in slaap en we besluiten terug naar het appartement te lopen zodat Lizzy in de koelte verder kan slapen. Nadat ze twee uur later wakker wordt gaan we op zoek naar een restaurant. Na zeven uur 's avonds blijkt de stad nog meer te leven dan overdag, werkelijk overal zie je kraampjes opgebouwd worden met spullen en eten. Daarnaast hoor je overal wel muziek vandaan komen, gezellig! We lopen langs de tientallen kraampjes, Lizzy gaat nog in wat kleine attracties, eten een pizza bij Pauls Pizza and Steak Restauran' en eindigen met een rondje om de geheel verlichte pagodes in het water. Uitgeput maar voldaan stappen we rond half twaalf ons bed in.

Treinreis naar Hong Kong
Zaterdag 7 juni 2014. Guilin, China.

Vandaag hebben we besloten om het extreem rustig aan te doen, want in de avond wacht er een lange reis via Shenzhen naar Hong Kong waar we gebruik kunnen maken van het appartement van Sander. Sander hebben we leren kennen tijdens onze laatste avond in Hanoi (Vietnam) vorig jaar maart en hij werkt in Hong Kong. Het was de bedoeling om op stap te gaan, maar helaas viert hij vakantie in Nederland. We zijn heel erg blij dat we gebruik kunnen maken van zijn appartement, dat scheelt weer in de kosten. Sander Bedankt!

De laatste dag hebben we besteed in het centrum van Guilin, maar het was vandaag nog warmer dan gisteren. Lizzy is voorzien van weer een nieuw jurkje (de achtste van deze vakantie) en we hebben heerlijk gegeten bij Restaurant The Rhine.

De treinreis verloopt goed, van de elf en een half uur tot nu toe hebben we het grootste gedeelte geslapen. We hebben echt helemaal geen last van stinkende, snurkende of slurpende Chinezen. Over anderhalf uur komen we aan in Shenzhen, vanuit daar moeten we nog richting Hong Kong, onze laatste bestemming!