Bye, bye Shanghai
Vrijdag 31 augustus 2012. Shanghai, China.
Shanghai is een grote stad, maar wel een relaxte grote stad. Het kleine stukje dat we deze keer zien bevestigt het idee dat we de eerste dagen al hadden. Het weer draagt bij aan dat gevoel. Droog, afwisselend zonnig en bewolkt en temperaturen die de dertig graden niet overstijgen. Dat kan ook heel anders in de zomer. Lekker.
Een korte vlucht van maar twee uur brengt ons van Macau naar Shanghai. Na een taxirit van anderhalf uur vanaf Pudong Airport staan we om twee uur 's middags al in de lobby van ons hotel. Voor de laatste drie nachten hebben we een luxe onderkomen in de Noord Bund gereserveerd. Een zomeraanbieding van het hotel geboekt via Agoda.
Goedkope geschikte accommodaties konden wij via het internet in Shanghai niet vinden. Het Sunrise On The Bund Hotel blijkt evenwel een treffer. Voor zeventig Euro per nacht krijgen we een kamer van veertig vierkante meter in een hotel met zwembad op loopafstand van de Bund. Wat wil een mens nog meer? Nou, een toilet met ingebouwde intieme douche en föhn en een verwarmde bril, een luxe badkuip, een tweede flatscreen in de badkamer, een extra kraan met drinkwater, fruitmand, gordijndichttrekservice, chocolaatjes voor het slapen gaan, een kussenmenu, dimlichten, een piccolo met witte handschoenen en een glazen lift die vanaf de 21ste verdieping een magnifiek uitzicht over de Bund en de overzijde van de Huangphu Rivier geeft. Daar doen we het de laatste drie nachten van onze vakantie wel voor.
We wandelen vanaf ons hotel in de Noord Bund, langs de rivier naar de echte boulevard. Daar worden Jente en Imme gelukkig weer veelvuldig op de foto gevraagd. Jente miste het al. Imme wordt zelfs een beetje jaloers als ze een keer niet direct wordt uitgenodigd bij Jente te komen staan. Gelukkig dat ze er nog steeds lol in hebben.
De moderne skyline aan de overkant van de rivier is bij daglicht al indrukwekkend. De monumentale gebouwen aan onze kant van de rivier zijn prachtig, soms majestueus, soms ook vervallen. Tussendoor staat veel nieuwbouw. In het kleine stukje van de Nanjing Street, het voetgangersgebied waar wij lopen is niets ouds meer te bekennen. De Kalverstraat maar dan iets breder en Chinezer. Als we 's avonds met de taxi terugkeren naar ons hotel zien we de skyline nogmaals, maar dan verlicht. De meiden kijken hun ogen uit, en het taxiritje verloopt opvallend harmonieus.
We hebben twee hele dagen te besteden in de stad. Het is even zoeken hoe we een programma kunnen samenstellen waarbij wij iets van de stad kunnen zien zonder dat de meiden verveeld en hangerig worden. Dat lukt de eerste dag maar matig. Het Fuxing Park waar we starten blijkt weinig kindervermaak te bieden. We slenteren door de French Consession, belanden in het Shanghai Museum en duiken daarna de metro in om onder de rivier door te komen. (pas later lezen we over de sightseeing tunnel, dat was een leukere manier van onderdoorsteken geweest). Het is dan voor de meiden de hoogste tijd voor iets spectaculairders.
De Oriental Pearl TV Tower was lange tijd het hoogste gebouw van Shanghai. Op de begane grond hangen foto's van Shanghai's skyline. Voor ieder jaar een foto, vanaf 1997. Hierop zien we hoe spectaculair de groei de afgelopen tien jaar is geweest. Op de foto van 2007 zien we het Shanghai World Financial Centre (de flessenopener) al in de steigers verschijnen. In 2008 is het met 492 meter geopend als hoogste gebouw ter wereld. Inmiddels is het wedstrijdje verplassen wereldwijd doorgegaan en moet Shanghai alweer drie andere steden voor laten gaan.
Wij gaan voor de bestijging van de Oriental Pearl. Het overdekte uitzicht vanaf de tweede koepel is adembenemend en wordt nog spannender als we een etage lager in de openlucht mogen rondlopen op de glazen bodem en de wind door onze haren voelen. Wauwie! Maar als we 's avonds naar Liesbeth mailen is dit volgens de meiden niet het hoogtepunt van de dag. Met stip op één staat vandaag De Gelaarsde Kat, de dvd die we eindelijk eens vanaf het USB stickie op de tv kunnen afspelen.
De laatste dag gaan we naar de Yu Yuan markt. Maar niet voordat we de meiden een opdracht meegeven. Ze hebben tijdens de reis regelmatig hebbedingetjes gezien die ze wilden kopen. We hebben er steeds naar verwezen dat we die niet konden meeslepen gedurende de reis. Aan het eind van de reis zouden zij de kans krijgen. Nu is het zover. Ze krijgen elk honderd Yuan en mogen zelf weten wat ze er van willen kopen. Er is wel een voorwaarde: ze moeten de nieuwe schatten zelf in hun rugzak naar Nederland zien te krijgen.
Het werkt als een trein. Vol enthousiasme struinen ze over de markt, onderhandelen (met een beetje hulp van ons op afstand) over prijzen en hoeveelheden en houden het uren vol zonder wanklacht. Ondertussen nemen wij natuurlijk de kans waar om ook voor ons zelf de nodige laatste koopjes te bemachtigen.
Ook het laatste diner hebben we voorbereid. We hebben vooraf een geschikte plek opgezocht en gaan er met de metro er naar toe. The Irisch Pub O'Malley in de French Consession wordt als kindvriendelijk aangeprezen. Het heeft een heerlijk ruim terras en inderdaad een menukaart waar we allemaal prima mee uit de voeten kunnen. Een mooie plek om onze reis af te sluiten.
Morgen vliegen we terug naar huis. Maar niet voor we een laatste attractie van Shanghai zullen beleven. De supersnelle Maglev magneettrein naar het vliegveld. Hij overbrugt de Daar zijn we reuze benieuwd naar. De meiden hebben er zin in. Ze willen graag weer naar huis, naar school. Ook wij hebben zoveel gezien en beleefd dat ons hoofd vooreerst weer goed gevuld is met mooie herinneringen. Nu nog even door de zure appel van de lange terugvlucht heen bijten. Tot in Nederland allemaal.
